In de hondenhemel...

Met dank aan

Nadine M. (7 augustus 1998)

Jason is naar Mishka gegaan,
Moe van zijn ellende, zijn zorgen...
Hij is rechtstreeks naar de hondenhemel gegaan
En met hem praat hij over al zijn familie...
Mishka: - “Ken je kleine Stéphane? Heeft hij met je gespeeld?
Jason : - “Hij is volwassen, hij is gelukkig, hij is vader...
Ik heb voor hem, zijn vrouw en zijn kind gezorgd.
Mishka : - “Heb je papa en mama nog gezien?
Jason : - “Ze zijn er nog steeds en ze denken altijd aan je...
Ik ging altijd naar hun huis en dan zat je daar als een koning.
We kwamen daar vaak samen met de leraren
En het was een oase van tederheid voor ons;
Ik had vrienden...
Herinner je je Kalin?
Er was Nouchka, er was Gamin,
We konden goed met elkaar opschieten, we waren vrienden...
Maar ik mocht Pitchou niet, die kleine!

En ze praten en ze praten over een leven vol liefde,
gevuld met dagelijkse liefkozingen en lieve woordjes,
Mama's stem die hen wiegde,
Van haar kusjes op de neus, ontvangen met gesloten ogen...
Ze herinneren zich met vreugde hoe trots ze waren
Als ze naast “papa” liepen;
Hoe ze hielden van het vriendelijke klopje op hun zij
Dat hen beloonde voor hun gehoorzaamheid;
En de angsten en spelletjes komen terug,
Ze stellen zichzelf gerust en geven met plezier commentaar.
Het gesprek gaat maar door
En deze 6e augustus eindigt 's avonds laat...
Jason en Mishka hebben elkaar geknuffeld
En gelukkig samen in slaap geknuffeld
In de Hof van Eden, als oude vrienden,
Rond onze liefde, voor altijd herenigd...