Mijn kleine chipouille

De grote verrassing was dat mijn moeder me op een dag vertelde dat ze een hond wilde.

Ik dacht bij mezelf "het is niet mogelijk dat ze eindelijk van gedachten is veranderd, want vroeger was het de hele tijd, ha maar honden stinken..."

Dus het zag er niet goed uit voor mij om er een te nemen.

Maar nu droom ik niet meer, mijn moeder wilde wel een hond.

We hebben zeker twee of drie maanden naar een hond gezocht, maar de zin die steeds terugkwam was "te duur!

Dus ik begon wanhopig te worden, maar op een dag, zoals elke dag, zei een vriendin van mijn moeder dat ze iemand kende die ons een puppy kon geven, dus gingen we naar hem toe.

Zodra we haar zagen zeiden we "we nemen haar", maar ze was pas 1 maand oud dus we moesten wachten om haar te nemen.

Eindelijk was het zover en op 20 juni 2004 brachten ze ons onze hond.

Maar we moesten nog één ding uitzoeken: zou ze goed overweg kunnen met de kat Grisous, die honden haat sinds een hond in zijn staart heeft gebeten?

Nou, in het begin wilde hij niet veel met haar te maken hebben, en zodra ze bij hem in de buurt probeerde te komen schopte hij haar met zijn poot (arm ding), maar beetje bij beetje kwam hij dichterbij en nu zijn ze echt verliefd, maar wees voorzichtig, zodra de kat thuiskomt zal ze een heisa met hem maken en aan zijn kont ruiken, maar het probleem is dat als een van hen sterft, de ander zichzelf zeker zal laten sterven.

Dit alles was om jullie te laten zien dat ik van mijn hond hou en dat mijn kat ook van haar houdt.

Sinds die dag heb ik mijn kleine Chipie, waar ik zo dol op ben, nooit meer verlaten.

De 3 onafscheidelijken (Chipie, Grisous en ik)