 |
Uzbekistan Shepherd Dog |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Oezbekistan | |
Vertaling |
Francis Vandersteen | |
Dit ras staat ook wel bekend als |
Torkuz
|
| De machtige Sarkangik wordt in het Westen beschouwd als een subtype van de Centraal-Aziatische Ovcharka, hoewel deze krachtige werkhond uit Oezbekistan veel ouder is dan het moderne Russische ras. Oezbekistan ligt op een belangrijk kruispunt van een van de belangrijkste handelsroutes in de geschiedenis en is al sinds de 4e eeuw voor Christus een bestemming voor veel reizigers, ontdekkingsreizigers, kooplieden en indringers, toen Alexander de Grote de beroemde route van Europa naar Azië opende, die later door Marco Polo de 'Zijderoute' werd genoemd. De herders van Oezbekistan vertrouwen al meer dan 3000 jaar op de grote inheemse honden om hun vee te beschermen tegen roofdieren, waarbij ze zich zelden bemoeien met de natuurlijke selectie en voortplanting. Oorspronkelijk afstammend van de Alabai, is de Oezbeekse herdershond ook beïnvloed door andere rassen, waaronder oude Perzische mastiffs in de 9e eeuw, Mongoolse fokkers in de 13e eeuw en Russische ovcharkas in de 19e eeuw, evenals honden uit Tadzjikistan en Iran in de afgelopen 100 jaar. Aangezien deze honden worden gefokt op hard werk, veerkracht en persoonlijkheid, wordt het af en toe kruisen van honden niet gezien als een bedreiging voor de puurheid van het ras, maar alleen als een verbreding van de genenpoel en een garantie voor het verkrijgen en behouden van de best mogelijke werkkwaliteiten. Naast de Turkmeense Alabai, is de Oezbeekse Sarkangik een van de meest populaire types en favoriete bloedlijnen in de C.A.O. gemeenschap, omdat deze honden een betrouwbaar temperament hebben en qua fysieke verschijning dichter bij de originele Aziatische Mastiff staan dan de Ovcharkas van het Russische leger. Naast zijn bewakingstaken is de Torkuz Mastiff ook een regelmatige deelnemer aan de beroemde hondengevechttoernooien in Azië, waar de kracht, moed en geest van de honden worden getest voordat ze mogen fokken en hun genen mogen doorgeven. Helaas zijn in de moderne tijd bepaalde Europese en Aziatische vechthondenrassen populair geworden in Oezbekistan en er wordt gezegd dat ze zich hebben voortgeplant in sommige inheemse lijnen, waardoor er slechts een beperkt aantal raszuivere honden overblijft. Sommige C.A.O. fokkers kopen regelmatig 'inheemse' honden uit Oezbekistan om hun voorraad te verrijken, maar ontdekken later dat ze ondermaatse exemplaren hebben geïmporteerd, evenals slechte voorbeelden. Dit is een veel voorkomende praktijk in veel oosterse landen, waar gewaardeerde raszuivere honden verborgen worden gehouden voor buitenlanders, terwijl charmante inheemse handelaren hen exemplaren van twijfelachtige afkomst en kwaliteit verkopen als het echte werk. Dit zijn grote, robuuste Molossers die goed aangepast zijn aan het harde klimaat van de regio. Er zijn twee hoofdtypen Oezbeekse Herdershonden, die van elkaar verschillen door hun fysieke bouw en de functies die ze vervullen. De zwaardere variant staat bekend als de Torkuz, wat een kolossale mastiff is, met een grote brede kop en snuit, voornamelijk gebruikt als waakhond en vechter. Het slankere herderstype heet Sarkangik en is niet zo groot als zijn zwaardere tegenhanger, maar is net zo sterk en krachtig, wordt gebruikt om kuddes te drijven en te beschermen, zelden gebruikt om te vechten. Kruisingen tussen deze varianten komen veel voor, net als kruisingen met Turkmeense, Tadzjiekse en Russische honden. Ongeacht het type, Oezbeekse Herdershonden zijn indrukwekkende werkhonden, gewaardeerd om hun kalme karakter en zachtaardige aard rond vertrouwde mensen, waardoor ze een goede keuze zijn voor een familie metgezel voor ervaren eigenaren. Hoewel ze van nature territoriaal en afstandelijk zijn tegenover vreemden, zijn deze grote honden helemaal niet vals of overdreven agressief, waardoor ze een betrouwbare en gehoorzame, maar toch serieuze en intimiderende waakhond zijn. Het ras is echter van nature confronterend met andere honden, dus een vroege socialisatie en een verantwoordelijke omgang zijn van het grootste belang. De Oezbeekse Volkodav is over het algemeen een gezond, veerkrachtig ras, dat baat heeft bij een matig niveau van lichaamsbeweging. De oren en staart kunnen zowel gecultiveerd als in hun natuurlijke staat gezien worden in Oezbekistan, maar de meerderheid van de Sarkandjik honden die in het Westen getoond worden als Centraal-Aziatische Herdershonden zijn aangepast om aan de standaard te voldoen. De vacht is vrij kort, maar zeer dik en dicht bedekt, meestal iets langer tijdens de wintermaanden. Er zijn veel kleuren beschikbaar, maar de meeste honden zijn ofwel wit met vlekken van donkerder tinten of overwegend zwart, bruin, grijs of fawn met witte aftekeningen. De gemiddelde hoogte is ongeveer 81 centimeter, hoewel er ook kleinere herders en grotere Duitse Doggen voorkomen. |
Nederlands (nl-NL)