Huskita

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Siberië <> Japan -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen
Dit ras staat ook wel bekend als
Siberian Akita

Een korte presentatie van de Huskita

Huskita's zijn een specifieke kruising tussen twee oude hondenrassen: de Siberische Husky en de Akita Inu. Als zodanig erven ze de kwaliteiten van beide rassen. Over het algemeen staan ze echter bekend als trouw zoals hun Akita Inu ouder en actief zoals hun Siberische Husky ouder. Huskita's hebben een gemiddelde levensduur van 10 tot 13 jaar, wegen 22,5 tot 35 kilo en zijn 56 tot 63,5 centimeter hoog. Hun ruwe, dichte vacht varieert van kort tot halflang en komt in verschillende combinaties van kleuren, maskers en aftekeningen die beide ouderrassen gemeen hebben. Huskita's zijn een veel voorkomende kruising die waarschijnlijk is gefokt sinds eind 1900, toen Siberische Husky's en Akita Inu relatief populair waren in de Verenigde Staten. De Huskita standaarden zijn echter niet gestabiliseerd en het ras wordt niet erkend in de lijst van volbloeden van de Amerikaanse Kennel Club.

Geschiedenis van de Huskita

De naam Huskita is een combinatie van de namen van de twee ouderrassen van de hond: de Siberische Husky en de Akita Inu. Er is geen datum van oorsprong bekend voor de Huskita, hoewel het waarschijnlijk is dat Akita Inu en Siberische Husky aan het eind van 1900 met elkaar gepaard hebben. Omdat Huskita's niet erkend zijn door de AKC, moeten fokkers grondig onderzocht worden als je van plan bent een Huskita te kopen.

 

        

Een beetje van de Siberische Husky

        
De Siberische Husky werd eeuwenlang gebruikt als sledehond, waakhond en rendierhoeder door de Chukchi stam. Ze waren perfect geschikt voor dit werk omdat ze bestand waren tegen de elementen. Het ras komt oorspronkelijk uit Siberië en werd door bonthandelaren naar Alaska gebracht. Daar namen ze deel aan Arctic Malamute races, waar ze uitblonken door hun snelheid. In 1908 namen deze honden deel aan de All-Alaskan Sweepstakes, een hondenslee-race van 250 kilometer. In Nome, Alaska, heerste in 1925 een difterie-epidemie. Deze gebeurtenis was de reden waarom de Siberische Husky zo populair werd, omdat ze werden erkend voor het dragen van medicijnen naar de mensen. Ze werden ook gebruikt in de Antarctische expedities van Admiraal Byrd in de jaren 1900. Deze honden werden ook gebruikt in de Arctische zoek- en reddingseenheid van het leger tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Standaard van de Siberische Husky

Een beetje van de Akita Inu

De Akita Inu komt oorspronkelijk uit de Odate regio van Japan. Ze werden oorspronkelijk in Japan gebruikt voor de jacht op zoogdieren zoals elanden, wilde zwijnen en kleine beren. Ze hebben een lange geschiedenis van hoge waardering in Japan. Tot op de dag van vandaag worden Akita Inu beschouwd als spirituele symbolen van bescherming, gezondheid, geluk en een lang leven. In 1931 werd de Akita Inu uitgeroepen tot een van de nationale schatten van Japan. Aan de Amerikaanse historische figuur Helen Keller wordt toegeschreven dat zij de eerste Akita Inu naar Noord-Amerika bracht. Volgens de legende was ze verliefd op de beroemde Akita Inu genaamd Haichiko, die zijn eigenaar elke avond na het werk op het treinstation ontmoette. De eigenaar stierf op een dag op het werk en kwam niet terug met de trein, maar Haichiko bleef de volgende tien jaar elke dag naar het station gaan, wachtend op de thuiskomst van haar eigenaar. De Akita Inu werd de volgende decennia steeds populairder in de Verenigde Staten en werd in 1972 erkend door de AKC.
Standaard van de Akita Inu

Uiterlijk van de Huskita

Huskita's zijn langer dan ze groot zijn en hebben een gespierde bouw. Ze bereiken een hoogte van 56 tot 63,5 centimeter en een gewicht van 22,5 tot 35 kilo. Dit ras heeft een brede borstkas, een gewelfde nek en krachtige voor- en achterbenen. Hun kenmerkende oren zijn driehoekig, rechtopstaand en zitten hoog op het hoofd. Huskita's hebben ook een korte tot halflange dubbele vacht met een rechte, ruwe textuur. Deze vachten komen voor in effen varianten of veelkleurige combinaties van wit, zwart, grijs, rood, sable, agouti, bruin, fawn en zilver. Er is ook de optie van een zwart en/of wit pinto masker, evenals zwarte en/of witte aftekeningen. Huskita's hebben een zachte, dichte ondervacht die tijdens de warmere seizoenen bijna volledig uitvalt. Over het algemeen hebben deze honden een vriendelijke, nieuwsgierige uitdrukking die wordt benadrukt door hun wigvormige ogen en dikke wenkbrauwen. Ze hebben ook middelgrote ovale voeten die zwaar gewatteerd zijn voor buitenactiviteiten.

Temperament van de Huskita

Huskita's zijn zeer energieke en alerte huisdieren. Ze houden ervan om actief te zijn en zijn hypergevoelig voor hun omgeving. Te veel veranderingen tegelijk kunnen angst veroorzaken en het soms agressieve temperament van dit ras verergeren. Deze honden doen het het beste als ze druk zijn en een vast dagschema hebben. Huskita's zijn ook zeer loyale en beschermende dieren. Ze tonen hun loyaliteit door genegenheid te tonen en zich te onderwerpen aan hun baasjes. Van nature hechten Huskita's echter veel waarde aan onafhankelijkheid. In tegenstelling tot gezelschapshonden of Retriever rassen, hebben Huskita's geen constante aandacht of verzorging nodig als ze voldoende beweging krijgen. Als gevolg hiervan kunnen Huskita's in het begin op hun hoede zijn voor vreemden en andere honden, vooral puppy's. Eigenaars kunnen hun Huskita's aanmoedigen om vriendelijk te zijn door ze van jongs af aan te socialiseren. Desondanks zijn Huskita's vriendelijk en speels als ze zich in een comfortabele en vertrouwde omgeving bevinden. Bovendien is dit ras zeer intelligent en gemakkelijk te trainen, waardoor het een uitstekende optie is voor nieuwe hondeneigenaren.

Behoeften en activiteiten van de Huskita

Huskita's hebben een bovengemiddeld energieniveau en hebben veel beweging nodig om gelukkig en gezond te blijven. Ze houden van lange runs en wandelingen en moeten elke dag ongeveer 45-90 minuten van deze lichaamsbeweging krijgen. Huskita's gedijen goed in buitenwijken of landelijke gebieden waar ze toegang hebben tot veel ruimte. Huskita's kunnen zich aanpassen aan elk klimaat, maar geven de voorkeur aan koelere temperaturen vanwege hun dikke vacht. Bovendien heeft dit ras een sterke drang om te zwerven, dus het is essentieel om Huskita's in omheinde gebieden te houden. Het is belangrijk om te weten dat genegenheid en veel tijd binnenshuis ook belangrijk zijn voor de mentale en emotionele gezondheid van dit ras.

Onderhoud van de Huskita

Huskita's zijn geen hypoallergene honden en dus niet geschikt voor eigenaren met allergieën. Hun ruwe vacht vereist niet veel verzorging. Ze verharen echter wel veel, vooral tijdens de seizoenswisseling, en hebben een sterke neiging tot kwijlen. Eigenaars kunnen het oncontroleerbare verharen verminderen door hun huisdier wekelijks te borstelen met een stevige borstel. Bovendien hoeven deze buitenhonden slechts af en toe in bad. Huskita's moeten echter wel regelmatig hun oren laten nakijken op wasvorming en hun nagels moeten een of twee keer per maand worden geknipt om pijnlijke uitgroei of het loslaten van de nagels te voorkomen. Zoals alle rassen moeten ook Huskita's dagelijks hun tanden poetsen.