 |
Als eerbetoon aan Kleine PunkyMet dank aan Pamela |
|
| 5 jaar geleden ging ik op bezoek bij mensen die ik nauwelijks kende en jij was daar met je broer die rondrende en je kwam naar me toe. Je was lelijk omdat je helemaal nat was en je leek op een struisvogel, maar er gebeurde iets, ik vond je meteen leuk en ik nam je mee naar huis toen je 2 maanden oud was. Ik noemde je Punky omdat je een kuif op je hoofd had, je zag eruit als een kleine punker. Iedereen die je zag, lachte, maar ik hield van je zoals je was. Je vulde een groot gat in mijn leven, want in die tijd waren mijn ouders en broers in Mayotte gaan wonen en zat ik zonder familie. Je was er altijd en volgde me overal, je was soms zelfs vervelend omdat je aan mijn voeten lag. Maar vandaag mis ik je enorm want op zaterdag 10 december 2008 ben je voor altijd weggegaan, aangereden door iemand die het niet nodig vond om te stoppen. Ik vraag je om vergiffenis, want als ik je eerder thuis had gebracht, zou je voorzichtig de weg zijn overgestoken, zoals je altijd deed, en niet zonder te kijken, want je hoorde me je roepen. Ik pakte je op, je was zo warm en ik hield je dicht tegen me aan, maar het was al te laat en sindsdien huil ik, ik mis je zo. Je was het beste hondje, de liefste en meest aanhankelijke, altijd klaar om te spelen, om gek te doen, je hield ervan als ik een steen naar je gooide die je nooit terugbracht. Ik hoop dat je gelukkig bent waar je bent, want dat verdien je echt. Ik heb je begraven in de tuin, zodat je nog steeds dicht bij me bent, ik zal je nooit vergeten, ik hou van je mijn Punky, mijn kleine baby hond en ik zal altijd van je houden. |
Nederlands (nl-NL)