Saint Bermastiff

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
Zwitserland <> Groot-Brittannië -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Saint Bermastiff

Een grote hond, de Sint Bermastiff is een kruising tussen de schattige Sint Bernard Dog en de majestueuze Mastiff en is ook bekend als de Saint Mastiff. Een hond van deze kruising zal gemakkelijk zijn om mee te leven en aanhankelijk voor zijn mensen, met een verlangen om hen te behagen. Je zult de Saint Bermastiff nieuwsgierig en soms lui vinden, genietend van een kans om te rusten en te ontspannen. Deze kruising is over het algemeen intelligent en begrijpt commando's gemakkelijk. De Saint Bermastiff is over het algemeen zachtaardig met kinderen en zal graag met ze spelen en van ze houden. Dagelijkse beweging is belangrijk voor je Saint Bermastiff om zijn fysieke en emotionele gezondheid te behouden.

Geschiedenis van de Saint Bermastiff

De Sint Bermastiff is een relatief recente kruising, hoewel de twee rassen waaruit hij bestaat een lange geschiedenis hebben.

 

        

Een beetje van de Sint Bernard

        
De Sint Bernard zou het resultaat zijn van een kruising tussen honden die oorspronkelijk uit de Alpen komen en Mastiffs die door het Romeinse leger werden meegebracht tijdens het bewind van keizer Augustus. Bernard de Menthon en een paar monniken creëerden het ras; de honden werden vervolgens gebruikt door een Zwitsers hospitium om mensen te helpen bij het oversteken van de Alpenpas tussen Zwitserland en Italië. Het ras werd een populaire keuze voor reddingswerk in de 17e eeuw, omdat ze het vermogen hadden om een persoon aan te voelen die bedolven was onder veel sneeuw in een lawine. Vanwege hun vermogen om geluiden met een lage frequentie te horen, bleken de honden stormen en lawines te kunnen voorspellen.
Standaard van de Sint Bernard

 

        

Een beetje van de Mastiff

De Mastiff is een afstammeling van de Molossus familie en wordt verondersteld te zijn gebracht naar de Britse eilanden op Fenicische handelsschepen ergens tussen 2000 en 1500 voor Christus. Deze honden werden geïsoleerd op een eiland en gefokt om de stammen die leefden op de eilanden voor honderden jaren te beschermen. Tijdens de Romeinse invasie in 55 voor Christus, namen Mastiffs deel aan het verzet tegen Rome. Julius Caesar was onder de indruk van de grootte en moed van het ras en bracht ze naar Rome om te vechten tegen leeuwen en gladiatoren. Door de eeuwen heen is de Mastiff zijn rol als beschermer en bewaker blijven spelen, maar hij heeft ook deelgenomen aan stieren- en berengevechten en pit-gevechten. De moderne Mastiff stamt zowel van deze honden als van de Lyme Hall Mastiffs af. De basis van de Lyme Hall Mastiffs en toekomstige Engelse Mastiffs was de hond van Sir Peers Legh, die dodelijk gewond raakte in de strijd op 23 oktober 1415 in Noord-Frankrijk. Zijn Mastiff verdedigde hem urenlang tijdens de strijd en keerde terug naar huis met een nest puppies. De Mastiff werd uiteindelijk selectief gefokt om problematische eigenschappen te minimaliseren, waardoor een grote, volgzame hond ontstond die in 1885 werd erkend door de Amerikaanse Kennel Club.
Standaard van de Mastiff

Uiterlijk van de Saint Bermastiff

De Saint Bermastiff erft eigenschappen van beide ouderrassen. Zoals bij alle gemengde rassen, kun je verwachten dat hij meer fysieke kenmerken van een van beide ouderrassen erft, of een relatief gelijke combinatie van eigenschappen van elk. Typisch is de Saint Bermastiff groot met een korte tot middellange, zachte en pluizige vacht, en vaak veren op de poten. Het hoofd van de Saint Bermastiff is breed met een vierkant gezicht, grote oren en een korte snuit. Zijn lippen en neus zijn zwart. De staart van de hybride is vaak dik en breed, dicht bij het lichaam, en loopt taps toe tot zijn volle lengte. Het lichaam van de Saint Bermastiff lijkt kort en dik met een brede, diepe borstkas. Hun ogen zijn donker en rond, met een uitdrukking van vriendelijkheid en begrip.

Temperament van de Saint Bermastiff

De Sint Bermastiff erft de gedragskenmerken van zijn ouders, de Sint Bernard en de Mastiff. De kruising zal gemakkelijk in de omgang zijn en aanhankelijk, met een verlangen om zijn mensen te behagen. Het is onwaarschijnlijk dat de Sint Bermastiff veel blaft en soms liever lui is. Beide ouderrassen zijn trouw aan hun mensen en dit kan ook verwacht worden van de kruising. De Sint Bernard en Mastiffs zijn zachtaardige honden ondanks hun grote omvang, en beide zijn beschermend voor hun mensen; dit zal waarschijnlijk ook het geval zijn bij hun nakomelingen. Beide rassen zijn geduldig en goed met kinderen, dus de kruising zou dat ook moeten zijn. Vanwege hun grootte is het raadzaam om de interacties met kleine kinderen in de gaten te houden. Geen van beide rassen is agressief, maar door hun grootte zouden ze per ongeluk een klein persoon pijn kunnen doen. Hoewel de kruising aanhankelijk is met zijn gezin, zal hij op zijn hoede zijn voor vreemden en moet hij waarschijnlijk van jongs af aan worden gesocialiseerd om goed met andere dieren te kunnen omgaan.

Behoeften en activiteiten van de Saint Bermastiff

De activiteitsbehoeften van de Saint Bermastiff variëren naargelang de hond en de kenmerken die hij van zijn ouders heeft geërfd. De Saint Bermastiff is vaak actief, wat regelmatige lichaamsbeweging vereist. Een hybride hond kan in een flat wonen zolang hij dagelijks korte wandelingen maakt of toegang heeft tot een kleine tuin waar hij actief kan zijn. De Saint Bermastiff kan goed tegen koude temperaturen, maar zal het waarschijnlijk moeilijk hebben bij bijzonder warm weer. Als het warm weer is, is het belangrijk om je Saint Bermastiff voldoende water te geven en ervoor te zorgen dat hij toegang heeft tot schaduw.

Onderhoud van de Saint Bermastiff

De verzorging van je Saint Bermastiff hangt af van de vacht die hij erft. Als hij de gladde of ruwe vacht van een Sint Bernard erft, zal de verzorging relatief eenvoudig zijn. Borstel zijn vacht elke week met een borstel met stugge haren om verharen te voorkomen en neem hem indien nodig in bad met een milde zeep voor honden. Als de hybride de korte vacht van de Mastiff erft, moet hij wekelijks worden geborsteld en moeten dode of losse haren worden verwijderd, vooral tijdens de twee ruiperioden. Hybriden kunnen de verhoogde olieproductie van de Mastiff erven, wat kan leiden tot geur en regelmatig in bad gaan, maar je moet oppassen dat je de nodige oliën niet verwijdert. Regelmatig borstelen helpt om de oliën gelijkmatig te verdelen. Regelmatig de oren reinigen is nuttig om infecties te voorkomen en, zoals bij alle honden, moeten zijn tanden om de één tot twee weken gepoetst worden om een gezond gebit op lange termijn te garanderen. Hybriden kunnen gevoelig zijn voor een opgeblazen gevoel, dus het is beter om ze twee of drie keer per dag te voeren in plaats van één grote maaltijd.