 |
Als eerbetoon aan Aan Socks, onze vriendMet dank aan Claude |
 |
| We zijn in maart 1999 naar je op zoek gegaan om Clint, onze andere Setter, een speelkameraadje te geven. Clint was je voorbeeld, je 'grote broer'. Acht jaar lang waren jullie onafscheidelijk en waren jullie allebei geweldige kameraden. Onze kinderen en wij waren allemaal blij om twee zulke goede maatjes te hebben. Op 27 februari 2007 verliet je broer ons plotseling. En sindsdien ben je nooit meer gelukkig geweest. Ik nam je elke dag mee naar mijn werk en je stond aan de voet van mijn bureau. Deze zomer hoestte je een beetje; niets om je zorgen over te maken, dachten we. Je baadde in de diepblauwe zee en je gedrag leek normaal voor ons, afgezien van een gewichtsverlies dat we toeschreven aan je constante verdriet. In september werd je behandeld met antibiotica en toen de behandeling mislukte, voerde onze dierenarts een reeks tests uit. Half oktober kwam het oordeel: longkanker met uitzaaiingen, palliatieve behandeling. Ik probeerde alternatieve behandelingen zonder er echt in te geloven. Je vocht als een goede hond. Acht dagen geleden, op een familiereünie, was je heel blij om je oma weer te zien, maar er gebeurde iets ongelooflijks: terwijl we praatten, vielen de tranen uit je ogen. Je hebt de hele week gevochten, maar je wordt met de dag zwakker. Gisteravond, 9 november, weigerde je te eten, stond je met veel moeite op en ging je buiten op het gras liggen. Met moeite kregen we je naar binnen en je lag naar adem te happen. Ik moest de beslissing nemen die ik had uitgesteld en onze dierenarts kwam om een einde te maken aan deze beproeving. Socks, je was een bijzondere hond; je stond in Clint's schaduw, maar Clint's vertrek onthulde een dier dat even intelligent als gevoelig was. Ik hoop van harte dat jullie nog eens samen zullen spelen. Vaarwel Socks. |
Nederlands (nl-NL)