 |
Labernard |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Canada <> Zwitserland -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Labernard |
| De Labernard is een geduldige, vriendelijke en aanhankelijke hond, net als de ouderrassen waaruit hij is ontstaan: de Labrador Retriever en de zachtaardige reus Sint Bernard, beide gefokt als werkhond. Dit zijn grote tot reusachtige honden die een stevige hand nodig hebben omdat ze nogal wilskrachtig kunnen zijn, dus je begint best jong met trainen. Veel voorkomende kleuren zijn wit, geel, bruin, beige, zwart en rood, terwijl hun vacht kort en dicht is, met een dikke dubbele vacht die ze kan laten vechten in de hitte. Ze verharen matig, dus ze moeten regelmatig geborsteld worden om hun vacht gezond te houden. Labernards hebben veel beweging nodig, dus ze zijn het meest geschikt voor een actief gezin dat graag met ze op stap gaat. |
Geschiedenis van de Labernard |
| De Labernard is een combinatie van een raszuivere Sint Bernard, gefokt voor reddingsacties in de bergen, en een Labrador Retriever, gefokt als werkhond door vissers uit Newfoundland. |
Een beetje van de Labrador Retriever |
||
| De Labrador Retriever is ontstaan op het eiland Newfoundland, voor de noordoostelijke Atlantische kust van Canada, waar hij al in de jaren 1700 samenwerkte met lokale vissers die netten binnenhaalden en vis vingen. Ze werden oorspronkelijk St. John's honden genoemd en zijn waarschijnlijk gekruist met de Newfoundland hond en andere kleine lokale waterhonden. Ze arriveerden in Engeland rond 1830 waar ze werden gebruikt als jachthonden. Het was de derde graaf van Malmesbury die voor het eerst naar de honden verwees als Labradors. Ze stierven uit in Newfoundland als gevolg van overheidsbeperkingen en zware belastingen, maar floreerden in de Verenigde Staten, waar ze worden beschouwd als het meest populaire ras. | ||
 |
||
| Standaard van de Labrador Retriever | ||
Een beetje van de Sint Bernard |
||
| Sint Bernards, ook bekend als Alpine Mountain Dogs of Alpine Cattle Dogs, worden erkend als een van de Molossiaanse rassen. De monniken van het Saint-Bernard hospice, hoog in de Zwitserse Alpen, gebruikten de honden om verdwaalde reizigers te redden. Een Sint Bernard genaamd Barry redde tussen de 40 en 100 levens op de Grote Sint Bernard Pas. Er wordt gezegd dat jonge honden de reddingsvaardigheden van oudere honden hebben geleerd en geen speciale training hebben gehad. Velen zijn gedood in lawines tijdens het zoeken naar mensen die verdwaald waren in de sneeuw. Ze worden vaak afgebeeld met een vat brandewijn om hun nek om gestrande reizigers weer tot leven te wekken, maar dit is niet waar. Dit komt gewoon omdat de schilder Edward Lanseer in een van zijn schilderijen een vat rond de nek van de hond schilderde, maar het bleef steken. Men denkt dat Sint Bernards zijn ontstaan toen honden uit de Alpen werden gefokt met Mastiff-type honden die met het Romeinse leger meekwamen in de tijd van keizer Augustus. De Zwitserse Kennel Club erkende het ras in 1880 en in 1888 werd de Saint Bernard Club of America opgericht. De Engelsen noemden Sint Bernards Heilige Honden en velen sloten zich aan met als doel het Mastiff-ras nieuw leven in te blazen. Vandaag de dag blinken Sint Bernards uit in hondensporten zoals trekken, gewicht trekken en gehoorzaamheidsproeven. | ||
 |
||
| Standaard van de Sint Bernard |
Uiterlijk van de Labernard |
| De Labernard is een grote tot reusachtige hond wiens ouderrassen de Labrador Retriever en de Sint Bernard zijn. Ze hebben een dikke dubbele vacht die kort en dicht is en de meest voorkomende kleuren zijn geel, bruin, beige, zwart en rood met witte aftekeningen. Het zijn krachtig gebouwde gespierde honden met een groot hoofd en vaak rimpels op hun voorhoofd. Ze hebben een vriendelijke, intelligente uitdrukking. Ze hebben donkerbruine ogen en de oren staan vrij hoog op het hoofd, maar hangen over het gezicht. Ze hebben waarschijnlijk een lange, dikke en misschien borstelige staart en een zwarte neus. |
Temperament van de Labernard |
| De Labernard is een zachtaardige, vriendelijke, gezinsvriendelijke hond die zeer tolerant en geduldig is met kinderen. Vanwege hun grootte moeten jonge kinderen in hun buurt onder toezicht staan om te voorkomen dat ze zich per ongeluk verwonden. Ze zijn goed met vreemden vanwege hun zachtaardige persoonlijkheid, maar blaffen om het gezin te waarschuwen voor indringers. Deze honden doen het niet goed als ze aan hun lot worden overgelaten en gedijen goed in grote, actieve gezinnen waar meestal iemand thuis is. Labernards hebben een stevige en zelfverzekerde hand nodig bij de training, want ze hebben een eigen wil. Maar omdat ze intelligent zijn, reageren ze op positieve versterking en als ze eenmaal getraind zijn, zijn het gehoorzame honden die graag willen behagen. De Labernard is altijd in voor een uitje, of het nu een lange wandeling is of een wandeling in de bergen. Maar met hun dikke vacht kunnen ze niet goed tegen warm weer en kunnen ze last krijgen van hitte-uitputting. Probeer ze uit te laten bij koeler weer en zorg ervoor dat ze voldoende water hebben. |
Behoeften en activiteiten van de Labernard |
| Een Labernard is een energieke, actieve hond die dagelijks beweging nodig heeft. Dit zal afhangen van welk ouderras uw hond het meest volgt, aangezien Labrador Retrievers veel intensievere beweging nodig hebben in vergelijking met een Sint Bernard, die het goed doet met wandelingen, maar niet met high-impact sporten zoals hardlopen. Sint Bernards doen het niet goed in de hitte, dus wees voorzichtig als u uw huisdier in de zomer uitlaat. Een Labernard doet het beter in een huis met een omheinde tuin dan in een flat. Balspelletjes houden hem gelukkig en mentaal gestimuleerd en voorkomen dat hij slecht gedrag gaat vertonen. Je puppy speelt graag buiten, maar is geen buitenhond en moet binnen met het gezin leven. |
Onderhoud van de Labernard |
| Je Labernard moet regelmatig geborsteld worden met een borstel om losse haren te verwijderen en klitten te voorkomen. De verzorging is niet overmatig, maar om de dag borstelen houdt je huisdier in goede gezondheid. Als het haar wat langer is, is dagelijks borstelen een goed idee. Deze honden zijn niet hypoallergeen en kwijlen een beetje, iets waar baasjes rekening mee moeten houden. Tijdens perioden van zware verharing kan een verharingsmes worden gebruikt. Gelukkig hoeven deze grote honden niet vaak in bad en alleen als ze erg vies worden. Omdat ze gevoelig zijn voor oorinfecties, moeten de oren regelmatig worden gecontroleerd op tekenen van irritatie. De nagels moeten ook gecontroleerd worden om te zien of ze geknipt moeten worden. De tanden moeten worden geborsteld om tandsteenvorming te voorkomen en een slechte adem tegen te gaan. |
Nederlands (nl-NL)