 |
Als eerbetoon aan Daarboven van Sissi tot NathalieMet dank aan Cyriel aan Nathalie |
 |
| Je leerde me kennen toen ik amper 15 dagen oud was, en je moest me regelmatig komen opzoeken tot ik bij mijn mama weg mocht. En dat deed je, en je noemde me CYRIEL, de mooie kleine Yorkie. Je hebt altijd mijn moeder gezien, maar ik had mijn vader, en met een goede reden, daar kom je veel later achter. Toen ik bij jullie aankwam, waren er al andere honden, een Whippet-mama en haar kinderen, die niet aarzelde om mij en haar puppy's onder haar hoede te nemen. En als de kleine bundel van vreugde die ik was, was ik de wet onder hen vanaf het moment dat ik aankwam. Ik amuseerde de hele familie. Toen ik drie maanden oud was, begon ik ziek te worden en weg te kwijnen. Ik werd al doorverwezen naar de dierenarts. Hij zei alleen maar slechte dingen over mij, dat ik niet de mini Yorkshire zou zijn die je verwachtte, dat ik een "ontaarde" was, want in feite was mijn moeder ook mijn zus en mijn vader de vader van mijn moeder. Na veel testen was het oordeel dat ik niet lang zou leven (maximaal 4 jaar) en dat mijn gezondheid niet beter zou worden, dat er na verloop van tijd andere problemen zouden komen. Hij stelde voor om me op de leeftijd van 3 maanden te euthanaseren of te proberen me te redden door me een hele nacht aan het infuus te leggen zonder hoop, en jij, die al van me hield met heel je hart, weigerde euthanasie zonder meer en liet me de hele nacht aan het infuus leggen terwijl je bij me bleef. En voor jou verzette ik me en sloeg ik me er een keer doorheen. Ik groeide op zo goed als ik kon, onder begeleiding van Alvina de Whippet, die me leerde niet te blaffen - hat tip to a Yorkie - zodat ik dat nooit deed. Ik werd geen York met een gewicht van 3 kg, zoals je werd verteld, maar ik ben nu 6 kg, en toen ging mijn gezondheid achteruit, ik had epilepsie met hartfalen, opgezwollen knieschijfbanden, en uiteindelijk kreeg ik baarmoedermetritis, als gevolg van ureum. Elke keer als ik een epileptische aanval kreeg, dag of nacht, bracht je me naar de dierenarts om te controleren of alles weer normaal was, ook al had je al alles gedaan om me weer tot mezelf te brengen. Je ging nooit dag en nacht weg zonder op me te letten, uit angst dat er iets met me zou gebeuren, dus terwijl jij aan het werk was, werd ik verzorgd door mamma (je moeder). Omdat ik nauwelijks kon lopen, kocht je een hondentas om me overal mee naar toe te nemen als een normale hond, en als we naar het bos gingen, liep ik zo lang als ik kon en ging dan in mijn tas. Mensen vonden het vreemd om in het bos met je hond in een tas te lopen! Maar ze wisten niets over mij... Toen ging mijn ureumgehalte omhoog en werkten mijn nieren niet meer uit zichzelf. Elke maand bracht je me naar de dierenarts voor een injectie, een soort dialyse voor mensen. Als ik bij de dierenarts aankwam, maakte ik iedereen in de wachtkamer aan het lachen, want ik begreep niet waarom we moesten wachten tot de dokter vrij was, dus sleepte ik mezelf mee en krabde aan de deur, en als hij open deed, vierde ik met hem mee, terwijl de andere honden achteruit gingen. Maar ik wist dat hij me goed zou doen. Op een dag brak mijn baarmoederontsteking uit. Ik moest meteen geopereerd worden, maar ik had een kans van 1 op 10 dat ik eruit zou komen met alle problemen die ik had. Maar je probeerde het toch. En ik werd wakker voor je, maar niet voor lang, 3 dagen, want op de 4e dag maakte ik je duidelijk dat ik moest gaan, dat het voorbij was voor mij omdat ik een inwendige bloeding had gehad. En omdat je het persoonlijke nummer van de dierenarts had, kwam hij midden in de nacht om me voorgoed in te laten slapen zonder pijn, met jou nog steeds aan mijn zijde. De dierenarts kon niet geloven hoe lang ik geleefd heb, 10 jaar, zonder te lijden omdat jij er altijd was om me te begrijpen zodra er iets mis ging en je zorgde ervoor dat ik niet leed. Ik weet dat hij een foto van mij bewaarde. Je bent een uitzonderlijke meester, want veel mensen zouden mij hebben laten inslapen om alle problemen die jij met mij had te vermijden. Maar voor jou komt de liefde voor dieren op de eerste plaats. Vandaag haalde je een andere Whippet op die op weg was naar de SPA, omdat haar baasjes gingen scheiden en geen van beiden haar wilde. En jij was erbij. Ik weet dat ze gelukkig is, ik kan het zien. Want ik ben het huis niet uit geweest, want ik zit in een doos met een kruisje erop op een van je meubels in je kantoor. En ja, ik ben er nog, dat was jouw wens uit LIEFDE voor mij, de SISSI die nooit vergeten zal worden. |
Nederlands (nl-NL)