 |
|
Le Loup tibétain est un animal sauvage
|
|
|
Origine
|
|
Tibet |
Traduction
|
|
Francis Vandersteen |
La détention de cet animal n'est pas autorisée Arrêté royal fixant la liste des mammifères non détenus à des fins de production qui peuvent être détenus (M.B. 24.08.2009) |
Le Canis lupus chanco a été identifié comme une sous-espèce du loup gris en 1863 par le zoologiste britannique John Edward Gray. Il est également connu comme Canis lupus, Canis lupsu laniger, le loup tibétain, le loup mongol et le loup chinois. Pendant longtemps, le loup tibétain et le loup himalayen ont été reconnus comme un seul et même. Cependant, des études génétiques récentes suggèrent que le loup himalayen soit une espèce distincte, le Canis himalayensis.
Le loup tibétain se trouve en Chine centrale, au Manschurai, dans les jungles et les déserts de Mongolie, au nord du Sikkim, au Tibet, dans le sud-ouest de la Russie, dans les régions himalayennes de l'Inde, au Népal et au Bhoutan.
La taille des loups tibétains peut varier de 1,47 à 1,65 m (du nez à la fin de la queue) et de 68 à 76 cm de haut, pesant de 29 à 32 kg. Comparé au loup européen commun, ils sont légèrement plus grands, avec des jambes plus courtes. Leur crâne est similaire avec un museau plus mince. Ce «loup laineux» a un pelage long et hirsute qui varie selon la saison, généralement un mélange de blanc, jaune, brun, gris et noir.
Le loup tibétain est un chasseur incroyable avec d'excellentes compétences de survie. Il est connu de chasser à la fois le jour et la nuit, seul ou en meute. Sa proie préférée comprend le cerf, le mouton bleu et d'autres grands mammifères. Lorsque la nourriture devient rare, elle se nourrit de petits animaux comme les marmottes, les lièvres, les spermophiles et les souris. Lors de la chasse, le loup peut atteindre des vitesses allant jusqu'à 40 km/h.
Le loup tibétain atteint sa maturité sexuelle à sa deuxième année. La saison de reproduction a généralement lieu au printemps. Pour maintenir la force de la meute, seul le couple dominant mâle et femelle s'accouplent. Deux mois plus tard, quatre à six chiots naissent pesant environ 450 grammes chacun. À trois ou quatre semaines, ils quitteront la tanière. Ils sont nourris par leur mère pendant deux à trois mois après quoi ils commencent à marquer avec la chasse de leurs parents. Dans la nature, ils vivent entre six et dix ans. Ils peuvent aussi longtemps que vingt ans en captivité.
Il est en voie de disparition, annexe I, (1991). |
 |
|
The Tibetan wolf is a wild animal
|
|
|
Origin
|
|
Tibet |
Translation
|
|
Francis Vandersteen |
The possession of this animal is not authorized Royal Decree establishing the list of mammals not kept for production purposes that may be kept (M.B. 24.08.2009) |
The Canis lupus chanco was identified as a subspecies of the gray wolf in 1863 by British zoologist John Edward Gray. It is also known as Canis lupus, Canis lupsu laniger, the Tibetan wolf, the Mongolian wolf and the Chinese wolf. For a long time, the Tibetan wolf and the Himalayan wolf were recognized as one and the same. However, recent genetic studies suggest that the Himalayan wolf is a distinct species, the Canis himalayensis.
The Tibetan wolf is found in central China, Manschurai, the jungles and deserts of Mongolia, northern Sikkim, Tibet, south-west Russia, the Himalayan regions of India, Nepal and Bhutan.
Tibetan wolves can vary in size from 1.47 to 1.65 m (nose to tail) and 68 to 76 cm in height, weighing 29 to 32 kg. Compared to the common European wolf, they are slightly taller, with shorter legs. Their skull is similar, with a thinner muzzle. This "woolly wolf" has a long, shaggy coat that varies with the season, usually a mixture of white, yellow, brown, gray and black.
The Tibetan wolf is an incredible hunter with excellent survival skills. It has been known to hunt both day and night, alone or in packs. Its preferred prey includes deer, blue sheep and other large mammals. When food becomes scarce, it feeds on small animals such as marmots, hares, ground squirrels and mice. When hunting, the wolf can reach speeds of up to 40 km/h.
The Tibetan wolf reaches sexual maturity in its second year. The breeding season generally takes place in spring. To maintain pack strength, only the dominant male and female pair mate. Two months later, four to six puppies are born, each weighing around 450 grams. At three or four weeks, they leave the den. They are fed by their mother for two to three months, after which they begin to mark with their parents' hunt. In the wild, they live between six and ten years. In captivity, they can live up to twenty years.
Endangered, appendix I, (1991). |
 |
|
Die Tibetanische Wolf ist ein wildes Tier
|
|
|
Ursprung
|
|
Tibet |
Übersetzung
|
|
Francis Vandersteen |
Die Haltung dieses Tieres ist nicht erlaubt Königlicher Erlass zur Festlegung der Liste der Säugetiere, die nicht zu Produktionszwecken gehalten werden und die gehalten werden dürfen (M.B. 24.08.2009) |
Der Canis lupus chanco wurde 1863 von dem britischen Zoologen John Edward Gray als Unterart des Grauwolfs identifiziert. Er ist auch als Canis lupus, Canis lupsu laniger, tibetischer Wolf, mongolischer Wolf und chinesischer Wolf bekannt. Lange Zeit wurden der tibetische Wolf und der Himalaya-Wolf als ein und derselbe Wolf anerkannt. Neuere genetische Studien legen jedoch nahe, dass es sich beim Himalaya-Wolf um eine eigene Art, den Canis himalayensis, handelt.
Der Tibetanische Wolf kommt in Zentralchina, Manschurai, in den Dschungeln und Wüsten der Mongolei, im Norden Sikkims, in Tibet, im Südwesten Russlands, in den Himalaja-Regionen Indiens, in Nepal und Bhutan vor.
Tibetische Wölfe können zwischen 1,47 und 1,65 m groß (von der Nase bis zum Schwanzende) und 68 bis 76 cm hoch sein und 29 bis 32 kg wiegen. Im Vergleich zum gewöhnlichen europäischen Wolf sind sie etwas größer und haben kürzere Beine. Ihr Schädel ist ähnlich mit einer dünneren Schnauze. Dieser "Wollwolf" hat ein langes, zottiges Fell, das je nach Jahreszeit variiert und meist eine Mischung aus weiß, gelb, braun, grau und schwarz ist.
Der tibetische Wolf ist ein unglaublicher Jäger mit hervorragenden Überlebensfähigkeiten. Es ist bekannt, dass er sowohl am Tag als auch in der Nacht, allein oder im Rudel jagt. Zu seiner bevorzugten Beute gehören Hirsche, Blauschafe und andere große Säugetiere. Wenn die Nahrung knapp wird, ernährt er sich von kleinen Tieren wie Murmeltieren, Hasen, Spermien und Mäusen. Bei der Jagd kann der Wolf Geschwindigkeiten von bis zu 40 km/h erreichen.
Der Tibetanische Wolf erreicht seine Geschlechtsreife im zweiten Lebensjahr. Die Paarungszeit findet in der Regel im Frühjahr statt. Um die Stärke des Rudels zu erhalten, paaren sich nur das dominante männliche und weibliche Paar. Zwei Monate später werden vier bis sechs Welpen geboren, die jeweils etwa 450 Gramm wiegen. Mit drei bis vier Wochen verlassen sie die Höhle. Sie werden zwei bis drei Monate lang von ihrer Mutter gefüttert, danach beginnen sie mit der Jagd ihrer Eltern zu markieren. In freier Wildbahn leben sie zwischen sechs und zehn Jahren. In Gefangenschaft können sie so lange wie zwanzig Jahre alt werden.
Er ist vom Aussterben bedroht, Anhang I, (1991). |
 |
|
El Lobo tibetano es un animal salvaje
|
|
|
Origen
|
|
Tibet |
Traducción
|
|
Francis Vandersteen |
La posesión de este animal no está autorizada Real Decreto por el que se establece la lista de mamíferos no destinados a la producción que pueden ser mantenidos (M.B. 24.08.2009) |
El Canis lupus chanco fue identificado como subespecie del lobo gris en 1863 por el zoólogo británico John Edward Gray. También se le conoce como Canis lupus, Canis lupsu laniger, lobo tibetano, lobo de Mongolia y lobo chino. Durante mucho tiempo, el lobo tibetano y el lobo del Himalaya se consideraron la misma especie. Sin embargo, estudios genéticos recientes sugieren que el lobo del Himalaya es una especie distinta, el Canis himalayensis.
El lobo tibetano se encuentra en China central, Manschurai, las selvas y desiertos de Mongolia, el norte de Sikkim, Tíbet, el suroeste de Rusia y las regiones himalayas de India, Nepal y Bután.
El tamaño de los lobos tibetanos puede variar de 1,47 a 1,65 m (del hocico a la cola) y de 68 a 76 cm de altura, con un peso de 29 a 32 kg. En comparación con el lobo europeo común, son ligeramente más altos y tienen las patas más cortas. Su cráneo es similar, con un hocico más fino. Este "lobo lanudo" tiene un pelaje largo y desgreñado que varía según la estación, normalmente una mezcla de blanco, amarillo, marrón, gris y negro.
El lobo tibetano es un cazador increíble con excelentes habilidades de supervivencia. Se sabe que caza tanto de día como de noche, solo o en manada. Sus presas favoritas son ciervos, ovejas azules y otros mamíferos grandes. Cuando escasea el alimento, se alimenta de animales pequeños como marmotas, liebres, ardillas de tierra y ratones. Cuando caza, el lobo puede alcanzar velocidades de hasta 40 km/h.
El lobo tibetano alcanza la madurez sexual en su segundo año. La época de cría suele tener lugar en primavera. Para mantener la fuerza de la manada, sólo se aparean el macho y la hembra dominantes. Dos meses después nacen de cuatro a seis cachorros, cada uno de los cuales pesa unos 450 gramos. A las tres o cuatro semanas, abandonan la madriguera. Son alimentados por su madre durante dos o tres meses, tras los cuales empiezan a marcar con la caza de sus padres. En estado salvaje, viven entre seis y diez años. En cautividad pueden vivir hasta veinte años.
Está en peligro de extinción, apéndice I, (1991). |
 |
|
De Tibetaanse wolf is een wild dier
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Tibet |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Het bezit van dit dier is niet toegestaan Koninklijk Besluit tot vaststelling van de lijst van niet voor productiedoeleinden gehouden zoogdieren die wel gehouden mogen worden (M.B. 24.08.2009) |
De Canis lupus chanco werd in 1863 door de Britse zoöloog John Edward Gray geïdentificeerd als een ondersoort van de grijze wolf. Hij is ook bekend als Canis lupus, Canis lupsu laniger, de Tibetaanse wolf, de Mongoolse wolf en de Chinese wolf. Lange tijd werden de Tibetaanse wolf en de Himalayawolf als een en dezelfde wolf beschouwd. Recente genetische studies suggereren echter dat de Himalayawolf een aparte soort is, de Canis himalayensis.
De Tibetaanse wolf komt voor in Centraal-China, Manschurai, de jungles en woestijnen van Mongolië, Noord-Sikkim, Tibet, Zuidwest-Rusland, de Himalaya-gebieden van India, Nepal en Bhutan.
Tibetaanse wolven kunnen variëren in grootte van 1,47 tot 1,65 m (neus tot staart) en 68 tot 76 cm in hoogte, met een gewicht van 29 tot 32 kg. Vergeleken met de gewone Europese wolf zijn ze iets groter en hebben ze kortere poten. Hun schedel is vergelijkbaar, met een dunnere snuit. Deze "wollige wolf" heeft een lange, ruige vacht die varieert met het seizoen, meestal een mengeling van wit, geel, bruin, grijs en zwart.
De Tibetaanse wolf is een ongelooflijke jager met uitstekende overlevingstechnieken. Hij jaagt zowel overdag als 's nachts, alleen of in groepen. Zijn favoriete prooien zijn herten, blauwe schapen en andere grote zoogdieren. Wanneer voedsel schaars wordt, voedt hij zich met kleine dieren zoals marmotten, hazen, grondeekhoorns en muizen. Tijdens de jacht kan de wolf snelheden tot 40 km/u halen.
De Tibetaanse wolf wordt geslachtsrijp in zijn tweede jaar. Het voortplantingsseizoen vindt meestal plaats in de lente. Om de sterkte van de roedel te behouden, paren alleen het dominante mannetje en vrouwtje. Twee maanden later worden er vier tot zes puppy's geboren, die elk ongeveer 450 gram wegen. Met drie of vier weken verlaten ze het hol. Ze worden twee tot drie maanden door hun moeder gevoed, waarna ze de jacht van hun ouders beginnen te volgen. In het wild leven ze tussen de zes en tien jaar. In gevangenschap kunnen ze wel twintig jaar worden.
Hij is bedreigd, bijlage I, (1991). |