 |
Alaskan Shepherd |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
U.S.A. <> Duitsland -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Alaskan Shepherd |
| De Alaska Herder is een trouwe en moedige metgezel, net als zijn grote werkhond voorouders. Het zijn intelligente dieren die veel activiteit, mentale stimulatie en vachtverzorging nodig hebben om gelukkig en gezond te blijven. Alaska Herders vereisen een stevige training vanaf jonge leeftijd, maar kunnen uitstekende huisdieren zijn voor gezinnen die bereid zijn om er moeite voor te doen. Dit ras is waarschijnlijk ontstaan in het begin van 1900, toen zijn ouderrassen, de Alaska Malamute en Duitse Herder, populair waren in de Verenigde Staten. Desondanks zijn Alaska herders ongewone kruisingen en worden ze niet erkend in de lijst van raszuivere honden van de Amerikaanse Kennel Club. |
Geschiedenis van de Alaskan Shepherd |
| De naam Alaska Herder is een combinatie van de namen van de ouderrassen van de hond: de Alaska Malamute en de Duitse Herder. |
Een beetje van de Alaskan Malamute |
||
| De Alaska Malamute is een oud ras dat vermoedelijk afstamt van de wolfshonden die meer dan 4000 jaar geleden paleolithische jagers vergezelden over de Beringstraat. Het kreeg uiteindelijk de naam 'Malamute' als verwijzing naar de Mahlemuts Innuuit-stam die de noordwestkust bewoonde van wat nu Alaska is. Alaska Malamutes werden oorspronkelijk gefokt om op groot wild te jagen en sleeën over ijskoud terrein te trekken. In de jaren 1800, begonnen buitenlandse ontdekkingsreizigers Alaska Malamutes te importeren in de Verenigde Staten als werkhonden voor goudkoorts expedities in het westelijke deel van het land. Uiteindelijk begonnen Amerikaanse fokkers Alaska Malamutes te kruisen met kleinere honden voor race en entertainment doeleinden. Dit initiatief destabiliseerde de afstamming van het ras voor vele jaren. In de jaren 1920 werd er echter een succesvolle poging gedaan om het ras nieuw leven in te blazen. Tegenwoordig is de Alaska Malamute de officiële hond van de staat Alaska en erkend door de AKC. | ||
 |
||
| Standaard van de Alaskan Malamute | ||
Een beetje van de Duitse Herdershond |
||
| De Duitse Herder komt oorspronkelijk uit Duitsland, waar hij in de jaren 1800 werd ontwikkeld als herdershond uit regionale herdersrassen. Hij werd oorspronkelijk de Duitse Herdershond genoemd, verwijzend naar zijn primaire functie. Het ras was zo goed gefokt en ontvankelijk dat het uiteindelijk werd gebruikt als werkhond in het Duitse leger. Tijdens de Eerste Wereldoorlog hielpen Duitse Herders de soldaten zelfs met het leveren van voorraden en rantsoenen. In 1899 werd de Verein fur Deutsche Scharferhunde SV opgericht om de ontwikkeling van het ras te begeleiden, wat leidde tot zijn populariteit als waakhond en huisdier in Europa. De Amerikaanse Kennel Club erkende de Duitse Herder in 1908 en de populariteit van het ras bleef groeien in Noord-Amerika. Vandaag de dag is het nog steeds een populaire hond in de Verenigde Staten en Europa, vooral in Duitsland. De combinatie van deze twee verwante rassen heeft een groot, alert en aanhankelijk huisdier opgeleverd. De Alaska Herder kan gefokt zijn sinds begin 1900, gezien de lange geschiedenis van de Alaska Malamute en Duitse Herder in de Verenigde Staten. Toch is het een zeldzame hybride die niet erkend wordt door de AKC. | ||
 |
||
| Standaard van de Duitse Herdershond |
Uiterlijk van de Alaskan Shepherd |
| De Alaska Malamute en de Duitse Herder hebben veel vergelijkbare fysieke kenmerken. Als gevolg daarvan lijkt de Alaskan Shepherd sterk op beide ouderrassen: hij is langer dan hij lang is en heeft rechte, spitse oren, amandelvormige ogen, een donkere neus en een gespierde bouw. Ze hebben ook een vrij lange, gevederde staart en grote, gewelfde poten met dikke vulling. De Alaska Herder komt ook voor in een verscheidenheid aan kleuren die overeenkomen met zijn ouderrassen en heeft over het algemeen zwarte aftekeningen op de snuit en het voorhoofd. De vacht van het ras is zeer dicht. De vacht is dik, recht en van gemiddelde lengte. |
Temperament van de Alaskan Shepherd |
| Alaska Herders staan bekend als trouw en moedig, maar soms ook als onafhankelijk en afstandelijk. Ze moeten vastberaden en consequent worden opgevoed, anders trapt dit opvliegende ras op zijn baasjes. Alaska Herders kunnen ook agressief zijn tegen onbekende honden en mensen, dus een vroege socialisatie is erg belangrijk bij het opvoeden van een evenwichtige hond. Daarnaast zijn Alaska Herders zeer intelligent en kunnen ze getraind worden om op veel commando's te reageren en relatief complexe taken uit te voeren. Houd er rekening mee dat, vanwege hun intelligentie, rusteloze of verveelde Alaska Herders ook angstig en destructief kunnen worden. Daarom is dit ras het gelukkigst met een gezonde balans van mentale stimulatie en beweging. Daarnaast hebben Alaska Herders de neiging om zich te hechten aan één persoon in het gezin, de roedelleider, en zijn ze erg aanhankelijk voor hun baasjes. Ze zijn ook erg gevoelig voor positieve bevestiging en kunnen geweldige honden zijn voor het juiste soort gezin. |
Behoeften en activiteiten van de Alaskan Shepherd |
| De Alaska Herder stamt af van twee robuuste werkdieren, dus het is geen verrassing dat dit ras zowel erg energiek als erg gehard is. Ze zijn graag buiten en zullen zich graag bezighouden met inspannende wandelingen, rennen en ravotten in de wijde omgeving. Alaska Herders moeten minstens 60 minuten beweging per dag krijgen. Dit ras heeft ook baat bij mentale stimulatie door het leren van trucjes, commando's en spelletjes met hun baasjes. Omdat Alaska Herders een dikke dubbele vacht hebben, geven ze de voorkeur aan koelere klimaten. Dit ras leeft ook het liefst in landelijke of voorstedelijke omgevingen waar ze een tuin en/of een grote buitenruimte hebben om rond te rennen. |
Onderhoud van de Alaskan Shepherd |
| Dit ras is niet hypoallergeen en daarom niet geschikt voor ouders van huisdieren met allergieën. Alaska Herders hebben een extreem dichte, halflange dubbele vacht die veel verhaart, vooral tijdens de seizoenswisseling. Wekelijks borstelen met een pin of slicker en het gebruik van een epileerapparaat kan helpen om het verharen tijdens het seizoen te verminderen en de vacht netjes en glanzend te houden. Tijdens het verharingsseizoen kunnen eigenaren hun huisdieren echter beter dagelijks borstelen. Alaska Herders hoeven slechts af en toe in bad, maar eigenaren moeten de staart en ondervacht regelmatig controleren op vuil. De nagels van dit ras moeten ook een of twee keer per maand worden geknipt en de tanden moeten dagelijks worden gepoetst. |
Nederlands (nl-NL)