 |
Als eerbetoon aan Aan mijn MaxouMet dank aan Renée |
 |
| Een brief aan mijn kleine Maxou die me op 12 december 2005 heeft verlaten. Mijn hondje, ik denk altijd aan je, je zit altijd in mijn hoofd, het huis is leeg als Alexis weggaat. Je was zo lief, mijn kleine vriend, ik heb nog nooit zo'n loyaliteit en tederheid in een mens gevonden. Als je me irriteerde met je geblaf, schold ik je uit, maar in ruil aaide je me met je tong. Ik zie je nog steeds blij, met grote sprongen kwispelend met je staart. Zoals gewoonlijk kocht ik kerstcadeautjes voor je, in de overtuiging dat je ons niet zo snel zou verlaten. Je vond het geweldig om al die mooie pakjes, verpakt in goudpapier en touwtjes, met je hoektanden te openen. Het was 11 uur 's avonds op 12 december, en toen je naar buiten ging was het koud, en mijn hart ook, maar je ogen bleven open om ons beter te zien, en het was zonder een “wow” dat je ons verliet. Ik heb je as uitgestrooid op de heuvel waar je zo graag liep, en heb een bosje bloeiende heide uitgekozen om een lijkwade voor je te maken. Rust in vrede mijn lieve hondje, je zult voor de rest van mijn leven verborgen blijven in een hoekje van mijn hart. |
Nederlands (nl-NL)