Mijn Kofi

Mijn Kofi

Heidi

Kofi, je bent naar de dierenhemel gegaan, mij in grote ontreddering achterlatend.

Je was een groot deel van ons gezin geworden.

Je wist hoe je mensen van je moest laten houden, jij slimme kleine boef, jij charmante kleine schurk.

Omdat we geen kinderen meer thuis hadden, raakten we gehecht aan dit kleine wezentje dat ons zo goed wist terug te betalen.

We moesten je elke dag insmeren, je kronkelde zo rond dat je het heerlijk vond om ingesmeerd te worden.

En dan rende je weg naar waar het lekkers was, want je vond dat je het verdiend had.

Je was mijn grappige meisje, zoals ik graag zei.

Je werd heel, heel aanhankelijk.

Als je eens wist hoeveel ik van je hou, hoeveel wij van je houden, mijn lieve Kofinoux.

Finette zoekt je overal, jij die het grote verleidersspel met haar speelde.

Ik wou dat ik wat meer tijd had gehad om van je te houden.

Je zult altijd in ons hart zijn.

Wat een geluk op de dag dat onze paden elkaar kruisten!

Je rust in de tuin naast Sponky, waar ik bij mooi weer bloemen op je graf kan leggen, waar nu een deken van sneeuw ligt.

Ik hou van je, mijn Kofinoux, mijn grappige meisje, ik mis je, wij missen je.