Siberische lynx |
||
Hij is een wild dier |
Land van oorsprong |
Siberië | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Het bezit van dit dier is niet toegestaan Koninklijk Besluit tot vaststelling van de lijst van niet voor productiedoeleinden gehouden zoogdieren die wel gehouden mogen worden (M.B. 24.08.2009) |
De Siberische lynx is een middelgroot roofdier met een schofthoogte van 75 cm en een gewicht tussen de 15 en 30 kg. Zijn grote voetafdrukken kunnen worden verward met die van de boskat. Dit dier is gemakkelijk te herkennen aan de 3 cm lange haren op zijn oren. Hij heeft ook een korte staart, waardoor hij minder warmte verliest tijdens strenge winters. De kleur van zijn vacht is zeer variabel, variërend van crèmewit tot donkerbruin, met meer of minder zwarte vlekken op het lichaam. De soort leeft in Oost-Siberië, een zeer koud gebied in Rusland. De Lynx geeft de voorkeur aan beboste gebieden met dichtbegroeid kreupelhout. Hij komt het meest voor in boreale en gematigde bossen, maar kan zich ook aanpassen aan steppe- en rotsachtige gebieden. De lynx is territoriaal. Het territorium van het mannetje overlapt met dat van een of meer vrouwtjes. Hij tolereert geen andere mannetjes die zijn territorium doorkruisen, maar het zijn de vrouwtjes die onderling het meest wraakzuchtig zijn. Er zijn echter "neutrale zones" waar je je zonder confrontatie kunt bewegen; dit zijn vaak de grenzen van het territorium. De grootte van het territorium varieert van 11 tot 300 km², afhankelijk van de overvloed aan prooi. De Siberische lynx is een echte specialist in de jacht op middelgroot wild. Het is een carnivoor die zich voedt met vogels, knaagdieren en herten zoals reeën en gemzen. In West-Europa is ree de favoriete prooi van de lynx, die hij in de bergen (Jura, Alpen, Vogezen) aanvult met gemzen. Andere mogelijke prooien zijn jonge herten, hertenkalfjes, ooien, bruine hazen, berghazen, vossen, katten (bos- of huiskatten), marmotten en vogels. Hij neemt zijn prooi in dekking. Hij begint meestal met de achterste delen (de "poten"). Als hij niet gestoord wordt, eet hij de hele prooi op (zonder huid, grote botten, kop en ingewanden) gedurende meerdere dagen achter elkaar, van 's avonds vroeg tot 's ochtends vroeg. In de tussentijd bedekt hij het dier vaak met mos, gras, bladeren, sneeuw, enz. Tot slot is de lynx, in tegenstelling tot andere grote roofdieren zoals de wolf en de beer, geen aaseter. Een volwassen lynx heeft over het algemeen tussen de 1,5 en 3 kg vlees per dag nodig, met variaties. |