 |
|
Brachet de Styrie à poil dur Standard FCI Nº 62
|
|
|
Origine
|
|
Autriche |
Traduction
|
|
Dr.J.-M.Paschoud et Prof.R.Triquet |
Groupe
|
|
Groupe 6 Chiens courants, chiens de recherche au sang et races apparentées |
Section
|
|
Section 1.2 Chiens courants de taille moyenne |
Epreuve
|
|
Avec épreuve de travail (chasse et recherche au sang) |
Reconnaissance à titre définitif par la FCI
|
|
mardi 31 août 1954 |
Publication du standard officiel en vigueur
|
|
mardi 10 octobre 1995 |
Dernière mise à jour
|
|
mercredi 24 juillet 1996 |
In English, this breed is said
|
 |
Coarse haired styrian hound |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Steirische Rauhhaarbracke |
En español, esta raza se dice
|
 |
Sabueso estirio de pelo áspero |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Steirische ruwharige Brak |
Utilisation
|
Le Brachet de Styrie à poil dur n’est pas seulement utilisé pour forcer le gibier en donnant de la voix, mais souvent aussi comme spécialiste de la recherche au sang dans des terrains difficiles de montagne. |
|
Bref aperçu historique
|
C’est Carl Peitinger, industriel en Styrie qui, en 1870, a entrepris l’élevage de cette race en croisant la chienne de rouge du Hanovre « Hela I » avec un chien courant d’Istrie à poil dur dont l’aspect extérieur était parfait et les aptitudes à la chasse excellentes. Les meilleurs sujets issus de cette portée furent élevés et employés pour la reproduction. Le poil dur rend ces chiens résistants aux intempéries. |
Aspect général
|
Chien de taille moyenne à la musculature solide. L’expression est austère, mais sans aucune méchanceté. |
Comportement / caractère
|
Chien de chasse passionné et solide qui est bien gorgé, doué d’une grande sûreté sur la voie et qui a du perçant. |
Tête
|
Région crânienne
|
Crâne
|
|
Crâne légèrement bombé, os occipital bien développé. |
Stop
|
|
Marqué. |
Région faciale
|
Truffe
|
|
Noire. |
Museau
|
|
Solide, droit. |
Lèvres
|
|
Non couvrantes. |
Mâchoires et dents
|
|
Articulé en ciseaux, dents solides. Une dentition complète de 42 dents est recherchée ; l’absence d’au total deux PM1 ou PM2 (prémolaires 1 ou 2) est tolérée ; les M3 (molaires 3) ne sont pas prises en considération. |
Yeux
|
|
Iris de couleur marron. |
Oreilles
|
|
Pas trop grandes, appliquées à plat contre les joues, couvertes d’un poil fin. |
Corps
|
Dos
|
|
Droit et large. |
Rein
|
|
Moyennement relevé. |
Croupe
|
|
Oblique. |
Poitrine
|
|
Bien descendue, large. |
Queue
|
D’une longueur moyenne, forte à la racine, bien fournie, jamais enroulée, mais portée vers le haut légèrement en forme de faucille ; la face inférieure est en brosse, mais sans panache. |
Membres antérieurs
|
Généralités
|
|
Droits, musclés, avec bonnes angulations. |
Epaules
|
|
Obliques. |
Membres postérieurs
|
Généralités
|
|
Musclés, solides, bien angulés, vus de derrière droits. |
Pieds
|
Ils ne sont pas d’une grandeur exagérée, avec des doigts bien cambrés et serrés ; coussinets durs et pas exagérément grands. |
Allures
|
Couvrant beaucoup de terrain, élastiques. |
Robe
|
Qualité du poil
|
|
Poil rude, ni hirsute ni luisant, dur et rêche. A la tête le poil est plus court que sur le corps et forme une moustache. |
Couleur du poil
|
|
Rouge et jaune-pâle. L’étoile blanche au poitrail est admise. |
Taille et poids
|
Hauteur au garrot
|
|
Taille de 45 à 53 cm. Hauteur au garrot, pour les mâles de 47 à 53 cm et pour les femelles de 45 à 51 cm. |
Défauts
|
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
|
Défauts généraux
|
Tête trop étroite.
Oreille plissée ou trop pointue.
Queue trop courte, trop fine, portée trop dressée vers le haut, avec panache.
Membres faibles.
Poil trop long, trop fin, frisé ou mou.
Sujet craintif. |
Défauts entrainant l’exclusion
|
Chien agressif ou chien peureux.
Prognathisme supérieur ou inférieur.
Absence de plus que 2 prémolaires 1 ou 2 (PM1 et PM2).
Toute couleur autre que celle indiquée dans le standard. |
NB :
|
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié. • Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires. • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
Historique détaillé
|
La race du Brachet de Styrie à poil dur a été développée à partir de la fin du 19 siècle. Dès 1870, en effet, un industriel originaire de la Styrie, un Land du sud-est de l'actuelle Autriche, a obtenu une portée intéressante en croisant une chienne de rouge de Hanovre avec un chien courant d'Istrie à poil dur. L'objectif était d'obtenir un chien de chasse cumulant les qualités des 2 races anciennes et héritant d'un pelage lui permettant de résister aux intempéries.
C'est donc grâce à cet homme, répondant au nom de Carl Peitinger, que le Brachet de Styrie à poil dur a vu le jour. La race a été reconnue officiellement dans son pays d'origine assez rapidement, en 1889. Sa reconnaissance à titre définitif par la Fédération Cynologique Internationale (FCI) interviendra 65 ans plus tard, le 31 août 1954.
Le Brachet de Styrie à poil dur possède toutes les qualités d'un chien de chasse. En effet, ce chien fait preuve de beaucoup d'enthousiasme, de détermination et de résistance lorsqu'il doit forcer le gibier en donnant de la voix. Il se montre tout aussi à l'aise dans la recherche au sang sur des sites de chasse en montagne. A la maison, le Brachet de Styrie à poil dur est très attaché à son maître et s'avère particulièrement méfiant à l'égard des étrangers. S'il s'entend plutôt bien avec ses congénères, s'il a été habitué à leur présence, il peut être plus turbulent vis-à-vis des autres animaux de petite taille ; son instinct de chasseur demeure très prononcé.
Chien au caractère affirmé, le Brachet de Styrie à poil dur doit être éduqué tôt et fermement. Il doit également être correctement socialisé et initié au rappel pour éviter les incidents de toutes sortes.
Chien rustique et résistant, le Brachet de Styrie à poil dur se caractérise par une santé particulièrement robuste. Son poil dur et rêche lui offre une excellente protection contre les intempéries. Par ailleurs, il n'existe pas de prédisposition à une quelconque maladie chez cette race.
Le Brachet de Styrie à poil dur ne réclame qu'un minimum d'entretien. Un brossage régulier de son poil dur et rêche suffit à en maintenir la propreté et la santé.
Le Brachet de Styrie à poil dur étant essentiellement un chien de chasse, il a besoin, à ce titre, de marcher longuement, courir et se dépenser. 2 longues sorties quotidiennes sont recommandées pour le satisfaire sur ce plan.
Il est conseillé de brosser ce chien 2 à 3 fois par semaine. Il n'a pratiquement pas besoin d'être toiletté par un professionnel. Une inspection des parties sensibles de son corps est à réaliser après chaque sortie dans les bois ou en montagne : yeux, coussinets, intérieur des oreilles, entre autres.
Le Brachet de Styrie à poil dur est un chasseur avant tout. Il s'adapte à son rôle de chien de compagnie s'il est respecté et pris en main dès son plus jeune âge. Il s'adresse donc davantage à des personnes expérimentées et qui s'adonnent régulièrement à la chasse. |
 |
|
Coarse haired styrian hound FCI Standard No. 62
|
|
|
Origin
|
|
Austria |
Translation
|
|
C. Seidler |
Group
|
|
Group 6 Scenthounds and related breeds |
Section
|
|
Section 1.2 Medium size Scenthounds |
Working
|
|
With working trial |
Acceptance on a definitive basis by the FCI
|
|
Tuesday 31 August 1954 |
Publication of the official valid standard
|
|
Tuesday 10 October 1995 |
Last update
|
|
Tuesday 18 June 1996 |
En français, cette race se dit
|
 |
Brachet de Styrie à poil dur |
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
|
 |
Steirische Rauhhaarbracke |
En español, esta raza se dice
|
 |
Sabueso estirio de pelo áspero |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Steirische ruwharige Brak |
Usage
|
The breed's work does not only consist in hunting with giving tongue but very often in purely tracking wounded game in difficult mountain territory. |
|
Brief historical summary
|
Carl Peintinger, industrialist in Styria, began breeding in 1870 by crossing the Hanoverian Scent Hound bitch "Hela 1" with a coarse-haired male Istrian Hound, which excelled in hunting qualities and appearance. The best puppies from this litter were reared and selective breeding from them was continued. Their rough coats made the dogs resistant to the inclemencies of the weather. |
General appearance
|
Medium size, strong muscles. Expression serious but not vicious. |
Behaviour / temperament
|
A passionate, tough hunting dog which unceasingly giving tongue; a firm and determined tracker. |
Head
|
Cranial region
|
Skull
|
|
Slightly rounded. Occiput well developed. |
Stop
|
|
Clear. |
Facial region
|
Nose
|
|
Black. |
Muzzle
|
|
Strong and straight. |
Lips
|
|
Not pendant. |
Jaws and teeth
|
|
Strong scissor bite. A complete set with 42 teeth is sought after; the absence of totally two PM1 or PM2 (premolar 1 or 2) is tolerated; the M3 (molar 3) are not taken into account. |
Eyes
|
|
With brown iris. |
Ears
|
|
Not too large, lying flat, covered with fine hair. |
Neck
|
Strong, not too long. |
Body
|
Back
|
|
Straight and broad. |
Loin
|
|
Moderately tucked up. |
Croup
|
|
Falling away obliquely. |
Chest
|
|
Deep and broad. |
Tail
|
Medium length, strong at root, well coated, never curled but carried upwards in slight sickle shape. Brush, with no plume, on underside. |
Forequarters
|
Generality
|
|
Legs straight in position, muscular with good angulation. |
Shoulders
|
|
Well laid back. |
Hindquarters
|
Generality
|
|
Muscular, strong, well angulated. Straight position when seen from rear. |
Feet
|
Not too large. Toes well arched, close together. Pads hard, not too large. |
Gait and movement
|
Ground covering, elastic. |
Coat
|
Hair
|
|
Rough coat, not shaggy, without gloss, harsh and coarse. Coat on head is shorter than on body, forms a moustache. |
Colour
|
|
Red and fawn. White mark on chest permitted. |
Size and weight
|
Height at withers
|
|
45-53 cm. Dogs 47-53 cm, bitches 45-51 cm. |
Faults
|
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
|
General faults
|
Head too fine.
Leathers folded or too pointed.
Tail too short, too thin or curled too much upwards, forming a plume.
Weak legs.
Coat too long, thin, curly or soft.
Shy in temperament. |
Disqualifying faults
|
Aggressiv oder ängstlich.
Under or overshot mouth.
More than two premolars (PM1 or PM2) missing.
Any colour other than mentioned in the standard. |
NB :
|
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
 |
|
Steirische Rauhhaarbracke FCI-Standard Nr. 62
|
|
|
Ursprung
|
|
Österreich |
Gruppe
|
|
Gruppe 6 Laufhunde, Schweisshunde und verwandte Rassen |
Sektion
|
|
Sektion 1.2 Mittelgrosse Laufhunde |
Arbeitsprüfung
|
|
Mit Arbeitsprüfung (Brackier- und Schweissprüfung) |
Endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
|
|
Dienstag 31 August 1954 |
Publikation des gültigen offiziellen Standards
|
|
Dienstag 10 Oktober 1995 |
Letzten Aktualisierung
|
|
Dienstag 10 Oktober 1995 |
En français, cette race se dit
|
 |
Brachet de Styrie à poil dur |
In English, this breed is said
|
 |
Coarse haired styrian hound |
En español, esta raza se dice
|
 |
Sabueso estirio de pelo áspero |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Steirische ruwharige Brak |
Verwendung
|
Die Arbeit besteht nicht nur aus Brackieren, sondern auch vielfach aus reiner Schweissarbeit in schwierigen Gebirgsgegenden. |
|
Kurzer geschichtlicher abriss
|
Carl Peitinger, Gewerke (Industrieller) in der Steiermark, begann 1870 die Zucht mit der Hannoveraner Schweisshündin „Hela I“ und einem jagdlich vorzüglichen und im Exterieur hervorragenden rauhhaarigen Istrianer Brackenrüden. Die besten Hunde aus diesem Wurf wurden aufgezogen und mit diesen weitergezüchtet. Das rauhe Haarkleid macht den Hund gegen Wettereinflüsse widerstandsfähig. |
Allgemeines erscheinungsbild
|
Mittelgrösse, kräftige Muskulatur, ernster Ausdruck, aber nicht bösartig. |
Verhalten / charakter (wesen)
|
Passionierter, harter Jagdhund mit lockerem Spurlaut, Spursicherheit und Spurwillen. |
Kopf
|
Oberkopf
|
Schädel
|
|
Leicht gewölbt, Hinterhauptbein gut entwickelt. |
Stop
|
|
Deutlich. |
Facial region
|
Nasenschwamm
|
|
Schwarz. |
Fang
|
|
Kräftig, gerade. |
Lefzen
|
|
Nicht überhängend. |
Kiefer / Zähne
|
|
Kräftiges Scherengebiss. Gewünscht ist ein vollständiges Gebiss mit 42 Zähnen. Das Fehlen von insgesamt zwei PM1 oder PM2 (Prämolaren 1 oder 2) wird toleriert. Die M3 (Molaren 3) werden nicht berücksichtigt. |
Augen
|
|
Mit brauner Iris. |
Ohren
|
|
Nicht übermässig gross, glatt anliegend, fein behaart. |
Hals
|
Kräftig, nicht zu lang. |
Körper
|
Rücken
|
|
Gerade, breit. |
Lenden
|
|
Mässig aufgezogen. |
Kruppe
|
|
Schräg abfallend. |
Brust
|
|
Tief und breit. |
Rute
|
Mittellang, an der Wurzel stark, gut behaart, nie aufgerollt, sondern leicht sichelförmig nach aufwärts getragen, auf der Unterseite eine Bürste, aber keine Fahne bildend. |
Vorderhand
|
Allgemeines
|
|
Läufe gerade gestellt, muskulös, gute Winkelung. |
Schultern
|
|
Schräg gelagert. |
Hinterhand
|
Allgemeines
|
|
Muskulös, kräftig, gut gewinkelt, von hinten gesehen gerade gestellt. |
Pfoten
|
Nicht übermässig gross, Zehen gut gewölbt, eng aneinanderliegend; Ballen hart, nicht übermässig gross. |
Gangwerk
|
Raumgreifend, elastisch. |
Coat
|
Haar
|
|
Rauhhaar, nicht zottig, glanzlos, hart und grob. Die Kopfbehaarung ist kürzer als am Leibe, einen Schnurrbart bildend. |
Farbe
|
|
Rot und fahlgelb. Weisser Bruststern ist gestattet. |
Grösse und gewicht
|
Widerristhöhe
|
|
45 – 53 cm. Widerristhöhe Rüden 47 – 53 cm, Hündinnen 45 – 51 cm. |
Fehler
|
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
|
Allgemeine Fehler
|
Kopf zu schmal.
Behang faltig, zu spitz.
Rute zu kurz, zu dünn, zu stark aufwärts gekrümmt, eine Fahne bildend.
Schwache Läufe.
Behaarung zu lang, zu dünn, gekräuselt oder weich.
Scheuheit. |
Disqualifizierende fehler
|
Aggressiv oder ängstlich.
Vor- und Rückbiss.
Fehlen von mehr als insgesamt 2 PM1 oder PM2.
Jede andere Farbe als im Standard angegeben. |
NB :
|
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
 |
|
Sabueso estirio de pelo áspero FCI Standard No. 62
|
|
|
Origen
|
|
Austria |
Traducción
|
|
Federación Canófila Mexicana |
Grupo
|
|
Grupo 6 Perros tipo sabueso, perros de rastro (exceptuando lebreles) y razas semejantes |
Sección
|
|
Sección 1.2 Perros de tipo sabueso de talla mediana |
Prueba de trabajo
|
|
Con prueba de trabajo (prueba de utilidad para sabueso y para rastreador) |
Reconocimiento a título definitivo por la FCI
|
|
martes 31 agosto 1954 |
Publicación del estándar oficial válido
|
|
martes 10 octubre 1995 |
Última actualización
|
|
jueves 04 julio 1996 |
En français, cette race se dit
|
 |
Brachet de Styrie à poil dur |
In English, this breed is said
|
 |
Coarse haired styrian hound |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Steirische Rauhhaarbracke |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Steirische ruwharige Brak |
Utilizacion
|
El trabajo no sólo consiste en su función de sabueso, sino también en un trabajo puro de rastreador en terrenos motañosos difíciles. |
|
Breve resumen historico
|
Karl Peintiger, industrial, en el Estirio inició en 1870 la crianza con la hembra Rastreador de Hannover "Hela I" y un macho sabueso istriano excepcional de pelo áspero y eminentemente cazador. Los mejores perros de esta camada fueron criados y se continuó la selección con ellos. Su pelaje áspero le confiere resistencia contra las inclemencias del clima. |
Aspecto general
|
Es de tamaño mediano, posee una musculatura fuerte, y su expresión es adusta pero sin malicia. |
Temperamento / comportamiento
|
Es un perro sabueso rudo y apasionado, ladra sin interrupción durante la caza y manifiesta voluntad y seguridad durante el rastro. |
Cabeza
|
Region craneal
|
Cráneo
|
|
Ligeramente convexo, protuberancia occipital bien desarrollada. |
Depresión naso-frontal (stop)
|
|
Marcada. |
Facial region
|
Trufa
|
|
De color negro. |
Hocico
|
|
Fuerte y recto. |
Belfos
|
|
No colgantes. |
Mandíbulas / Dientes
|
|
Mordida de tijera fuerte. Se desea una dentadura completa con 42 piezas dentales; la falta de dos PM1 ó PM2 (premolares 1 ó 2) está tolerada; los M3 (molares 3) no son tomados en cuenta. |
Ojos
|
|
Con iris color pardo. |
Orejas
|
|
No demasiado grandes, aplanadas y pegadas, cubiertas de pelo fino. |
Cuello
|
Fuerte, no demasiado largo. |
Cuerpo
|
Espalda
|
|
Recta y amplia. |
Lomo
|
|
Moderadamente levantado. |
Grupa
|
|
Desciende en forma inclinada. |
Pecho
|
|
Es profundo y ancho. |
Cola
|
De longitud mediana, fuerte en su inserción, bien cubierta de pelo, nunca enroscada sino llevada hacia arriba ligeramente en forma de hoz; en su cara inferior presenta pelo en forma de cepillo, pero sin formar una pluma. |
Miembros anteriores
|
Generalidad
|
|
Rectos, musculosos, bien angulados. |
Hombro
|
|
De colocación oblícua. |
Miembros posteriores
|
Generalidad
|
|
Musculosos, fuertes, bien angulados, vistos desde atrás se ven rectos. |
Pies
|
No excesivamente grandes; dedos bien arqueados, estrechamente unidos entre sí; almohadillas duras, no demasiado grandes. |
Movimiento
|
Abarca el terreno, elástico. |
Manto
|
Pelo
|
|
Áspero, no hirsuto, opaco, duro, tosco. El pelo de la cabeza es más corto que el del resto del cuerpo y forma un bigote. |
Color
|
|
Rojo y amarillento. Se permite una estrella blanca en el antepecho. |
Tamaño y peso
|
Altura a la cruz
|
|
45 - 53 cm. Machos 47 - 53 cm, hembras 45 - 51 cm. |
Faltas
|
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
|
Faltas generales
|
Cabeza demasiado estrecha.
Orejas con pliegues o demasiado puntiagudas.
Cola demasiado corta, demasiado delgada o demasiado doblada hacia arriba, que forma plumas.
Extremidades débiles.
Pelaje demasiado largo, fino, rizado o suave.
Carácter tímido. |
Faltas descalificantes:
|
Perro agresivo o temeroso.
Prognatismo superior o inferior.
Falta de más de dos premolares (PM 1 ó PM 2).
Cualquier otro color diferente al señalado en el estándar. |
NB :
|
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
 |
|
Steirische ruwharige Brak FCI standaard nr. 62
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Oostenrijk |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Groep
|
|
Groep 6 Lopende honden en zweethonden |
Sectie
|
|
Sectie 1.2 Gemiddeld lopende honden |
Werkproef
|
|
Met werkproef (onderzoek jacht en bloed) |
Definitieve erkenning door de FCI
|
|
dinsdag 31 augustus 1954 |
Publicatie van de geldende officiële norm
|
|
dinsdag 10 oktober 1995 |
Laatste update
|
|
dinsdag 10 oktober 1995 |
En français, cette race se dit
|
 |
Brachet de Styrie à poil dur |
In English, this breed is said
|
 |
Coarse haired styrian hound |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Steirische Rauhhaarbracke |
En español, esta raza se dice
|
 |
Sabueso estirio de pelo áspero |
Gebruik
|
De Steirische ruwharige Brak wordt niet alleen gebruikt om het spel te forceren door het geven van stem, maar vaak ook als research specialist in het bloed bergachtig terrein. |
|
Kort historisch overzicht
|
Dit is Carl Peitinger, industriële Stiermarken, die in 1870 begonnen met het kruisen dit ras van de hond het oversteken van de rode Hannover "Ik Hela" met een Hound Istrische Wirehaired wiens verschijning was perfect en uitstekende jacht vaardigheden. De beste thema's uit dit nest werden gefokt en gebruikt voor de fok. De ruwharige honden maakt ze weerbestendig. |
Algemeen totaalbeeld
|
Middelgrote hond met sterke spieren. De uitdrukking is sober, maar zonder boosheid. |
Gedrag en karakter (aard)
|
Jachthond liefhebber en vaste stof wordt doorweekt, begiftigd met een grotere veiligheid op de weg en dat het doorboren. |
Hoofd
|
Bovenschedel
|
Schedel
|
|
Schedel licht gewelfd, achterhoofdsknobbel goed ontwikkeld. |
Stop
|
|
Gemarkeerd. |
Facial region
|
Neus
|
|
Zwart. |
Voorsnuit
|
|
Massief, rechts. |
Lippen
|
|
Niet bekleding. |
Kiezen / tanden
|
|
Schaar tanden. Een complete set met 42 tanden is gelegen, is de afwezigheid van in totaal twee PM1 en PM2 (premolaren 1 of 2) getolereerd en M3 (molaire 3) worden niet in aanmerking genomen. |
Ogen
|
|
Iris bruin. |
Oren
|
|
Niet te groot, toegepast vlak tegen de wangen, bedekt met fijn haar. |
Hals
|
Sterke, niet te lang. |
Lichaam
|
Rug
|
|
Recht en breed zijn. |
Lendenpartij
|
|
Matig verhoogd. |
Croupe
|
|
Schuine. |
Borst
|
|
Diep, breed. |
Staart
|
In een middelgrote, stevig aan het begin, bossige, nooit gekruld, maar uitgevoerd opwaarts licht sikkelvormig, en de onderkant is borstel, maar zonder vlag. |
Voorhand
|
Algemeen
|
|
Rechten, gespierd, met een goede hoeking. |
Schouders
|
|
Schuine. |
Achterhand
|
Algemeen
|
|
Gespierd, sterk, goed gehoekt, van achteren gezien recht. |
Voeten
|
Ze zijn niet overdreven groot, met tenen goed gewelfd en gesloten, voetzolen hard en niet al te groot. |
Gangwerk
|
Die veel grond en elegant. |
Coat
|
Haarkwaliteit
|
|
Shaggy of harige of glanzend, hard en ruw. Aan het hoofd het haar korter is dan op het lichaam en vormen een snor. |
Haarkleur
|
|
Rood en lichtgeel. De witte ster op de borst is toegestaan. |
Maat en gewicht
|
Schouderhoogte
|
|
Grootte van 45 tot 53 cm. Schofthoogte voor reuen 47 tot 53 cm en teven 45 tot 51 cm. |
Defecten
|
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
|
General defecten
|
Hoofd te smal.
Gevouwen oor of te puntig.
Staart te kort, te dun, te opstaande gedragen, met zwier.
Zwakke leden.
Haar te lang, te dun, krullend of zacht.
Timide onderwerp. |
Defecten die leiden tot uitsluiting
|
Agressief of schuw.
Boven-of onderschreden.
Niet meer dan twee premolaren 1 of 2 (PM1 en PM2).
Elke andere kleur dan die in de norm. |
NB :
|
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |