 |
Plains wolf |
|
Hij is een wild dier |
Land van oorsprong |
Canada en de U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
| Het bezit van dit dier is niet toegestaan Koninklijk Besluit tot vaststelling van de lijst van niet voor productiedoeleinden gehouden zoogdieren die wel gehouden mogen worden (M.B. 24.08.2009) |
| De gewone wolf (Canis lupus nubilus) of buffelwolf is een ondersoort van de wolfsoort Canis lupus. Hij komt voor in het oosten van Canada en ten westen van het Grote Merengebied in de Verenigde Staten. De plains wolf is tussen 135 cm en 190 cm lang, inclusief staart. Volwassen mannetjes wegen tussen de 35 en 50 kg en volwassen vrouwtjes tussen de 30 en 40 kg. Zijn vacht is vaak een mengeling van grijs, crème, rood, bruin en zwart. Vroeger kwam de gewone wolf voor in grote delen van de Verenigde Staten en Canada. Tegenwoordig komt hij voor in het oosten van Canada en in sommige delen van de Verenigde Staten. Bij een telling in 2004 werden bijna 3700 exemplaren geteld in de Verenigde Staten, verspreid over de staten Michigan, Wisconsin en Minnesota. Grijze wolven variëren sterk in uiterlijk, afhankelijk van hun regio van herkomst. Veel ondersoorten zijn beschreven op basis van een paar individuen, zonder rekening te houden met de natuurlijke fenotypische variabiliteit van de soort. Edward Alphonso Goldman beschreef in 1944 24 verschillende Amerikaanse ondersoorten. Het huidige onderzoek is gebaseerd op multifactoriële criteria zoals morfologie, paleontologie, gedrag en genetische analyse. Deze heroriëntatie van de beschrijving van ondersoorten heeft geleid tot een aanzienlijke vermindering van het aantal ondersoorten, aangezien het in de meeste gevallen gaat om lokale aanpassingen van de soort Canis lupus. In 1983 stelde Nowak voor om de Amerikaanse wolven terug te brengen tot vijf ondersoorten: Canis lupus occidentalis, arctos, baileyi, nubilus en lycaon. Zijn argument was gebaseerd op de geografische scheiding van vijf wolvenpopulaties in Noord-Amerika tijdens de Pleistocene ijstijd, een blijvende isolatie die de vorming van de verschillende vormen mogelijk zou hebben gemaakt. De vijf vormen van de wolf werden vervolgens bevestigd door genetische studies, hoewel de ondersoort Canis lupus lycaon nu wordt erkend als een soort, de Algonquin Park Wolf. |
Nederlands (nl-NL)