 |
Ierse Wolfshond |
|
FCI standaard Nº 160 |
||
Land van oorsprong |
Ierland | |
Vertaling |
Francis Vandersteen | |
Groep |
Groep 10 Windhonden | |
Sectie |
Sectie 2 Ruwharige windhonden | |
Werkproef |
Zonder werkproef | |
Definitieve erkenning door de FCI |
dinsdag 26 april 1955 | |
Publicatie van de geldende officiële norm |
dinsdag 13 maart 2001 | |
Laatste update |
maandag 02 april 2001 | |
En français, cette race se dit |
 |
Lévrier irlandais |
In English, this breed is said |
 |
Irish Wolfhound |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
 |
Irischer Wolfshund |
En español, esta raza se dice |
 |
Lebrel irlandés |
Gebruik |
| Tot het einde van de 17de eeuw werden de Ierse wolfshonden gebruikt voor de jacht op wolven en herten in Ierland. Ze werden ook gebruikt voor de jacht op de wolven die grote delen van Europa besmet voordat de bossen werden ontruimd. |
Kort historisch overzicht |
| We weten dat de continentale Kelten hielden een windhond waarschijnlijk afstammen van de windhond eerst afgebeeld op de Egyptische schilderijen. Net als hun continentale neven, de Ierse Kelten waren geïnteresseerd in het fokken van grote honden. Deze grote Ierse Windhonden konden zowel een glad of ruw jassen, maar in latere tijden, de ruwe vacht overheerste mogelijk als gevolg van de Ierse klimaat. De eerste geschreven verslag van deze honden was door een Romeins consul 391, maar ze waren al in Ierland opgericht in de eerste eeuw na Christus toen Setanta veranderde zijn naam in Cu-Chulainn (de hond van Culann). Er wordt melding gemaakt van de UISNEACH (1e eeuw) nemen 150 honden met hen in hun vlucht naar Schotland. De Ierse wolfshonden hebben zonder twijfel de basis van de Schotse Deerhound. Paren van de Ierse honden werden hoog gewaardeerd als gift door de Koninklijke huizen van Europa, Scandinavië en elders uit de Middeleeuwen tot de 17de eeuw. Ze werden naar Engeland, Spanje, Frankrijk, Zweden, Denemarken, Perzië, India en Polen. In de 15de eeuw elke provincie in Ierland gevraagd 24 wolfshonden te houden om troepen boeren te beschermen tegen de verwoestingen van de wolven. De Cromwellian verbod (1652) over de export van Wolfhounds geholpen behouden hun nummer voor een tijd, maar de geleidelijke verdwijning van de wolf en de aanhoudende vraag in het buitenland verminderde hun aantal bijna op het punt van uitsterven tegen het einde van de 17e eeuw. De hernieuwde belangstelling voor het ras door de groei van de Ierse nationalisme in de late 19e eeuw. De Ierse wolfshond werd een levend symbool van de Ierse cultuur en van het Keltische verleden. Op dit moment, een vastbesloten en enthousiaste Capt. GA Graham, het bezit komen van een aantal van de weinige overgebleven honden van het type Wolfshond die nog kon worden gevonden in Ierland, en met het gebruik van Deerhound bloed en af en toe een cross van barzoi en Great Dane , hij uiteindelijk bereikte een type hond dat ware gefokt in elke generatie. De resultaten werden uiteindelijk aanvaard als een legitieme revival van het ras. De Ierse Kennel Club voorzag een klas voor Ierse wolfshonden op hun optreden in april 1879, en een club werd opgericht in 1885. De Ierse Wolfshond geniet nu weer iets van de reputatie die het had in de Middeleeuwen. Wolfshonden zijn nu eigendom en getogen in vrij grote aantallen buiten Ierland. |
Algemeen totaalbeeld |
| De Ierse Wolfshond moet niet meer zo zwaar of massief als de Duitse Dog, maar meer dan de Deerhound, die over het algemeen type hij zou anders lijken. Van grote omvang en indrukwekkende verschijning, zeer gespierd, sterk, doch sierlijk gebouwd, bewegingen gemakkelijk en actief; hoofd en hals hoog gedragen; de staart gedragen in een opwaartse lijn met een lichte buiging naar het uiteinde. Grote omvang, met inbegrip van de hoogte op schouderhoogte en evenredige lengte van het lichaam, is het desideratum gericht te zijn op, en het gewenst is om een race die zal gemiddeld 32 inch (81 cm) tot 34 inch (86cm) bij honden vast te stellen, met de nodige kracht, activiteit, moed en symmetrie. |
Gedrag en karakter (aard) |
| "Lammeren thuis, leeuwen in de achtervolging". |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
Lang en het niveau, hoog gedragen; de frontale beenderen van het voorhoofd zeer licht verhoogd en zeer weinig inzinking tussen de ogen. | |
Schedel |
Niet te breed. | |
Facial region |
||
Voorsnuit |
Lang en matig puntig. | |
Kiezen / tanden |
Schaargebit ideaal, aanvaardbaar niveau. | |
Ogen |
Donker. | |
Oren |
Kleine, roze oren (Greyhound zoals in vervoer). | |
Hals |
| Vrij lang, zeer sterk en gespierd, goed gebogen, zonder keelhuid of losse huid over de keel. |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Lange, goed geribbelde up. | |
Rug |
Vrij lang dan kort. | |
Lendenpartij |
Licht gebogen. | |
Croupe |
Grote breedte heel heupen. | |
Borst |
Erg diep, matig breed, borst breed. | |
Ribben |
Goed opgesprongen. | |
Onderlijn en buik |
Goed opgesteld. | |
Staart |
| Lang en licht gebogen, van middelmatige dikte en goed bedekt met haar. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Schouders |
Gespierd, geven de borst breedte, schuin geplaatst. | |
Ellebogen |
Goed onder, noch naar binnen gedraaid, noch naar buiten. | |
Onderarm |
Gespierde, zwaar bot, geheel recht. | |
Achterhand |
||
Dijbeen |
Lang en gespierd. | |
Onderbeen |
Goed gespierd, lang en sterk. | |
Knie |
Mooi gebogen. | |
Spronggewricht |
Goed laag, noch naar binnen, noch naar buiten. | |
Voeten |
| Matig groot en rond, noch naar binnen gekeerd, noch naar buiten. Tenen, goed gewelfd en gesloten. Nagels, zeer sterk en gebogen. |
Gangwerk |
| Bewegingen gemakkelijk en actief. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
Ruw en hard op het lichaam, benen en hoofd; Speciaal hard. Haar over de ogen en baard vooral pezig. | |
Haarkleur |
De erkende kleuren zijn grijs, gestroomd, rood, zwart, zuiver wit, beige of een kleur die bij de Deerhound verschijnt. | |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Gewenste hoogte: gemiddeld 32 inch (81 cm) tot 34 inch (86cm) bij reuen. Minimale hoogte: reuen 31 inch (79 cm). Minimale hoogte: teven 28 inch (71 cm). |
|
Gewicht |
Minimaal gewicht: reuen £ 120 (54.5kg). Minimaal gewicht: teven £ 90 (40,5 kg). |
|
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
 Te licht of te zwaar hoofd. Te sterk gebogen frontale bot. Kromme voorbenen; zwakke polsen. Zwakke achterhand en een algemeen gebrek aan spier. Te kort in lichaam. Rug gezonken of holle of geheel recht. Grote oren en opknoping plat op het gezicht. Gedraaide voeten. Verspreiden tenen. Korte nek; volledige keelhuid. Borst te smal of te breed. Overdreven gekrulde staart. Neus van een andere kleur dan zwart. Lippen van een andere kleur dan zwart. Zeer lichte ogen. Roze of leverkleurige oogleden. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
| Agressief of schuw honden. |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
| https://www.fci.be/ |
Toevoegingen door bezoekers |
| This magnificient breed is of ancient origin, descended from Molossian hounds and Asian mastiffs introduced to Ireland by the Celts and Romans well over 2000 years ago. In the past the Irish Wolfhound was owned only by the royalty, but this doesn't mean that only a few of these hounds existed. In fact, there were hundreds upon hundreds, seing how old Ireland was divided among 150 kingdoms. Employed as a hunter of wild boars, elk and other game, as well as the exterminator of wolves, the mighty Cu Faoil also made an excellent war dog, used for knocking the enemy horsemen to the ground and mauling them. This breed was also a capable herder and watchdog. The Irish Wolfhound is mentioned in a number of Celtic myths and historical stories of Ireland. One of the most famous ones is of course the story of Gelert, a dog given to Llewellyn, the King of Wales in 1210 by Prince John of England. This practice of giving dogs away as gifts to foreign nobilty, coupled with the disappearance of wolves from Ireland greatly contributed to the breed's decline in numbers from the mid-1700's to the early 19th century, even though the exportation of Irish Wolfhounds was officially banned as early as 1652. Reduced to the role of a companion animal and property guardian, the Irish Wolfhound was nearing extinction when a number of fanciers decided to save the breed in the 1800's. While living in Dublin, a Scottish Major H.D.Richardson wrote a book about dogs called "The Dog: Its Origin, Natural History and Varieties". In this book he claims that the Irish Wolfhound is a heavier variety of the Scottish Deerhound breed. Richardson started a breeding programme to save the great Irish Hound by using the Glengarry type of Scottish Deerhounds, Spanish Hounds, Pyrenean Mountain Dogs, Serbian Greyhounds and a number of other breeds. Another noteworthy breeder was the Earl of Caledon, who crossed his Irish Hounds with Great Danes. However, it is Captain George Augustus Graham who is credited as the saviour of the Irish Wolfhound. He was successful in reviving the breed in the 1860's by crossing Richardson's hounds with dogs of Earl of Caledon and introducing Russian Wolfhounds, Tibetan Mastiffs, Greyhounds and other breeds into the breeding programme. This incarnation of the Irish Wolfhound was first shown in 1870's and the official breed Standard was written in 1885, although crossings with Scottish Deerhounds and Great Danes continued for the next 40 years. Both World Wars had a devastating effect on the Irish Wolfhound, but efforts of dedicated breeders and the sheer popularity of the breed ensured its survival. This is presently one of the most popular dogs worldwide, thanks to its calm and sensitive personality and noble good looks. Tall, deep-chested and powerful, the Irish Wolfhound is one of the largest breeds in the world and makes an intimidating watchdog. It is devoted to its owner and generally gets along with people, but some specimens can be overly reserved and suspicious around strangers, needing early socialization and obedience training. This is an intelligent and reliable breed, playful and gentle with children, making a good family pet. However, it needs plentiful excercise and a fair amount of grooming. The coat is rough and dense, coming in shades of white, gray, fawn, red and brindle. Average height is around 33 inches, but taller examples can be encountered. |
Nederlands (nl-NL)