 |
West of Argyll Terrier |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Schotland <> Groot-Brittannië -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de West of Argyll Terrier |
| De West of Argyll Terrier is een kruising tussen een West Highland White Terrier en een Beagle. Het zijn kleine honden met een ruwe, dichte vacht die wit, zwart, bruin, fawn, crème of gestroomd kan zijn. Ze wegen tussen de 7 en 11,5 kilo en kunnen tot 38 centimeter lang worden. Ze zijn erg onafhankelijk, zelfverzekerd en levendig. Het zijn koppige honden die veel geduld en consistentie nodig hebben om getraind te worden. Ze zijn ook heel zachtaardig en speels en passen zich goed aan het leven in een flat aan, hoewel ze wel dagelijks moeten worden uitgelaten. |
Geschiedenis van de West of Argyll Terrier |
| De West of Argyll Terrier werd in de jaren 1990 ontwikkeld door kruising van een West Highland White Terrier met een Beagle. |
Een beetje van de West Highland White Terrier |
||
| De West Highland White Terrier, beter bekend als de Westie, vindt zijn oorsprong in Schotland, waar deze honden werden gebruikt om op middelgroot wild te jagen en zich te ontdoen van ongedierte. De Westie is verwant aan de Dandie Dinmont, Schotse, Cairn en Skye Terrier. Er wordt gedacht dat het ras is ontstaan rond de 17e eeuw, afstammend van een klein ras van de landhond gegeven aan de koning van Frankrijk door James I van Argyllshire. Er wordt gezegd dat deze Terriers allemaal wit zijn door een ongeluk in de 19e eeuw. Kolonel Malcolm de Poltalloch was met zijn Terriers op vossenjacht en schoot per ongeluk een van zijn geliefde Westies dood. Dit veroorzaakte veel leed en de kolonel besloot om alleen witte honden te fokken om ze niet te verwarren met vossen. Dit ras werd bekend als de Poltalloch Terrier of Roseneath Terrier. In 1906 erkende de Kennel Club van Engeland het ras als de West Highland White Terrier, en de Amerikaanse Kennel Club volgde in 1908. | ||
 |
||
| Standaard van de West Highland White Terrier |
Een beetje van de Beagle |
| Griekse documenten die dateren uit 400 voor Christus vermelden honden die lijken op Beagles. Beagles zouden ook verwant zijn aan kleine jachthonden die door de Romeinen naar Engeland werden gebracht om gekruist te worden met Engelse jachthonden. Beagles zouden ook afstammen van de nu uitgestorven Talbot Hounds, die in 1066 door Willem de Veroveraar naar Engeland werden gebracht. Het ras was vanaf het begin erg populair in Engeland, vooral de zeer kleine honden, die Glove Beagles werden genoemd omdat ze in een gehandschoende hand konden worden gehouden. Elizabeth I stond erom bekend dat ze verschillende kleine Beagles bezat. Deze honden hielpen bij de jacht, maar verloren al snel hun populariteit omdat ze niet erg snel waren. Het was dankzij Ierse en Engelse boeren, die de honden gebruikten om op konijnen en hazen te jagen, dat deze honden niet verdwenen. De Beagle zoals we die vandaag kennen, werd ontwikkeld tijdens de 19e eeuw. In die tijd werkten de Engelsen aan de verbetering van het uiterlijk van het ras en het werd ook geïmporteerd naar Amerika, waar ook werd geprobeerd om het uiterlijk te verbeteren. In Engeland werden grotere honden gefokt om op vossen te jagen en Amerikaanse fokkers ontwikkelden kleinere Beagles om op konijnen te jagen. De Amerikaanse Kennel Club erkende het ras in 1884. |
 |
| Standaard van de Beagle |
Uiterlijk van de West of Argyll Terrier |
| De West of Argyll Terrier is een kleine hond die tussen de 7 en 11,5 kilo kan wegen en maximaal 38 centimeter hoog kan worden. Ze hebben een robuust, compact lichaam en een ruig uiterlijk. Ze hebben een dubbele vacht, met een zachte, dichte ondervacht en een ruwe bovenvacht. De vacht is kort tot halflang en kan wit, zwart, gestroomd, bruin, crème, reekleurig of veelkleurig zijn. Ze hebben een zware, licht afgeronde schedel met een brede, platte snuit van gemiddelde lengte. Hun snuit is erg behaard, waardoor het lijkt alsof ze een snor hebben. Hun oren zijn naar één kant gevouwen en hun ogen zijn groot en bruin. De neus is breed, rond en zwart. |
Temperament van de West of Argyll Terrier |
| De West of Argyll Terrier is een onafhankelijke, zelfverzekerde en moedige kleine hond. Deze honden zijn matig intelligent en erg koppig, dus trainen kost tijd. U moet geduldig en consequent zijn en positieve bekrachtiging gebruiken om de beste resultaten te krijgen. Deze kruising schiet goed op met andere honden en kan zachtaardig zijn met kinderen als hij van pup af aan goed wordt opgevoed. Bovendien moet kinderen worden geleerd hoe ze op de juiste manier met honden moeten omgaan. De West of Argyll Terrier is een zeer actieve hond die graag speelt. Ze zijn ook vrij luidruchtig en hebben de neiging om te blaffen in het bijzijn van vreemden. Desondanks zijn het zeer zachtaardige en aanhankelijke huisdieren. Als je hem alleen laat, zorg dan voor voldoende speelgoed om hem af te leiden, want hij kan een beetje angstig worden. |
Behoeften en activiteiten van de West of Argyll Terrier |
| De West of Argyll Terrier is een actieve hond en gevoelig voor gewichtstoename, dus dagelijkse lichaamsbeweging is essentieel. Een dagelijkse wandeling van 30 minuten houdt hem gezond en gelukkig, terwijl hij ook de tijd heeft om te spelen en los te rennen in een hondenpark of tuin. Deze honden houden ook van zwemmen, dus uitstapjes naar het strand of het meer zijn welkom; thuis een plastic zwembad hebben is ook een leuke activiteit om aan te bieden. Deze honden voelen zich niet erg op hun gemak in koude klimaten, maar zijn beter geschikt voor warmere klimaten. Ze passen zich goed aan aan het leven in een flat, op voorwaarde dat ze dagelijks wat buiten zijn. |
Onderhoud van de West of Argyll Terrier |
| De West of Argyll Terrier verhaart matig en heeft een dichte, harde vacht. Het is een goed idee om uw West of Argyll Terrier om de dag te borstelen met een langharige borstel om losse haren te verwijderen en knopen en klitten te voorkomen. Misschien moet u ook het haar rond zijn oren, ogen en poten trimmen om verstoppingen en infecties te voorkomen. Ze stinken matig, dus geef ze een bad als dat nodig is. Denk eraan: altijd borstelen voor het baden en een door dierenartsen goedgekeurde hondenshampoo gebruiken. Maak zijn oren elke week schoon met een oorcleaner en watten of een doekje. Knip zijn nagels een of twee keer per maand, afhankelijk van de lengte. Poets zijn tanden minstens twee of drie keer per week om tandsteen, bacteriën en een slechte adem te voorkomen. |
Nederlands (nl-NL)