Duitse Spitz / Keeshond

		Duitse Spitz / Keeshond
		FCI standaard Nº 97_1

Land van oorsprong		Duitsland
Vertaling		Francis Vandersteen
Groep		Groep 5 Spitzen en primitieve types
Sectie		Sectie 4 Europese Spitz
Werkproef		Zonder werkproef
Definitieve erkenning door de FCI		dinsdag 01 januari 1957
Publicatie van de geldende officiële norm		woensdag 04 september 2019
Laatste update		dinsdag 12 november 2019
En français, cette race se dit		Spitz allemand / Keeshond
In English, this breed is said		German Wolfsspitz / Keeshond
Auf Deutsch, heißt diese Rasse		Deutscher Spitz / Keeshond
En español, esta raza se dice		Spitz alemán / Keeshond

Standaard geldig voor Reuzenspitz, Middelgrote Spitz, Miniatuur Spitz

Gebruik

Watch and Companion Dog.

Kort historisch overzicht

Duitse Spitz-honden zijn afstammelingen van de steenachtige «Turfhonden» (Torfhunde) «Canis familiaris palustris Rütimeyer» en de latere Lake Dwelling Spitz (Pfahlbauspitz); het is het oudste hondenras in Midden-Europa. Talrijke andere rassen zijn van hen ontwikkeld. In niet-Duitstalige landen staan Wolfsspitz-honden bekend als Keeshonds.

Algemeen totaalbeeld

Spitzrassen zijn betoverend vanwege hun prachtige jassen, gemaakt om op te vallen door een overvloedige ondervacht. Bijzonder indrukwekkend zijn de sterke, manenachtige kraag rond de nek (plooikraag) en de borstelige staart die stoutmoedig over de rug wordt gedragen. De foxy kop met alerte ogen en de kleine puntige, dicht bij elkaar geplaatste oren geven de Spitz zijn unieke karakteristieke, brutale uiterlijk.

Belangrijke verhoudingen

De verhouding schofthoogte tot lichaamslengte is 1: 1.
De verhouding lengte van de snuit tot de lengte van de schedel is ongeveer 2: 3.

Gedrag en karakter (aard)

De Duitse Wolfsspitz / Keeshond is altijd attent, levendig en buitengewoon gehecht aan zijn eigenaar. Het is zeer leerzaam en gemakkelijk te trainen. Het natuurlijke wantrouwen tegenover vreemden en het gebrek aan jachtinstinct maken het de ideale metgezel en familiehond en waakhond voor thuis en op de boerderij. Het is niet timide of agressief. Onverschilligheid voor het weer, robuustheid en duurzaamheid zijn de meest opvallende kenmerken.

Hoofd
Bovenschedel
Schedel		De middelgrote kop van de Spitz, van boven gezien, lijkt aan de achterkant het breedst en loopt taps toe tot de punt van de neus.
Stop		Matig tot gemarkeerd, nooit abrupt.

Facial region
Neus		De neus is rond, klein en puur zwart.
Voorsnuit		De snuit is niet lang en staat in een aangename verhouding tot de schedel (ongeveer 2: 3).
Lippen		De lippen zijn niet overdreven, sluiten nauw aan op de kaken en vormen geen vouwen in de mondhoek. Ze zijn helemaal zwart.
Kiezen / tanden		De kaken worden normaal ontwikkeld en vertonen een complete schaarbeet met 42 tanden, overeenkomend met de tandformule van de hond, dwz de bovenste snijtanden overlappen de onderste en sluiten recht op de kaken. Sterke hoektanden die precies in elkaar passen. Tang bijten is toegestaan.
Wangen		De wangen zijn zacht afgerond en steken niet uit.
Ogen		De ogen zijn middelgroot, amandelvormig, licht hellend en donker. De oogleden zijn zwart.
Oren		De kleine oren staan hoog en relatief dicht bij elkaar, driehoekig gericht; ze worden altijd rechtop gedragen, stijf aan de uiteinden.

Hals

De middellange lengte hals is breed op de schouders, licht gebogen zonder wammen en bedekt met een dikke, overvloedige jas, die een grote kemphaan vormt.

Lichaam
Bovenlijn		Fuseert in een zachte curve met de korte, rechte rug. De bossige, vegende staart, die de achterkant gedeeltelijk bedekt, rondt het silhouet af.
Schoft		De hoge schoft zakt onmerkbaar.
Rug		Zo kort mogelijk, recht en stevig.
Lendenpartij		Kort, breed en krachtig.
Croupe		De croupe is breed en kort en valt niet weg.
Borst		De diepe borst is goed geveerd, de voorborst goed ontwikkeld.
Onderlijn en buik		De chestreach zo ver mogelijk terug; de buik heeft slechts een lichte opgetrokken.

Staart

De staart is hoog en van gemiddelde lengte. Het reikt omhoog en rolt naar voren over de rug, recht van de wortel. Het ligt stevig over de rug en is bedekt met zeer bossig haar. Een dubbele krul aan het uiteinde van de staart wordt getolereerd.

Ledematen

Voorhand
Algemeen		Rechte, vrij brede voorkant met goed ontwikkelde botsterkte.
Schouders		De schouder is goed gespierd en stevig verbonden met de borst. Het schouderblad is lang en goed relaxed.
Opperarm		De bovenarm, die ongeveer dezelfde lengte heeft als het schouderblad, maakt een hoek van 90 graden met het schouderblad.
Ellebogen		Het elleboog gewricht is krachtig, maar tegen de borst en draaide binnen noch naar buiten.
Onderarm		De onderarm is van gemiddelde lengte ten opzichte van het lichaam, stevig en volledig recht. De achterkant van de onderarm is goed bevederd.
Voormiddenvoet		De sterke voorkoot van gemiddelde lengte staat in een hoek van 20 graden ten opzichte van de verticaal.
Voorvoeten		De voorvoeten zijn zo klein mogelijk, rond en gesloten, met goed gebogen en strakke nagels, zogenaamde kattenpoten. De kleur van nagels en pads is zo donker mogelijk.

Achterhand
Algemeen		De achterhand is zeer gespierd en overvloedig bevederd tot de sprong. De achterpoten staan recht en parallel.
Dijbeen		Dij en onderbeen zijn ongeveer even lang.
Knie		Het kniegewricht is sterk met slechts matige hoekingen en wordt noch naar binnen noch naar buiten gedraaid in beweging.
Achtermiddenvoet		Het spronggewricht is van gemiddelde lengte, zeer sterk en verticaal ten opzichte van de grond.
Achtervoeten		De achterpoten zijn zo klein mogelijk, rond en gesloten, met goed gebogen en strakke nagels, zogenaamde kattenpoten. De pads zijn grof. De kleur van nagels en pads is zo donker mogelijk.

Gangwerk

De Duitse Wolfsspitz / Keeshond gaat recht vooruit met een goede rit, vloeiend en veerkrachtig.

Huid

De huid bedekt het lichaam strak zonder rimpels.

Coat
Haarkwaliteit		Duitse Wolfsspitz / Keeshond heeft een dubbele jas: lange, rechte en stevige off-top jas en korte, dikke, wattenachtige onderlaag. Hoofd, oren, voorkant van voor- en achterpoten en de poten zijn bedekt met kort, dik (fluweelachtig) haar. De rest van het lichaam heeft een lange, rijke, harige vacht. Niet golvend, krullend of ruig, niet gescheiden langs de rug. Nek en schouders zijn bedekt met dikke manen. De achterkant van de voorpoten is goed bevederd, de achterpoten hebben voldoende bevedering van kruis tot spronggewrichten. De staart is bossig. Haar mag er niet uitzien als gemodelleerd.
Haarkleur		Wolfsspitz / Keeshond: grijs gearceerd. Grijs gearceerd is zilvergrijs met zwarte haarpunten. Snuit en oren zijn donker van kleur, rond de ogen goed gedefinieerd weergegeven als een subtiel zwarte potloodlijn die schuin loopt van de buitenste ooghoek naar de onderste hoek van het oor, in combinatie met duidelijke markeringen en schaduwen die korte maar expressieve wenkbrauwen vormen; manen en ring op schouderaansteker; voor- en achterpoten zilvergrijs zonder zwarte aftekeningen onder de ellebogen of knieën, behalve lichte potloodvorming op de tenen; zwarte punt van de staart; onderkant van staart en broek bleek zilvergrijs.

Maat en gewicht
Schouderhoogte		Wolfsspitz / Keeshond: 49 ± 6 cm.
Gewicht		De Wolfsspitz / Keeshond moet een gewicht hebben dat overeenkomt met zijn grootte.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

Zware defecten

Fouten in de constructie.

Hoofd te plat.

Opvallende appelkop.

Vleeskleurige neus, oogleden en lippen.

Gebitfouten, ontbrekende tanden.

Te grote en te heldere ogen.

Prodtruding ogen.

Ontbrekende duidelijke markeringen van het gezicht.

Fouten in beweging.

Defecten die leiden tot uitsluiting

Agressieve of overdreven verlegen honden.

Kloof in fontanel.

Overbeet, onderbeet, kruisbeet.

Ectropion of entropion.

Oren niet volledig opgericht.

Duidelijke witte aftekeningen of vlekken.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/

Gedetailleerde geschiedenis

De Spitz, voorheen bekend als de Loulous in Frankrijk, heeft deze naam verloren. Tegelijkertijd zijn ze een beetje onopgemerkt, wat niet geschikt is voor deze honden die beroemd zijn. Omdat thuis alles om succes en bewondering vraagt. Hun uiterlijk eerst: met het hoofd van hun vos en hun weelderige vacht zullen ze waarschijnlijk niet onopgemerkt blijven. Hun karakter dan levendig, kwaadaardig, soms onstuimig, altijd aanhankelijk, zo'n temperament kan hondenliefhebbers alleen maar goed in hun haar verleiden. Na het verlaten van een naam vol traditie, lijken de Loulou in de holte van de golf te zijn gevallen. Maar zoals wij ze kennen, zouden ze niet lang moeten blijven.

Omdat ze niet tevreden zijn met de meest populaire en kleurrijke honden ooit, zijn de Spitz zonder twijfel de oudste huishonden. Inderdaad, directe afstammelingen van het beroemde veenmoeras (Canis Familiaris palustris) van het neolithicum, zij waren de eersten die, naast mannen, de lacustriene dorpen van het prehistorische Europa bevolkten.

Zwitserland, de Jura, Groot-Brittannië, Denemarken hebben allemaal hun nationale overblijfselen van dit type hond. Beter! Tienduizend jaar oud, hebben de voorouders van Spitz ook alle huidige lupoïde honden geboren, dat wil zeggen, min of meer op de wolf gelijkend. Scherpe snuit, rechtopstaande oren, borstelige staart vaak opgerold op de rug, dit zijn de belangrijkste kenmerken van deze honden, nu gegroepeerd in de vijfde groep van de hondennomenclatuur: die van Spitz-type honden en primitieve soort. Geroepen om te houden, jagen, sleeën trekken, gezelschap houden met de nomaden die in het kamp verbleven, de Spitz en hun "neven" bewezen dat ze wisten hoe ze alles moesten doen. Maar waar worden deze primitieve honden geboren? Het is moeilijk te zeggen, sporen gevonden in het oosten, in Afrika, in het Grote Siberische noorden, aan de oevers van de Oostzee. Ze zijn helaas uit al deze regio's verdwenen, vervangen door hun meer gespecialiseerde afstammelingen.

De Spitz hebben zich verspreid in Europa, vooral in Nederland, Duitsland, België en Frankrijk (vooral in de Elzas). Rassen van verschillende kleuren en grootten zijn ontwikkeld volgens de regio's en ook volgens de evolutie als gevolg van kruisingen en selecties. Zo waren de witte Spits met name aanwezig in Pommeren, tussen Pruisen, Polen en de Oostzee, terwijl de zwarten werden grootgebracht in Wurtemberg, rijk aan een belangrijke geschiedenishond. Daar worden ze gebruikt voor de bewaker of voor de eigenschap, hier worden ze bemanninghonden. Net als de Pinschers en Schnauzers volgen ze de paarden, en maar heel weinig zijn diligences die hun Spitz niet hebben.

In dit opzicht is het de moeite waard om J. Dhers te noemen: "Hij is de Loulou van diligences, de adjudant van de coach, de keizerlijke hardloper, blaffend, kronkelend, omslachtig, geliefd bij iedereen! Ik herinner me dat in die tijd alle diligences, alle truckers hadden een van die kleine duivels wit, zwart of grijs die meestal, van een heen en weer snel, onophoudelijk, en altijd door te blaffen, een snelle shuttle van stoel naar harnas, plint de wervelkolom, vaak zittend op de romp."

De grootste Spits zijn al eeuwen bekend in Noord-Duitsland en Nederland, waar ze de specialiteit van de schippers waren. Met trots gekampeerd in de boeg van de Nederlandse pontons, werd het, naar men zegt, het symbool van de patriotten die tegen het Huis van Oranje waren, tegen het einde van de achttiende eeuw, en zij zouden Keeshonden (of Keeshonden) zijn genoemd volgens de naam van de leider van deze patriotten, William Kees van Gyselaar. Aangekomen in Groot-Brittannië in het begin van de twintigste eeuw (dankzij mevrouw mevrouw Digby), de Keeshonden bloeide. De eerste club werd er opgericht in 1925. De Britten beweerden een sterke voorkeur voor grijze onderwerpen, die ze selecteerden ten koste van blanken, zwarten en grote katten, kleuren die toen nog in Nederland werden toegelaten.

Ondertussen hebben de Spitz, vooral de kleine, een ander verhaal, op zijn zachtst gezegd, in een rol van gezelschap. Een van hen was de metgezel van de grote Wolfgang Amadeus zelf, die niet de enige kunstenaar was die het kon waarderen, aangezien Michelangelo er ook een bezat. In Frankrijk steeg de populariteit van de Spits onder het rijk, omdat hij een van Josephine's favoriete honden was. Napoleon III had ondertussen veel tegenslagen met de Spitz Eugenie, die op een bijzonder slimme manier ontsnapte of zich verschool. De politie moest deze kleine duivel vaak naar het paleis brengen. De Spitz heeft ook de metgezel van gewone burgers gemaakt, niet in de laatste plaats omdat het Courteline en Emile Zola zijn. De dwergonderwerpen genoten toen een immens succes onder de naam Loulous van Pommeren.

Maar het waren de Britten die de kleine vorm van Spitz zijn glorietijd zouden geven. Reeds in de 18e eeuw had koning George III aan zijn voorbeeld een zekere rage voor deze honden gegenereerd, maar het was koningin Victoria die de oorzaak was van de onweerstaanbare beweging die leidde tot de roem en miniaturisatie van de race. Tijdens een reis naar Florence in 1888 keerde ze terug met Gona, een witte Volpino (Little Italian Spitz). De koningin raakte zo gecharmeerd van deze hond dat ze zelfs een kennel oprichtte waar ze die van haar ras zou opvoeden, met een gemiddeld gewicht van 5,5 tot 7 kilo, en ze presenteerde vaak tentoonstellingen. Nu kenden de Engelsen de Spitz alleen in een groter formaat en het was een echte uitdaging om de honden terug te brengen tot de maat die de koningin aanbeveelt. Echter, aangezien vóór het einde van de eeuw de Britse fokkers erin waren geslaagd om 3 kilo proefpersonen te produceren met uitzonderlijk bont. Maar het zou slecht zijn om de Engelsen te horen denken dat ze daar zouden stoppen. Ze probeerden hun kleine honden verder te verbeteren door de meest uiteenlopende kleuren aan te brengen, van blauw tot Isabelle, in alle mogelijke pastelkleuren. In tegenstelling tot hun eerdere ervaringen bleek deze test een bittere mislukking. De honden vervaagden of vervaagden met de tijd, wat niet erg esthetisch was. Toch kunnen de jaren twintig bogen op een van de mooiste mini-honden ooit gemaakt door cynophilia, in de "persoon" van Sable Mite. Een rijke Amerikaan bood 500 pond (een indrukwekkend bedrag op dat moment), maar zijn voorstel werd afgewezen, zo erg hielden de Engelsen vast aan hun Spits.

In de eerste helft van de 20e eeuw was de situatie daarom enigszins gecompliceerd. De Engelsen schreven zichzelf toe aan het voorrecht van de miniatuur Spitz (de Pommeren), en als ze het eens waren met de Nederlanders om de oudere de naam Keeshonden te geven, was hun standaard de enige die de grijze kleur voor deze variëteit nodig had . In Frankrijk kenden we de Loulous (waarvan de Club werd opgericht in 1955), de Grote Loulous, die de Grote Spits werd; Keeshonds en Wolfspitz (Spitz-Wolves), die uit Duitsland kwamen, werden onderscheiden. Inderdaad, de Duitsers claimden het vaderschap van al deze honden. Tegen 1899 hadden ze het nationale ras van de Spitz afgekondigd en een club opgericht om dit hondenerfgoed te beschermen. Er was een oplossing nodig. In 1960 besliste de Internationale Cynologische Federatie, in het voordeel van Duitsland en erkende de Duitse nationaliteit van de Spitz.

Vandaag, in een enkele groep, met één enkele standaard voor vijf variëteiten, een enkele officiële oorsprong en "enige" twee rassenclubs in Frankrijk, hebben de Spitz hun consistentie gevonden. En, belangrijker nog, een gemakkelijk herkenbare identiteit, zelfs voor de meest beginnende hond. Je hoeft niet langer te gaan voor de Medium, Small en Dwarf Spitz in de groep honden, en de Big en de Spitz-Wolf in de utility-honden, het publiek zal eindelijk in staat zijn om deze innemende honden opnieuw te ontdekken. Want wat het ook is, een Spitz is altijd een geweldige metgezel. Maten en kleuren verschillen, maar het temperament blijft hetzelfde: dat van de hond die de mens sinds het begin der tijden vergezelt. Een echte garantie voor kwaliteit.

Sommige morfologieën zijn onthullend. Dat van Spitz maakt er zeker deel van uit. Kijk maar naar zijn kleine vosje, zijn ogen fonkelen van kattenkwaad, zijn oren trots opgericht om het scherpe karakter van deze hond te raden. Op dezelfde manier weerspiegelt de naam Spitz, wat in het Duits scherp betekent, perfect het nieuwsgierige en ondeugende karakter van degenen die de Loulous werden genoemd. Het lichaam, compact en stevig, afgezet met weelderige vacht, straalt vertrouwen en waardigheid uit.

Maar wie is echt de Spitz? Je verbeeldt het zich gewillig klein, nors, schreeuwend. Het is niet zo. Aan de ene kant zijn er vijf variëteiten van Spitz, waarvan de grootste een hoogte van 60 centimeter kan bereiken, en aan de andere kant, deze hond weet een wonder van tederheid en rust te zijn op zijn uren. Oké, hij geeft gewillig stem, maar het is meer de uitdrukking van zijn vrolijke aard dan de manifestatie van enige agressiviteit. De Spits is daarvoor veel te zeker van hem. Het is waar dat hij vaak ver weg is van vreemden, maar in deze dagen, wanneer hondendieven en leveranciers van laboratoria in overvloed aanwezig zijn, wie zou er dan willen klagen? De grote Spits die zijn stem laat horen achter de poort van een paviljoen wordt over het algemeen beluisterd, en zijn openhartige en vastberaden blik overwint vele slechte bedoelingen. Omdat, waakhonden, de eerste Spitsers, degenen die onze voorouders tienduizend jaar geleden vergezelden, dat wel waren. En jachthonden. En trek honden, door tussenliggende nakomelingen. In feite zijn de Spitz in staat om alle taken te vervullen die we hen willen toevertrouwen.

Waarom zijn ze vandaag honden? Omdat ze heel eenvoudig zijn in deze rol. Hoe zit het met de Spitz thuis? Hij is erg aanwezig, altijd op zijn hoede en rent onmiddellijk naar het minste geluid. Moe, de Spits? Misschien een beetje, als je gewend bent om honden veel stiller te maken. Met hem hebben we zeker geen tijd om ons te vervelen. Speelt hij graag? Van deze hond wordt gezegd dat hij tot volle wasdom komt, fysiek en psychisch, vrij laat: om te zeggen dat hij een verstokte speler is, altijd klaar voor een goed potje bal of race. Omdat de Spitz ook atleten zijn. We moeten ze zien, zelfs de dwergen gebruiken hun stevige benen om te galopperen in de bossen en velden. Natuurlijk zijn de kleintjes iets minder rustiek dan de groten, maar dat weerhoudt ze er niet van af en toe te luchten. Lange wandelingen in het bos zijn geschikt voor oudere mensen, die meer uithoudingsvermogen hebben. De kleintjes zullen genieten van kortere, maar even intense wandelingen. Wee knaagdieren onderweg tegengekomen. Sommige Spitz verachten de ongelukkige muis die in hun neuzen zou vallen niet.

Houd ze van kinderen? Neen. Ze houden van hen! Op voorwaarde uiteraard dat ze respect voor dieren hebben, wat altijd het geval zou moeten zijn. De Spits en Middelen zijn zeer geschikt voor gezinnen met kinderen. Games kunnen worden geanimeerd zonder dat de hond lijdt. Aan de andere kant, de Kleine en Dwergen zijn beter geadviseerd om alleenstaande mensen te zijn, die beter zullen weten om hen te verwennen. Hoewel ze delicater zijn, zijn ze niet fragiel. Met een goede gezondheid hebben ze een opmerkelijke levensduur: van veertien tot achttien jaar oud. In tegenstelling tot veel Noordse honden zijn de Spitz niet weggelopen. Ze zijn veel te gehecht aan hun huis om weg te gaan. En hun sterke plichtsbesef drijft hen om het huis leeg te houden in plaats van het in de steek te laten omwille van het wild rondrennen.

Een ander pijnpunt dat ze delen met de meeste honden in hun groep, intraspecifieke relaties, namelijk met andere honden. Ook hier zijn de Spitz uitzonderlijk. Zeker van hen zonder agressiviteit, laten ze zich niet "afstijgen" door vlezige mensen die proberen indruk op hen te maken. Zelfs de dwergen vertonen ongewone moed. Het kan gebeuren dat een Spitz door te veel provocatie de strijd in gesleurd wordt, maar welk ras kan er baat bij hebben? Wat betreft andere huisdieren, katten bijvoorbeeld, moeten ze aan jonge mensen worden gewend als je wilt dat ze samenwonen.

Houdt de Spitz van transport? In ieder geval houdt hij actief wat hij komt heel snel te beschouwen als "zijn" auto. Openbaar vervoer is mogelijk, omdat, behalve de Big en de Wolf, alle Spits de wettelijke grootte hebben en indien nodig een paar minuten in een mand kunnen schuiven volgens de voorschriften van de spoorweg of de metro. Vanwege hun kleine formaat kunnen ze zelfs naargelang de kapitein toegang krijgen tot de vliegtuigcabines. Wat de boot betreft, de Spitz-Wolf heeft genoeg geleend terwijl hij nog steeds Keeshond heette om zich comfortabel te voelen. Kortom, het nemen van de Spitz op vakantie is geen probleem.

Voor al deze kwaliteiten komt men in de verleiding om een verborgen gebrek voor te stellen. Is de Spitz erg ontvankelijk voor bijvoorbeeld onderwijs? Op het risico dat we alle onpartijdigheid lijken te hebben verloren, moeten we ja antwoorden. Inderdaad, de Spitz zijn vooral goed in het leren van wat hun leraar hen wil leren. Zijn ze niet lang, naast de Poedel, uitstekende circushonden geweest? Voor de Spitz laten zien dat allerlei soorten kunstjes hem alleen maar kunnen verrassen. Begiftigd met een zeer ontwikkelde intelligentie, ondersteunt hij geen intellectuele inactiviteit en gaat zelfs zo ver dat hij de meest buitengewone grappen verzint als zijn meesters hem niet de nodige mentale stimulans geven. Bovendien is de Spitz volgzaam. Hij lijkt zeker opgewonden, ruw, maar het is maar een verschijning. Onderworpen aan een goed geleide leertijd is hij een zeer attente leerling. Door hem voor te lichten, is zijn Spitz een klein, sociaal en aangenaam dier in zijn gezelschap. Geïnitieerd in essentiële bestellingen; zittend, liggend, niet bewegend, aan de voet; hij zal zijn meester overal kunnen volgen zonder ooit een schande te worden. Wat betreft de neiging om te blaffen, kan het snel worden gecorrigeerd door een goede opleiding.

Wat onderhoud betreft, de Spitz is ook geen gecompliceerde hond. Rustiek, hij is niet vaak ziek en maakt een slechte klant voor de dierenarts. Meer gourmet dan gourmand, het vereist geen duur voedsel, vooral omdat het moet worden vermeden obesitas, die zou ontsieren. Zijn vacht maakt het geluk van de groomers? Fout! Het beweert al met al weinig onderhoud. Natuurlijk moet je er geregeld voor zorgen, maar een goede poetsbeurt twee of drie keer per week volstaat. Wat betreft het bad, is het afgeraden omdat het vernietigt de natuurlijke slijk van de huid voor enkele weken en verzwakt het. Droge shampoos zijn geschikt omdat ze helpen om een hond schoon te houden zonder hem nat te maken.

Dus, is de Spitz de ideale hond? Waarom niet? Als het niet erg populair is vandaag, was het erg populair in het verleden, en het kan heel goed weer zijn in de komende jaren, want wie waardeert de schoonheid, de geest en de vriendelijkheid kan alleen om hem lief te hebben, die Loulou daar.

Details: Ook beschikbaar:; Laatst bijgewerkt: 23 januari 2024; Hits: 223

Duitse Spitz / Keeshond