German Anatolian Shepherd -- Duitse Herderhond X Kangal Herdershond

		German Anatolian Shepherd
		Hij wordt niet erkend door de F.C.I.


Land van oorsprong			Duitsland <> Turkije -> U.S.A.
Vertaling			Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de German Anatolian Shepherd

De Duitse Anatolische Herder is een tot nu toe ongebruikelijk hondenontwerp, een specifieke kruising tussen de populaire herder en beschermhond, de Duitse Herder, en de Kangal Herdershond, een grote Turkse hond die al duizenden jaren het vee bewaakt. Hoewel ze toegewijd zijn aan hun last of kudde, kunnen deze honden minder tolerant zijn tegenover vreemden en hebben ze een stevige hand nodig voor een succesvolle training. Deze honden zijn niet gevoelig voor verlatingsangst, maar ze zijn wel gevoelig voor verveling en kunnen obsessief, angstig en destructief gedrag ontwikkelen als ze niet voldoende mentale en fysieke beweging krijgen.

Geschiedenis van de German Anatolian Shepherd

De Duitse Anatolische Herder is een kruising van twee grote, hoogbenige honden die ontworpen zijn om met schapen te werken. De Kangal Herdershond was voornamelijk een herder, terwijl de Duitse Herder zowel een bewaker als een herder was.

	Een beetje van de Duitse Herderhond
	Duitse Herders werden oorspronkelijk gefokt op structurele efficiëntie, temperament en intelligentie, en je vindt deze eigenschappen vandaag nog steeds terug in veel Duitse Herders, hoewel gewetenloze of onzorgvuldige fokkers ziekelijke of agressieve honden kunnen voortbrengen die structureel niet gezond zijn. Moderne Duitse Herders verschillen enigszins van de Duitse Herdershonden van eind 1800 en begin 1900, omdat fokkeuzes hebben geresulteerd in een meer gestroomlijnde, slankere hond. Duitse Herders werden in 1908 erkend door de AKC en zijn uitgegroeid tot het op één na populairste ras in de Verenigde Staten. Het Duitse herdersras werd oorspronkelijk eind 1800 ontwikkeld als herdershonden die schapen terug naar de kudde konden drijven zonder ze op de hielen te bijten en die lange afstanden konden draven.

	Standaard van de Duitse Herderhond
	Een beetje van de Kangal Herdershond
	De Kangal Herdershond is niet zo bekend als de Duitse Herder, maar het is in feite een veel ouder ras. Ze ontwikkelden zich in Turkije op een bepaald punt in het verre verleden, de meeste denken meer dan 6.000 jaar geleden, en men denkt dat ze oorspronkelijk werden gebruikt om te vechten en te jagen op groot wild voordat ze werden gebruikt om vee te beschermen. Het was in die tijd dat de Kangal Herdershond van grootte en kleur veranderde, waardoor hij zich beter kon mengen met schapen en roofdieren kon verwarren.

	Standaard van de Kangal Herdershond

Uiterlijk van de German Anatolian Shepherd

De Duitse Anatolische Herder is een zeer grote en krachtige hond, ontwikkeld om schapen te beschermen tegen grote roofdieren zoals lynxen, wolven en zelfs af en toe een beer. Deze honden zijn enigszins rechthoekig van vorm, hoewel sommige de meer aflopende rug van de moderne Duitse Herder hebben. Ze hebben een groot, gebeiteld hoofd, maar niet zo groot dat het onevenredig lijkt, en een lange, sterke snuit die vierkant kan zijn zoals de Kangal Herdershond of taps toelopend zoals de Duitse Herder. Ze hebben middelgrote amandelvormige ogen van licht amberkleurig tot donkerbruin, hoewel zwart waarschijnlijk meer overheerst bij deze kruising, en hun middellange driehoekige oren moeten matig hoog op de schedel staan en ofwel rechtop zoals de Duitse Herder of zijwaarts gevouwen zoals de Kangal Herdershond. De vachten van de twee ouderrassen zijn vrij gelijkaardig, beide passeren een dikke, zachte ondervacht beschermd door een dichte bovenvacht die over het algemeen recht is, hoewel sommige honden een lichte golf in de buitenste laag hebben die kan komen in een gladde variëteit van ongeveer 2,5 centimeter of ruw van ongeveer 10 centimeter.

Temperament van de German Anatolian Shepherd

Hybride honden kunnen hun temperament of een deel ervan erven van beide ouderrassen. In veel gevallen kan hun temperament daarom aanzienlijk verschillen van de ene hond tot de andere. Kangal herdershonden hebben de neiging om vrij serieuze, geduldige en zelfs onderdanige honden te zijn met hun kinderen en andere huisdieren, hoewel ze niet bijzonder speels zijn. Ze zijn echter van nature territoriaal en tonen niet altijd hetzelfde geduld met kinderen of dieren die ze niet als deel van hun roedel beschouwen. Het zijn onafhankelijke honden, met krachtige instincten en hun eigen ideeën over wie vriend en wie vijand is. Duitse Herders kunnen variëren in temperament, van het zelfverzekerde maar wat afstandelijke temperament waarvoor ze gefokt zijn, tot een boze en pragmatische houding, tot een hyperactief of nerveus dier met mogelijke angst- en agressieproblemen. Daarom is het noodzakelijk om het temperament van de ouderdieren te begrijpen als je een Duitse Anatolische Herder als puppy krijgt. De Duitse herder is een van de gemakkelijkste hondenrassen om te trainen, maar de Kangal is onafhankelijker en kan tijdens de training ronduit uitdagend worden, dus deze specifieke kruising is misschien meer geschikt voor huishoudens met ervaren hondeneigenaren.

Behoeften en activiteiten van de German Anatolian Shepherd

Deze kruising is een kruising tussen twee atletische werkhonden die ook over veel kracht beschikken en een intensieve bewegingsroutine nodig hebben om ze mentaal te stimuleren en energie te laten verbranden. Deze honden hebben minstens twee uur of meer krachtige beweging en activiteit per dag nodig om hun lichaam en geest te laten werken. Je vergezellen tijdens een rondje hardlopen, socialiseren in het hondenpark en gehoorzaamheidstraining zijn slechts enkele van de uitstapjes waar je hybride van zal genieten. De Duitse Anatolische Herder zal het goed doen als hij de ruimte heeft om te rennen, want ze zijn vaak te luidruchtig voor de gemiddelde flatgebouw, ze doen het het beste als ze een grote veilige tuin hebben om te rennen en te verkennen.

Onderhoud van de German Anatolian Shepherd

Hoewel baden maar een paar keer per jaar nodig is, hebben Kangal herdershonden een zeer dikke ondervacht en hebben ze de neiging om het hele jaar door veel te verharen. Ze moeten twee tot vier keer per week grondig geborsteld worden om dode haren te verwijderen en te voorkomen dat de dichte ondervacht gaat klitten en vervilten. Duitse herders verharen ook actiever op seizoensbasis, een fenomeen dat bekend staat als het verwaaien van hun vacht. Als je Duitse Anatolische Herder deze eigenschap erft, moet hij misschien vaker geborsteld en gebaad worden als de seizoenen veranderen. Deze kruising kan ook gevoelig zijn voor oorontstekingen, dus zijn oren moeten minstens een keer per week worden schoongemaakt en onderzocht.

Details: Geschreven door: Francis Vandersteen; Ook beschikbaar:; Laatst bijgewerkt: 05 april 2024; Hits: 426

German Anatolian Shepherd -- Duitse Herderhond X Kangal Herdershond