 |
Boston Terrier |
|
FCI standaard Nº 140 |
||
Land van oorsprong |
U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen | |
Groep |
Groep 9 Gezelschapshonden | |
Sectie |
Sectie 1.1 Kleine Molossers | |
Werkproef |
Zonder werkproef | |
Definitieve erkenning door de FCI |
zaterdag 29 januari 1955 | |
Publicatie van de geldende officiële norm |
maandag 28 januari 2013 | |
Laatste update |
dinsdag 24 juni 2014 | |
En français, cette race se dit |
 |
Terrier de Boston |
In English, this breed is said |
 |
Boston Terrier |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
 |
Boston Terrier |
En español, esta raza se dice |
 |
Boston Terrier |
Gebruik |
| Huisdiervriendelijk. |
Algemeen totaalbeeld |
| Levendige hond, zeer intelligent, korthaar, hoofd korte, compacte constructie, korte staart, goed in balans, en zijn vacht is gestroomd kleur, "zegel" (zwart met rode highlights) of zwart met witte markeringen gelijkmatig verdeeld. Het hoofd moet in verhouding staan tot de grootte van de hond en onthullen een hoge mate van intelligentie. Het lichaam is tamelijk kort en goed breien, de ledematen sterk en goed gericht, de staart is kort. Geen teken moet worden uitgesproken als te bemoeien met de harmonie van het geheel hond. De Boston Terrier moet de indruk geven van vastberadenheid, kracht en activiteit te geven, met veel klasse, het tempo is gemakkelijk en sierlijk. De goed geproportioneerde combinatie van "kleur" en "white label" is een bijzonder onderscheidend kenmerk van een representatief exemplaar van het ras. Moet bijzondere aandacht aan de harmonie van verhoudingen, expressie, kleur en witte markeringen als het gaat om bepalen van de relatieve waarde van algemene uiterlijk in vergelijking met andere punten. Het lichaam loopt goed vastgelast aan de zuivere lijnen van de Boston Terrier geassocieerd met karakteristieke vierkante vorm van zijn hoofd en zijn kaak, die unieke en opvallende witte markeringen maken haar jurk oorspronkelijke Amerikaanse model bijzonder pittige en charmante de Boston Terrier. Door vergelijking van beide geslachten, de enige duidelijke verschil is dat de algemene opbouw van de vrouwelijke iets dunner. |
Belangrijke verhoudingen |
| Limb lengte moet in verhouding staan tot de lengte van het lichaam te geven van de Boston Terrier zijn vierkante vorm-functie. De Boston Terrier is een stevige hond die niet zou moeten zijn spichtige of grof. Het evenwicht tussen de ontwikkeling van spieren en botten moeten bijdragen aan de hond gewicht en de algehele structuur te verbeteren. |
Gedrag en karakter (aard) |
| De Boston Terrier is levendig en mooi. Honden van dit ras hebben een geweldig karakter en een hoge mate van intelligentie, die de Boston Terrier onvergelijkbare metgezel maakt. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Schedel |
Square, plat op de top, vrij van rimpels. Het voorhoofd is steil. | |
Stop |
Goed gemarkeerd. | |
Facial region |
||
Neus |
Zwart en breed, met een goed gedefinieerde lijn tussen de neusgaten. Neusgaten goed openen. | |
Voorsnuit |
Kort, vierkant, breed en diep, in verhouding tot de schedel, vrij van rimpels. De lengte kleiner is dan de breedte en hoogte heeft, zijn niet langer dan ongeveer een derde van de lengte van de schedel. De top lijnen van de schedel en de voorsnuit van de stop naar het einde zijn parallel. | |
Lippen |
Goede hoogte, maar niet overhangend, volledig bedekt de tanden, wanneer de mond gesloten is. | |
Kiezen / tanden |
Kaken breed en vierkant met korte regelmatige tanden. Gelede regelmatige of onderschreden genoeg voor de snuit is vierkant. | |
Wangen |
Platen. | |
Ogen |
Goed uit elkaar, groot en rond, donker van kleur. De ogen zijn loodrecht op de as van de schedel, vooraanzicht, worden de externe ooglid commissuren afgestemd op de wangen. Expressie: Awakened, vriendelijk en toont een hoge mate van intelligentie, zeer belangrijk kenmerk van het ras. | |
Oren |
Kleine, rechtop gedragen natuurlijke of verlaagd om deze in overeenstemming te brengen met de vorm van de kop en zich zo dicht mogelijk bij de bovenranden van de schedel. | |
Hals |
| De lengte moet perfect geproportioneerd zijn, teneinde alle en is licht gebogen, kunnen terecht vervoer elegant en past goed in de schouders. |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Het lichaam moet de indruk geven dat ze kort. | |
Bovenlijn |
Horizontaal. | |
Rug |
Slechts kort genoeg dat het lichaam is ingeschreven in een vierkant. | |
Croupe |
Het buigt iets naar de staart. | |
Borst |
In de smaak met een goede borst breedte. | |
Ribben |
Goed gerond en ver naar achteren in de richting van de nier. | |
Staart |
| Laag aangezet, kort, fijn en toelopend naar het eind. Het is recht of kurkentrekker en mogen niet worden vervoerd boven het horizontale (Let op: wij geven de voorkeur aan de staart een lengte heeft een kwart van de afstand niet groter zijn dan uit de wortel van de staart tot aan de punt van de spronggewricht.) |
Ledematen |
Voorhand |
||
Algemeen |
Enigszins uit elkaar en recht onder de top van het schouderblad bot rechts. | |
Schouders |
Goed schuin naar achter, waardoor de Boston Terrier te bewegen met elegantie. | |
Ellebogen |
Noch naar binnen noch naar buiten. | |
Voormiddenvoet |
Kort en krachtig. Kan ablatie van pinnen. | |
Voorvoeten |
Klein, rond en compact, noch naar binnen, noch naar buiten, met goed gebogen tenen en korte nagels. | |
Achterhand |
||
Dijbeen |
Sterk en goed gespierd, de lichaamsas. | |
Knie |
Goed gehoekt. | |
Spronggewricht |
Goed in de steek gelaten, noch naar binnen, noch naar buiten; spronggewricht goed gedefinieerd. | |
Achtervoeten |
Klein, compact met korte nagels. | |
Gangwerk |
| De Boston Terrier heeft veilig foot met leden op de goede weg lichaamsas. De voorbenen en achterbenen worden recht naar voren gedragen in perfecte ritme, elke stap geeft gemak en de kracht. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
Kort, glad, glanzend, fijne structuur. | |
Haarkleur |
Brindle kleur "zegel" zwart of wit bont. De stroming laag de voorkeur, maar gelijke kwaliteit. Kleur definitie "zegel" Lijkt zwart, maar met een rood alleen zichtbaar in de zon of fel licht. Vereiste kenmerken: witte band rond de snuit, witte lijst tussen de ogen, witte voorborst. Markeringen: witte band rond de snuit, witte lijst regelmatig tussen de ogen en het hoofd, witte kraag, witte borst, voorbenen geheel of gedeeltelijk wit, wit op de achterbenen beneden het spronggewricht. (NB: een vertegenwoordiger onderwerp van ras mag niet bestraft worden omdat hij niet over alle populaire merken). Een hond met witte alomtegenwoordig in het hoofd of lichaam moet ook aantonen voldoende kwaliteiten om de tekortkomingen tegen te gaan. |
|
Maat en gewicht |
||
Gewicht |
De honden werden verdeeld in drie gewichtsklassen als volgt: • minder dan 15 pond (minder dan 6,80 kg) • 15 tot minder dan 20 pond (6,8 kg tot minder dan 9 kg) • 20 tot 25 pond (9 tot 11,35 kg) |
|
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
 Kijk onhandig of squat. Of brede neusgaten. Ogen te onthullen het wit van het oog (sclera) en het bindvlies. Oren verhouding tot de grootte van het hoofd. Staart vrolijk gedragen. Leden te weinig substantie. Rechte verstikt te open. Spreid voeten. Beweging: Noch roll of pitch, of het maaien, of leden die breien; gangen geïdentificeerd. |
Zware defecten |
| Afwijking van de kaak. Tong of tanden zichtbaar zijn wanneer de mond gesloten is. Roach terug, terug zwaaien. Vlakke ribben. Neiging te steken, en het vorige bericht. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
| Agressief of schuw. Truffle binnengevallen vrek. Met blauwe ogen of een spoor van blauw. Gecoupeerd staart. Gekleurde vacht: gestroomd, zwart of "zegel" zonder de vereiste witte aftekeningen. Grijs of lever kleur (bruin). |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
| http://www.fci.be/ |
Gedetailleerde geschiedenis |
| De Boston Terrier is het eerste ras dat de Amerikanen hebben gemaakt. Hij stamde af van Engelse vechthonden die in de negentiende eeuw waren geselecteerd door kruising en is een verre neef van Pit Bull die onlangs het nieuws haalde, hondengevechten elders die niet waren goedgekeurd door de American Kennel Club. In de tweede helft van de negentiende eeuw was hondengevechten inderdaad erg modieus aan beide zijden van de Atlantische Oceaan, waar ze de gevechten tussen honden en stieren hadden vervangen, verboden door het Britse parlement in 1835. Te zwaar beoordeeld voor deze Circusspelen op een nieuwe manier, de voormalige Bulldog was gekruist met Terriers om levendiger en nerveuzer te worden. Het meest gebruikte hol voor dit doel was de White English Terrier, nu bijna 100 jaar oud. Zo kwam omstreeks 1865 een van deze onderwerpen aan in Boston, aan de oostkust van de Verenigde Staten, met de naam Judge. Het was een dier van ongeveer vijftien kilo, met meer Bulldog dan Terriër: stevig gebouwd maar met nogal verwijderde proporties, het had oren "in de schaal" (dat wil zeggen, gevouwen in de rug van hoofd), een gehaakte staart en een jurk van de kleur die typerend is voor de huidige Boston Terrier: donkere gestroomde met een witte vlam in het hoofd en een grote witte kraag. Het is Judge die de voorouder is van alle Boston Terriers. Het werd in 1870 gekruist met een hond genaamd Gyp, die het resultaat was van een kruising tussen een Bulldog en een Hol, met een gewicht van ongeveer tien kilo, helemaal wit, zeer compact, met een korte, vierkante kop en een rechte staart. Het resultaat was Eph, die de kleine omvang van zijn moeder en de goede bouw van zijn vader had geërfd. Eph was een donkere gestroomde man met grote witte vlekken. Van de paring van Eph en Kate, een gouden gestroomde teef, met een gewicht van ongeveer 9 kg, met korte kop en rechterstaart, werd geboren in 1877, Tom, die door alle cynologen wordt beschouwd als de eerste " waar "Boston Terrier. Hij was in ieder geval een van de oudste proefpersonen die de korte staart "kurkentrekker" bezat, ook wel genoemd, in het jargon cynophilous, "comma", "croque" of "crocheted", wat kenmerkend is voor de race. Deze eigenaardigheid begon zijn eigenaar, mijnheer Barnard, te schokken, die zelfs een dierenarts raadpleegde om het staartoorhangsel van zijn dier recht te trekken. Omdat dit natuurlijk onmogelijk was, maakte Barnard het goed en probeerde het zelfs tot een mode te maken. Het gebruik van afleiding is bijzonder succesvol, aangezien dit "defect" vandaag wordt onderschreven door de standaard van de race. Tom's nestbroer, Tobey, hoewel minder representatief, is de andere steunpilaar van het ras, dankzij zijn kwaliteitsvolvoeders. De nazaten van Tom en Tobey werden vervolgens met elkaar gekruist. Tobey en een hond wiens geschiedenis de naam niet had behouden, waren in 1878 de eerste Bull Terriers die zichzelf onder deze naam presenteerden in een hondenshow, de Kennelshow van Massachusetts. De oorspronkelijke onderwerpen vormden een vrij heterogene populatie: als ze allemaal "ronde hoofden" waren, waren sommigen nogal zwaar vanwege hun grootte, terwijl anderen een morfologie van Terriers hadden; er waren lange, korte, rechte, haakvormige staarten, en de witte vlekken van de jurk verschilden aanzienlijk; er waren zelfs volledig witte onderwerpen. Dit belette echter niet dertig fokkers en amateurs uit de omgeving van Boston; het fokken van dit type hond was beperkt tot de hoofdstad van Massachusetts en omstreken; om in 1889 een American Bull Terrier Club te stichten. In 1891 vroegen ze de American Kennel Club, een lokale tegenhanger van de Central Canine Society en zeven jaar eerder opgericht om hun ras te registreren. Het moest tellen zonder de vastberaden oppositie van de Britten, felle voorstanders van de "echte" Bull Terriers, die in die tijd nog niet het "rugbybal" -hoofd hadden dat zo kenmerkend was voor de huidige onderwerpen, maar dat redelijk vergelijkbaar was bij Staffordshire Bull Terrier vandaag. Hun verzoek, waarschijnlijk ondiplomatiek, werd door de AKC afgewezen. Net zo strijdlustig als hun honden, werden Boston Terriers niet verslagen en op aanraden van journalist BW Lacy veranderden ze de naam van hun vereniging in de Boston Terrier Club of America. Een nieuwe aanvraag werd ingediend bij de American Kennel Club, dit keer protesteerden de fokkers van Engelse Bulldoggen, uit angst dat de nieuwkomer hun race zou overschaduwen. De AKC vroeg zich in verlegenheid en eiste toen dat, voorafgaand aan zijn erkenning, de Boston Terrier gedurende ten minste drie generaties in zuivere lijn werd opgevoed, de Club een privéregister oprichtte waaruit bleek dat ten minste 75 honden een bekend minimum hadden zo oud. Zo werd in 1893 de eerste officiële Amerikaanse race geboren. Het uiterlijk van de Boston Terrier evolueerde toen snel, waarbij fokkers ervoor kozen om onderwerpen te selecteren met rechtopstaande oren en symmetrische gestroomde vlekken, met een meer typische terrier-morfologie. Tegelijkertijd werd het temperament in Boston merkbaar verzacht: een "must" voor deze hond, die oorspronkelijk bedoeld was voor dierengevechten, en daarom sterke neigingen tot agressie had. Hoewel de Amerikanen op dit punt zwijgen, denken sommige Europese cynologen dat de Boston Terrier tijdens zijn fase van verbetering en fixatie een infuus van bloed van de Franse Bulldog heeft ontvangen, dat hij in het bijzonder de vorm van zijn hoofd zou moeten hebben en zijn meer geciviliseerde karakter dan dat van zijn verre voorouders. De keuze van het ideale gewicht dat in de standaard moest worden opgenomen was de aanleiding voor een lang en serieus debat: aan de ene kant meldden sommige fokkers de groeiende populariteit van kleine honden, aan de andere kant was er een duidelijke vraag naar dieren met een meer indrukwekkende morfologie, met een gewicht van meer dan 15 kilo. Uiteindelijk werd een compromis bereikt, resulterend in de huidige standaard (van 5 tot 11 kg). Amerikaanse proefpersonen hebben altijd de neiging om zich in het bovenste deel van dit bereik te bevinden (en zelfs honden die het maximum overschrijden, lopen om deze reden niet alleen een diskwalificatie), terwijl in Europa gemiddeld (6) tot 7 kg) die het meest worden gewaardeerd. De Boston Terrier werd al snel erg populair over de Atlantische Oceaan sinds, tussen 1905 en 1935, deze "kleine Amerikaanse heer", zoals hij daar de bijnaam kreeg, zowel vanwege zijn goede karakter en zijn "jurk" zwart en wit, nooit onder de tweede plaats op de lijst van de meest geregistreerde rassen in de AKC. Op het hoogtepunt van zijn glorie vertegenwoordigde de Boston Terrier tussen de 20 en 30 verlovingen, alle categorieën gecombineerd, in Amerikaanse hondenshows. Tegenwoordig is hij met 25.000 registraties per jaar nog steeds een van de 25 populairste honden aan de andere kant van de Atlantische Oceaan. In tegenstelling tot wat door zijn stamboom kan worden geïmpliceerd, is Boston Terrier een zeer sociale hond met zijn verwanten, met inbegrip van die van het zelfde geslacht. De enige "gedragsherinneringen" die hij heeft bewaard van zijn voorouders uit de Bulldogs zijn de moed die hij weet te tonen als hij wordt aangevallen door een andere hond, ondanks zijn lichte omvang en de gelijkheid van een voorbeeldig karakter wat hij laat zien, want hij is geen humeurige of gemakkelijk geïrriteerde hond. Terriers, hij heeft de speelse kant en grappig, die het soms kan dragen om "trucs" uit te voeren om zijn wereld te amuseren, zonder hun neiging om te blaffen te delen, zelfs als hij van nature waakzaam is. In de Verenigde Staten wordt het zelfs beschouwd als een verdedigingshond, vooral omdat het gewicht ervan, zoals we al hebben gezien, over het algemeen hoger is dan op het oude continent. Maar de Boston is meer dan een compromis tussen de waardigheid van de stier en de levendigheid van de terriër. Het heeft een reeks functies waardoor het een van de meest geschikte honden is voor de hondenhondfunctie. Hij is trots en zeer waardig, uiterst aanhankelijk, en hij probeert zijn meesters constant te behagen, aan wie hij lichaam en ziel toewijdt, wat niet wil zeggen dat hij binnenvalt. Alert en snel, het is niet overdreven roeren. Stil, echter, hij is alert op alles wat er gebeurt en zal zijn omgeving waarschuwen als een ongewone of bizarre gebeurtenis plaatsvindt. Relatief stil, hij is niet het soort van apathisch. Het is een opmerkelijke metgezel voor de kinderen: zijn geduld, zijn slijm, zijn speelse temperament laten hem wonderen doen in deze rol. De Boston Terrier is gemakkelijk opgeleid omdat hij heel snel begrijpt wat er van hem wordt verlangd. Het is zeker een beetje cabochard, maar het is hetzelfde voor alle intelligente honden, die weten dat ze meteen de kleine zwakheden van hun meester detecteren en er misbruik van maken. Hij weet altijd hoe ver hij moet gaan zonder pijn te doen of moe te worden. Vanuit praktisch oogpunt heeft de Boston Terrier vele troeven die het een ideale metgezel maken in een appartement: de grootte, respectabel, maakt het niet omslachtig; hij is heel jong schoon; geen esthetische handeling moet worden overwogen; haar korte, glanzende jurk vereist geen onderhoud. Alleen zijn grote zwarte ogen, allemaal vol van tederheid, moeten het voorwerp zijn van kleine reguliere zorg, omdat ze, op het hoofd, erg blootliggen en daarom vaak kwetsbaar zijn. Tot slot moet eraan worden herinnerd dat het vlakke gezicht met verkorte neusgangen ademhalingsmoeilijkheden kan veroorzaken. We zullen daarom langdurige en intense inspanningen vermijden, evenals; langdurige blootstelling aan extreme hitte. Gisteren gerangschikt onder honden, de Boston Terrier is nu gerangschikt in de derde groep, die van Terriers, volgens de criteria van de nieuwe nomenclatuur van hondenrassen aangenomen door de International Cynological Federation in 1987 en uitgevoerd door de Society Hondenplant in Frankrijk sinds 1 januari 1988. Deze beslissing is duidelijk niet gebaseerd op de oorsprong of het nut ervan, maar op bepaalde kenmerken van de morfologie ervan. |
Nederlands (nl-NL)