 |
|
Le Loup d’Egypte est un animal sauvage
|
|
|
Origine
|
|
Afrique du Nord |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
La détention de cet animal n'est pas autorisée Arrêté royal fixant la liste des mammifères non détenus à des fins de production qui peuvent être détenus (M.B. 24.08.2009) |
W.F. Hemprich et C.G. Ehrenberg a d'abord reconnu la similitude du loup d'Egypte avec le Canis lupus en 1833. Par conséquent, il a reçu le nom de Canis lupaster. Dès 1880, le biologiste Thomas Huxley a déclaré que le loup d'Egypte ressemblait étrangement à un loup gris. Il a récemment été classé comme une sous-espèce du Golden Jackal Canis aureus lupaster en 1926 par Ernst Schwarz.
Des études assez récentes de ce loup d'Egypte ont montré des différences morphologiques par rapport à d'autres sous-espèces et des caractéristiques qui le rapprochent davantage de l'espèce Canis lupus. Cependant, parce que les données des études étaient très rares, la conclusion a été de retenir le loup d'Egypte comme une sous-espèce de Canis aureus. Si jamais il s'agissait d'une sous-espèce de Canis lupus, ce serait le seul loup gris connu en Afrique.
Le Canis aureus lupaster, également connu sous le nom de loups égyptiens, ne se trouve que dans le nord de l'Egypte, les hauts plateaux éthiopiens et le nord-est de la Libye. Il est possible qu'ils soient encore en Arabie Saoudite, mais la chasse a considérablement réduit leur nombre.
Apparaissant grand, le loup égyptien mesure de 1,30 à 1,63 m de longueur de l'extrémité de son nez à l'extrémité de sa queue, se tient de 40 à 51 cm à hauteur d'épaule et pèse de 10 à 16 kg. Il est plutôt mince avec un pelage qui est généralement teinté de gris, beige ou jaune sale. Il est souvent décrit comme dégingandé et peut sembler plus lourd que son poids réel. Il est plus gros et plus long que les autres sous-espèces du loup, bien que plus petit que le loup d'Arabie.
Ces loups sont généralement nocturnes. Comme les autres loups, ils aboient habituellement lorsqu'ils sont excités ou grognent lorsqu'ils sont irrités. Ils hurlent ou crient habituellement l'un à l'autre juste après la tombée de la nuit et juste avant le lever du soleil. Ils vont donner un aboiement occasionnel. Ils sont très sociables et vivent généralement dans des meutes ou plus souvent des couples.
Le loup d'Egypte est une créature omnivore qui se nourrit d'insectes, d'escargots, de poissons, de poulets, de jeunes chèvres, de moutons, d'oiseaux et de charognes, ainsi que de melons et de maïs.
L'accouplement a lieu au début du printemps, avec une gestation d'environ deux mois. Ils auront généralement environ quatre ou cinq chiots. Cependant, ils ont enregistré jusqu'à huit.
Il a été classé comme étant en danger critique par l'Union internationale pour la conservation de la nature. Puis soudainement en janvier 2011, il n'était plus listé nulle part par l'UICN. Il n'y en a peut-être pas plus de quarante dans le monde. |
 |
|
The Egyptian wolf is a wild animal
|
|
|
Origin
|
|
North Africa |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
The possession of this animal is not authorized Royal Decree establishing the list of mammals not kept for production purposes that may be kept (M.B. 24.08.2009) |
W.F. Hemprich and C.G. Ehrenberg first recognized the Egyptian wolf's similarity to Canis lupus in 1833. Consequently, it was given the name Canis lupaster. As early as 1880, biologist Thomas Huxley declared that the Egyptian wolf bore an uncanny resemblance to a gray wolf. It was recently classified as a subspecies of the Golden Jackal Canis aureus lupaster in 1926 by Ernst Schwarz.
Fairly recent studies of this Egyptian wolf have shown morphological differences from other subspecies and characteristics that bring it closer to the Canis lupus species. However, because study data were so scarce, the conclusion was to retain the Egyptian wolf as a subspecies of Canis aureus. If it were ever a subspecies of Canis lupus, it would be the only known grey wolf in Africa.
Canis aureus lupaster, also known as Egyptian wolves, are found only in northern Egypt, the Ethiopian highlands and northeastern Libya. They may still be found in Saudi Arabia, but hunting has considerably reduced their numbers.
Appearing large, the Egyptian wolf measures 1.30 to 1.63 m in length from tip of nose to tip of tail, stands 40 to 51 cm at shoulder height and weighs 10 to 16 kg. It is rather slender, with a coat that is generally tinged with gray, beige or dirty yellow. It is often described as gangly and may appear heavier than its actual weight. It is larger and longer than other wolf subspecies, although smaller than the Arabian wolf.
These wolves are generally nocturnal. Like other wolves, they usually bark when excited or growl when irritated. They usually howl or yell at each other just after dark and just before sunrise. They will give an occasional bark. They are very sociable and usually live in packs or, more often, pairs.
The Egyptian wolf is an omnivorous creature, feeding on insects, snails, fish, chickens, young goats, sheep, birds and carrion, as well as melons and corn.
Mating takes place in early spring, with a gestation period of around two months. They will usually have around four or five puppies. However, they have recorded up to eight.
It was classified as critically endangered by the International Union for Conservation of Nature. Then suddenly in January 2011, it was no longer listed anywhere by the IUCN. There are perhaps no more than forty in the world. |
 |
|
Die Agyptische Wolf ist ein wildes Tier
|
|
|
Ursprung
|
|
Nordafrika |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Die Haltung dieses Tieres ist nicht erlaubt Königlicher Erlass zur Festlegung der Liste der Säugetiere, die nicht zu Produktionszwecken gehalten werden und die gehalten werden dürfen (M.B. 24.08.2009) |
W.F. Hemprich und C.G. Ehrenberg erkannte 1833 erstmals die Ähnlichkeit des Ägyptischen Wolfs mit Canis lupus. Folglich erhielt er den Namen Canis lupaster. Bereits 1880 erklärte der Biologe Thomas Huxley, dass der Ägyptische Wolf dem Grauwolf verblüffend ähnlich sieht. Vor kurzem wurde er von Ernst Schwarz 1926 als Unterart des Golden Jackal Canis aureus lupaster eingestuft.
Relativ neue Studien dieses ägyptischen Wolfs haben morphologische Unterschiede zu anderen Unterarten und Merkmale gezeigt, die ihn näher an die Art Canis lupus heranführen. Weil die Daten aus den Studien jedoch sehr spärlich waren, kam man zu dem Schluss, den Ägyptischen Wolf als Unterart von Canis aureus zu betrachten. Sollte es sich jemals um eine Unterart von Canis lupus handeln, wäre er der einzige bekannte Grauwolf in Afrika.
Canis aureus lupaster, auch bekannt als Ägyptische Wölfe, kommt nur in Nordägypten, im äthiopischen Hochland und im Nordosten Libyens vor. Es ist möglich, dass sie noch in Saudi-Arabien vorkommen, aber die Jagd hat ihre Zahl drastisch reduziert.
Der groß erscheinende ägyptische Wolf ist von der Nasenspitze bis zur Schwanzspitze 1,30 bis 1,63 m lang, hat eine Schulterhöhe von 40 bis 51 cm und wiegt 10 bis 16 kg. Er ist eher schlank mit einem Fell, das in der Regel grau, beige oder schmutzig gelb gefärbt ist. Er wird oft als schlaksig beschrieben und kann schwerer wirken, als er tatsächlich ist. Er ist dicker und länger als die anderen Unterarten des Wolfs, obwohl er kleiner als der Arabische Wolf ist.
Diese Wölfe sind in der Regel nachtaktiv. Wie andere Wölfe bellen sie normalerweise, wenn sie erregt sind, oder knurren, wenn sie gereizt sind. Sie heulen oder schreien einander normalerweise kurz nach Einbruch der Dunkelheit und kurz vor Sonnenaufgang an. Sie werden gelegentlich ein Bellen von sich geben. Sie sind sehr gesellig und leben normalerweise in Rudeln oder häufiger in Paaren.
Der Ägyptische Wolf ist ein Allesfresser, der sich von Insekten, Schnecken, Fischen, Hühnern, jungen Ziegen, Schafen, Vögeln und Aas sowie von Melonen und Mais ernährt.
Die Paarung findet im zeitigen Frühjahr statt, wobei die Tragzeit etwa zwei Monate beträgt. Sie bekommen in der Regel etwa vier bis fünf Welpen. Sie haben jedoch bis zu acht registriert.
Er wurde von der Internationalen Union für die Erhaltung der Natur als kritisch gefährdet eingestuft. Dann wurde er plötzlich im Januar 2011 von der IUCN nirgends mehr aufgeführt. Vielleicht gibt es weltweit nicht mehr als vierzig von ihnen. |
 |
|
El Lobo egipcio es un animal salvaje
|
|
|
Origen
|
|
Norte de África |
Traducción
|
|
Francis Vandersteen |
La posesión de este animal no está autorizada Real Decreto por el que se establece la lista de mamíferos no destinados a la producción que pueden ser mantenidos (M.B. 24.08.2009) |
W.F. Hemprich y C.G. Ehrenberg reconocieron por primera vez en 1833 la similitud del lobo egipcio con el Canis lupus. En consecuencia, se le dio el nombre de Canis lupaster. Ya en 1880, el biólogo Thomas Huxley afirmó que el lobo egipcio tenía un parecido asombroso con el lobo gris. En 1926, Ernst Schwarz lo clasificó como subespecie del chacal dorado Canis aureus lupaster.
Estudios bastante recientes de este lobo egipcio han mostrado diferencias morfológicas con otras subespecies y características que lo acercan más a la especie Canis lupus. Sin embargo, como los datos de los estudios eran tan escasos, la conclusión fue mantener al lobo egipcio como subespecie de Canis aureus. Si fuera una subespecie de Canis lupus, sería el único lobo gris conocido en África.
El Canis aureus lupaster, también conocido como lobo egipcio, sólo se encuentra en el norte de Egipto, las tierras altas de Etiopía y el noreste de Libia. Todavía pueden encontrarse en Arabia Saudí, pero la caza ha reducido considerablemente su número.
De aspecto grande, el lobo egipcio mide entre 1,30 y 1,63 m de longitud desde la punta del morro hasta la punta de la cola, mide entre 40 y 51 cm a la altura de los hombros y pesa entre 10 y 16 kg. Es bastante delgado y su pelaje suele estar teñido de gris, beige o amarillo sucio. A menudo se les describe como desgarbados y pueden parecer más pesados que su peso real. Son más grandes y largos que otras subespecies de lobo, aunque más pequeños que el lobo árabe.
Estos lobos suelen ser nocturnos. Como otros lobos, suelen ladrar cuando están excitados o gruñir cuando están irritados. Suelen aullar o gritarse unos a otros justo después del anochecer y justo antes del amanecer. De vez en cuando ladran. Son muy sociables y suelen vivir en manadas o, más a menudo, en parejas.
El lobo egipcio es omnívoro y se alimenta de insectos, caracoles, peces, pollos, cabras jóvenes, ovejas, aves y carroña, así como de melones y maíz.
El apareamiento tiene lugar a principios de primavera, con un periodo de gestación de unos dos meses. Suelen tener unos cuatro o cinco cachorros. Sin embargo, se han registrado hasta ocho.
La Unión Internacional para la Conservación de la Naturaleza la ha clasificado como especie en peligro crítico. De repente, en enero de 2011, la UICN dejó de incluirlo en su lista. Quizá no haya más de cuarenta en el mundo. |
 |
|
De Egyptische wolf is een wild dier
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Noord-Afrika |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Het bezit van dit dier is niet toegestaan Koninklijk Besluit tot vaststelling van de lijst van niet voor productiedoeleinden gehouden zoogdieren die wel gehouden mogen worden (M.B. 24.08.2009) |
W.F. Hemprich en C.G. Ehrenberg erkenden in 1833 voor het eerst de gelijkenis van de Egyptische wolf met de Canis lupus. Daarom kreeg hij de naam Canis lupaster. Al in 1880 verklaarde de bioloog Thomas Huxley dat de Egyptische wolf een opvallende gelijkenis vertoonde met de grijze wolf. Hij werd onlangs in 1926 door Ernst Schwarz geclassificeerd als een ondersoort van de goudjakhals Canis aureus lupaster.
Vrij recente studies van deze Egyptische wolf hebben morfologische verschillen aangetoond met andere ondersoorten en kenmerken die hem dichter bij de Canis lupus soort brengen. Echter, omdat de gegevens van de studies zo schaars waren, was de conclusie om de Egyptische wolf te behouden als een ondersoort van Canis aureus. Als het een ondersoort van Canis lupus zou zijn, zou het de enige bekende grijze wolf in Afrika zijn.
Canis aureus lupaster, ook wel Egyptische wolven genoemd, komen alleen voor in het noorden van Egypte, de Ethiopische hooglanden en het noordoosten van Libië. Ze kunnen nog worden aangetroffen in Saoedi-Arabië, maar door de jacht is hun aantal aanzienlijk gedaald.
De Egyptische wolf ziet er groot uit, is 1,30 tot 1,63 m lang van het puntje van zijn neus tot het puntje van zijn staart, heeft een schouderhoogte van 40 tot 51 cm en weegt 10 tot 16 kg. Hij is vrij slank met een vacht die meestal grijs, beige of vuilgeel getint is. Ze worden vaak beschreven als gangly en kunnen zwaarder lijken dan hun eigenlijke gewicht. Ze zijn groter en langer dan andere wolfsoorten, maar kleiner dan de Arabische wolf.
Deze wolven zijn over het algemeen nachtdieren. Net als andere wolven blaffen ze meestal als ze opgewonden zijn of grommen ze als ze geïrriteerd zijn. Ze janken of schreeuwen meestal naar elkaar net na zonsondergang en net voor zonsopgang. Af en toe blaffen ze. Ze zijn erg sociaal en leven meestal in roedels of vaker nog in paren.
De Egyptische wolf is een alleseter die zich voedt met insecten, slakken, vis, kippen, jonge geiten, schapen, vogels en aas, maar ook met meloenen en maïs.
De paring vindt plaats in het vroege voorjaar, met een draagtijd van ongeveer twee maanden. Meestal krijgen ze vier of vijf pups. Er zijn er echter wel acht geboren.
De soort is door de International Union for Conservation of Nature geclassificeerd als ernstig bedreigd. In januari 2011 stond hij plotseling nergens meer op de lijst van de IUCN. Er zijn er misschien niet meer dan veertig in de wereld. |