 |
Saint Berxer |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Zwitserland <> Duitsland -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Saint Berxer |
| De Saint Berxer snurkt en kwijlt, maar is een zachtaardige, aanhankelijke hond die een uitstekend huisdier is. Het zijn designer honden en zijn een mix tussen een raszuivere Sint Bernard en een raszuivere Boxer. Ze zijn goed met kinderen en beschermen hun gezin zonder agressief te zijn. Het zijn intelligente, ontvankelijke honden die perfect zijn voor nieuwe hondeneigenaars. Vroege training en socialisatie zorgen ervoor dat ze zich op hun gemak voelen met andere honden. Veel voorkomende kleuren zijn bruin of reebruin met witte aftekeningen en ze hebben vaak een zwarte omlijning rond de ogen. Ze hebben een korte, dikke vacht en staan erom bekend dat ze matig verharen, maar ze hebben niet veel onderhoud nodig. |
Geschiedenis van de Saint Berxer |
| De Saint Berxer is een combinatie van een raszuivere Sint Bernard en een raszuivere Boxer, die beide tot de Molosser hondengroep behoren. |
Een beetje van de Sint Bernard |
||
| De Sint Bernard - ook bekend als de Alpine Mastiff, Bernhardiner, en St. Bernhardshund - is het best bekend om zijn werk in alpine redding en om zijn imposante grootte. Vanaf het begin van de 18e eeuw fokten monniken die op de Sint-Bernardpas woonden - een route door de Alpen tussen Italië en Zwitserland - deze honden om reizigers te redden die vastzaten in de sneeuw. Dankzij hun uitstekende reukvermogen konden ze mensen vinden die vastzaten onder de sneeuw en de honden gingen bovenop ze liggen om ze warm te houden. Ze reisden in paren en de andere hond ging op zoek naar een van de monniken om hem te helpen nadat hij het slachtoffer had gevonden. Ze worden vaak afgebeeld met een vat brandewijn om hun nek om deze reizigers weer tot leven te wekken, maar dit is niet waar. Het vat werd verwerkt in een schilderij van de honden door Edwin Landseer en het beeld is gebleven. Een van de beroemdste zoek- en reddingshonden, die eigendom was van de monniken van St Bernard's Hospice, heette Barry en zou tussen de 40 en 100 mensen hebben gered. Op een gegeven moment kruisten de monniken Sint Bernards met Newfoundlanders, omdat ze dachten dat het langere haar gunstig zou zijn. Maar het bleek dat het tegenovergestelde waar was en dat het lange haar bevroor in de sneeuw, dus werd het ras verlaten. In 1880 werden ze officieel Sint Bernard genoemd door de Zwitserse Kennel Club en in 1888 werd de Sint Bernard Club of America opgericht. | ||
 |
||
| Standaard van de Sint Bernard |
Een beetje van de Boxer |
| De Boxer werd ontwikkeld in Duitsland in de 19e eeuw. Zijn voorouders waren onder andere de Bullenbeisser (nu uitgestorven), die jaagde op wilde zwijnen en herten, en de Bulldog. In 1895 werd in Duitsland de eerste Boxerclub opgericht, de Deutscher Boxer Club. Deze stelde in 1904 de rasstandaard op. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werden Boxers gebruikt als bodes en waakhonden, om gewonde soldaten op te sporen. Ze werden opgemerkt door Amerikaanse soldaten en velen kwamen in de Verenigde Staten terecht. Ze werden erkend door de Amerikaanse Kennel Club in 1935. Boxers hebben ongeveer drie jaar nodig om volwassen te worden en blijven nog ruim drie jaar puppyachtig en speels voordat ze volwassen worden. |
 |
| Standaard van de Boxer |
Uiterlijk van de Saint Berxer |
| De Saint Berxer is een grote maar zachtaardige hond met een gewicht tot 55 kilo en een lengte tot 66 centimeter. Veel voorkomende kleuren zijn bruin of reebruin met witte aftekeningen, en ze hebben vaak zwarte aftekeningen rond de ogen. Hun vacht is kort en dik en ze hebben een groot hoofd en een zeer grote neus. De Saint Berxer heeft zachtbruine of hazelnootkleurige ogen en kleine oren die hoog op het hoofd staan. Ze zijn over het algemeen slank zoals Boxers, maar hebben een brede borst en dikke nek. Ze staan bekend om hun grote poten en dikke, pluizige staart. Met een zwarte neus en bruine of zwarte lippen kunnen hun tanden samenkomen in een schaargebit of de karakteristieke onderbeet van een Boxer hebben. |
Temperament van de Saint Berxer |
| Ondanks het feit dat het een grote hond is, is de Saint Berxer zachtaardig en vriendelijk en een aanwinst voor elk gezin. Deze honden zijn speels en energiek en kunnen het goed vinden met kinderen. Vanwege hun grootte moeten ze echter onder toezicht staan om verwondingen te voorkomen. Jonge kinderen moeten van jongs af aan leren respect te hebben voor en om te gaan met dieren. De Saint-Berxer is intelligent en gemakkelijk te trainen, zelfs voor beginnende hondeneigenaren. Een vroege socialisatie is een goed idee om ervoor te zorgen dat hij goed overweg kan met andere honden. Hij zal waarschijnlijk op zijn hoede zijn voor vreemden, maar hij is niet agressief en zal zich aan mensen opwarmen als hij hen eenmaal heeft leren kennen. Ze zijn alert en zijn goede waakhonden. Deze honden houden er niet van om lang alleen gelaten te worden, dus zijn ze geschikt voor mensen die thuis werken of overdag minstens één lid thuis hebben. Het zijn energieke honden die dagelijks beweging nodig hebben. |
Behoeften en activiteiten van de Saint Berxer |
| Saint Berxers zijn actieve, energieke honden die dagelijks beweging nodig hebben om overtollige energie te verbranden. Ze zijn erg speels en kunnen uren spelen met kinderen. Als volwassen hond kunnen ze lange wandelingen maken en genieten van uitstapjes naar het strand of het hondenpark. Vanwege zijn grootte is de Saint-Berxer niet geschikt voor mensen die in een flat wonen. Ze hebben ruimte nodig om rond te rennen en zijn het meest geschikt voor mensen met een omheinde tuin. Ze zijn gevoelig voor warmte en kou. Zorg er dus voor dat je hem in de zomer niet midden op de dag laat spelen en in de winter niet te lang buiten laat. |
Onderhoud van de Saint Berxer |
| De Saint Berxer verhaart vrij veel, dus hij moet regelmatig geborsteld worden om losse haren te verwijderen en een mooie vacht te behouden. Deze honden staan erom bekend dat ze veel kwijlen en modder en vuil mee naar binnen nemen. Wekelijks borstelen zou voldoende moeten zijn om dit onder controle te houden. Hoewel ze vies worden, moet je je hond niet te vaak in bad doen, omdat dit de vacht van zijn natuurlijke oliën kan ontdoen en hem kan uitdrogen. Probeer uw hond de gewoonte bij te brengen om elke dag zijn tanden te poetsen vanaf het moment dat hij een puppy is. Controleer de oren regelmatig en verwijder indien nodig vuil en veeg het oor voorzichtig af met watten. Nagels slijten waarschijnlijk vanzelf, maar knip ze indien nodig bij. |
Nederlands (nl-NL)