Tervoodle

Hij wordt niet erkend door de F.C.I.

Land van oorsprong
België <> Frankrijk -> U.S.A.
Vertaling
Francis Vandersteen

Een korte presentatie van de Tervoodle

De Tervoodle is een hybride hond. Zijn ouders zijn de Belgische herder Tervueren en de poedel. Het zijn zeer intelligente honden. Altijd op hun hoede, zijn ze uitstekende waakhonden. Ze zijn makkelijk te trainen en letten constant op hun baasje voor signalen of commando's. Ze zijn ook heel actief en zullen dus snel hun behoefte doen. Ze zijn ook erg actief, dus ze zullen het gelukkigst zijn in een gezin dat hen betrekt bij hun levensstijl. Hij heeft een gemiddelde hoeveelheid onderhoud nodig, waaronder dagelijks borstelen. Dit is een grote hond; op volwassen leeftijd weegt hij ongeveer 27 kilo. De Tervoodle is typisch een werkhond en kan worden ingezet bij politiewerk of als therapiehond.

Geschiedenis van de Tervoodle

De Tervoodle is een vrij zeldzaam hybride ras. Om meer te weten te komen over zijn oorsprong, moeten we kijken naar de geschiedenis van zijn ouderrassen.

 

        

Een beetje van de Belgische Herdershond

        
De Belgische Herder Tervueren komt oorspronkelijk uit België, waar het ras vermoedelijk eind 1800 werd ontwikkeld als een van de vier herderachtigen die destijds in de regio werden ontwikkeld: de Tervueren, de Laekenois, de Groenendaeler en de Mechelaar. De eerste standaard voor de Belgische Herder Tervueren werd opgesteld in 1892 door professor Reul. De Tervuerense herder dankt zijn naam aan het Belgische dorp waar hij volgens kenners vandaan komt. Het was hier dat fokker M.F. Corbeel de stichtende honden van het ras, Tom en Poes, fokte. De Tervuerense Belgische Herder veranderde van herdershond in waakhond en deed ook veel politiewerk. Tijdens de Eerste Wereldoorlog werd de Belgische Herder Tervueren een militaire hond. Hij diende als boodschapper, ambulancehond en Rode Kruis hond. Tegen het einde van de Eerste Wereldoorlog waren een paar Tervuerense Belgische Herders geïmporteerd naar de Verenigde Staten, maar ze stierven uit. In 1953 werden verschillende Belgische Tervuerense Herders geïmporteerd voor fokdoeleinden. De eerste Tervuerense Belgische Herder werd erkend door de Amerikaanse Kennel Club in 1959.
Standaard van de Belgische Herdershond

 

        

Een beetje van de Poedel

Hoewel veel mensen denken dat de Poedel oorspronkelijk uit Frankrijk komt, is het ras eigenlijk Duits. Hij werd echter erg populair in Frankrijk en ontwikkelde zich tot de moderne Poedel. Er wordt gedacht dat ze werden gefokt om op watervogels te jagen en dat verschillende Europese waterhonden werden gekruist om de Poedel te creëren die we vandaag kennen. Het is ook mogelijk dat de nu uitgestorven Noord-Afrikaanse Barbet deel uitmaakte van de afstamming. De Poedel is een zeer oud hondenras; zijn portret is gevonden op Romeinse artefacten en in Egyptische graven. De standaardpoedel werd gebruikt voor de eendenjacht. Zeer intelligent en gemakkelijk te trainen, werd de poedel ook een hoofdattractie in reizende circussen. Het was in deze tijd dat hun eigenaars de krullende vacht van de Poedel begonnen te knippen om hem fantasierijke vormen te geven, een traditie die vandaag de dag nog steeds te zien is op Poedelshows. Sommige eigenaren verfden zelfs het haar van hun poedels om de circuspoedels te imiteren die ze hadden gezien. Hoewel het niet precies bekend is hoe de Poedel naar Amerika is gekomen, weten we wel dat de eerste Poedel in 1886 werd geregistreerd bij de Amerikaanse Kennel Club. Jarenlang was de Poedel zeldzaam in Amerika, maar na de Tweede Wereldoorlog werd de Poedel immens populair.
Standaard van de Poedel

Uiterlijk van de Tervoodle

De Tervoodle is een grote hond. Hij wordt ongeveer 61 centimeter hoog bij de schouder en kan tot 27 kilo wegen als hij volwassen is. Ze hebben een dubbele vacht met een dichte, wollige ondervacht. De bovenvacht is lang en recht. De exacte kleur hangt af van het ras van de dominante ouder. Over het algemeen is de Tervoodle echter reekleurig, mahoniekleurig, rood of grijs. Deze basiskleur van de vacht gaat vaak gepaard met een zwarte opleg, bijna als een zadel. De Tervoodle heeft vaak rechtopstaande oren, een middelgrote snuit en bruine ogen. Ze kunnen ook een zwarte snuit hebben. Hij ziet er misschien mager uit, maar hij is erg gespierd onder zijn lange bovenvacht. Zijn staart is lang en licht gebogen aan het uiteinde. De staart kan ook zwart bedekt zijn. Het haar op de staart is van gemiddelde lengte.

Temperament van de Tervoodle

De Tervoodle is een zachtaardige hond, maar kan een beetje afstandelijk zijn tegen vreemden. Hij zal ze eerst zelf moeten onderzoeken voordat hij vriendschap met ze sluit. Deze eigenschap maakt hem echter een uitstekende waakhond. Hij zal je waarschuwen als er iets mis is in zijn territorium en zijn grootte en zijn gelijkenis met sommige politiehonden kunnen potentiële indringers intimideren. Ze zijn erg intelligent en gemakkelijk te trainen. Hij heeft echter wel een onafhankelijke inslag, wat zijn training kan belemmeren. Gebruik altijd positieve bekrachtiging, lof en traktaties om goed gedrag te belonen. Je moet te allen tijde streng zijn; elke verslapping van discipline zal worden gezien als zwakte en de Tervoodle kan de neiging hebben om de Alpha van relaties te worden als hij denkt dat zijn meester het niet waard is om gevolgd te worden. Over het algemeen gaat de Tervoodle goed om met alle gezinsleden. Hij heeft op jonge leeftijd socialisatie nodig om te leren omgaan met andere honden. Gehoorzaamheidscursussen zijn ook een goed idee voor de Tervoodle. Hij is misschien ook niet de beste hond voor beginnende eigenaars. Ze vinden het echter wel leuk om deel uit te maken van een actief gezin van hondenliefhebbers.

Behoeften en activiteiten van de Tervoodle

De Tervoodle is een zeer actieve hond. Nogmaals, hij is voorbestemd om binnenshuis te leven met zijn gezin, maar hij moet veel tijd buiten doorbrengen om zijn hoge energieniveau kwijt te raken. Hij zal het heerlijk vinden om samen met jou door de buurt te wandelen, maar ook om samen met jou de natuur in te trekken. Hij vindt het ook heerlijk om met je mee te fietsen. Hij zal een omheind gebied om te spelen op prijs stellen, maar vergeet niet dat hij ook over een kortere omheining kan klimmen. Tervoedels hebben een omheining nodig van minstens twee meter hoog. Hij kan ook geneigd zijn om te graven als hij zich verveelt, dus zorg ervoor dat de omheiningspalen diep genoeg in de grond verankerd zijn zodat hij niet kan graven. Hij zal ook genieten van uitstapjes naar het hondenpark, maar laat hem alleen los als je zeker weet dat hij er niet vandoor gaat en weigert terug te komen. Geef hem ook speeltjes die zowel lichamelijke als geestelijke activiteit stimuleren.

Onderhoud van de Tervoodle

De Tervoodle heeft een gemiddelde hoeveelheid onderhoud nodig. Je moet er zelfs voor zorgen dat zijn wollige ondervacht een paar keer per week goed wordt geborsteld om klitten te voorkomen. Baad je hond wanneer dat nodig is. Kies een natuurlijke shampoo die zijn huid niet irriteert. Poets zijn tanden om de twee of drie dagen als je een slechte adem en de opbouw van tandsteen wilt voorkomen. Poets zijn tanden daarentegen elke dag om gaatjes te voorkomen. Knip zijn nagels om de twee weken, tenzij hij ze op natuurlijke wijze afslijt. Hoewel de Tervoodle een grote hond is, is hij ontworpen om binnenshuis te leven. Omdat de Tervuerense Belgische Herder als ouderras bekend staat om zijn gevoeligheid voor aanraking, is het bovendien een goed idee om al op jonge leeftijd te beginnen met zijn vachtverzorging, zodat hij gewend raakt aan de routine.