 |
Schnottie |
|
Hij wordt niet erkend door de F.C.I. |
Land van oorsprong |
Duitsland -> U.S.A. | |
Vertaling |
Francis Vandersteen |
Een korte presentatie van de Schnottie |
| De Schnottie is een kruising tussen de standaard Schnauzer en de raszuivere Rottweiler. Deze kruising is zeldzaam en er is niet veel documentatie over het ras. Bovendien wordt de naam soms verward met de kruising tussen de Schotse Terrier en de Dwergschnauzer. Mensen die overwegen om een Schnottie te adopteren, moeten voorzichtig zijn en veel vragen stellen over de ouderrassen voordat ze zich vastleggen op een adoptie. De Schnottie is een intelligente, trouwe hybride met geweldige waakcapaciteiten. Ze hebben een gemiddeld tot hoog energieniveau, afhankelijk van op welk ras ze het meest lijken, maar je kunt in één oogopslag zien dat het zowel Schnauzers als Rottweilers zijn. |
Geschiedenis van de Schnottie |
| De Schnottie mix is een recente kruising tussen de standaard Schnauzer en de Rottweiler. Soms wordt een Riesenschnauzer gebruikt, maar dit vergroot de standaardgrootte en het gewicht van de Schnottie aanzienlijk. Op dit moment is er niet veel bekend over de Schnottie, en er zijn geen geschreven standaarden voor het ras. Eigenaars die hun Schnottie beter willen begrijpen, kunnen de respectievelijke geschiedenissen van de twee verwante rassen raadplegen. |
Een beetje van de Schnauzer |
||
| De Standaard Schnauzer is de eerste en oudste van de Schnauzerrassen. Zijn lange geschiedenis begon in Duitsland rond 1500, waar hij werd gebruikt om boerderijen te bewaken, vee te hoeden en ongedierte te bestrijden. Voordat de 20e-eeuwse normen werden ontwikkeld, werd de standaard Schnauzer de Draadharige Pinscher genoemd, die de kwaliteiten van zijn vacht en zijn Terrier-achtige wortels beschreef; Pinscher is het Duitse woord voor bijten of Terrier. De rasnaam werd Schnauzer in de jaren 1900, een Duits woord dat werd gebruikt om een baard of snor te beschrijven. Duitse immigranten introduceerden de Schnauzer in de jaren 1900 in de Verenigde Staten, maar de populariteit van het ras nam pas toe na de Eerste Wereldoorlog, hoewel de Amerikaanse Kennel Club het ras in 1904 erkende. | ||
 |
||
| Standaard van de Schnauzer |
Een beetje van de Rottweiler |
| De Rottweiler is ook van Duitse afkomst en behoort tot de Molosser familie, ook bekend als Mastiffs. De voorganger van de Rottweiler vestigde zich in de regio met de Romeinse invasies en kruiste vele jaren met lokale honden. De Rottweiler ontleent zijn naam aan het type rode dakpan dat de Romeinen op hun daken gebruikten. Deze rode dakpan werd meer dan 600 jaar na het vertrek van de Romeinse invallers herontdekt en inspireerde de naam van de stad, Rote Wil. Het ras Rottweiler floreerde in het gebied en leende de naam van de stad voor zijn eigen naam. Tegen het einde van de 19e eeuw had de Rottweiler veel van zijn populariteit in Duitsland verloren en was hij bijna uitgestorven. In het begin tot halverwege de twintigste eeuw ontstond er echter een opleving van de belangstelling voor het ras, waardoor het ras een sterke comeback kon maken. De Rottweiler deed het goed in de Verenigde Staten en werd een erkend ras door de Amerikaanse Kennel Club in 1931. Vandaag de dag is de Rottweiler nog steeds een van de tien populairste rassen. |
 |
| Standaard van de Rottweiler |
Uiterlijk van de Schnottie |
| De Schnottie is een mix van de Standaard Schnauzer en de Rottweiler. De Riesenschnauzer kan worden gebruikt, maar deze ouder voegt aanzienlijke grootte en gewicht toe aan de Schnottie. Eigenaars moeten goed geïnformeerd zijn over de afstamming van hun Schnottie wanneer ze een nieuwe puppy adopteren. De Schnottie draagt de trekken van beide ouders en lijkt op de standaard Schnauzer met de vacht en aftekeningen van de Rottweiler. Het hoofd van de Schnottie is blokvormig met een lange, vierkante snuit en een grote zwarte neus. De ogen zijn rond en bruin. De Schnottie heeft een bebaarde snuit, net als de Schnauzer, en een middellange, harde vacht, maar draagt over het algemeen de zwarte en tan aftekeningen van de Rottweiler, inclusief de tan points op zijn gezicht. |
Temperament van de Schnottie |
| De Schnottie is een trouwe en betrouwbare waakhond wiens ouderlijke wortels die van beschermer en beschermer zijn. Deze hybride is zeer beschermend voor zijn gezin en aanhankelijk met kinderen; de Schnottie kan echter agressief of timide gedrag ontwikkelen als hij niet goed gesocialiseerd en getraind wordt. Schnotties verdragen eenzaamheid niet goed en hebben veel mentale en fysieke stimulatie nodig om gezond te blijven. De Schnottie is niet bijzonder vriendelijk tegen vreemden of andere honden, maar met de juiste socialisatie kan deze hybride in harmonie leven met andere huisdieren en vreemden met de nodige voorzichtigheid behandelen zonder tekenen van agressie of verlegenheid te vertonen. |
Behoeften en activiteiten van de Schnottie |
| De Schnottie is een actieve hond met een gemiddeld tot hoog energieniveau. Ze zijn gemakkelijk te trainen en doen hun baasjes graag een plezier. De Schnauzer-ouder zorgt voor het grootste deel van de hoge energie, terwijl de Rottweiler-ouder het energieniveau wat verzacht. Dit is een speels ras dat graag rent en speelt met touw, speelgoed of stokken. Schnotties hebben dagelijks beweging in de buitenlucht nodig en voelen zich net zo thuis in de stad als op het platteland, op voorwaarde dat ze genoeg tijd hebben om buiten te bewegen. Een huis met een achtertuin is ideaal voor deze grote hond. Schnotties hebben het liever warm dan koud, maar mogen nooit alleen buiten gelaten worden. Bovendien moeten baasjes de maaltijden in twee of drie porties per dag verdelen en minstens een uur nadat hun Schnottie heeft gegeten niet sporten, om maagverwijding en volvulus, ook wel bekend als een opgeblazen gevoel, te voorkomen. |
Onderhoud van de Schnottie |
| De Schnottie kan een hypoallergene hond zijn als zijn vacht lijkt op die van de standaard Schnauzer. In de meeste gevallen verhaart de Schnottie niet veel, maar als de vacht kort en glad is, zoals die van de Rottweiler, kunnen eigenaren meer verharing verwachten. Wekelijks borstelen verwijdert dood of los haar uit de vacht en houdt de vacht schoon en klitvrij. Schnotties hebben een gevoelige huid en mogen alleen in bad als dat nodig is. Anders kan de Schnottie huidproblemen ontwikkelen, waaronder allergieën. De Schnottie kwijlt meer dan andere grote honden en kan een lichte geur ontwikkelen. Het gezicht van je Schnottie schoonmaken met een reinigingsdoekje of een warm washandje helpt kwijlgeurtjes te beperken. |
Nederlands (nl-NL)