Als eerbetoon aan

Jij Moumousse


Met dank aan

Sylvie

Moumousse jij die ons verlaten heeft op 21 mei 2011.
Jij Moumousse, die voor ons de liefste hond van de wereld was, heeft ons helaas verlaten op de leeftijd van 14 jaar.
We zijn zo verdrietig door je afwezigheid
Alleen op dit sobere pad
We lopen verder, het is zo koud
Het is winter in onze harten.
Wat is er geworden van alle vogels
Met hun melancholische liederen zo betoverend?
Die ooit dansten onder je raam?
Zijn ze mijn adres kwijt?

Zelfs de bloemen stralen niet meer met hun vroegere glans
ontnemen ons de parfums waar je zo van hield
Nu vrezen we de avondbries die ons herinnert
Aan de dag dat het licht in jouw ogen uitging.
Zo breekbaar en toch zo sterk, degene die in stilte rouwt om haar hond
Draagt dit lijden op haar schouders met waardigheid
Die tranen en pijn verbergt achter dat elegante haar.
We zijn zo bedroefd door jouw afwezigheid.
Dappere en dappere krijger
Vechtend tot het bittere einde
Op je bed van pijn
Geef je hoop aan bezoekers.
Wanneer de schemering komt
Herinneringen spoelen over ons heen
Het regent in onze harten
We zijn zo verdrietig, zo verdrietig om je afwezigheid...

We verlangen ernaar je snel weer te zien in het paradijs,
Goddelijke belofte...