 |
Egyptische wolf |
|
Hij is een wild dier |
Land van oorsprong |
Noord-Afrika | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
| Het bezit van dit dier is niet toegestaan Koninklijk Besluit tot vaststelling van de lijst van niet voor productiedoeleinden gehouden zoogdieren die wel gehouden mogen worden (M.B. 24.08.2009) |
| W.F. Hemprich en C.G. Ehrenberg erkenden in 1833 voor het eerst de gelijkenis van de Egyptische wolf met de Canis lupus. Daarom kreeg hij de naam Canis lupaster. Al in 1880 verklaarde de bioloog Thomas Huxley dat de Egyptische wolf een opvallende gelijkenis vertoonde met de grijze wolf. Hij werd onlangs in 1926 door Ernst Schwarz geclassificeerd als een ondersoort van de goudjakhals Canis aureus lupaster. Vrij recente studies van deze Egyptische wolf hebben morfologische verschillen aangetoond met andere ondersoorten en kenmerken die hem dichter bij de Canis lupus soort brengen. Echter, omdat de gegevens van de studies zo schaars waren, was de conclusie om de Egyptische wolf te behouden als een ondersoort van Canis aureus. Als het een ondersoort van Canis lupus zou zijn, zou het de enige bekende grijze wolf in Afrika zijn. Canis aureus lupaster, ook wel Egyptische wolven genoemd, komen alleen voor in het noorden van Egypte, de Ethiopische hooglanden en het noordoosten van Libië. Ze kunnen nog worden aangetroffen in Saoedi-Arabië, maar door de jacht is hun aantal aanzienlijk gedaald. De Egyptische wolf ziet er groot uit, is 1,30 tot 1,63 m lang van het puntje van zijn neus tot het puntje van zijn staart, heeft een schouderhoogte van 40 tot 51 cm en weegt 10 tot 16 kg. Hij is vrij slank met een vacht die meestal grijs, beige of vuilgeel getint is. Ze worden vaak beschreven als gangly en kunnen zwaarder lijken dan hun eigenlijke gewicht. Ze zijn groter en langer dan andere wolfsoorten, maar kleiner dan de Arabische wolf. Deze wolven zijn over het algemeen nachtdieren. Net als andere wolven blaffen ze meestal als ze opgewonden zijn of grommen ze als ze geïrriteerd zijn. Ze janken of schreeuwen meestal naar elkaar net na zonsondergang en net voor zonsopgang. Af en toe blaffen ze. Ze zijn erg sociaal en leven meestal in roedels of vaker nog in paren. De Egyptische wolf is een alleseter die zich voedt met insecten, slakken, vis, kippen, jonge geiten, schapen, vogels en aas, maar ook met meloenen en maïs. De paring vindt plaats in het vroege voorjaar, met een draagtijd van ongeveer twee maanden. Meestal krijgen ze vier of vijf pups. Er zijn er echter wel acht geboren. De soort is door de International Union for Conservation of Nature geclassificeerd als ernstig bedreigd. In januari 2011 stond hij plotseling nergens meer op de lijst van de IUCN. Er zijn er misschien niet meer dan veertig in de wereld. |
Nederlands (nl-NL)