 |
Ik wil in het bijzonder juffrouw SAYER Annabelle bedanken voor deze getuigenis. |
| Brief gestuurd naar dokter MEYER en het hele team van de Clinique de Recouvrance in 17100 SAINTES | |
| Geachte dames en heren Met grote ontroering heb ik uw steunbetuiging ontvangen naar aanleiding van het overlijden van ATHENA. ATHENA laat een enorme leegte achter en 13 jaar van gedeeld geluk, wat mij in vreselijke ellende heeft achtergelaten. Ze kwam in mijn leven toen ze 2 maanden oud was, en nam de plaats in van het kleine vierpotige wezentje dat voorbestemd was om me te volgen en me overal te vergezellen, als mijn schaduw, zoals we vaak zeggen, ons hele leven lang. We verloren al snel mijn vader en ze was 10 maanden oud toen deze tragedie toesloeg. Ik wist niet hoe ik haar op haar plaats moest laten als gezelschapshond: ik noemde haar Mijn Prinses, Mijn Kleintje of Mijn Dochter ... Overtuigd dat ze haar plaats kende, was haar gedrag niet dat van een hond maar van een klein mensje in een hondenmantel. Ze zat nooit op haar billen met haar 2 voorpoten rustend, maar op een bil met haar voorpoten gekruist, meestal op de stoel het dichtst bij de mijne, trots, naar me opkijkend en haar ogen nooit van me afnemend. Bij elke stap stond ze achter me. Soms zei ik tegen haar: "Doe me een lol", of "Je doet te veel ATHENA! Toen ze klein was, was ze een psychologiestudente! Ze hield zich stil, niemand zag haar, ze wilde er gewoon zijn. Weinigen zullen Guadeloupe of Marokko hebben meegemaakt, of de mooiste hotels in Parijs, Cannes of Deauville. Haar gedrag was aangepast aan elke locatie of situatie. Soms was ze een prinses, soms een straatschoffie! Ik wilde haar nog verantwoordelijker maken, wetende dat ze maar één wens had: mij plezieren en trots maken. Ze vond het leuk om alles te dragen: de post, haar notitieboekje voor naar de dierenarts, brood, bloemen, sleutels en mijn portemonnee, en om geld in te zamelen met een pet voor de SPA ball..... Ze vond het ook leuk om zich te verkleden en mijn café au lait of muntwater te drinken! Exclusief vond ze het moeilijk om me te delen met andere vriendinnen, maar vol moed volgde ze me in mijn engagement voor de Vogezen SPA en nam ze Belle en daarna Jules in huis. Als klein persoontje kwam ze soms met me mee naar het werk, wat de leerlingen die ik onder mijn hoede had erg leuk vonden, en de leraren noemden haar : De leraren noemden haar het kopieerapparaat! In 1997 moesten we al ingrijpen: haar dierenarts, die al vele jaren een vriend was, had een borsttumor ontdekt, dus de eerste rozenkrans werd verwijderd. De strijd tegen de ziekte was al begonnen. De jaren gingen voorbij en ik had nooit gedacht dat ik op een dag een kind op de wereld zou zetten. ATHENA was de dochter die ik nooit had gehad... en JA, ze was mijn trots en vreugde! En toen kwamen we begin 2000 met z'n vieren aan in jullie regio. Ik had geen idee dat de jaren zo snel zouden gaan. Eerst Royan, toen Saintes. In mei 2002 eiste ziekte weer zijn tol van ons en op de 7e gaf je haar een tweede leven - het was een wonder! Zoals altijd rende ze, speelde ze, zong ze vrolijk en bracht ze dingen als cadeautjes naar onze voeten. Mijn partner noemt haar nog steeds "haar zonnestraal". Iedereen zei "nee, ze is geen 12", maar dat was ze wel. In augustus hoorde ik dat mijn kind in mei 2003 geboren zou worden en ik dacht bij mezelf: dit hebben we nog te delen, ze zal mijn dochter zien! Haar laatste kerst had ons geen hoop kunnen geven dat onze dagen geteld waren. Met hetzelfde vertrouwen vertrouwde ik haar aan jou toe en ik ben ervan overtuigd dat je alles hebt gedaan wat je kon. Moedig en met liefde voor het leven, was ik ervan overtuigd dat ze deze laatste operatie kon doorstaan en nog een paar maanden met ons kon delen. Ik had het mis. Niemand had het kunnen vermoeden en we hadden geen andere keuze dan het te proberen. Er is geen twijfel mogelijk. Ze ging heel snel, ik heb haar op haar 4 benen overeind gezet en dit is moeilijk om te overwinnen. Het feit dat ze alleen is gestorven, zonder mij, is ook hartverscheurend. Ze was nooit alleen. Het leven moet verder met dit gemis. Voor Belle en Jules is het niet gemakkelijk om ATHENA achter zich te laten, maar ook zij hebben hun eigen karakter en hun eigen plek. Bedankt voor ATHENA, voor al jullie steun. Bedankt voor ATHENA, voor al jullie aandacht, steun en opmerkelijke coördinatie. Met vriendelijke groet Annabelle SAYER |
|
Athena en 13 jaar geluk
- Details
-
Ook beschikbaar:
- Hits: 58
Nederlands (nl-NL)