Tervard

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
België <> Duitsland -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Tervard

De Tervard is een hybride hond. Zijn ouderrassen zijn de Belgische Tervuerense Herder en de Duitse Herdershond. Over het algemeen gebruikt voor het werk, is de Tervard alert en waakzaam. Ze zijn zeer intelligent en gemakkelijk te trainen. Het zijn grote honden, die vaak lijken op Duitse Herdershonden, maar dan met langer haar. Hij kan soms een beetje koppig zijn, dus consistentie is essentieel wanneer je met de Tervard werkt. Ze zijn geweldig met kinderen en andere gezinsleden. Hij moet echter wel gesocialiseerd worden om andere honden en huisdieren te accepteren. Hij is het gelukkigst in een huis met een omheinde tuin, hoewel hij voornamelijk binnenshuis moet leven.

Geschiedenis van de Tervard

Er is niet veel informatie beschikbaar over de oorsprong van de Tervard. Om de oorsprong van de Tervard te begrijpen, is het belangrijk om de geschiedenis van zijn ouderrassen te bestuderen. De Tervard is erkend door het Designer Breed Registry.

 

        

Een beetje van de Belgische Herdershond

        
De Tervuerense herder komt oorspronkelijk uit België, vandaar zijn naam. Het was een van de vier Belgische herdershonden in de regio: de Tervueren, de Laekenois, de Groenendaeler en de Mechelaar. In 1892 stelde Professor Adolphe Reul de standaard op voor de vier Belgische Herdershonden, gebaseerd op zijn studies van de verschillende herdershonden in de regio. Pas in 1901 werden de vier verschillende herdersrassen erkend als definitieve rassen. Het was op dat moment dat de vier verschillende rassen aparte namen kregen. De Belgische herder ontleent zijn naam aan het dorp waar hij vermoedelijk is ontstaan. Het was hier dat de heer M.F. Corbeel Tom en Poes ontwikkelde, de twee ouders die beschouwd worden als de stichtende honden van het ras. Net als de Duitse Herdershond werd de Belgische Herder traditioneel gebruikt voor politiewerk. Hij werd ook gebruikt als militaire hond tijdens de Eerste Wereldoorlog. Kort na de Eerste Wereldoorlog arriveerden een paar Belgische Herders in Amerika, waarschijnlijk met soldaten die naar huis terugkeerden, maar deze paar Belgische Herder Tervueren stierven uit voordat het ras wijd en zijd populair werd. In 1953 werden meer Belgische Herders geïmporteerd voor de fok en deze keer zagen meer mensen de waarde van het ras in. In 1959 erkende de Amerikaanse Kennel Club het ras.
Standaard van de Belgische Herdershond

 

        

Een beetje van de Duitse Herdershond

In 1899 begon kapitein Max von Stephanitz met het ontwikkelen van een apart ras door gebruik te maken van de verschillende herdershonden die in Duitsland voorkwamen. De kapitein bestudeerde een aantal honden op hondenshows en raakte bekend met verschillende foktechnieken. Toen Stephanitz een wolfachtige hond tegenkwam, wist hij dat dit de perfecte hond was voor zijn doeleinden. Hij kruiste deze hond met de verschillende herdershonden in Duitsland in de hoop een nieuw type herdershond te creëren. Hoewel schapenteelt niet langer in de mode was in Duitsland, vond Stephanitz een manier om zijn nieuwe ras te promoten. Hij introduceerde zijn hond bij het leger en de politie. De Duitse regering zag het potentieel van de hond en zette hem aan het werk bij het leger. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zagen veel geallieerde soldaten de positieve werkethiek van de hond en kochten puppy's om mee terug te nemen naar Amerika. Vandaag de dag is de Duitse Herdershond nog steeds betrokken bij politiewerk. Ze worden ook gebruikt als hulphond. Veel Amerikanen hebben een Duitse Herdershond gewoon voor zijn gezelschap en zijn vermogen om een waakhond te zijn.
Standaard van de Duitse Herdershond

Uiterlijk van de Tervard

De Tervard lijkt over het algemeen op een Duitse Herdershond met langer haar. Hij heeft rechtopstaande oren, een lange snuit en zijn gezicht lijkt vaak een zwarte laag te hebben. Ze zijn vaak roestkleurig of mahoniekleurig met wat omschreven kan worden als een zwart zadel op hun rug. Zijn vacht zal echter langer zijn dan de typische vacht van het moederras van de Duitse Herdershond. Ze kunnen ook een zogenaamde kraag hebben, een eigenschap die geërfd is van het ouderras van de Belgische Herder. Bij reuen zal het meer uitgesproken zijn dan bij teven. De staart is lang en kan licht gebogen zijn aan het uiteinde. De vacht op de staart kan beschreven worden als donzig. Hij ziet er misschien mager uit, maar daaronder zit een atletisch lichaam. Hij heeft over het algemeen een prettige blik op zijn gezicht, die bijna als een glimlach kan worden omschreven.

Temperament van de Tervard

De Tervard kan een zeer serieuze en leergierige hond zijn. Ze observeren mensen en houden hun territorium goed in de gaten. Ze hebben graag werk te doen en helpen hun baasjes graag. Ze zijn erg intelligent en gemakkelijk te trainen. Hij kan echter koppig zijn. Om dit deel van zijn persoonlijkheid te beheersen, moet je altijd consequent blijven. Tervards kunnen gemakkelijk de alfa worden, dus ze moeten weten dat hun mens altijd de baas is. Het is ook een goed idee om je Tervard gehoorzaamheidscursussen te laten volgen. Hij is goed met kinderen, maar heeft op jonge leeftijd socialisatie nodig om aan andere honden te wennen. Hij kan andere huisdieren accepteren als hij daar op jonge leeftijd aan wordt blootgesteld. Hoewel hij soms wat afstandelijk kan zijn, vooral tegenover vreemden, is hij een trouwe metgezel. Hij is beschermend tegenover zijn gezin en indringers testen zelden zijn vermogen om zijn gezin of eigendom te verdedigen.

Behoeften en activiteiten van de Tervard

Tervards zijn vrij actieve honden. Hij zal genieten van korte wandelingen in de buurt met jou, maar ook van wandelingen op de paden met jou. Hij zal genieten van uitstapjes naar het hondenpark, maar zorg ervoor dat hij volledig getraind is voordat je hem meeneemt om te spelen in een gebied waar hij niet aangelijnd is. Hij is tenslotte een kuddehond en zal misschien proberen de andere honden te drijven. Hij zal je ook graag vergezellen op verschillende buitenavonturen. Als je wilt investeren in een omheind gebied waar je Tervard kan spelen, moet je er ook aan denken dat hij niet bedoeld is om buiten te leven. Hij zal onder toezicht moeten staan als hij tijd buiten doorbrengt. Hij kan over een hek van minder dan 1,80 meter hoog klimmen. Hij zal genieten van spelletjes zoals touwtrekken en zal speelgoed waarderen dat zowel mentale stimulatie als fysieke activiteit biedt.

Onderhoud van de Tervard

Tervards hebben een gemiddelde hoeveelheid onderhoud nodig om ze schoon en gezond te houden. Helaas verhaart hij het hele jaar door matig. Als je hem echter wekelijks borstelt, voorkom je een hoop dode haren op je kleding en meubels. Let op: het ouderras van de Duitse Herdershond kan gevoelig zijn voor aanraking. Dit betekent dat je met de verzorging van je Tervard moet beginnen als hij een puppy is. Op die manier went hij aan de routine als hij opgroeit. Doe hem alleen in bad als dat nodig is. Als je besluit hem in bad te doen, gebruik dan een natuurlijke shampoo die zijn huid niet irriteert. Poets de tanden van je baby drie keer per week om een slechte adem en de opbouw van tandsteen te voorkomen. Poets zijn tanden elke dag om tandbederf te voorkomen. Knip zijn nageltjes om de twee weken. Als algemene regel geldt: als je nagels op de tegels hoort klikken, is het tijd om ze te knippen.