Doxie-Chon

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Duitsland <> Frankrijk / België -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen
Dit ras staat ook wel bekend als
Doxichon

Een korte presentatie van de Doxie-Chon

De Doxie-Chon is een kruising tussen de Teckel en de Bichon Frise. De Doxie-Chon is een schattige en moedige kruising, meestal met een rechte vacht. Ze worden beschreven als onverschrokken, trouw, intelligent en een beetje koppig. Ze zijn speels en toegewijd aan hun baasjes. Gezinnen met jonge kinderen zijn misschien niet het beste voor de Doxie-Chon, omdat ze kunnen schrikken van hun snelle en niet zo zachte bewegingen, waardoor ze een beetje nerveus worden en misschien angstig. Deze kruising staat erom bekend dat hij blaft en zal het het beste doen in een huis waar hij niet de hele dag alleen is.

Geschiedenis van de Doxie-Chon

De Doxie-Chon is een modern ras. Bijgevolg is de documentatie over hun geschiedenis beperkt. We kunnen de geschiedenis van zijn ouders wat nader bekijken.
        

Een beetje van de Dashond

        
De Teckel is vermoedelijk ontstaan in Duitsland in de vroege jaren 1600, gefokt als een jager die bedreven was in het terughalen van wild uit zijn holen. Dit ras, een scherpe speurhond met krachtige benen, was een nuttige metgezel voor de jager. De voorouders van de kortharige variëteit zijn vermoedelijk de Braque, de Franse Basset Hound en de Pinscher. De ruwharige en langharige nevenrassen werden ontwikkeld door de Teckel te kruisen met spaniels en terriërs. De eerste Amerikaanse Teckel Club werd opgericht in 1881 en het ras werd geregistreerd bij de Amerikaanse Kennel Club in 1885. In sommige delen van Europa worden Teckels nog steeds gebruikt als jachtkameraad, maar in Noord-Amerika zijn het vooral gezinskameraden.
Standaard van de Dashond

Een beetje van de Bichon frise

De Bichon Frise zou zijn ontstaan uit de Barbet. De Barbet is een Franse waterhond. Sommige historici geloven dat Franse zeelieden de honden voor het eerst meenamen van de Canarische Eilanden. De Bichon à poil frisé was een gewaardeerd lid van de Franse koninklijke hoven in de 16e eeuw. Koning Hendrik III van Frankrijk had een speciale mand om zijn nek hangen, waarin hij zijn kleine witte honden overal mee naartoe nam. Geliefd bij adellijke families in Spanje, was het honderden jaren later dat de Bichon Frise zijn weg vond naar Amerika. Het ras arriveerde in 1956 in de Verenigde Staten en werd in 1975 toegevoegd aan de lijst van de American Kennel Club.
Standaard van de Bichon frise

Uiterlijk van de Doxie-Chon

De Doxie-Chon wordt een kleine, gespierde hond met een gewicht tussen de 4,5 en 11 kilo. De Doxie-Chon is verkrijgbaar in verschillende kleuren, waaronder zwart, beige, bruin, roest en wit. Zijn vacht kan dicht, fijn, pezig en van gemiddelde lengte zijn. Het hoofd kan smal zijn en de snuit van de Doxie-Chon is langer dan die van een Bichon Frise. Ook al zijn ze klein, ze kunnen een sterke kaak hebben zoals hun Teckel familielid, die deze eigenschap heeft behouden sinds zijn vroege dagen als jager. De Doxie-Chon is groter dan de Bichon Frise en groter dan een Teckel. De staart kan bevederd zijn en van gemiddelde lengte. Zijn ogen en neus zijn donker van kleur en zijn oren kunnen gevouwen zijn of een bepaalde lengte hebben. Hij heeft een alerte gelaatsuitdrukking.

Temperament van de Doxie-Chon

De Teckel is over het algemeen moedig, speels en onverschrokken. Ze zijn trouw en beschermend voor hun baasjes. Deze kruising is soms bang voor vreemden en moet daarom vaak aan nieuwe mensen worden voorgesteld. Hij kan tekenen van territorialiteit vertonen met andere honden in de buurt van zijn huis. Teckels kunnen koppig en wilskrachtig zijn. Ze worden niet graag alleen gelaten en kunnen last hebben van verlatingsangst. De Bichon Frise is graag in de buurt van mensen en kinderen. Het zijn erg vrolijke en speelse honden. Omdat Bichon Frises graag behagen, zijn ze gemakkelijk te trainen. Ze blinken uit in gevorderde gehoorzaamheidstraining. Ze kunnen het over het algemeen goed vinden met andere dieren en zijn niet territoriaal. Ze hebben last van verlatingsangst, waardoor ze kunnen kauwen, blaffen en schreeuwen. De Bichon Frise heeft een hoge stem. Een commando om te stoppen met blaffen moet worden aangeleerd. Je Doxie-Chon zal de kwaliteiten van zijn beide ouders hebben. Hij zal een gelukkige, speelse hond zijn die dol is op zijn baasjes. Vroege socialisatie en gehoorzaamheidstraining worden aanbevolen. Omdat ze last hebben van verlatingsangst, moeten ze vaak spelen en omgaan met het gezin. De Doxie-Chon is niet bedoeld voor iemand die niet vaak thuis is.

Behoeften en activiteiten van de Doxie-Chon

Je Doxie-Chon heeft een laag tot gemiddeld energieniveau. Dit betekent niet dat hij thuis wil blijven. Hij heeft altijd zin in actie en geniet van dagelijkse wandelingen en interactief spel. Je Doxie-Chon puppy kan het leuk vinden om andere honden te ontmoeten en met hen te spelen in het hondenpark. Dit is inderdaad essentieel om zijn territoriale neigingen in te tomen. Hij mag niet los lopen, want dan kan hij in de verleiding komen om te gaan jagen. De Doxie-Chon kan gelukkig leven in een flat, maar geeft de voorkeur aan een huis met een omheinde tuin om in te rennen, te verkennen en te spelen. Door hun Teckel temperament kunnen ze gevoelig zijn voor hoge temperaturen. Daarom moeten ze tijdens de zomermaanden in de schaduwrijke straten worden uitgelaten op het koelst van de dag.

Onderhoud van de Doxie-Chon

De Doxie-Chon heeft een stugge, halflange vacht die één keer per week geborsteld moet worden om losse haren en klitten te verwijderen. Een draadborstel kan beter werken op zijn vacht, maar zorg ervoor dat de borstel goed werkt zodat hij niet aan de vacht blijft haken. Een jaarlijkse borstelbeurt kan nodig zijn. Meestal moet deze hybride om de vier tot zes weken in bad met een hondenshampoo. Af en toe een professionele vachtverzorging kan een paar keer per jaar nodig zijn om de vacht in de juiste vorm en dikte te houden. Tanden moeten wekelijks worden geborsteld om tandsteen en tandvleesaandoeningen te voorkomen. Nagels moeten elke maand voorzichtig worden geknipt als ze niet vanzelf slijten. De nagels van een hond bevatten bloedvaten en te ver terugknippen kan bloedingen veroorzaken. Een dierenarts of trimsalon kan je laten zien hoe je de nagels van je hond goed knipt. Het wordt aanbevolen om honden eens per jaar door een dierenarts te laten controleren op hun welzijn. Sommige Bichon Frises zijn gevoelig voor het vaccin, wat betekent dat ze netelroos, gezichtszwelling en pijn kunnen krijgen na de vaccinatie. Het is dus belangrijk om je Doxie-Chon in de gaten te houden na haar puppy-inentingen en jaarlijkse vaccinaties.