 |
Als eerbetoon aan Herinneringen... aan mijn MishkaMet dank aan Nadine M. (22 mei 2003) |
 |
| Er zijn al tien jaar voorbij En het is me niet gelukt om je te vergeten; Ik denk nog steeds zoveel aan je, Jij, mijn lieve kleine witte metgezel, mijn koning... In je warme vacht zou ik graag mijn handen willen laten glijden, Om mijn gezicht in je nek te begraven voor een knuffel... Ik zou mijn armen om je heen willen slaan, om je dicht tegen me aan te houden, In de warmte van jouw liefde... Mijn trouwe Mishka, ik mis je zo erg... Om jou te houden, had ik de tijd willen stilzetten... Als ik me over jouw nagedachtenis buig, Mijn hart verstrakt en tranen beginnen te stromen... Keer op keer herbeleef ik de oneindige pijn Van die vreselijke dag, toen jouw angst en vrees zich vermengde met mijn verwarring en verdriet; Ik hield zoveel van je en liet je toch in de steek... Ik hou zoveel van je en verdrink in wroeging... Wat een lafheid! Wat een moed, om je naar je dood te leiden... Een laatste keer stak ik mijn handen naar je uit, Je legde je hoofd en je lot erin, Met blind vertrouwen, zonder aarzeling, Zonder enige twijfel, zonder vragen... Je kende elke reflectie van mijn ziel Dat door instinct en liefde, je detecteerde, En hier, om mijn schuld te beschermen, wilde je me niet aankijken... Ik voel nog steeds een diep gevoel van spijt en ontzetting, Ik had graag vergeving in jouw ogen willen vinden... Vanaf het moment dat je aankwam, gaf je me alles Je volgde trouw mijn voetstappen, Als een beschermengel verliet je nooit mijn schaduw Beschermer, maar ook vertrouweling, op mijn donkerste dagen; Je was altijd aan mijn zijde, ontroerde me, En je wist ook hoe je me moest laten lachen om spelletjes... Jouw beeld, diep in mijn ogen, staat gegrift, Jouw herinnering, in elk van mijn zintuigen, is bewaard gebleven; Voor altijd, wat ik ook zeg, wat ik ook doe, Je bent er, Misjka, gedurende de maanden die voorbijgaan... Tien jaar zijn al voorbij, Maar ik zal je nooit vergeten. |
Nederlands (nl-NL)