 |
Jämthund |
|
FCI standaard Nº 42 |
||
Land van oorsprong |
Zweden | |
Vertaling |
Francis Vandersteen | |
Groep |
Groep 5 Spitzen en primitieve types | |
Sectie |
Sectie 2 Nordic Hunting Dogs | |
Werkproef |
Met werkproef alleen voor de Scandinavische landen (Zweden, Noorwegen, Finland) | |
Definitieve erkenning door de FCI |
zondag 03 januari 1954 | |
Publicatie van de geldende officiële norm |
woensdag 04 september 2019 | |
Laatste update |
maandag 28 oktober 2019 | |
En français, cette race se dit |
 |
Chien d'élan suédois |
In English, this breed is said |
 |
Jämthund |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse |
 |
Schwedischer Elchhund |
En español, esta raza se dice |
 |
Perro cazador de alces sueco |
In zijn land van herkomst is zijn naam |
Jämthund |
Gebruik |
| Jachthond voornamelijk gebruikt voor de jacht op elanden, maar ook voor de jacht op beren en wilde zwijnen. |
Kort historisch overzicht |
| De Jämthund werd pas officieel erkend in 1946, hoewel het een heel oud type is dat bekend is omdat het noorden van Zweden wordt bevolkt. De reden voor deze late erkenning is dat de kleine Noorse elandhond en de Jämthund als hetzelfde ras werden beoordeeld. De situatie wordt uiteindelijk onmogelijk. De Jämthund is voornamelijk een elandenjachthond, maar het wordt ook gebruikt voor de jacht op beren, beren en lynxen. Van de Jämthund wordt verwacht dat hij zijn prooi achtervolgt door lang en hard te blaffen, dat is waarom hij zeer sterk en bijzonder duurzaam moet zijn. |
Algemeen totaalbeeld |
| Spitz van groot formaat met pure lijnen beschrijfbaar in een rechthoek. Hij is sterk en solide van samenstelling, maar ook behendig en van goede gestalte. Zijn lichaam moet niet de indruk wekken lang te zijn; het moet niet te zwaar zijn. |
Gedrag en karakter (aard) |
| Moedig en sterk, maar ook rustig en onbewogen. |
Hoofd |
||
Bovenschedel |
||
Hoofd |
Lang genoeg, met strakke lijnen, relatief breed tussen de oren. | |
Schedel |
Licht gewelfd. | |
Stop |
Net zonder al te uitgesproken. | |
Facial region |
||
Neus |
De truffel is zwart en breed, met goed geopende neusgaten. | |
Voorsnuit |
De lengte van de snuit, van de stop tot de punt van de neus, is iets minder dan de afstand tussen de stop en de achterhoofdsknobbel. Smaller wordend naar de neus. Van boven gezien of van opzij, moet het niet fluit. | |
Lippen |
Goed passend. | |
Neusbrug |
Recht, breed en sterk. | |
Kiezen / tanden |
Gespierd zonder te belast te zijn. | |
Wangen |
Droog. | |
Ogen |
Enigszins ovaal van vorm, bruin van kleur, expressie alert, maar kalm. | |
Oren |
Hoog aangezet, spits, rechtopstaand, met een paviljoen boerderij. Ze zijn mobiel en langer dan de breedte aan de basis. Het binnenoppervlak is bedekt met haar. | |
Hals |
| Lange, goed ontworpen, krachtig maar duidelijk. |
Lichaam |
||
Algemeenheid |
Krachtig, strak, de lengte iets hoger dan de schofthoogte. | |
Rug |
Rechts, licht hellend vanaf de schoft naar kruis. | |
Lendenpartij |
Brede en goed ontwikkeld. | |
Croupe |
Brede, enigszins schuin. | |
Borst |
Goed naar beneden met goed gewelfde ribben. | |
Onderlijn en buik |
De buik is licht opgetrokken. | |
Staart |
| Hoog bevestigd, van gemiddelde lengte en van gelijke dikte. Ze is laag gedragen, verpakt in een losse lus op de dij. Het haar is bossig, maar zonder franjes te vormen. |
Ledematen |
Voorhand |
||
Schouders |
Het blad is lang en goed schuin geplaatst. | |
Ellebogen |
Hoewel het lichaam. | |
Onderarm |
Rechten, droog, met sterke botten. | |
Voormiddenvoet |
Sterk en enigszins schuin. | |
Voorvoeten |
Sterk, licht ovaal, recht naar voren. De vingers zijn strak. | |
Achterhand |
||
Algemeen |
Van achteren gezien, de achterbenen zijn parallel. | |
Dijbeen |
Breed en goed gespierd. | |
Onderbeen |
Sterk en goed gespierd. | |
Knie |
Zichtbaar goed gehoekt. | |
Achtermiddenvoet |
Sterk, niet te hoog | |
Spronggewricht |
Zichtbaar goed gebogen. | |
Achtervoeten |
Sterk, licht ovaal, ze zijn recht vooruit gericht. De vingers zijn strak. | |
Gangwerk |
| Energieke en duidelijke beweging; de stappen zijn uitgebreid. In draf staan de voeten praktisch dicht bij het middenvlak. |
Coat |
||
Haarkwaliteit |
De vacht is vrij veel geslapen zonder te worden geplet. De ondervacht is kort, zacht, licht gekleurde, bij voorkeur crème. Kort haar op het hoofd en voorzijde van de benen, langere hals, borst, dijen, aan de achterzijde van de benen en de staart. | |
Haarkleur |
Lichtgrijs en donkergrijs. De kenmerken van lichtgrijze of crème zijn aan de zijkanten van de snuit, op de wangen, keel, borst, buik, benen en onder de staart. | |
Maat en gewicht |
||
Schouderhoogte |
Reuen 57 tot 65 cm (ideaal 61 cm), teven 52 tot 60 cm (56 cm is ideaal). | |
Defecten |
| • Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
General defecten |
 Gele ogen. Uitpuilende voorkant en wangen te vol. Staart in een strakke lus, staart te kort, te los en niet tegen de rug. Ongebroken witte band en goed begrensd van de keel tot de punt van het borstbeen, "tie" genoemd. Gebrek aan typische lichtgekleurde vlekken op de keel en op de romp van het borstbeen. Charcoal jurk geeft de indruk dat het individu bedekt is met roet. |
Zware defecten |
| Onderkaak dun en onontwikkeld. Snuit fluiten. Gebrek aan tanden anders dan PM1 en M3. Lichaam schrijfbaar in een vierkant. Kleine of zware constructie. Fijn kader. Platte voeten met gespreide vingers. Onvoldoende achterwaartse en / of voorwaartse hoekingen. Staart dunne conus. Haar te kort of gespreid. |
Defecten die leiden tot uitsluiting |
| Agressieve of verlegen hond. Schofthoogte verschilt van die welke in de norm zijn gespecificeerd. Voorspelling superieur of inferieur. Oren vallen. Gebrek aan karakteristieke crèmekleurige vlekken op de snuit en wangen. |
NB : |
| • Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Bibliografie |
| http://www.fci.be/ |
Gedetailleerde geschiedenis |
| Genaamd Dog Grey Elk Great in Frankrijk, land waar geen kopie is, de Jâmthund is afkomstig uit Zweden. Zijn oorsprong gaat verloren in de nevelen van de tijd, en hondenverzamelaars zijn het er in het algemeen over eens dat hun voorouders de metgezellen waren van mannen uit het Paleolithicum. In zijn thuisland is Jâmthund altijd gebruikt als jachthond. Elanden waren ooit heel talrijk in Scandinavië, en ze werden des te meer opgejaagd omdat ze een belangrijke voedselbron vormden. Met een flair van de eerste orde, werd de Jâmthund heel vroeg in hoog aanzien gehouden door de bevolking. Hij zag het momentum van zeer grote afstanden en naderde het volgens de tactiek van de hond, zonder hem bang te maken of aan te vallen, en trok alleen zijn aandacht door ernstige geblaf en geveinsde aanvallen. Toen het momentum besloot om hem te bestormen, vouwde de hond het geleidelijk in de richting van de kanonnen van de jagers, die, geleid door het geblaf, dichterbij konden komen. Sommige uitzonderlijke onderwerpen werden ooit gebruikt om de beer te besluipen. Niettemin, als algemene regel, heeft de Jâmthund niet voldoende beet en zenuwimpulsen om te worden gebruikt in dit type jacht. Tegenwoordig wordt de elandjacht streng gereguleerd in de Scandinavische landen, de Jâmthund wordt gebruikt als een waakhond voor goederen of kuddes, en het personeel blijft vertrouwelijk, veel minder belangrijk dan die van de Noorse Elkhound , zijn naaste verwant in de familie Spitz. In een Zweeds boek over Scandinavische honden erkennen Rune B. Samuelsson en Uho Perttola dat de huidige productie van vee ongelijk is. Volgens hen zouden er belangrijke variaties zijn tussen de verschillende lijnen en zouden alle gebruikte kruisen de gebruikers geen volledige voldoening geven. Sommige onderwerpen zouden niet de grondwet hebben om te jagen. Anderen lijken hun instinct verloren te hebben. Deze auteurs benadrukken echter dat er nog steeds serieuze fokkers zijn die onderwerpen produceren die hun dappere voorouders niet zouden ontkennen. Afgezien van zijn aanleg voor jagen, is de Jamthund een aangename metgezel, met levendige intelligentie. Evenwichtig, trots en gehoorzaam, hij is erg gehecht aan zijn leraren. |
Nederlands (nl-NL)