 |
|
Terrier irlandais à poil doux
|
Standard FCI Nº 40
|
|
|
Origine
|
|
Irlande |
Traduction
|
|
Prof. R. Triquet |
Groupe
|
|
Groupe 3 Terriers |
Section
|
|
Section 1 Terriers de grande et de moyenne taille |
Epreuve
|
|
Sans épreuve de travail |
Reconnaissance à titre définitif par la FCI
|
|
mardi 26 février 1957 |
Publication du standard officiel en vigueur
|
|
samedi 27 janvier 2001 |
Dernière mise à jour
|
|
mercredi 25 avril 2001 |
In English, this breed is said
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Irischer Soft Coated Wheaten Terrier |
En español, esta raza se dice
|
 |
Soft Coated Wheaten Terrier irlandés |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Utilisation
|
Les "Wheaten Terriers" furent utilisés de tout temps par de petits fermiers pour la destruction des nuisibles ou pour aider aux travaux de la ferme. On s'en est servi longtemps pour la chasse - pas facile - au blaireau et à la loutre. |
|
Bref aperçu historique
|
L'histoire du Terrier Irlandais à poil doux a été quelque peu occultée, ayant été liée de très près à celle des autres terriers irlandais. Le Wheaten est probablement la plus ancienne des quatre races de terriers irlandais. Son existence remonte au moins à deux cents ans, comme en témoignent des textes qui font mention de chiens au "poil doux". Les liens du Terrier Irlandais moderne avec le Wheaten, bien que l'on soit moins bien documenté, semblent avoir été le résultat d'expériences d'élevage faites intentionnellement. Le modeste Wheaten a donc probablement une ascendance passablement mélangée. Malgré la longue histoire du Wheaten, ce n'est pas avant 1937 que le Wheaten à poil doux fut reconnu officiellement par le Kennel Club irlandais. Depuis cette époque, la race a gagné régulièrement en popularité; actuellement elle est bien connue dans le monde entier. |
Aspect général
|
Chien rustique, actif, au rein court, bien construit, donnant une impression de force. Ni trop haut sur pattes ni trop près de terre. |
Comportement / caractère
|
Intrépide, plein d'allant, doué d'un bon caractère, très affectueux et fidèle à ses maîtres, très intelligent. C'est un ami sûr et loyal, excellent défenseur sans agressivité. |
Tête
|
Région crânienne
|
Tête
|
|
Dans son ensemble, puissante sans être grossière. La tête est longue, bien proportionnée par rapport au corps. Le poil est de la même couleur que sur le corps. |
Crâne
|
|
Le crâne est plat, net entre les oreilles, pas trop large. |
Stop
|
|
Marqué. |
Région faciale
|
Truffe
|
|
Noire et bien développée. |
Museau
|
|
Le museau n’est pas plus long que le crâne. |
Mâchoires et dents
|
|
Mâchoires fortes et "redoutables". Dents fortes, régulièrement implantées. Articulé en ciseaux ou en pince (bout à bout). Pas de prognathisme supérieur ni inférieur. |
Joues
|
|
Arcades zygomatiques non proéminentes. |
Yeux
|
|
De couleur foncée, noisette foncé, pas trop grands, pas proéminents, bien placés. |
Oreilles
|
|
Petites à moyennes, portées vers l'avant, au niveau du crâne. La base de l'oreille ombrée est admise et n'est pas rare, accompagnée d'une zone de couleur froment clair. C’est la seule région où le sous-poil soit admis. L'oreille en rose ou l'oreille flottante ne sont pas admises. |
Cou
|
De longueur modérée, fort, mais exempt de fanon. |
Corps
|
Généralité
|
|
Pas trop long. La longueur, du garrot à la base de la queue est approximativement égale à la hauteur au garrot. |
Ligne du dessus
|
|
Ligne du dessus unie. |
Dos
|
|
Fort et horizontal. |
Rein
|
|
Court et puissant. |
Poitrine
|
|
Hautes. |
Côtes
|
|
Côtes bien cintrées. |
Queue
|
Bien attachée, pas trop épaisse, portée gaiement mais jamais sur le dos. Elle est coupée de façon à laisser deux tiers de sa longueur d’origine, ce qui est donné comme une bonne proportion par rapport au corps. La queue non coupée est admise. |
Membres antérieurs
|
Epaules
|
|
Omoplate fine et bien inclinée. Epaule musclée. |
Avant-bras
|
|
Parfaitement droits, vus sous n'importe quel angle. Bonne ossature; bien musclés. |
Membres postérieurs
|
Généralités
|
|
Bien développés; musculature puissante. |
Cuisses
|
|
Fortes et musclées. |
Grassets
|
|
Bien coudés. |
Jarret
|
|
Bien descendus, ils ne sont tournés ni en dedans ni en dehors. Il faut procéder à l'ablation des ergots. |
Pieds
|
Petits. Les doigts ne doivent pas être écartés. Ongles noirs de préférence, mais d'autres couleurs foncées sont admises. |
Allures
|
Mouvement dans l'axe du corps à l'avant comme à l'arrière. Les coudes sont bien rentrés. Vue de profil : les allures sont dégagées, légères et bien coordonnées. |
Robe
|
Qualité du poil
|
|
Sans sous-poil. Doux de texture et soyeux au toucher, et non dur. Les jeunes sujets ne sont pas concernés. Le toilettage est admis.
Chien toiletté : Le poil est tenu ras dans la région du cou, au poitrail et sur le crâne. Il est laissé particulièrement long au dessus des yeux et sous la mâchoire. Les moustaches sont recherchées. Franges abondantes sur les membres. Le corps est toiletté de façon à suivre la silhouette du chien mais le poil n’est pas « sculpté ». La queue est toilettée court et nettement effilée à l'extrémité.
Chien non toiletté : Le poil, dans sa plus grande longueur, ne doit pas excéder 5 pouces (12,7 cm). Il est doux, ondulé ou forme des boucles lâches aux reflets soyeux. En aucun cas, le poil ne doit être rendu bouffant à la manière de celui d'un caniche ou d'un bobtail. Les chiens présentés dans cet état seront lourdement pénalisés, car ils donnent une fausse idée du type et de la race. L'évolution du pelage chez le chiot sera l'objet d'une attention toute particulière. Les chiots naissent rarement avec le poil exigé chez l'adulte et il faudra y veiller quand il s'agira de juger ce point du standard. Les chiots passent par plusieurs stades quant à la couleur et à la texture avant d'arriver au pelage définitif, ce qui se produit en général entre un an et demi et deux ans et demi.
Chiots : Les chiots à la naissance ont rarement la couleur ou la texture du poil convenable. Ils sont de couleur roussâtre, grisâtre et parfois nettement froment. Le masque est généralement noir. Il existe parfois une raie noire descendant au milieu du dos, ou, sur le corps, des poils aux extrémités noires. Ces marques sombres disparaissent avec la croissance. |
Couleur du poil
|
|
Couleur bien froment dans les nuances du froment clair au ton doré tirant sur le rouge. |
Taille et poids
|
Hauteur au garrot
|
|
46-48 cm (18-19 pouces) chez les mâles. Un peu moins chez les femelles. |
Poids
|
|
De 18 kg à 20,5 kg (40-45 livres anglaises) chez les mâles. Un peu moins chez les femelles. |
Défauts
|
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
|
Défauts généraux
|
Chien craintif ou méchant.
Truffe de couleur autre que noire.
Prognathisme inférieur ou supérieur.
Chez l'adulte, toute couleur de l’ensemble de la robe autre que froment. |
Défauts entrainant l’exclusion
|
Chien agressif ou peureux.
Oeil jaune.
Poil terne, épais, laineux, cotonneux.
Robe blanche, robe marron. |
Important
|
Les chiens porteurs de ces défauts éliminatoires ne doivent jamais être utilisés comme géniteurs. |
NB :
|
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié. • Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires. • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
Historique détaillé
|
Le Wheaten remonte au moins aux années 1700, où les registres de la race dans le comté de Kerry et le comté de Cork sont nombreux. Des blés ont été trouvés dans toute l'Irlande, mais plus encore dans le sud et le sud-ouest, bien avant que les rapports officiels soient conservés. Ils étaient apparemment communs et couraient assez librement, ayant leurs portées dans des granges, des broussailles et des meules de foin, avec seulement les spécimens les plus aptes à survivre. Le Wheaten Terrier est considéré comme la plus ancienne race de terrier irlandais. Retour vers le début de l'histoire britannique, seuls les propriétaires terriens, l'aristocratie et la noblesse, pouvaient posséder des chiens de chasse. Les fermiers pauvres et les pêcheurs ne pouvaient posséder aucun chien de plus de 19 pouces au garrot, et même alors ne pouvait posséder qu'un chien évalué à cinq livres ou moins. De plus, seule la noblesse terrienne pouvait posséder des chiens avec des queues entières; sinon, une taxe serait prélevée sur l'animal, ce que les roturiers ne pourraient pas se permettre. Pour éviter ces règles, les fermiers avaient des chiens pas facilement reconnus comme chiens de chasse, d'une valeur inférieure à cinq livres britanniques, moins de 19 pouces de hauteur et avec des queues amarrées. Le Soft Whated Terrier Wheaten Terrier a été développé dans ce contexte historique.
Le folklore irlandais raconte qu'en 1588, un chien a nagé jusqu'au rivage d'Irlande à la suite de la défaite de l'Armada espagnole. Il se serait accouplé avec des terriers indigènes pour produire les races de terrier irlandais d'aujourd'hui, peut-être y compris le Wheaten. La plupart des historiens apprécient cette histoire irlandaise et conviennent que le Wheaten peut être retracé plusieurs centaines d'années. Cependant, la pensée commune aujourd'hui est que le Wheaten Terrier est probablement antérieur et a contribué à la création des autres terriers irlandais, y compris le Kerry Blue et l'Irlandais, en dépit du fait que ces deux terriers ont été reconnus par l'Irish Kennel Club bien avant Le blé était. On pense également qu'il existe un lien entre le Wheaten et le Irish Wolfhound, qui peut être vu en observant les deux côte à côte.
Le Wheaten était un chien de ferme polyvalent pour les fermiers en difficulté, agissant en tant que gardien des biens, des personnes et des possessions, un exterminateur de vermine et un éleveur compétent pour les troupeaux de moutons et même les troupeaux de bétail. Leurs sens bien développés de la vue et de l'odorat les aidaient à chasser le petit gibier avec leurs maîtres, et leur aboiement aigu avertissait de l'approche des étrangers. Leur disposition uniforme, leur désir de plaire et leur pelage dense les rendaient adaptables à presque toutes les tâches qui leur étaient demandées - y compris aller au sol pour pêcher le blaireau et le renard. En plus de fournir toutes ces compétences essentielles, le Wheaten Terrier est devenu un compagnon bien-aimé des familles des fermiers.
L'Irish Kennel Club n'a pas reconnu le Soft Coated Wheaten Terrier jusqu'en 1937, et il a participé pour la première fois à l'émission de l'Irish Kennel Club le jour de la Saint Patrick. La race a fait son chemin vers les États-Unis en 1946. Selon les dossiers, une portée de six Wheatens est venu de Belfast au Massachusetts cette année. Lydia Vogles de Springfield a fait l'acquisition de deux de ces chiots et les a exposés à l'exposition canine Westminster Kennel Club au Madison Square Garden l'année suivante. Bien que ces six chiens aient finalement produit dix-sept progénitures connues, la race n'a pas attiré beaucoup d'attention ou d'intérêt public jusqu'en 1957, lorsque le chenil Gramachree de New York (famille O'Connor) et le Sunset Hills Kennel du Connecticut (famille Arnolds) ont commencé faire campagne avec leurs Wheaten Terriers au sérieux dans la classe divers de l'American Kennel Club.
Le club des Terriers Wheaten Soft Coated d'Amérique a été fondé le jour de Saint Patrick en 1962. L'intérêt pour la race a grossi et en une décennie plus de 1000 Wheatens connus ont été identifiés et / ou en compétition dans ce pays, avec plus de 500 dévots de race travaillant pour gagner la reconnaissance de la race. Le Wheaten a été admis à l'American Kennel Club Stud Book en 1973, la même année que la race est devenue admissible à participer au groupe Terrier de l'AKC avec une inscription complète. La race a eu son premier champion de conformation AKC en quelques jours. Le Canada a reconnu le Terrier Wheaten Soft Coated en 1978. |
 |
|
Irish Soft Coated Wheaten Terrier
|
FCI standard Nº 40
|
|
|
Origin
|
|
Ireland |
Group
|
|
Group 3 Terriers |
Section
|
|
Section 1 Large and medium sized Terriers |
Working
|
|
Without working trial |
Acceptance on a definitive basis by the FCI
|
|
Tuesday 26 February 1957 |
Publication of the official valid standard
|
|
Saturday 27 January 2001 |
Last update
|
|
Wednesday 25 April 2001 |
En français, cette race se dit
|
 |
Terrier irlandais à poil doux |
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
|
 |
Irischer Soft Coated Wheaten Terrier |
En español, esta raza se dice
|
 |
Soft Coated Wheaten Terrier irlandés |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Usage
|
Wheaten Terriers were always used by small farmers to kill vermin or help with the work about the farm. They were used for a long time in the difficult job of hunting badgers and otters. |
|
Brief historical summary
|
The history of the Irish Soft Coated Wheaten Terrier has been somewhat obscured by its closeness to the other Irish Terrier breeds. The Wheaten is probably the oldest of the four breeds. Its existence for at least 200 years can be inferred from textual references to "soft-coated" dogs. The relation of the modern Irish Terrier to the Wheaten, though less well documented, appears to have been the result of deliberate breeding experiments. So the humble Wheaten probably has a fairly mixed ancestry. Despite the long history of the Wheaten, it wasn't until 1937, that the Soft Coated Wheaten was officially recognised by the Irish Kennel Club. The breed has grown steadily in popularity since and is now well known world-wide. |
General appearance
|
A hardy, active, short coupled dog, well built, giving the idea of strength. Not too leggy nor too low to the ground. |
Behaviour / temperament
|
Spirited and game. Good tempered. Most affectionate and loyal to his owners. Most intelligent. A trusty, faithful friend, defensive without aggression. |
Head
|
Cranial region
|
Head
|
|
In general powerful without being coarse. Long, in good proportion to the body. Hair same colour as on body. |
Skull
|
|
Flat and clean between ears, not too wide. |
Stop
|
|
Defined. |
Facial region
|
Nose
|
|
Black and well developed. |
Muzzle
|
|
Foreface not longer than skull. |
Jaws and teeth
|
|
Jaws strong and punishing. Teeth large, regular; scissor or level bite (i.e.edge to edge) neither undershot nor overshot. |
Cheeks
|
|
Bones not prominent. |
Eyes
|
|
Dark, dark hazel, not too large, not prominent, well placed. |
Ears
|
|
Small to medium, carried in front, level with skull. Dark shading on base of ear allowed and not uncommon, accompanied by a light wheaten coloured overlay. This is the only area of the dog where under-coat is allowed. "Rose" or "flying" ears are objectionable. |
Neck
|
Moderately long and strong but not throaty. |
Body
|
Body
|
|
Not too long. Length from withers to base of tail approximately the same as from ground to withers. |
Back
|
|
Strong and level with even top line. |
Loin
|
|
Short, powerful. |
Chest
|
|
Deep, ribs well sprung. |
Tail
|
Well set, not too thick. Carried gaily but never over the back. The tail is docked so that two thirds of its original length remains assuming it is in proportion to the dog. An undocked tail is permitted. |
Forequarters
|
Shoulders
|
|
Fine, well laid back, muscular. |
Forearm
|
|
Perfectly straight viewed from any angle. Good bone and muscle. |
Hindquarters
|
Generality
|
|
Well developed with powerful muscle. |
Upper thigh
|
|
Strong and muscular. |
Stifle
|
|
Bent. |
Hock
|
|
Well let down, turned neither in nor out. Hind dewclaws should be removed. |
Feet
|
Small, not spreading. Toenails preferably black but varying dark colours allowed. |
Gait and movement
|
Straight action fore and aft, going and coming. Elbows tucked in. Side view : free, light co-ordinated movement. |
Coat
|
Hair
|
|
A single coated dog. Texture soft and silky to feel and not harsh. Young dogs excluded from this. Trimming permitted.
Trimmed dogs : Coat cut close at neck, chest and skull, and left especially long over eyes and under jaw. Whiskers encouraged. Profuse feathering on legs. Body coat trimmed to follow the outline of the dog but not sculpted. Tail trimmed close and neatly tapered.
Untrimmed dogs : The coat at its longest not to exceed five inches (12,7 cm). Soft, wavy or loosely curled with the sheen of silk. Under no circumstances should the coat be "fluffed out" like a Poodle or an Old English Sheepdog. Dogs shown in this condition should be heavily penalised as they give a wrong impression of type and breed. Special attention is drawn to puppy coat development. Pups are seldom born with the correct coat of maturity, care must be taken when assessing this point. They go through several changes of colour and texture before developing the mature adult coat. This usually occurs between 18 months and 2½ years.
Pups : Are seldom born with the correct colour or texture coat. They come reddish, greyish and sometimes clear wheaten. The masks are generally black. Sometimes there is a black streak down the centre back or black tips to the body coat. These dark markings clear away with growth. |
Colour
|
|
A good clear wheaten of shades from light wheaten to a golden reddish hue. |
Size and weight
|
Height at withers
|
|
Dogs 18 - 19 inches (46 ) 48 cm). Bitches somewhat less. |
Weight
|
|
Dogs 40 - 45 lbs (18 - 20,5 kg). Bitches somewhat less. |
Faults
|
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
|
General faults
|
Nervousness, viciousness.
Nose any colour other than black.
Undershot mouth.
Overshot mouth.
Overall mature coat not clear wheaten colour. |
Disqualifying faults
|
Aggresive or overly shy.
Yellow eyes.
Dull, thick, woolly or cottony textured hair.
White coat.
Brown coat. |
Important
|
Dogs carrying any of the above eliminating faults should never be bred from. |
NB :
|
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
Detailed history
|
The Wheaten dates back at least to the 1700s, where records of the breed in County Kerry and County Cork are numerous. Wheatens were found throughout Ireland, but more so in the south and southwest, long before official reports were maintained. They apparently were common and ran fairly freely, having their litters in barns, brush and haystacks, with only the fittest specimens surviving. The Wheaten Terrier is thought to be the oldest Irish terrier breed. Back towards the beginning of British history, only landowners - the gentry and nobility – could own hunting dogs. The poor tenant farmers and fishermen could not own any dog over 19 inches at the withers, and even then could only own a dog valued at five pounds or less. Furthermore, only landed gentry could own any dogs with whole tails; otherwise, a tax would be levied on the animal, which commoners could not afford. To avoid these rules, tenant farmers had dogs not readily recognized as hunting dogs, worth below five British pounds, less than 19 inches tall and with docked tails. The Soft Coated Wheaten Terrier was developed against this historical backdrop.
Irish folklore tells that in 1588, a dog swam to the Ireland shore from a sinking ship after defeat of the Spanish Armada. He supposedly mated with native terriers to produce today’s Irish terrier breeds, maybe including the Wheaten. Most historians appreciate this Irish story-telling and agree that the Wheaten can be traced back several hundreds of years. However, common thought today is that the Wheaten Terrier probably predates and in fact contributed to the creation of the other Irish terriers, including the Kerry Blue and the Irish, despite the fact that those two terriers were recognized by the Irish Kennel Club long before the Wheaten was. It is also thought that there is a link between the Wheaten and the Irish Wolfhound, which can be seen when observing the two side by side.
The Wheaten was an all-purpose working farm dog for the struggling tenant farmers, acting as a guardian of property, people and possessions, a vermin exterminator and a competent herder for flocks of sheep and even herds of cattle. Their well-developed senses of sight and smell aided them in hunting small game with their masters, and their sharp bark warned of strangers’ approach. Their even disposition, desire to please and dense coat made them adaptable to almost any task asked of them – including going to ground to bolt badger and fox. In addition to providing all of these critical skills, the Wheaten Terrier became a beloved companion to the farmers’ families.
The Irish Kennel Club did not recognize the Soft Coated Wheaten Terrier until 1937, and it competed for the first time at the Irish Kennel Club specialty show on Saint Patrick’s Day that same year. The breed made its way to the United States in 1946. According to records, a litter of six Wheatens came from Belfast to Massachusetts that year. Lydia Vogles of Springfield acquired two of these puppies and exhibited them at the Westminster Kennel Club Dog Show at Madison Square Garden the following year. Although these six dogs eventually produced seventeen known offspring, the breed did not gain much public attention or interest until 1957, when the Gramachree Kennel of New York (the O’Connor family) and the Sunset Hills Kennel of Connecticut (the Arnolds family) began campaigning their Wheaten Terriers seriously in the American Kennel Club’s Miscellaneous Class.
The Soft Coated Wheaten Terrier Club of America was founded on Saint Patrick’s Day of 1962. Interest in the breed swelled, and within a decade more than 1,000 known Wheatens were identified and/or in competition in this country, with more than 500 breed devotees working to gain breed recognition. The Wheaten was admitted to the American Kennel Club Stud Book in 1973, the same year that the breed became eligible to compete in the AKC’s Terrier Group with full registration. The breed had its first AKC conformation champion within several days. Canada recognized the Soft Coated Wheaten Terrier in 1978. |
 |
|
Irischer Soft Coated Wheaten Terrier
|
FCI-Standard Nº 40
|
|
|
Ursprung
|
|
Irland |
Übersetzung
|
|
Margaret Möller-Sieber / Elke Peper |
Gruppe
|
|
Gruppe 3 Terrier |
Sektion
|
|
Sektion 1 Hochläufige Terrier |
Arbeitsprüfung
|
|
Ohne Arbeitsprüfung |
Endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
|
|
Dienstag 26 Februar 1957 |
Publikation des gültigen offiziellen Standards
|
|
Samstag 27 Januar 2001 |
Letzten Aktualisierung
|
|
Mittwoch 04 Juli 2001 |
En français, cette race se dit
|
 |
Terrier irlandais à poil doux |
In English, this breed is said
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
En español, esta raza se dice
|
 |
Soft Coated Wheaten Terrier irlandés |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Verwendung
|
Weizenfarbene Terrier wurden stets von den Kleinbauern gebraucht, um Raubzeug zu töten oder um bei der Arbeit auf dem Hof mitzuhelfen. Über eine lange Zeit wurden sie bei der schwierigen Aufgabe, Dachse und Otter zu jagen, eingesetzt. |
|
Kurzer geschichtlicher abriss
|
Die Geschichte des Irischen Soft Coated Wheaten Terriers ist aufgrund ihrer engen Verbindung zu der der anderen irischen Terrierrassen nicht eindeutig zu erhellen. Vermutlich ist der Wheaten die älteste der vier Rassen. Seine mindestens 200 Jahre währende Existenz ist durch schriftliche Hinweise auf weichhaarige ("soft-coated") Hunde belegt. Die Verwandtschaft des modernen Irish Terriers zum Wheaten scheint, obwohl in der Literatur nur wenige Hinweise diesbezüglich zu finden sind, doch das Ergebnis wohlüberlegter Zuchtexperimente zu sein. So sind die Vorfahren des gewöhnlichen Wheaten Terriers vermutlich ziemlich gemischt. Trotz seiner langen Geschichte wurde der Soft Coated Wheaten Terrier erst 1937 vom Irischen Kennel Club offiziell anerkannt. Seitdem ist die Rasse in ihrer Beliebtheit stetig gewachsen; sie ist heute in der ganzen Welt wohlbekannt. |
Allgemeines erscheinungsbild
|
Ein harter, aktiver Hund mit kurzer Lendenpartie, der gut gebaut ist und den Eindruck von Kraft vermittelt, weder zu hochläufig noch zu tief am Boden stehend. |
Verhalten / charakter (wesen)
|
Temperamentvoll und entschlossen, gutmütig, seinem Besitzer höchst zugetan und ergeben. Sehr intelligent. Ein vertrauenswürdiger, treuer Freund, zur Verteidigung bereit, jedoch frei von Aggressivität. |
Kopf
|
Oberkopf
|
Kopf
|
|
Ingesamt kräftig, aber nicht grob. Lang, in gutem Verhältnis zum Körper. Die Farbe des Kopfhaares entspricht der des Körpers. |
Schädel
|
|
Flach und glatt zwischen den Ohren, nicht zu breit. |
Stop
|
|
Ausgeprägt. |
Facial region
|
Nasenschwamm
|
|
Schwarz, gut ausgebildet. |
Fang
|
|
Vorgesicht nicht länger als der Schädel. |
Kiefer / Zähne
|
|
Kiefer kräftig, zum Zupacken geeignet. Zähne: Gross, regelmässig; Scheren- oder Zangengebiß, weder vor- noch rückbeissend. |
Wangen
|
|
Knochen nicht vorstehend. |
Augen
|
|
Dunkel, dunkelhaselnußbraun, nicht zu groß, nicht vorstehend, gut plaziert. |
Ohren
|
|
Klein bis mittelgross, nach vorn fallend getragen, wobei die obere Kante mit dem Schädel eine Linie bildet. Eine dunkle Schattierung des Haars direkt auf der Ohrfläche ist erlaubt und wird oft von heller gefärbtem Deckhaar überlagert. Dies sind die einzigen Stellen am gesamten Hund, an denen Unterwolle zulässig ist. Rosen- oder Flatterohren sind fehlerhaft. |
Hals
|
Mässig lang und kräftig, ohne lose Kehlhaut. |
Körper
|
Allgemeinheit
|
|
Kompakt, nicht zu lang. Der Abstand zwischen Widerrist und Rutenansatz entspricht annähernd der Widerristhöhe. |
Rücken
|
|
Kräftig, eben, mit gerader Oberlinie. |
Lenden
|
|
Kurz, kräftig. |
Brust
|
|
Tief, gut aufgerippt. |
Rute
|
Gut angesetzt nicht zu dick, fröhlich, aber nicht über den Rücken gezogen getragen. Kupiert auf 2/3 der Gesamtlänge, sofern dies in gutem Verhältnis zur Gesamterscheinung des Hundes steht. Eine unkupierte Rute ist zulässig. |
Vorderhand
|
Schultern
|
|
Vorderläufe aus jeder Blickrichtung vollkommen gerade; gute Knochenstärke und Muskulatur. |
Unterarm
|
|
Klar umrissen, gut zurückliegend, muskulös. |
Hinterhand
|
Allgemeines
|
|
Gut entwickelt mit kräftigen Muskeln. |
Oberschenkel
|
|
Kräftig, muskulös. |
Knie
|
|
Gewinkelt. |
Sprunggelenk
|
|
Tiefstehend, weder nach innen noch nach außen gedreht. Afterkrallen sollten an den Hinterläufen entfernt werden. |
Pfoten
|
Klein, nicht gespreizt. Krallen vorzugsweise schwarz, abweichende Farben sind jedoch erlaubt. |
Gangwerk
|
Geradlinige Fortbewegung vorn und hinten, beim Weg-gehen und Kommen. Ellenbogen eng anliegend. Vor der Seite gesehen ist die Bewegung frei, mühelos und koordiniert. |
Coat
|
Haar
|
|
Einfaches Haar ohne Unterwolle. Fühlt sich in der Textur weich und seidig an, nicht harsch. Junge Hunde sind von dieser Forderung ausgeschlossen. Trimmen ist erlaubt.
Getrimmte Hunde : Das Haarkleid wird an Körper und Hals, Brust und Schädel kurz geschnitten; über den Augen und unter dem Kiefer wird es besonders lang belassen, wobei die Bartbildung gefördert wird. Reiche Befederung an den Läufen. Die Körperbehaarung wird den äußeren Konturen des Hundes folgend getrimmt. Die Rute wird kurz, in einer sauberen Spitze endend, getrimmt.
Ungetrimmte Hunde : Das Haarkleid darf eine Länge von 5 inches (12,7cm) nicht überschreiten. Es ist weich, wellig oder offen gelockt und hat einen seidigen Glanz. Unter keinen Umständen sollte das Haar wie das eines Pudels oder Old English Sheepdogs vom Körper abstehen. Hunde, die in einer solchen Haarkondition gezeigt werden, sollten im Wettbewerb hart bestraft werden, da sie einen falschen Eindruck von Typ und Rasse vermitteln. Besondere Aufmerksamkeit ist der Entwicklung des Welpenhaars zu schenken. Welpen werden selten mit dem korrekten Haarkleid eines erwachsenen Hundes geboren, was bei der Bewertung dieses Punktes sorgfältig beachtet werden sollte. Sie durchlaufen mehrere Wechsel von Farbe und Textur, ehe sie das Erwachsenenhaarkleid entwickeln. Dies geschieht gewöhnlich im Alter zwischen 18 Monaten und 2 ½ Jahren.
Welpen : Werden selten mit der korrekten Haarfarbe und -textur geboren. Sie kommen rötlich, gräulich und manchmal rein weizenfarben zur Welt. Die Masken sind im allgemeinen schwarz. Manchmal zeigen sich ein schwarzer Streifen entlang der Rückenmitte oder schwarze Spitzen am Körperhaar. Diese dunklen Markierungen verschwinden mit dem Heranwachsen. |
Farbe
|
|
Gute, reine Weizenfarbe in jeder Schattierung von hellweizen bis hin zu rotgoldener Färbung. |
Grösse und gewicht
|
Widerristhöhe
|
|
Rüden 18 - 19 inches (46 - 48 cm). Hündinnen etwas weniger. |
Gewicht
|
|
Rüden 40 - 45 lbs. (18 - 20,5 kg). Hündinnen etwas weniger. |
Fehler
|
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
|
Allgemeine Fehler
|
Nervosität, Bösartigkeit.
Nase von irgend einer anderen Farbe als schwarz.
Vor- und Rückbiß.
Haarkleid eines erwachsenen Hundes nicht von heller Weizenfarbe. |
Disqualifizierende fehler
|
Aggressiv oder ängstlich.
Gelbe Augen.
Haar glanzlos, dick, von wollener oder baumwollener Beschaffenheit.
Weisses Haarkleid, braunes Haarkleid. |
Wichtige
|
Mit Hunden, die einen der genannten ausschliessenden Fehler aufweisen, sollte nie gezüchtet werden. |
NB :
|
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
Detaillierter Verlauf
|
Die Wheaten stammt mindestens bis zum 1700, wo Aufzeichnungen der Rasse in der Grafschaft Kerry und County Cork zahlreich sind. In ganz Irland wurden Wheaten gefunden, vor allem aber im Süden und Südwesten, lange bevor offizielle Berichte geführt wurden. Sie waren anscheinend gewöhnlich und liefen ziemlich frei, ihre Würfe in Scheunen, Bürste und Heuschobern, mit nur den fittesten Exemplaren überlebend. Der Wheaten Terrier gilt als die älteste irische Terrierrasse. Zurück zum Anfang der britischen Geschichte konnten nur Landbesitzer, der Aristokratie und der Adel, Jagdhunde besitzen. Die armen Pächter Bauern und Fischer konnten keinen Hund über 19 Zoll am Widerrist besitzen, und selbst dann konnte nur ein Hund im Wert von fünf Pfund oder weniger besitzen. Außerdem konnte nur Landadel alle Hunde mit ganzem Schwanz besitzen; andernfalls würde auf das Tier eine Steuer erhoben, die sich die Bürger nicht leisten konnten. Um diese Regeln zu umgehen, hatten Pächter Bauern Hunde nicht sofort als Jagdhunde erkannt, im Wert von unter fünf britischen Pfund, weniger als 19 Zoll groß und mit angedocktem Schwanz. Der Soft Coated Wheaten Terrier wurde vor diesem historischen Hintergrund entwickelt.
Irische Folklore erzählt, dass im Jahr 1588 ein Hund nach der Niederlage der spanischen Armada von einem sinkenden Schiff zur irischen Küste schwamm. Vermutlich paarte er sich mit einheimischen Terriern, um die heutigen irischen Terrierrassen zu produzieren, vielleicht auch die Wheaten. Die meisten Historiker schätzen dieses irische Geschichtenerzählen und stimmen darin überein, dass die Wheaten mehrere hundert Jahre zurückverfolgt werden können. Heute ist es jedoch allgemein üblich, dass der Wheaten Terrier vermutlich älter ist und tatsächlich zur Entstehung der anderen irischen Terrier beigetragen hat, einschließlich der Kerry Blue und der Irish, obwohl diese beiden Terrier vom Irischen Kennel Club schon lange vor der Wheaten war. Es wird auch angenommen, dass es eine Verbindung zwischen dem Wheaten und dem Irish Wolfhound gibt, die man sehen kann, wenn man die beiden Seite an Seite beobachtet.
Der Wheaten war ein Allzweck-Bauernhofhund für die kämpfenden Pächter, der als Wächter des Eigentums, der Leute und der Besitztümer fungierte, ein Ungeziefer-Kammerjäger und ein kompetenter Hirte für Schafherden und sogar Herden von Rindern. Ihre gut entwickelten Sinne des Sehens und des Geruchs halfen ihnen, kleines Spiel mit ihren Herren zu jagen, und ihre scharfe Barke warnte vor der Annäherung von Fremden. Ihre gleichmässige Veranlagung, ihr Verlangen zu gefallen und ihr dichtes Fell machten sie anpassungsfähig für fast jede Aufgabe, die von ihnen gestellt wurde - einschließlich des Weggehens, um Dachs und Fuchs zu bändigen. Zusätzlich zu all diesen kritischen Fähigkeiten wurde der Wheaten Terrier zu einem beliebten Begleiter der Bauernfamilien.
Der Irish Kennel Club erkannte den Soft Coated Wheaten Terrier erst 1937 an und trat zum ersten Mal an der Irish Kennel Club Specialty Show am St. Patrick's Day im selben Jahr an. Die Rasse kam 1946 in die Vereinigten Staaten. Laut Aufzeichnungen kam ein Wurf von sechs Wheatens in diesem Jahr von Belfast nach Massachusetts. Lydia Vogles aus Springfield erwarb zwei dieser Welpen und stellte sie im folgenden Jahr auf der Westminster Kennel Club Hundeausstellung im Madison Square Garden aus. Obwohl diese sechs Hunde schließlich siebzehn bekannte Nachkommen hervorbrachten, erlangte die Rasse erst 1957, als der Gramachree Kennel of New York (die Familie O'Connor) und der Sunset Hills Kennel of Connecticut (die Familie Arnolds) begannen, viel Aufmerksamkeit oder Interesse ihre Wheaten Terriers ernsthaft in der Diverse Klasse des American Kennel Club zu bewerben.
Der Soft Coated Wheaten Terrier Club von Amerika wurde am St. Patrick's Day 1962 gegründet. Das Interesse an der Rasse wuchs und innerhalb eines Jahrzehnts wurden mehr als 1000 bekannte Wheatens in diesem Land identifiziert und / oder im Wettbewerb, mit mehr als 500 Rasse Devotees arbeiten um Anerkennung zu bekommen. The Wheaten wurde 1973 in das American Kennel Club Stud Book aufgenommen, im gleichen Jahr, in dem die Rasse berechtigt wurde, in der AKC Terrier Group mit voller Registrierung teilzunehmen. Die Rasse hatte ihren ersten AKC Exterieur Champion innerhalb weniger Tage. Kanada hat 1978 den Soft Coated Wheaten Terrier anerkannt. |
 |
|
Soft Coated Wheaten Terrier irlandés
|
FCI Standard Nº 40
|
|
|
Origen
|
|
Irlanda |
Traducción
|
|
Lic. O. Valverde, revisada por el Dr. F. del Valle y actualizada por J. Nallem, Kennel Club Uruguayo |
Grupo
|
|
Grupo 3 Terriers |
Sección
|
|
Sección 1 Terriers de talla grande y media |
Prueba de trabajo
|
|
Sin prueba de trabajo |
Reconocimiento a título definitivo por la FCI
|
|
martes 26 febrero 1957 |
Publicación del estándar oficial válido
|
|
sábado 27 enero 2001 |
Última actualización
|
|
miércoles 25 abril 2001 |
En français, cette race se dit
|
 |
Terrier irlandais à poil doux |
In English, this breed is said
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Irischer Soft Coated Wheaten Terrier |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Utilizacion
|
Los Wheaten Terriers fueron siempre utilizados por los pequeños agricultores para matar alimañas o ayudar en el trabajo en las granjas. Durante largo tiempo se le utlizó en la difícil tarea de cazar tejones y nutrias. |
|
Breve resumen historico
|
La historia del Soft Coated Wheaten Terrier Irlandés ha sido algo oscurecida debido a su cercanía con las otras razas de terriers irlandeses. El Wheaten probablemente es la más antigua de las cuatro razas. Su existencia, a lo largo de, por lo menos 200 años, se puede deducir de las referencias textuales hechas de los perros de "pelo suave". La relación del Terrier Irlandés moderno con el Wheaten, aunque menos documentada, parece haber sido el resultado de experimentos de cruces deliberados. En consecuencia, el humilde Wheaten tiene probablemente un linaje totalmente mezclado. No obstante la larga historia del Wheaten, no fue sino hasta 1937, que el Soft Coated Wheaten Terrier fue oficialmente reconocido por el Kennel Club Irlandés. Desde entonces esta raza ha crecido sostenidamente en popularidad y actualmente goza de buena fama a nivel mundial. |
Aspecto general
|
Es un perro robusto, activo y compacto, bien construído, dando la idea de fortaleza. Sus extremidades no son muy largas ni muy cortas. |
Temperamento / comportamiento
|
Fogoso y valeroso. Con buen temperamento. Muy noble y leal con sus amos. Muy inteligente. Un amigo fiel y confiable, defensivo sin ser agresivo. |
Cabeza
|
Region craneal
|
Cabeza
|
|
Debe ser fuerte en su conjunto, sin ser tosca. Larga, bien proporcionada al cuerpo. El pelo debe ser del mismo color que el del cuerpo. |
Cráneo
|
|
Plano y nítido entre las orejas, no muy ancho. |
Depresión naso-frontal (stop)
|
|
Definida. |
Facial region
|
Trufa
|
|
Negra y bien desarrollada. |
Hocico
|
|
No debe ser más largo que el cráneo. |
Mandíbulas / Dientes
|
|
Mandíbulas fuertes y castigadoras. Dientes grandes, mordida regular en tijera o en pinza, sin prognatismo superior o inferior. |
Mejillas
|
|
Huesos no prominentes. |
Ojos
|
|
Oscuros, avellana oscuro, no muy grandes ni prominentes, bien colocados. |
Orejas
|
|
De pequeñas a medianas, llevadas al frente, a nivel con el cráneo. Se permite sombreado oscuro en la base de las orejas, y es común que tenga un reflejo de color trigo claro en el resto. Esta es la única área del perro en la que está permitido el sub-pelo. Las orejas "en rosa" o "voladoras" son objetables. |
Cuello
|
Moderadamente largo y fuerte, pero sin presentar papada. |
Cuerpo
|
Generalidad
|
|
No muy largo. La longitud desde la cruz a la base de la cola debe ser aproximadamente la misma que desde el suelo a la cruz. |
Espalda
|
|
Fuerte y recto, con línea superior también a nivel. |
Lomo
|
|
Corto, fuerte. |
Pecho
|
|
Profundo, costillas bien arqueadas. |
Cola
|
Bien colocada, no muy gruesa. Llevada alegremente pero nunca sobre la línea superior. Amputada, permaneciendo dos tercios de su longitud original, asumiendo que este largo esté en proporción al perro. La cola sin cortar está permitida. |
Miembros anteriores
|
Hombro
|
|
Omóplatos finos, bien inclinados. Hombros musculosos. |
Antebrazo
|
|
Vistos desde cualquier ángulo deben aparecer perfectamente rectos, de buena osamenta y musculosos. |
Miembros posteriores
|
Generalidad
|
|
Bien desarrollados y con potente musculatura. |
Muslo
|
|
Fuertes y musculosos. |
Rodilla
|
|
Anguladas. |
Corvejón
|
|
Bien descendidos, sin girarse hacia adentro o hacia afuera. Los espolones deben amputarse. |
Pies
|
Pequeños , no esparcidos. Las uñas deben ser preferentemente negras, pero se permiten varios colores oscuros. |
Movimiento
|
En línea recta en toda su extensión, ida y vuelta. Los codos pegados. Vista lateral : movimiento libre, ligero y coordinado. |
Manto
|
Pelo
|
|
Perro de manto de un solo pelo ( sin sub-pelo ). El pelo es de textura suave y sedosa al tacto, no dura. Los perros jovenes están excluídos de lo anterior. Está permitida la preparación del pelo (Trimming).
Perros con preparación del pelo : El pelo debe ser corto en el cuello, pecho y cráneo y debe dejarse especialmente largo sobre los ojos y debajo de la mandíbula. Es aconsejable dejar los bigotes. Con abundantes flecos en las extremidades. El pelo del cuerpo debe arreglarse de forma tal que siga el contorno del perro, sin estar esculpido. El pelo de la cola debe cortarse corto y disminuyendo elegantemente hacia la punta.
Perros sin preparación : El largo del pelo en su punto más largo no debe exceder de cinco pulgadas (12,7 cm.). El pelo debe ser abundante y suave, ondulado o con rizos flojos con el brillo de la seda. Bajo ninguna circunstancia el pelo debe "esponjarse" como el del Poodle o el del Viejo Pastor Inglés. Los perros que se expongan en esta condición deben ser muy penalizados, ya que dan una idea equivocada de tipo y raza. Se debe prestar especial atención al desarrollo del manto de los cachorros. Difícilmente los cachorros nacen con el pelo correcto que deben tener cuando adultos, se debe tener cuidado cuando se evalúe este aspecto. Ellos experimentan varios cambios de color y textura antes de desarrollar el pelo de adulto. Esto ocurre normalmente entre los 18 meses y los 2 1/2 años.
Cachorros : Los cachorros nacen raramente con el correcto color y textura de manto. Su pelaje puede ser rojizo, grisáceo y algunas veces color leonado claro. Las máscaras son generalmente negras. Algunas veces existe una raya negra en el centro de la espalda o las puntas del pelo del cuerpo son negras. Estas marcas oscuras desaparecen durante el crecimiento. |
Color
|
|
Un buen y definido color trigo con variaciones que van desde el leonado claro a un matiz dorado rojizo. |
Tamaño y peso
|
Altura a la cruz
|
|
Machos 46-48 cm (18 - 19 pulgadas). Hembras algo menos. |
Peso
|
|
Machos entre 18 - 20,5 kg (40 - 45 libras inglesas). Las hembras algo menos. |
Faltas
|
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
|
Faltas generales
|
Nervosidad, agresividad.
Trufa de cualquier otro color que negro.
Prognatismo superior o inferior.
Manto del perro maduro no claramente color trigo. |
Faltas descalificantes:
|
Perro agresivo o temeroso.
Ojos color amarillo.
Pelaje sin brillo, grueso, textura de lana o de algodón.
Pelaje blanco, pelaje marrón. |
Importante
|
Ejemplares que presenten cualquiera de las faltas eliminatorias descriptas anteriormente no deben utilizarse para criar nunca. |
NB :
|
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
Historia detallada
|
El trigo data de al menos 1700, donde los registros de la raza en el condado de Kerry y el condado de Cork son numerosos. Wheatens se encontraron en toda Irlanda, pero más en el sur y el suroeste, mucho antes de que se mantuvieran los informes oficiales. Aparentemente eran comunes y corrían con bastante libertad, teniendo sus camadas en graneros, matorrales y pajares, sobreviviendo solo los ejemplares más aptos. Se cree que Wheaten Terrier es la raza de terrier irlandesa más antigua. De vuelta al comienzo de la historia británica, solo los terratenientes, la aristocracia y la nobleza, podían poseer perros de caza. Los pobres arrendatarios y pescadores no podían poseer ningún perro de más de 19 pulgadas a la cruz, e incluso entonces solo podían tener un perro valorado en cinco libras o menos. Además, solo la nobleza terrateniente podría poseer perros con colas enteras; de lo contrario, se impondría un impuesto sobre el animal, que los plebeyos no podrían pagar. Para evitar estas reglas, los arrendatarios tenían perros que no eran fácilmente reconocidos como perros de caza, con un valor inferior a cinco libras esterlinas, menos de 19 pulgadas de alto y con colas ancladas. El Soft Coated Wheaten Terrier se desarrolló en este contexto histórico.
El folklore irlandés cuenta que en 1588, un perro nadó hacia la costa de Irlanda desde un barco que se hundía después de la derrota de la Armada española. Supuestamente se apareó con terriers nativos para producir las razas terrier irlandesas de hoy, tal vez incluyendo el Wheaten. La mayoría de los historiadores aprecian esta narración irlandesa de cuentos y coinciden en que el trigo se puede rastrear en varios cientos de años. Sin embargo, el pensamiento común hoy es que Wheaten Terrier probablemente sea anterior y de hecho contribuyó a la creación de los otros terriers irlandeses, incluyendo el Kerry Blue y el Irish, a pesar de que esos dos terriers fueron reconocidos por el Irish Kennel Club mucho antes que el Wheaten fue. También se cree que existe un vínculo entre el Wheaten y el Irish Wolfhound, que se puede ver al observarlos uno al lado del otro.
The Wheaten era un perro de granja de uso múltiple para los inquilinos agricultores, que actuaba como guardián de la propiedad, las personas y las posesiones, un exterminador de insectos y un pastor competente para rebaños de ovejas e incluso rebaños de ganado. Sus sentidos bien desarrollados de la vista y el olfato les ayudaron a cazar pequeños juegos con sus amos, y su aguda corteza advirtió del acercamiento de los extraños. Su disposición pareja, deseo de agradar y abrigo denso los hizo adaptables a casi cualquier tarea que se les pedía, incluyendo ir a la tierra para atornillar tejón y zorro. Además de proporcionar todas estas habilidades críticas, Wheaten Terrier se convirtió en un compañero querido de las familias de los agricultores.
El Irish Kennel Club no reconoció el Soft Coated Wheaten Terrier hasta 1937, y compitió por primera vez en el show de especialidades del Irish Kennel Club en el Día de San Patricio ese mismo año. La raza llegó a los Estados Unidos en 1946. Según los registros, una camada de Wheatens llegó de Belfast a Massachusetts ese año. Lydia Vogles de Springfield adquirió dos de estos cachorros y los exhibió en el Westminster Kennel Club Dog Show en el Madison Square Garden al año siguiente. Aunque estos seis perros finalmente produjeron diecisiete descendientes conocidos, la raza no ganó mucha atención pública o interés hasta 1957, cuando comenzaron la Gramachree Kennel de Nueva York (la familia O'Connor) y la perrera Sunset Hills de Connecticut (la familia Arnolds) haciendo campaña a sus Wheaten Terriers seriamente en la Clase Miscelánea del American Kennel Club.
El Soft Coated Wheaten Terrier Club of America se fundó en el Día de San Patricio de 1962. El interés en la raza aumentó, y en una década más de 1,000 Wheatens conocidos fueron identificados y / o en competencia en este país, con más de 500 devotos de raza trabajando para ganar reconocimiento de raza The Wheaten fue admitido al American Kennel Club Stud Book en 1973, el mismo año en que la raza se convirtió en elegible para competir en el Grupo Terrier del AKC con el registro completo. La raza tuvo su primer campeón de conformación de AKC dentro de varios días. Canadá reconoció a Soft Coated Wheaten Terrier en 1978. |
 |
|
Irish Soft Coated Wheaten Terrier
|
FCI standaard Nº 40
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Ierland |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Groep
|
|
Groep 3 Terriërs |
Sectie
|
|
Sectie 1 Grote en middelgrote Terriers |
Werkproef
|
|
Zonder werkproef |
Definitieve erkenning door de FCI
|
|
dinsdag 26 februari 1957 |
Publicatie van de geldende officiële norm
|
|
zaterdag 27 januari 2001 |
Laatste update
|
|
woensdag 25 april 2001 |
En français, cette race se dit
|
 |
Terrier irlandais à poil doux |
In English, this breed is said
|
 |
Irish Soft Coated Wheaten Terrier |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Irischer Soft Coated Wheaten Terrier |
En español, esta raza se dice
|
 |
Soft Coated Wheaten Terrier irlandés |
Gebruik
|
Wheaten Terriers werden altijd gebruikt door kleine boeren om ongedierte te doden of hulp bij het werk over de boerderij. Ze werden gebruikt voor een lange tijd in de moeilijke taak van de jacht dassen en otters. |
|
Kort historisch overzicht
|
De geschiedenis van de Ierse Soft Coated Wheaten Terrier is enigszins overschaduwd door de nabijheid van de andere Ierse Terriër rassen. De Wheaten is waarschijnlijk de oudste van de vier rassen. Het bestaan van ten minste 200 jaar kan worden afgeleid uit tekstuele verwijzingen naar "soft-coated" honden. De verhouding van de moderne Ierse Terrier de Wheaten, hoewel minder goed gedocumenteerd, wordt het resultaat van opzettelijke kweekexperimenten te zijn. Zodat de nederige Wheaten heeft waarschijnlijk een vrij gemengde afkomst. Ondanks de lange geschiedenis van de Wheaten, het was pas in 1937, dat de Soft Coated Wheaten officieel door de Ierse Kennel Club werd erkend. Het ras is sindsdien gestaag in populariteit sinds en is nu bekend wereldwijd. |
Algemeen totaalbeeld
|
Een geharde, actieve hond met een korte lendenpartij, goed gebouwd, waardoor het idee van kracht. Niet te hoog en niet te laag bij de grond. |
Gedrag en karakter (aard)
|
Levendig en dapper. Goed getemperd. Meest aanhankelijk en trouw aan zijn eigenaren. Meest intelligente. Een betrouwbare, trouwe vriend, verdedigend zonder agressie. |
Hoofd
|
Bovenschedel
|
Hoofd
|
|
In het algemeen krachtig zonder grof. Lang, in goede verhouding tot het lichaam. Haar dezelfde kleur als op het lichaam. |
Schedel
|
|
Vlak en schoon tussen de oren, niet te breed. |
Stop
|
|
Gedefinieerd. |
Facial region
|
Neus
|
|
Zwart en goed ontwikkeld. |
Voorsnuit
|
|
Voorsnuit niet langer dan de schedel. |
Kiezen / tanden
|
|
Kaken sterk en straffen. Tanden groot, regelmatig, schaar-of tanggebit (ieedge tot rand) noch bovenvoorbijtend. |
Wangen
|
|
Beenderen niet prominent. |
Ogen
|
|
Donker, donker hazelnoot, niet te groot, niet uitpuilend, goed geplaatst. |
Oren
|
|
Kleine tot middelgrote, naar voren gedragen op een lijn met de schedel. Donkere onderlaag op het oor toegestaan en niet ongewoon, vergezeld van een lichtgekleurde beharing. Dit is het enige gebied van de hond waar ondervacht is toegestaan. "Rose" of "vliegende" oren zijn verwerpelijk. |
Hals
|
Matig lang en sterk, maar niet hees. |
Lichaam
|
Algemeenheid
|
|
Niet te lang. Lengte van de schoft tot de staartaanzet ongeveer hetzelfde als vanaf de grond tot de schoft. |
Rug
|
|
Sterk en niveau met zelfs bovenste regel. |
Lendenpartij
|
|
Kort, krachtig. |
Borst
|
|
Diep, ribben goed gewelfd. |
Staart
|
Goed ingesteld, niet te dik. Vrolijk, maar nooit over de rug gedragen. De staart is gecoupeerd, zodat tweederde van de oorspronkelijke lengte blijft de veronderstelling dat dit in verhouding tot de hond. Afgedockte staart is toegestaan. |
Voorhand
|
Schouders
|
|
Fijn, goed terug gelegd, gespierd. |
Onderarm
|
|
Kaarsrechte bekeken vanuit elke hoek. Goede botten en spieren. |
Achterhand
|
Algemeen
|
|
Goed ontwikkeld met krachtige spieren. |
Dijbeen
|
|
Sterk en gespierd. |
Knie
|
|
Gebogen. |
Spronggewricht
|
|
Goed laag, noch naar binnen noch naar buiten. Wolfsklauwen moeten worden verwijderd. |
Voeten
|
Kleine, niet verspreiden. Teennagels bij voorkeur zwart, maar verschillende donkere kleuren toegestaan. |
Gangwerk
|
Rechte actie voor en achter, komen en gaan. Ellebogen verscholen inch Zijaanzicht: vrije, soepele, harmonische bewegingen. |
Coat
|
Haarkwaliteit
|
|
Een enkele behaarde hond. Textuur zacht en zijdeachtig te voelen en niet hard. Jonge honden uitgesloten van deze. Trimmen toegestaan.
Bij gesneden honden: Jas gesneden dicht bij de hals, borst en schedel, en vooral lang boven de ogen en onder de kaak. Snorharen aangemoedigd. Overvloedige bevedering op poten. Body vacht bijgesneden om de contouren van de hond te volgen, maar niet gebeeldhouwd. Staart afgesneden en netjes taps.
Ongetrimde honden: De vacht mag op zijn hoogst niet tot vijf inches (12,7 cm) overschrijden. Zacht, golvend of losse krullen met de glans van zijde. Onder geen enkele voorwaarde mag de vacht worden 'opgeschud out "als een poedel of een oud Engels Sheepdog. Honden in deze toestand moeten zwaar gestraft worden, want ze geven een verkeerd beeld van type en ras. Speciale aandacht wordt gevestigd op puppyvacht ontwikkeling. Pups worden zelden geboren met de juiste vacht van volwassenheid, moet erop worden gelet bij de beoordeling van dit punt. Ze gaan door verschillende veranderingen van kleur en textuur voor de ontwikkeling van de volwassen vacht. Dit gebeurt meestal tussen 18 maanden en 2 ½ jaar.
Pups: Worden zelden geboren met de juiste kleur of textuur vacht. Ze komen roodachtig, grijsachtig en soms duidelijke tarwekleurig. De maskers zijn meestal zwart. Soms is er een zwarte streep midden op rug of zwarte punten op het lichaam vacht. Deze donkere tekening verdwijnt met groei. |
Haarkleur
|
|
Een goede duidelijke wheaten van schakeringen van licht tarwe tot een rood-gouden tint. |
Maat en gewicht
|
Schouderhoogte
|
|
Reuen 18 - 19 inch (46) 48 cm). Teven iets minder. |
Gewicht
|
|
Reuen 40-45 lbs (18 - 20,5 kg). Teven iets minder. |
Defecten
|
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
|
General defecten
|
Nervositeit, kwaadaardigheid.
Neus een andere kleur dan zwart.
Ondervoorbeet.
Bovenvoorbeet.
Totale volwassen vacht die niet duidelijk tarwekleurig. |
Defecten die leiden tot uitsluiting
|
Agressief of schuw.
Gele ogen.
Doffe, dikke, wollige of katoenachtige haarstructuur.
Witte jas.
Bruine vacht. |
Belangrijk
|
Honden dragen een van de bovenstaande elimineren van fouten mag nooit worden gekweekt uit. |
NB :
|
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Gedetailleerde geschiedenis
|
De Wheaten dateert althans tot in de 18e eeuw, waar de records van het ras in County Kerry en County Cork talrijk zijn. Wheatens werden gevonden in heel Ierland, maar meer in het zuiden en zuidwesten, lang voordat de officiële rapporten werden gehandhaafd. Ze waren kennelijk gewoon en liepen redelijk vrij rond, hadden hun nesten in schuren, struiken en hooibergen, met alleen de sterkste exemplaren die overleefden. De Wheaten Terrier wordt beschouwd als het oudste Ierse terriërras. Terug naar het begin van de Britse geschiedenis konden alleen landeigenaren - de aristocratie en adel - jachthonden bezitten. De arme huurdersboeren en -vissers konden geen enkele hond van meer dan 19 centimeter bij de schoft bezitten en konden zelfs dan alleen een hond hebben die gewaardeerd werd op vijf pond of minder. Bovendien konden alleen landadelaren honden met hele staarten bezitten; anders zou een belasting worden geheven op het dier, dat gewone mensen niet konden betalen. Om deze regels te voorkomen, hadden pachtboeren honden die niet gemakkelijk als jachthond werden herkend, met een waarde van minder dan vijf Britse ponden, minder dan 19 centimeter lang en met gekoppelde staarten. De Soft Coated Wheaten Terrier is ontwikkeld tegen deze historische achtergrond.
Ierse folklore vertelt dat in 1588 een hond naar de kust van Ierland zwom van een zinkend schip na de nederlaag van de Spaanse Armada. Hij zou zogenaamd gepaard zijn gegaan met inheemse terriërs om de Ierse terriërrassen van vandaag te produceren, misschien inclusief de Wheaten. De meeste historici waarderen deze Ierse verhalen en zijn het erover eens dat de Wheaten enkele honderden jaren terug te voeren zijn. De gedachte van vandaag is echter dat de Wheaten Terrier waarschijnlijk ouder is en feitelijk heeft bijgedragen aan de creatie van de andere Ierse terriërs, waaronder de Kerry Blue en de Irish, ondanks het feit dat die twee terriërs door de Ierse Kennel Club werden erkend lang voordat de Wheaten was. Er wordt ook gedacht dat er een verband is tussen de Wheaten en de Ierse Wolfshond, die te zien is wanneer ze de twee naast elkaar observeren.
De Wheaten was een multifunctionele boerderijhond voor de worstelende pachters, die als bewaker van eigendommen, mensen en bezittingen fungeerde, een ongedierteversterfing en een bekwame herder voor kuddes schapen en zelfs kuddes vee. Hun goed ontwikkelde zintuigen van aanblik en geur hielpen hen bij het jagen op klein wild met hun meesters, en hun scherpe schors waarschuwde voor de nadering van vreemden. Door hun gelijkmatige instelling, hun verlangen om te behagen en hun dikke vacht waren ze aanpasbaar aan bijna elke taak die van hen werd gevraagd - inclusief naar de grond gaan om das en vos te lassen. Naast al deze kritieke vaardigheden, werd de Wheaten Terrier een geliefde metgezel voor de families van de boeren.
De Irish Kennel Club herkende de Soft Coated Wheaten Terrier tot 1937 niet en concurreerde voor het eerst op de Ierse Kennel Club-specialiteitshow op Saint Patrick's Day in hetzelfde jaar. Het ras maakte zijn weg naar de Verenigde Staten in 1946. Volgens een record kwam een nest van zes Wheatens dat jaar van Belfast naar Massachusetts. Lydia Vogles uit Springfield heeft twee van deze pups gekocht en deze het volgende jaar tentoongesteld op de Westminster Kennel Club Dog Show in Madison Square Garden. Hoewel deze zes honden uiteindelijk zeventien bekende nakomelingen produceerden, kreeg het ras pas in 1957 veel publieke aandacht of interesse, toen de Gramachree Kennel van New York (de familie O'Connor) en de Sunset Hills Kennel van Connecticut (de familie Arnolds) begonnen. campagne voeren voor hun Wheaten Terriers serieus in de Miscellaneous Class van de American Kennel Club.
De Soft Coated Wheaten Terrier Club of America werd opgericht op Saint Patrick's Day van 1962. De belangstelling voor het ras steeg en binnen een decennium werden meer dan 1.000 bekende Wheatens geïdentificeerd en / of in competitie in dit land, met meer dan 500 rasliefhebbers aan het werk om rasherkenning te krijgen. De Wheaten werd toegelaten tot het American Kennel Club Stud Book in 1973, hetzelfde jaar dat het ras in aanmerking kwam om met volledige registratie deel te nemen aan de Terrier Group van de AKC. Het ras had zijn eerste AKC-conformatiekampioen binnen enkele dagen. Canada erkende de Soft Coated Wheaten Terrier in 1978. |