 |
Als eerbetoon aan Mijn kleine Chipie, mijn baby, ons engeltjeMet dank aan Je moeder |
 |
| 4 maanden geleden, op 21 oktober om middernacht, stopte je hartje met kloppen in het bijzijn van je Sébastien, je grote zus Fabienne en mij, je mama, bij de dierenarts waar ik onze laatste kans wilde wagen. Ik hoop dat je het me niet kwalijk neemt, maar we konden niet aanvaarden dat je ons zo jong verliet, zo klein, slechts 4 kg maar met zo'n groot hart en slechts 5 jaar oud, helaas. Ik ben nog steeds boos op mezelf omdat ik niet begreep waarom je zo gestrest en vaak ongerust was. Het lijkt erop dat je ons hebt verlaten met een gescheurd aneurysma, wat me vandaag de dag nog steeds verbijstert en wantrouwig laat tegenover de diergeneeskunde. En toen moest ik mezelf heel snel bij elkaar rapen, want een maand later was je zus Pupuce ook depressief, ze begreep mijn verdriet net als jij, het hielp haar niet, maar bovenal kon ze haar lijden niet aan mij uitleggen en zichzelf verlichten, dus moest ik snel reageren, Ik moest naar haar glimlachen in plaats van huilen met haar in mijn armen, ik moest haar veel steun geven als Sébastien aan het werk was omdat ik besefte dat ze zichzelf liet gaan, ze zat nu helemaal alleen in haar mandje, speelde niet meer met jou, zocht je niet meer op, at minder of weigerde zelfs te eten. Bovendien zou ze op 21 december geopereerd worden, dus voor haar operatie heb ik jullie gevraagd om haar te beschermen en te voorkomen dat ze naar jullie toe zou gaan, vooral voor jullie Sébastien, we misten jullie al te veel, dank je mijn Chipie je hebt haar geholpen en sindsdien is ze met de tijd hersteld, het is moeilijk geweest maar we hebben allemaal gecompenseerd op haar voor het gemis van jullie aanwezigheid die haar heeft geholpen. In de afgelopen 3 weken heb ik een kleine Caline genomen waarvan ik weet dat je haar hebt geaccepteerd, ze helpt me door haar aanwezigheid, nog een hondje, ze zal je nooit vervangen in mijn hart, je bent er en zal er altijd zijn, jij, ik praat vaak tegen je, elke ochtend doe ik een lampje aan waar ik foto's van je heb neergezet die naar me glimlachen in de keuken waar je vaak bij me was, en 's avonds doe ik het uit en neem ik je mee, ik neem je ook mee als ik wegga in de auto, naar mijn werk, je bent er altijd. Ik heb je foto's opgehangen in elke kamer waar we komen, en je bent er altijd, vooral boven de bank waar je veel tijd doorbracht op de teddy naast de microfoon van Sébastien, en zelfs in de auto's waar je zo graag in ging. Op dit moment ligt je Pupuce naast me te dromen, misschien denkt ze wel aan jou, ik kan je daar voelen mijn Nounoue, in ieder geval zal niemand je ooit vergeten, vooral ik niet je moeder en ik zou zelfs zeggen wetende wat je hebt geleden voor een klein ding als jij, dat het me vandaag helpt, het moet, om mijn huidige gezondheidsproblemen te overwinnen. In de nacht van 21 november 2005 (4 maanden geleden dat je ons lichamelijk verliet, mijn kleine schat), zei je een paar zinnen tegen me in mijn slaap om je dit bericht te schrijven dat ik je beloofde toen ik de moed had, en vandaag maak ik het af, ik hoop dat je het leuk vindt en ons je aanwezigheid blijft tonen zoals je tot nu toe hebt gedaan, we begrijpen je, in ieder geval vraag ik het je altijd als ik me zorgen maak om een van ons, je bent ons "engeltje". Wees gelukkig met onze Belle en Sébastien's Fifine, in je nieuwe leven, ga wandelen, ga hardlopen, geef me deze vreugde die me zal helpen om mijn geest op te heffen. Ik weet dat je ons beschermt en ons van daarboven begeleidt als we je dat vragen, ik bescherm jou ook en we bidden heel vaak voor je, mijn Chipie, wachtend tot ik later bij je kom. Ik kus je, mijn Baby, zoals ik elke nacht doe. |
Nederlands (nl-NL)