 |
|
Chien de Berger anglais ancestral (Bobtail) Standard FCI Nº 16
|
|
|
Origine
|
|
Grande-Bretagne |
Traduction
|
|
Valérie Degeeter |
Groupe
|
|
Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse) |
Section
|
|
Section 1 Chiens de berger |
Epreuve
|
|
Sans épreuve de travail |
Reconnaissance à titre définitif par la FCI
|
|
lundi 25 novembre 1963 |
Publication du standard officiel en vigueur
|
|
mercredi 13 octobre 2010 |
Dernière mise à jour
|
|
vendredi 15 juin 2012 |
In English, this breed is said
|
 |
Old English Sheepdog (Bobtail) |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Altenglischer schäferhund (Bobtail) |
En español, esta raza se dice
|
 |
Antiguo perro de pastor inglés (Bobtail) |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Oud Engels Sheepdog (Bobtail) |
Utilisation
|
Chien de berger. |
|
Bref aperçu historique
|
Bien que le registre du Old English Sheepdog soit britannique, ses ancêtres sont supposés être les European Shepherd Dogs ou les chiens de type Owtcharka et Bergamasco, croisés aux chiens de berger britanniques. Aujourd’hui, le Old English Sheepdog est considéré en tant que race d’origine britannique, autrement connu sous le nom de Bob-Tail. Chien fort, compact, couvert d’un poil abondant. Son poil est typique et inaltérable. En somme un chien de campagne, intelligent et gentil; typé d’un aboiement caractéristique pour chasser chaque intrus. |
Aspect général
|
Chien fort, qui semble inscriptible dans un carré, très harmonieux de construction, de constitution robuste. Absolument pas haut sur pattes, tout couvert d’un poil abondant. Chien trapu, musclé, solide, dont l’expression est très intelligente. Les formes naturelles ne doivent pas être modifiées artificiellement par l’usage de ciseaux ou de la tondeuse. Doué d’une grande vigueur, présentant une ligne du dessus légèrement inclinée et un corps en forme de poire quand il est vu de dessus. Il présente un roulis typique dans sa démarche lorsqu’il va l’amble ou au pas normal. Son aboiement a un timbre qui lui est propre. |
Proportions importantes
|
Le chien étant debout, le garrot est plus bas que les reins. Sa tête est proportionnée à la taille du corps. La longueur du museau mesure approximativement la moitié de la longueur totale de la tête. |
Comportement / caractère
|
Chien docile au caractère égal. Hardi, fidèle et digne de confiance ; il n’est aucunement craintif ni agressif s’il n’est pas provoqué. |
Tête
|
Région crânienne
|
Crâne
|
|
Le crâne est volumineux et plutôt de forme carrée. Les régions sus-orbitaires sont bien arquées. |
Stop
|
|
Bien marqué. |
Région faciale
|
Truffe
|
|
Forte et de couleur noire. Les narines sont larges. |
Museau
|
|
Fort, carré et tronqué. |
Mâchoires et dents
|
|
Dents solides, grandes et rangées régulièrement. Articulé en ciseaux. Les mâchoires sont fortes et offrent un articulé en ciseaux parfait, régulier et complet, c‘est à dire que les incisives supérieures recouvrent les inférieures dans un contact étroit et sont implantées bien d’équerre par rapport aux mâchoires. L’articulé en pince est toléré mais non recherché. |
Yeux
|
|
Bien écartés. Les yeux sont foncés ou vairons. Les deux yeux bleus sont admis. Les yeux clairs sont un défaut. On préférera le pourtour des yeux pigmenté. |
Oreilles
|
|
Petites et portées à plat sur les côtés de la tête. |
Cou
|
Assez long, fort, gracieusement galbé. |
Corps
|
Généralité
|
|
Plutôt court et compact. |
Rein
|
|
Très robuste, large et légèrement arqué. |
Poitrine
|
|
Région sternale bien descendue et ample. |
Côtes
|
|
Côtes bien cintrées. |
Queue
|
Ecourtée comme était de coutume auparavant ou queue courte de naissance. Coupée: La coutume était de procéder à l’amputation complète de la queue. Non coupée: Port naturel. Bien frangée et pourvue d’un poil abondant et dur de texture. |
Membres antérieurs
|
Epaules
|
|
Les omoplates doivent être bien obliques ; elles sont plus resserrées au garrot qu’aux pointes des épaules. Les épaules chargées ne sont pas recherchées. |
Coudes
|
|
Bien ajustés contre la poitrine. |
Avant-bras
|
|
Les antérieurs sont parfaitement droits ; leur ossature est très forte ; ils soutiennent le corps de sorte qu’il n’est pas près de terre. |
Pieds antérieurs
|
|
Ils sont petits, ronds et serrés ; doigts bien cambrés ; coussinets épais et durs. Les pieds ne sont tournés ni en dedans, ni en dehors. |
Membres postérieurs
|
Généralités
|
|
L’arrière est bien enveloppé, rond et musclé. |
Grassets
|
|
Bien angulé, mais pas excessivement. |
Jambes
|
|
Longue et bien développée. |
Jarret
|
|
Bien descendu, mais pas excessivement. |
Métatarse
|
|
Vu de derrière, les jarrets doivent être parfaitement parallèles. |
Pieds postérieurs
|
|
Ils sont petits, ronds et serrés ; doigts bien cambrés ; coussinets épais et durs. Les pieds ne sont tournés ni en dedans, ni en dehors. |
Allures
|
A la marche, le bobtail roule de l’arrière à la façon d’un ours. Au trot, l’extension est facile et l’impulsion donnée par les postérieurs est puissante, les membres se déplaçant dans des plans parallèles à l’axe du corps. Galop très élastique. Aux allures lentes, certains chiens peuvent avoir la tendance à aller l’amble. En action, le chien peut adopter un port de tête naturellement plus bas. |
Robe
|
Qualité du poil
|
|
Abondant, de texture bien rêche, il n’est pas droit mais hirsute et exempt de boucles. Le sous-poil est un feutrage imperméable. La tête et le crâne sont bien couverts de poils. Les oreilles sont modérément garnies. Le cou a une bonne garniture, de même que les membres antérieurs, sur tout leur pourtour. Le poil est plus abondant sur l’arrière-main que sur le reste du corps. Il faut attacher plus d’importance à la qualité et à la texture du poil qu’à sa simple longueur et l’abondance. |
Couleur du poil
|
|
Tout ton de gris, grisonné ou bleu. Le corps et l’arrière-main sont de couleur uniforme avec ou sans de petites marques blanches (chaussettes) aux extrémités des membres. Les marques blanches dans les zones unicolores sont à décourager. La tête, le cou, les membres antérieurs et le dessous du ventre doivent être blancs avec ou sans marques. Tout ton de marron est un défaut. |
Taille et poids
|
Hauteur au garrot
|
|
Mâles 61 cm, femelles 56 cm. Le type et l’équilibre des formes sont de la plus grande importance et ne doivent en aucun cas être sacrifiés à la taille seule. |
Défauts
|
• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel. • Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité. |
|
Défauts entrainant l’exclusion
|
Chien agressif ou peureux. |
NB :
|
• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié. • Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires. • Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum. • Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction. |
Compléments apportés par les visiteurs
|
The origins of the Bobtail breed are rooted in South-Russian Ovcharkas, Polish Lowland Sheepdogs, French Briards and Scottich Bearded Collies. It was developed in western England as a powerful defender and herder of livestock. The Old English Sheepdog's nickname "Bobtail" comes from the practice of docking the tails of working dogs as a proof of occupation for tax exemption. The breed was standardized in the late 1800's and the Old English Sheepdog became a popular show dog and urban companion. Playful, friendly and gentle with children, the Bobtail makes an excellent family pet. It is also an alert and capable watchdog. Its body is massive, strong and well-boned. The Bobtail is an agile and energetic dog which enjoys an active lifestyle. This breed needs a fair ammount of grooming and upkeep. The rich coat is long and soft, allowed in any shade of gray, blue or merle with white markings. Average height is around 23 inches. |
Historique détaillé
|
En collaboration avec le Bobtail Club de France que nous remercions infiniment.
Ses origines sont incertaines On sait très peu de choses au sujet des ancêtres du Bobtail. On avance plusieurs hypothèses selon lesquelles des Mâtins romains et celtes, le Lévrier écossais, le Chien de Brie, le Berger des Pyrénées, le Labrit et même des chiens de bergers d’Europe de l’Est à poil long seraient des ancêtres du Bobtail que nous connaissons aujourd’hui. Les antécédents français du Bobtail sont tout à fait plausibles, vu les nombreux échanges effectués très tôt entre la France et l’Angleterre. Au XIIe siècle, les possessions anglaises sur le territoire de France étaient loin d’être négligeables et représentait environ un tiers de la France d’aujourd’hui ! Dès cette époque, des Bergers pyrénéens, des Labrits et autres chiens de bergers à poil long ont donc pu être ramenés en Angleterre. Vint ensuite la guerre de Cent Ans dont les mouvements de troupes ont très certainement contribué à des importations. A propos d’une éventuelle influence des Mâtins italiens, il faudrait remonter à la période où les Romains partaient à la conquête des îles britanniques. Ils restèrent maîtres de la Grande-Bretagne (et surtout du sud de l’Angleterre) jusqu’au Ve siècle. Ce qui pourrait expliquer un apport de sang italien, mais dans quelles proportions ? Il est une autre possibilité, si l’on tient compte des Grandes Invasions du début du Moyen Age (entre autres, des Saxons en Grande-Bretagne ; des Huns et des Goths sur le continent). On peut imaginer bon nombre de croisements entre les chiens qui les accompagnaient et ceux des pays traversés. Si l’on part du principe que le Bobtail est issu de chiens venus de France, et plus particulièrement du bassin d’Aquitaine, il n’est pas exclu qu’il soit un amalgame de chiens celtes, italiens, hongrois, français et anglais ! Les hypothèses précédemment citées laissent à penser qu’une parenté française n’est pas impossible. Toutefois, si le Bobtail que nous connaissons aujourd’hui possède de lointains ancêtres étrangers, la race elle-même n’a pu se développer que grâce à des chiens locaux, précisément du sud de l’Angleterre. Dans le doute, il nous faut admettre que les origines du Bobtail demeurent incertaines.
Bobtail ou queue écourtée L’Old English Sheepdog (ou vieux chien de berger anglais) n’était pas à l’origine le chien de compagnie qu’il est devenu aujourd’hui. Il gardait la ferme et ses habitants, et les éleveurs de bétail se l’étaient adjoint comme conducteur des troupeaux. Son gabarit imposant, son dynamisme et son courage en faisaient un auxiliaire précieux, dont la particularité résidait en une queue écourtée. Le terme « Bobtail », n’est pas spécifique à la race: d’autres chiens de travail qui ne ressemblaient pas forcément à l’Old English Sheepdog, et dont la queue avait été amputée, furent qualifiés de « Bobtailed »; mais ce terme, également utilisé à propos de certains chevaux, devint bientôt partie intégrante du nom : Old English Bobtail (ou Bobtailed) Sheepdog. A la fin du XVIIIe siècle, on mentionnait que des chiens sans queue étaient chargés de conduire boeufs et moutons sur les routes. Pourquoi leur écourtait-on la queue ? On a dit que ces gros chiens étaient ainsi exemptés de la taxe redevable pour la possession de tout mâtin affecté à la garde des maisons. En fait, il manque des documents historiques corroborant cette version. En voici une autre : tout au long de leur chemin, ces chiens devaient être régulièrement pris à partie par leurs congénères locaux ; pour éviter à la queue et aux oreilles, très vulnérables, de saigner énormément à la suite de ces rencontres, les écourter constituait une bonne précaution. Voilà une autre explication assez plausible. Avec l’avènement du chemin de fer, les rudes conducteurs de troupeaux sur routes risquaient de disparaître. A l’époque peu de bergers se préoccupaient des manifestations canines qui se développaient à la fin du XIXe siècle. Ajoutons aussi que leur travail très prenant ne leur en laissait pas le loisir. Heureusement, la cynophilie débutait et se préoccupa de sauver ce type de chien traditionnel. On note qu’en 1873, trois spécimens de bobtail firent leur apparition à l’exposition canine de Birmingham.
Un premier Standard en 1888 Parmi les premiers Old English Sheepdogs on retiendra un mâle né vers 1883 et nommé «Wall-eyed Bob ». Il naquit anoure (sans queue) et fut exposé avec succès. Il appartint respectivement à Mr. J. Thomas (qui contribua grandement au lancement de l’élevage du Bobtail aux Etats-Unis), puis à Mrs.Fare Fosse. De Bob, on remarque Wall-eyed Flo; comme son père, elle possédait deux yeux bleus, particularité très appréciée par les fermiers de l’époque. A la suite de Wall-eyed Bob, de nombreux chiens virent le jour chez Mrs. Fosse, propriétaire de l’affixe « Weather » : Ch. Fair Weather, Ch. Rough Weather, Glorious Weather, etc... Le Dr Edwardes-Ker produisit, en mai 1887, un Bobtail qui allait être à la base de toutes les lignées du début du XXe siècle: Sir Cavendish (Sir Caradoe x Dame Ruth). On dit de lui qu’il fut l’un des meilleurs Bobtails de son temps. De sa mère, il aurait hérité d’une queue naturellement courte. Sir Cavendish fut le mâle fondateur de la célèbre lignée « Watch ». Le Old English Sheepdog Club fut fondé en 1888 par Sir Humprey de Trattford, qui en fut également le président jusqu’en 1911. |
 |
|
Old English Sheepdog (Bobtail) FCI Standard No. 16
|
|
|
Origin
|
|
Great Britain |
Group
|
|
Group 1 Sheepdogs and Cattle Dogs (except Swiss Cattle Dogs) |
Section
|
|
Section 1 Sheepdogs |
Working
|
|
Without working trial |
Acceptance on a definitive basis by the FCI
|
|
Monday 25 November 1963 |
Publication of the official valid standard
|
|
Wednesday 13 October 2010 |
Last update
|
|
Wednesday 05 January 2011 |
En français, cette race se dit
|
 |
Chien de Berger anglais ancestral (Bobtail) |
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
|
 |
Altenglischer schäferhund (Bobtail) |
En español, esta raza se dice
|
 |
Antiguo perro de pastor inglés (Bobtail) |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Oud Engels Sheepdog (Bobtail) |
|
Brief historical summary
|
Though the Old English Sheepdogs registry is listed as Britain its actual ancestry is thought to be from the European Shepherd Dogs of the Owtcharka and Bergamasco types bred to sheepdogs of Britain. It is now regarded as a native British breed, often called the Bob-Tail. Strong, compact and profusely coated; his coat is a distinctive feature and is weather-resistant. Basically a country dog, intelligent and friendly; he has a particularly resonant bark sufficient to frighten off any intruder. |
General appearance
|
Strong, square-looking dog of great symmetry and overall soundness. Absolutely free from legginess, profusely coated all over. A thick-set muscular, able-bodied dog with a most intelligent expression. The natural outline should not be artificially changed by scissoring or clipping. Of great stamina, exhibiting a gently rising topline, and a pear-shaped body when viewed from above. The gait has a typical roll when ambling or walking. Bark has a distinctive toned quality. |
Important proportions
|
Dog standing lower at withers than loin. Head in proportion to the size of the body. Muzzle measuring approximately half of the total head length. |
Behaviour / temperament
|
A biddable dog of even disposition. Bold, faithful and trustworthy, with no suggestion of nervousness or unprovoked aggression. |
Head
|
Cranial region
|
Skull
|
|
Capacious, rather square. Well arched above eyes. |
Stop
|
|
Well defined. |
Facial region
|
Nose
|
|
Large and black. Nostrils wide. |
Muzzle
|
|
Strong, square and truncated. |
Jaws and teeth
|
|
Teeth strong, large and evenly placed. Scissor bite - jaws strong with a perfect, regular and complete scissor bite, i.e. upper teeth closely overlapping the lower teeth and set square to the jaws. Pincer bite tolerated but undesirable. |
Eyes
|
|
Set well apart. Dark or wall eyes. Two blue eyes acceptable. Light eyes undesirable. Pigmentation on the eye rims is preferred. |
Ears
|
|
Small and carried flat to side of head. |
Neck
|
Fairly long, strong, arched gracefully. |
Body
|
Body
|
|
Rather short and compact. |
Loin
|
|
Very sturdy, broad and gently arched. |
Chest
|
|
Deep, capacious brisket. |
Ribs
|
|
Ribs well-sprung. |
Tail
|
Previously customarily docked or natural stumpytail. Docked: Customarily completely docked. Undocked: Natural carriage. Well feathered with abundant hard-textured coat. |
Forequarters
|
Shoulders
|
|
Well laid back, being narrower at the point of withers than at the point of shoulder. Loaded shoulders undesirable. |
Elbows
|
|
Fitting close to brisket. |
Forearm
|
|
Forelegs perfectly straight, with plenty of bone, holding body well from ground. |
Forefeet
|
|
Small, round and tight. Toes well arched. Pads thick and hard. Turning neither in nor out. |
Hindquarters
|
Generality
|
|
Quarters well covered, round and muscular. |
Lower thigh
|
|
Long and well developed. |
Stifle
|
|
Well turned, but not exaggerated. |
Metatarsus
|
|
Parallel, viewed from behind. |
Hock
|
|
Set low. |
Hind feet
|
|
Small, round and tight. Toes well arched. Pads thick and hard. Turning neither in nor out. |
Gait and movement
|
When walking, exhibits a bear-like roll from the rear. When trotting, shows effortless extension and strong driving rear action, with legs moving straight along line of travel. Very elastic at the gallop. At slow speeds, some dogs may tend to pace. When moving, the head carriage may adopt a naturally lower position. |
Coat
|
Hair
|
|
Profuse, of good harsh texture, not straight, but shaggy and free from curl. Undercoat of waterproof pile. Head and skull well covered with hair, ears moderately coated, neck well coated, forelegs well coated all round, hindquarters more heavily coated than rest of body. Quality and texture to be considered above length and profusion. |
Colour
|
|
Any shade of grey, grizzle or blue. Body and hindquarters of solid colour with or without white socks. White patches in the solid area to be discouraged. Head, neck, forequarters and under belly to be white with or without markings. Any shade of brown undesirable. |
Size and weight
|
Height at withers
|
|
Males 61 cms and upwards, females 56 cms and upwards. Type and symmetry of greatest importance, and on no account to be sacrified to size alone. |
Faults
|
• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work. • Faults listed should be in degree of seriousness. |
|
Disqualifying faults
|
Aggressive or overly shy. |
NB :
|
• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified. • The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying. • Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum. • Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding. |
Additional information from visitors
|
The origins of the Bobtail breed are rooted in South-Russian Ovcharkas, Polish Lowland Sheepdogs, French Briards and Scottich Bearded Collies. It was developed in western England as a powerful defender and herder of livestock. The Old English Sheepdog's nickname "Bobtail" comes from the practice of docking the tails of working dogs as a proof of occupation for tax exemption. The breed was standardized in the late 1800's and the Old English Sheepdog became a popular show dog and urban companion. Playful, friendly and gentle with children, the Bobtail makes an excellent family pet. It is also an alert and capable watchdog. Its body is massive, strong and well-boned. The Bobtail is an agile and energetic dog which enjoys an active lifestyle. This breed needs a fair ammount of grooming and upkeep. The rich coat is long and soft, allowed in any shade of gray, blue or merle with white markings. Average height is around 23 inches. |
Detailed history
|
In collaboration with the Bobtail Club de France that we thank very much.
Its origins are uncertain We know very little about the ancestors of the Bobtail. Several hypotheses are advanced according to which Roman and Celtic Mastins, the Scottish Greyhound, the Brie Dog, the Pyrenean Shepherd, the Labrit and even long-haired Eastern European Shepherd Dogs are ancestors of the Bobtail that we know today. The French antecedents of the Bobtail are quite plausible, given the many exchanges made between France and England very early. In the twelfth century, English possessions on the territory of France were far from negligible and represented about a third of France today! From this time, Pyrenean shepherds, Labrits and other long-haired shepherd dogs were brought back to England. Then came the Hundred Years War whose troop movements certainly contributed to imports. With regard to the possible influence of the Italian Mastins, we should go back to the period when the Romans were conquering the British Isles. They remained masters of Great Britain (and especially of the south of England) until the fifth century. Which could explain a contribution of Italian blood, but in what proportions? There is another possibility, if we take into account the Great Invasions of the early Middle Ages (among others, Saxons in Britain, Huns and Goths on the continent). We can imagine many crosses between the dogs that accompanied them and those of the countries crossed. If one assumes that the Bobtail is from dogs from France, and more particularly the Aquitaine basin, it is not excluded that it is an amalgam of Celtic dogs, Italian, Hungarian, French and English ! The above hypotheses suggest that a French relationship is not impossible. However, if the Bobtail that we know today has distant foreign ancestors, the breed itself could only develop thanks to local dogs, precisely from the south of England. In doubt, we must admit that the origins of Bobtail remain uncertain.
Bobtail or shortened tail The Old English Sheepdog (or Old English Sheepdog) was not originally the pet dog he became today. He was guarding the farm and its inhabitants, and the cattle ranchers had appointed him as herdsman. Its imposing size, its dynamism and its courage made it a precious auxiliary, whose peculiarity lay in a shortened tail. The term "Bobtail" is not race-specific: other working dogs that did not look like Old English Sheepdog, and whose tail had been amputated, were termed "Bobtailed"; but this term, also used for some horses, soon became part of the name: Old English Bobtail (or Bobtailed) Sheepdog. At the end of the eighteenth century, it was mentioned that dogs without tail were responsible for driving oxen and sheep on the roads. Why did they cut their tail? It has been said that these big dogs were thus exempt from the tax payable for the possession of any mastiff assigned to the guardianship of the houses. In fact, it lacks historical documents corroborating this version. Here is another: all along their way, these dogs had to be regularly attacked by their local counterparts; to avoid the extremely vulnerable tail and ears from bleeding heavily as a result of these encounters, shortening them was a good precaution. This is another rather plausible explanation. With the advent of the railroad, harsh herdsmen on the roads were in danger of disappearing. At the time, few shepherds were concerned about the dog demonstrations that developed in the late nineteenth century. Let's also add that their busy work did not leave them free. Fortunately, the dog started and was concerned to save this type of traditional dog. In 1873, three bobtail specimens appeared at the Birmingham Dog Show.
A first Standard in 1888 One of the first Old English Sheepdogs is a male born around 1883 and named "Wall-eyed Bob". He was born anoure (without tail) and was successfully exposed. It belonged respectively to Mr. J. Thomas (who contributed greatly to the launch of the Bobtail breeding in the United States), then to Mrs. Fare Fosse. From Bob, we notice Wall-eyed Flo; like her father, she had two blue eyes, a particularity much appreciated by the farmers of the time. As a result of Wall-eyed Bob, many dogs were born at Mrs.'s home. Pit, owner of the weather affix: Fair Weather Ch, Rough Weather Ch, Weather Glorious, etc ... Dr. Edwardes-Ker produced, in May 1887, a Bobtail which was to be the basis of all lineages of the early twentieth century: Sir Cavendish (Sir Caradoe x Lady Ruth). It is said of him that he was one of the best Bobtails of his time. From his mother, he would have inherited a naturally short tail. Sir Cavendish was the founding male of the famous "Watch" line. The Old English Sheepdog Club was founded in 1888 by Sir Humprey of Trattford, who was also president until 1911. |
 |
|
Altenglischer schäferhund (Bobtail) FCI-Standard Nr. 16
|
|
|
Ursprung
|
|
Grossbritannien |
Übersetzung
|
|
Frau Patricia Hubert und Herr J.Pilz. Überarbeitet von Herrn W. Schicker. überarbeitet & ergänzt, Christina Bailey |
Gruppe
|
|
Gruppe 1 Hütehunde und Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde) |
Sektion
|
|
Sektion 1 Schäferhunde |
Arbeitsprüfung
|
|
Ohne Arbeitsprüfung |
Endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
|
|
Montag 25 November 1963 |
Publikation des gültigen offiziellen Standards
|
|
Mittwoch 13 Oktober 2010 |
Letzten Aktualisierung
|
|
Mittwoch 05 Januar 2011 |
En français, cette race se dit
|
 |
Chien de Berger anglais ancestral (Bobtail) |
In English, this breed is said
|
 |
Old English Sheepdog (Bobtail) |
En español, esta raza se dice
|
 |
Antiguo perro de pastor inglés (Bobtail) |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Oud Engels Sheepdog (Bobtail) |
|
Kurzer geschichtlicher abriss
|
Obwohl die Herkunft des Old English Sheepdog’s als Grossbritannien registriert ist, ist es wahrscheinlicher, dass seine Vorfahren eine Kombination der europäischen Schäferhunde Owtcharka und Bergamasco mit den Schäferhunden von Grossbritannien sind. Er wird jetzt als eine ursprüngliche britische Rasse angesehen und häufig auch Bobtail genannt. Kräftig, kompakt und reichlich behaart; sein Fell ist ein auffälliges Merkmal und wetterabweisend. Er ist im wesentlichen ein Landhund, intelligent und freundlich; er hat ein auffällig klangvolles Bellen, welches ausreicht Eindringlinge abzuschrecken. |
Allgemeines erscheinungsbild
|
Kräftiger, quadratisch aussehender Hund, sehr symmetrisch, Gesundheit und Leistungsfähigkeit zeigend. Auf keinen Fall hochläufig, überall üppig behaart. Ein untersetzter, muskulöser, robuster Hund mit höchst intelligentem Ausdruck. Die natürliche äu?ere Linie sollte weder durch Scheren noch durch Schneiden künstlich verändert werden. Mit grosser Ausdauer ausgestattet, eine sanft ansteigende Rückenlinie aufzeigend, mit einem – von oben gesehen- birnenförmigen Körper. Im normalen Gang oder im Passgang ist ein Rollen typisch für die Bewegung. Sein Bellen ist an einem speziellen Tonfall erkennbar. |
Wichtige proportionen
|
Der Hund steht niedriger im Widerrist als in der Lendenpartie. Der Kopf ist in Proportion zu der Grösse des Körpers. Der Fang ist ungefährt halb so lang wie die Gesamtlänge des Kopfes. |
Verhalten / charakter (wesen)
|
Ein anpassungsfähiger Hund mit ausgeglichenem Wesen, kühn, treu und zuverlässig, ohne jegliches Zeichen von Nervosität oder unbegründeter Aggressivität. |
Kopf
|
Oberkopf
|
Schädel
|
|
Geräumig, ziemlich quadratisch ; oberhalb der Augen gut gewölbt. |
Stop
|
|
Deutlich ausgeprägt. |
Facial region
|
Nasenschwamm
|
|
Gross und schwarz, mit grossen Nasenlöchern. |
Fang
|
|
Kräftig, quadratisch und wie abgeschnitten. |
Kiefer / Zähne
|
|
Kräftige, grosse und gleichmässig stehende Zähne. Scherengebiss : Kräftige Kiefer mit einem perfekten, regelmässigen und vollständigen Scherengebiss, d.h. dass die obere Schneidezahnreihe ohne Zwischenraum über die untere greift und die Zähne senkrecht im Kiefer stehen. Zangengebiss zulässig, aber unerwünscht. |
Augen
|
|
Gut auseinander stehend, dunkel oder „Wall-Eyes“ (Glasaugen). Zwei blaue Augen sind akzeptabel. Helle Augen sind unerwünscht. Pigmentierung der Lidränder wird bevorzugt. |
Ohren
|
|
Klein und flach an den Seiten des Kopfes anliegend getragen. |
Hals
|
Ziemlich lang, kräftig, anmutig, würdevoll gewölbt. |
Körper
|
Allgemeinheit
|
|
Ziemlich kurz und kompakt. |
Lenden
|
|
Sehr kräftig, breit und leicht gewölbt. |
Brust
|
|
Tief und geräumig, mit gut gewölbten Rippen. |
Rute
|
Früher üblicherweise kupiert oder angeborene Stummelrute. Kupiert: Üblicherweise vollständig kupiert. Unkupiert: Natürlich getragen. Gut befedert mit reichlich Haar von harter Textur. |
Vorderhand
|
Allgemeines
|
|
Absolut gerade Vorderläufe von kräftiger Knochensubstanz, den Körper stabil tragend. |
Schultern
|
|
Sie sollten gut zurückliegen und am Widerrist enger zusammen stehen als an den Schultergelenken. Überladene Schultern sind unerwünscht. |
Ellenbogen
|
|
Liegen dicht am Brustkorb an. |
Unterarm
|
|
Absolut gerade Vorderläufe mit kräftiger Knochensubstanz, den Körper stabil tragend. |
Vorderpfoten
|
|
Schmal, rund und geschlossen. Zehen gut gewölbt. Ballen dick und hart, weder ein- noch ausdrehend |
Hinterhand
|
Allgemeines
|
|
Die Hinterhand ist gut mit Haar bedeckt, gerundet und muskulös. |
Unterschenkel
|
|
Lang und gut entwickelt. |
Knie
|
|
Gut gewinkelt, aber nicht übertrieben. |
Hintermittelfuss
|
|
Von hinten gesehen parallel stehend. |
Sprunggelenk
|
|
Tief angesetzt. |
Hinterpfoten
|
|
Schmal, rund und geschlossen. Zehen gut gewölbt. Ballen dick und hart, weder ein- noch ausdrehend. |
Gangwerk
|
Der Bobtail entwickelt im Schritt ein bärenhaftes Rollen aus der Hinterhand. Im Trab zeigt er mühelose Streckung mit sehr kräftigem Schub, wobei sich die Läufe geradeaus in der Laufrichtung bewegen. Sehr elastischer Galopp. Bei langsamer Geschwindigkeit neigen einige Hunde zum Passgang. In der Bewegung kann der Kopf in einer natürlichen tieferen Haltung getragen werden. |
Coat
|
Haar
|
|
Reichlich, von guter, harter Struktur. Nicht gerade, sondern zottig und ohne Locken. Die Unterwolle bildet einen wasserdichten Flor. Kopf und Schädel gut mit Haar bedeckt, die Ohren sind mässig behaart, Hals gut, Vorderläufe rundum stark behaart. Die Hinterläufe sind stärker behaart als der Rest des Körpers. Qualität und Textur sind wichtiger als die Länge und Haarmenge. |
Farbe
|
|
Jede Schattierung von grau, "grizzle" oder blau. Körper und Hinterläufe sind durchgehend einfarbig, mit oder ohne weisse "Socken". Weisse Flecken im sonst einfarbigen Haarkleid sollten nicht gefördert werden. Kopf, Hals Vorderhand und Unterbauch sollten weiss, mit oder ohne Flecken sein. Jeder Anflug von Braun ist unerwünscht. |
Grösse und gewicht
|
Widerristhöhe
|
|
Für Rüden 61 cm und grösser, für Hündinnen 56 cm und grösser. Typ und Symmetrie sind von grösster Bedeutung und dürfen unter keinen Umständen nur der Grösse wegen geopfert werden. |
Fehler
|
• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen. • Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden. |
|
Disqualifizierende fehler
|
Aggressive oder übermässig ängstliche Hunde. |
NB :
|
• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden. • Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend. • Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden. • Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden. |
Ergänzungen durch die Besucher
|
The origins of the Bobtail breed are rooted in South-Russian Ovcharkas, Polish Lowland Sheepdogs, French Briards and Scottich Bearded Collies. It was developed in western England as a powerful defender and herder of livestock. The Old English Sheepdog's nickname "Bobtail" comes from the practice of docking the tails of working dogs as a proof of occupation for tax exemption. The breed was standardized in the late 1800's and the Old English Sheepdog became a popular show dog and urban companion. Playful, friendly and gentle with children, the Bobtail makes an excellent family pet. It is also an alert and capable watchdog. Its body is massive, strong and well-boned. The Bobtail is an agile and energetic dog which enjoys an active lifestyle. This breed needs a fair ammount of grooming and upkeep. The rich coat is long and soft, allowed in any shade of gray, blue or merle with white markings. Average height is around 23 inches. |
Detaillierter Verlauf
|
In Zusammenarbeit mit dem Bobtail Club de France, dem wir sehr danken.
Ihre Herkunft ist ungewiss Wir wissen sehr wenig über die Vorfahren des Bobtail. Mehrere Hypothesen werden aufgestellt, nach denen römische und keltische Mastins, der schottische Windhund, der Brie Hund, der Pyrenäen Schäfer, der Labrit und sogar langhaarige osteuropäische Schäferhunde Vorfahren des Bobtail sind wir wissen heute. Die französischen Vorläufer der Bobtail sind ziemlich plausibel, angesichts der vielen Austausch zwischen Frankreich und England sehr früh. Im zwölften Jahrhundert waren englische Besitzungen auf dem Territorium Frankreichs nicht zu vernachlässigen und repräsentierten heute ungefähr ein Drittel von Frankreich! Aus dieser Zeit wurden Pyrenäenhirten, Labrits und andere langhaarige Schäferhunde nach England zurückgebracht. Dann kam der Hundertjährige Krieg, dessen Truppenbewegungen sicherlich zu Importen beitrugen. Im Hinblick auf den möglichen Einfluss der italienischen Mastins sollten wir auf die Zeit zurückblicken, als die Römer die britischen Inseln eroberten. Sie blieben Meister von Großbritannien (und besonders von Südengland) bis zum fünften Jahrhundert. Was könnte einen Beitrag von italienischem Blut erklären, aber in welchen Proportionen? Es gibt noch eine andere Möglichkeit, wenn wir die großen Invasionen des frühen Mittelalters berücksichtigen (unter anderem Sachsen in Großbritannien, Hunnen und Goten auf dem Kontinent). Wir können uns viele Kreuzungen zwischen den Hunden, die sie begleiteten, und denen der gekreuzten Länder vorstellen. Wenn man annimmt, dass der Bobtail von Hunden aus Frankreich und insbesondere dem Aquitaine-Becken stammt, ist nicht auszuschließen, dass es sich um ein Amalgam aus keltischen Hunden, Italienisch, Ungarisch, Französisch und Englisch handelt ! Die obigen Hypothesen deuten darauf hin, dass eine französische Beziehung nicht unmöglich ist. Wenn jedoch der Bobtail, den wir heute kennen, entfernte ausländische Vorfahren hat, konnte die Rasse selbst nur dank lokaler Hunde, gerade aus dem Süden Englands, entstehen. Im Zweifel müssen wir zugeben, dass die Ursprünge von Bobtail ungewiss sind.
Bobtail oder verkürzter Schwanz Der Old English Sheepdog (oder Old English Sheepdog) war ursprünglich nicht der Haustierhund, der er heute wurde. Er bewachte die Farm und ihre Bewohner, und die Viehzüchter hatten ihn zum Hirten ernannt. Seine imposante Größe, seine Dynamik und sein Mut machten ihn zu einem wertvollen Hilfsmittel, dessen Besonderheit in einem verkürzten Schwanz lag. Der Begriff "Bobtail" ist nicht rennspezifisch: andere Arbeitshunde, die nicht wie Old English Sheepdog aussahen und deren Schwanz amputiert worden war, wurden als "Bobtailed" bezeichnet; aber dieser Begriff, auch für einige Pferde verwendet, wurde bald Teil des Namens: Old English Bobtail (oder Bobtailed) Sheepdog. Am Ende des achtzehnten Jahrhunderts wurde erwähnt, dass Hunde ohne Schwanz dafür verantwortlich waren, Ochsen und Schafe auf den Straßen zu treiben. Warum haben sie ihren Schwanz abgeschnitten? Es wurde gesagt, dass diese großen Hunde von der Steuer befreit waren, die für den Besitz eines Mastiffs zu zahlen ist, der der Sorge der Häuser zugeteilt ist. Tatsächlich fehlen historische Dokumente, die diese Version bestätigen. Hier ist noch etwas: Auf ihrem ganzen Weg wurden diese Hunde regelmäßig von ihren lokalen Kollegen zur Rede gestellt; Um zu vermeiden, dass der extrem verletzliche Schwanz und die Ohren infolge dieser Begegnungen stark bluten, war eine Verkürzung der Zeit eine gute Vorsichtsmaßnahme. Dies ist eine weitere ziemlich plausible Erklärung. Mit dem Aufkommen der Eisenbahn drohten harte Hirten auf den Straßen zu verschwinden. Zu dieser Zeit waren nur wenige Hirten besorgt über die Hundemonstrationen, die sich Ende des 19. Jahrhunderts entwickelten. Fügen wir hinzu, dass ihre arbeitsreiche Arbeit sie nicht frei ließ. Glücklicherweise begann der Hund und war daran interessiert, diese Art von traditionellem Hund zu retten. Im Jahr 1873 erschienen drei Bobtail-Exemplare auf der Birmingham Dog Show.
Ein erster Standard im Jahr 1888 Einer der ersten Old English Sheepdogs ist ein um 1883 geborener Rüde mit dem Namen "Wall-eyed Bob". Er wurde geboren (ohne Schwanz) und wurde erfolgreich ausgesetzt. Es gehörte Herrn J. Thomas (wer trug stark zum Start der Bobtail-Zucht in den Vereinigten Staaten bei), dann Frau Fare Fosse. Von Bob sehen wir Wall-eyed Flo; Wie ihr Vater hatte sie zwei blaue Augen, eine Besonderheit, die von den Bauern dieser Zeit sehr geschätzt wurde. Nach Wall-Eyed Bob wurden viele Hunde bei Mrs. zu Hause geboren. Pit, Besitzer des Wetters affix: Fair Wetter Ch, Rauh Wetter Ch, Wetter Glorious, etc ... Dr. Edwardes-Ker produzierte im Mai 1887 einen Bobtail, der die Grundlage aller Linien des frühen zwanzigsten Jahrhunderts sein sollte: Sir Cavendish (Sir Caradoe x Lady Ruth). Es wird von ihm gesagt, dass er einer der besten Bobtails seiner Zeit war. Von seiner Mutter hätte er einen natürlich kurzen Schwanz geerbt. Sir Cavendish war das Gründungsmännchen der berühmten "Watch" -Linie. Der Old English Sheepdog Club wurde 1888 von Sir Humprey von Trattford gegründet, der bis 1911 auch Präsident war. |
 |
|
Antiguo perro de pastor inglés (Bobtail) FCI Standard No. 16
|
|
|
Origen
|
|
Gran Bretaña |
Traducción
|
|
Brígida Nestler, supervisión Técnica Miguel Ángel Martínez |
Grupo
|
|
Grupo 1 Perros de pastor y perros boyeros (excepto perros boyeros suizos) |
Sección
|
|
Sección 1 Perros de pastor |
Prueba de trabajo
|
|
Sin prueba de trabajo |
Reconocimiento a título definitivo por la FCI
|
|
lunes 25 noviembre 1963 |
Publicación del estándar oficial válido
|
|
miércoles 13 octubre 2010 |
Última actualización
|
|
miércoles 05 enero 2011 |
En français, cette race se dit
|
 |
Chien de Berger anglais ancestral (Bobtail) |
In English, this breed is said
|
 |
Old English Sheepdog (Bobtail) |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Altenglischer schäferhund (Bobtail) |
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
|
 |
Oud Engels Sheepdog (Bobtail) |
Utilizacion
|
Perro de pastor. |
|
Breve resumen historico
|
Aunque en el registro el Old English Sheepdog sea considerado como británico, se cree que el antecesor era el perro de pastor europeo de tipo Owtcharka y Bergamasco cruzados con perros pastores británicos. En la actualidad es considerada una raza autóctona británica, muchas veces llamada Bob-Tail. Fuerte, compacto, cubierto de pelo tupido. El pelo es una característica y es resistente al clima. Básicamente un perro de campo, inteligente y amigable con un ladrido particular suficiente para ahuyentar a todo intruso. |
Aspecto general
|
Es un perro fuerte, simétrico, cuadrado, de construcción muy armoniosa y de constitución robusta. Absolutamente nada de debilidad en los miembros. Completamente cubierto de un pelo abundante. Es un perro musculoso, sólido y con una expresión muy inteligente. Las formas naturales no deben ser modificadas artificialmente usando tijeras o maquinas esquiladoras. De gran vitalidad, presentando una línea superior ligeramente ascendiente y, visto de arriba, un cuerpo en forma de pera. Tiene un balanceo típico cuando camina con paso de ambladura o con paso normal. Su ladrido tiene un timbre que le es característico. |
Proporciones importantes
|
En el perro, estando de pie, la cruz es más baja que el lomo. La cabeza proporcionada al tamaño del cuerpo. La longitud del hocico mide aproximadamente la mitad de la longitud total de la cabeza. |
Temperamento / comportamiento
|
Es un perro dócil con un buen carácter. Atrevido, fiel, y digno de confianza. No es de modo alguno temeroso o agresivo si no es provocado. |
Cabeza
|
Region craneal
|
Cráneo
|
|
Voluminoso y de forma cuadrada. La región supra-orbitaria está bien arqueada. |
Depresión naso-frontal (stop)
|
|
Bien definida. |
Facial region
|
Trufa
|
|
Grande y de color negro. Las ventanas nasales son anchas. |
Hocico
|
|
Fuerte, cuadrado y truncado. |
Mandíbulas / Dientes
|
|
Dientes fuertes, grandes y bien colocados. Mordida en tijera : las mandíbulas son fuertes y articulan en forma de tijera perfecta, regular y completa, es decir, que los incisivos superiores recubren los inferiores en contacto estrecho y están implantados en escuadra en relación a las mandíbulas. La mordida en pinza es tolerada pero indeseable. |
Ojos
|
|
Bien separados. Ojos de color oscuro u ojos gazeos. Los dos ojos azules son admitidos. Los ojos claros son un defecto. Se preferirá el borde de los ojos pigmentado. |
Orejas
|
|
Pequeñas y pegadas a los lados de la cabeza. |
Cuello
|
De buena longitud, fuerte y graciosamente arqueado. |
Cuerpo
|
Generalidad
|
|
Más bien corto y compacto. |
Lomo
|
|
Muy robusto, ancho y ligeramente arqueado. |
Pecho
|
|
Bien descendido y amplio. |
Costillas
|
|
Las costillas son bien arqueadas. |
Cola
|
Anteriormente la costumbre era amputar la cola o nacido naturalmente sin cola. Amputada : Habitualmente completamente amputada. Sin amputar : Porte natural. Con buen fleco y abundante pelo de textura dura. |
Miembros anteriores
|
Hombro
|
|
Las escápulas deben ser bien oblicuas, más cercanas en la zona de la cruz que en los hombros. Los hombros cargados son indeseables. |
Codo
|
|
Bien pegados al pecho. |
Antebrazo
|
|
Extremidades anteriores perfectamente derechas ; su osamenta es muy fuerte, sosteniendo el cuerpo de manera que no esté cerca de la tierra. |
Pies delanteros
|
|
No deben estar girados ni hacia dentro ni hacia fuera. Son pequeños y apretados. Dedos bien arqueados, almohadillas gruesas y sólidas. |
Miembros posteriores
|
Generalidad
|
|
El tercio posterior está bien cubierto de pelos, redondo y musculoso. |
Pierna
|
|
Larga y bien desarrollada. |
Rodilla
|
|
Bien angulada, pero sin exageración. |
Metatarso
|
|
Visto de atrás, deben estar perfectamente derechos. |
Corvejón
|
|
Bien descendido. |
Pies traseros
|
|
No deben estar girados ni hacia dentro ni hacia fuera. Son pequeños y apretados. Dedos bien arqueados, almohadillas gruesas y sólidas. |
Movimiento
|
Cuando camina, el posterior se balancea a la manera de un oso. Al trote, la extensión es fácil y la impulsión dada por les posteriores es potente. Los miembros se desplazan en planos paralelos al eje del cuerpo. Galope muy elástico. En movimientos lentos, ciertos perros pueden tener tendencia a marchar en paso de ambladura. En movimiento, el perro puede adoptar un porte de cabeza naturalmente más bajo. |
Manto
|
Pelo
|
|
Abundante, de textura bien áspera ; no es liso, pero sí hirsuto y exento de bucles. El subpelo es impermeable. La cabeza y el cráneo están bien cubiertos de pelo. Las orejas están moderadamente cubiertas. El cuello bien cubierto, así como los miembros anteriores sobre todo su contorno. El pelo es más abundante en el tercio posterior que en el resto del cuerpo. Se debe dar más importancia a la calidad, a la textura de pelo que a la longitud y abundancia. |
Color
|
|
Cualquier tonalidad de gris, grisáceo o azul. El cuerpo y el tercio posterior son de color uniforme, con o sin pequeñas manchas blancas en los extremos de los miembros (calcetines). Las manchas blancas en las zonas unicolores deben ser rechazadas. La cabeza, el cuello, las extremidades delanteras y la parte inferior del vientre deben ser blancos, con o sin manchas. Cualquier tonalidad marrón es indeseable. |
Tamaño y peso
|
Altura a la cruz
|
|
Machos 61 cm y más, hembras 56 cm y más. El tipo y el equilibrio de formas son de mayor importancia y no deben, en ningún caso, ser sacrificados por la talla. |
Faltas
|
• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional. • Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad. |
|
Faltas descalificantes:
|
Perro agresivo o temeroso. |
NB :
|
• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado. • Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias. • Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto. • Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza. |
Adiciones realizadas por los visitantes
|
The origins of the Bobtail breed are rooted in South-Russian Ovcharkas, Polish Lowland Sheepdogs, French Briards and Scottich Bearded Collies. It was developed in western England as a powerful defender and herder of livestock. The Old English Sheepdog's nickname "Bobtail" comes from the practice of docking the tails of working dogs as a proof of occupation for tax exemption. The breed was standardized in the late 1800's and the Old English Sheepdog became a popular show dog and urban companion. Playful, friendly and gentle with children, the Bobtail makes an excellent family pet. It is also an alert and capable watchdog. Its body is massive, strong and well-boned. The Bobtail is an agile and energetic dog which enjoys an active lifestyle. This breed needs a fair ammount of grooming and upkeep. The rich coat is long and soft, allowed in any shade of gray, blue or merle with white markings. Average height is around 23 inches. |
Historia detallada
|
En colaboración con el Bobtail Club de France, le agradecemos mucho.
Sus orígenes son inciertos Sabemos muy poco sobre los antepasados del Bobtail. Varias hipótesis se adelantan según las cuales los mastines romano y celta, el galgo escocés, el perro brie, el pastor pirenaico, el labrit e incluso los perros de pastor del este de Europa son antepasados del Bobtail que lo sabemos hoy. Los antecedentes franceses del Bobtail son bastante plausibles, dados los muchos intercambios realizados entre Francia e Inglaterra muy temprano. En el siglo XII, las posesiones inglesas en el territorio de Francia estaban lejos de ser insignificantes y representaban alrededor de un tercio de Francia hoy en día. A partir de ese momento, los pastores pirenaicos, Labrits y otros perros pastores de pelo largo fueron traídos de regreso a Inglaterra. Luego vino la Guerra de los Cien Años, cuyos movimientos de tropas ciertamente contribuyeron a las importaciones. Con respecto a la posible influencia de los Mastins italianos, debemos remontarnos al período en que los romanos conquistaron las Islas Británicas. Siguieron siendo maestros de Gran Bretaña (y especialmente del sur de Inglaterra) hasta el siglo quinto. Lo que podría explicar una contribución de sangre italiana, pero ¿en qué proporciones? Hay otra posibilidad, si tomamos en cuenta las Grandes Invasiones de la Alta Edad Media (entre otros, los sajones en Gran Bretaña, los hunos y los godos en el continente). Podemos imaginar muchas cruces entre los perros que los acompañaron y los de los países cruzados. Si se supone que el Bobtail es de perros de Francia, y más particularmente de la cuenca de Aquitania, no se excluye que sea una amalgama de perros celtas, italiano, húngaro, francés e inglés ! Las hipótesis anteriores sugieren que una relación francesa no es imposible. Sin embargo, si el Bobtail que conocemos hoy en día tiene antepasados extranjeros distantes, la raza en sí misma solo podría desarrollarse gracias a perros locales, precisamente del sur de Inglaterra. En la duda, debemos admitir que los orígenes de Bobtail siguen siendo inciertos.
Bobtail o cola acortada El Old English Sheepdog (o Old English Sheepdog) originalmente no era el perro mascota en el que se convirtió hoy. Estaba cuidando la granja y sus habitantes, y los ganaderos lo habían nombrado como pastor. Su tamaño imponente, su dinamismo y su valor lo convirtieron en un auxiliar precioso, cuya peculiaridad radica en una cola acortada. El término "Bobtail" no es específico de raza: otros perros que no se veían como Old English Sheepdog, y cuya cola había sido amputada, se llamaban "Bobtailed"; pero este término, que también se usa para algunos caballos, pronto se convirtió en parte del nombre: Old English Bobtail (o Bobtailed) Sheepdog. A finales del siglo XVIII, se mencionó que los perros sin cola eran responsables de conducir bueyes y ovejas en las carreteras. ¿Por qué les cortaron la cola? Se ha dicho que estos grandes perros estaban exentos del impuesto pagadero por la posesión de cualquier mastín asignado al cuidado de las casas. De hecho, carece de documentos históricos que corroboren esta versión. Aquí hay otro: a lo largo de su camino, estos perros fueron regularmente atacados por sus contrapartes locales; para evitar que la cola y los oídos extremadamente vulnerables sangraran mucho como resultado de estos encuentros, acortarlos fue una buena precaución. Esta es otra explicación bastante plausible. Con el advenimiento del ferrocarril, los duros pastores en las carreteras corrían peligro de desaparecer. En ese momento, pocos pastores estaban preocupados por las demostraciones de perros que se desarrollaron a fines del siglo XIX. Agreguemos también que su trabajo ocupado no los dejó en libertad. Afortunadamente, el perro comenzó y estaba preocupado por salvar este tipo de perro tradicional. En 1873, tres especímenes bobtail aparecieron en el Birmingham Dog Show.
Un primer estándar en 1888 Uno de los primeros perros pastor inglés antiguo es un hombre nacido alrededor de 1883 y llamado "Bob de ojos de pared". Nació anoure (sin cola) y fue expuesto con éxito. Pertenecía respectivamente al Sr. J. Thomas (que contribuyó en gran medida al lanzamiento de la cría Bobtail en los Estados Unidos), y luego a la Sra. Fare Fosse. De Bob, notamos Flo de ojos de pared; como su padre, ella tenía dos ojos azules, una particularidad muy apreciada por los granjeros de la época. Después de Bob con los ojos en la pared, muchos perros nacieron en la casa de la Sra. Pit, propietario del afijo de clima: Fair Weather Ch, Rough Weather Ch, Weather Glorioso, etc. El Dr. Edwardes-Ker produjo, en mayo de 1887, un Bobtail que sería la base de todos los linajes de principios del siglo XX: Sir Cavendish (Sir Caradoe x Lady Ruth). Se dice de él que fue uno de los mejores Bobtails de su tiempo. De su madre, él habría heredado una cola naturalmente corta. Sir Cavendish fue el hombre fundador de la famosa línea "Watch". El Old English Sheepdog Club fue fundado en 1888 por Sir Humprey de Trattford, quien también fue presidente hasta 1911. |
 |
|
Oud Engels Sheepdog (Bobtail) FCI standaard nr. 16
|
|
|
Land van oorsprong
|
|
Groot-Brittannië |
Vertaling
|
|
Francis Vandersteen |
Groep
|
|
Groep 1 Herdershonden en Veedrijvers (behalve Zwitserse Sennenhonden) |
Sectie
|
|
Sectie 1 Herdershonden |
Werkproef
|
|
Zonder werkproef |
Definitieve erkenning door de FCI
|
|
maandag 25 november 1963 |
Publicatie van de geldende officiële norm
|
|
woensdag 13 oktober 2010 |
Laatste update
|
|
woensdag 05 januari 2011 |
En français, cette race se dit
|
 |
Chien de Berger anglais ancestral (Bobtail) |
In English, this breed is said
|
 |
Old English Sheepdog (Bobtail) |
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
|
 |
Altenglischer schäferhund (Bobtail) |
En español, esta raza se dice
|
 |
Antiguo perro de pastor inglés (Bobtail) |
|
Kort historisch overzicht
|
Hoewel het register Oud Engels Sheepdog is Brits, zijn zijn voorouders zou moeten zijn Europese Dogs of Shepherd type honden en Owtcharka Bergamasco herdershonden overgestoken naar Groot-Brittannië. Vandaag de dag is het Oud-Engels Sheepdog beschouwd als een ras van Britse afkomst, ook wel bekend als Bob-Tail. Sterke hond, compact, bedekt met overvloedig haar. Zijn haar is typisch en onveranderlijk. Kortom, een land hond, intelligent en vriendelijk, een typisch kenmerk blaffen om elke indringer te jagen. |
Algemeen totaalbeeld
|
Een sterke, vierkant tonende hond van grote evenredigheid en algehele soundness. Volkomen vrij van hoogbenigheid, geheel overvloedig behaard. Een stevig bespierde, goed ontwikkelde hond met een zeer schrandere uitdrukking. De natuurlijke contouren horen niet kunstmatig veranderd te worden door knippen of scheren. Een hond met een groot uithoudingsvermogen. De ruglijn loopt gedeeltelijk op. Van boven bezien toont het lichaam peervormig. Hij heeft een typische rollende gang bij de telgang of stap. De blaf heeft een kenmerkende klank. |
Belangrijke verhoudingen
|
De hond staat, het schouder lager is dan de nieren. Zijn hoofd is in verhouding tot de lichaamslengte. De snuit is ongeveer de helft van de totale lengte van het hoofd. |
Gedrag en karakter (aard)
|
Een gezeglijke hond met een gelijkmatig karakter. Onverschrokken, trouw en betrouwbaar, zonder een spoor van zenuwachtigheid of niet uitgelokte agressiviteit. |
Hoofd
|
Bovenschedel
|
Hoofd
|
|
Het hoofd is in goede verhouding tot de maat van het lichaam. |
Schedel
|
|
De schedel is ruim, nogal vierkant, goed gewelfd boven de ogen. |
Stop
|
|
Duidelijk. |
Facial region
|
Neus
|
|
Groot en zwart, de neusvleugels ruim. |
Voorsnuit
|
|
Sterk vierkant en afgeknot, ongeveer half zo lang als het gehele hoofd. |
Kiezen / tanden
|
|
De tanden zijn sterk, groot en regelmatig geplaatst. Sterke kaken, met een volmaakt, regelmatig en volledig schaargebit, te weten de boventanden nauw sluitend over de ondertanden en recht op de kaak geplaatst. Een tanggebit is aanvaardbaar, doch onwenselijk. |
Ogen
|
|
De ogen staan ruim uit elkaar. De ogen zijn donker of "walleyed" ( 1 bruin, 1 blauw ). Twee blauwe ogen zijn aanvaardbaar. Lichte ogen zijn onwenselijk. Pigmentatie van de oogranden is gewenst. |
Oren
|
|
De oren zijn klein en worden plat tegen het hoofd gedragen. |
Hals
|
Tamelijk lang, sterk, en sierlijk gebogen. |
Lichaam
|
Algemeenheid
|
|
Liever kort en compact. |
Lendenpartij
|
|
Zeer robuuste, breed en licht gewelfd. |
Borst
|
|
Borstkas diep en breed. |
Ribben
|
|
Ribben goed gewelfd. |
Staart
|
Gekoppeld zoals gebruikelijk was vóór of Bobtail. Sneden : De gewoonte was voor het uitvoeren van de volledige amputatie van de staart. Ongesneden : natuurlijke haven. Goed bevederd en uitgerust met een overvloed aan haar en harde textuur. |
Voorhand
|
Schouders
|
|
De schouderbladen moeten goed laid back en zijn strakker dan op de schoft uiteinden van de schouders. Geladen schouders zijn niet doorzocht. |
Ellebogen
|
|
Strak tegen de borst. |
Onderarm
|
|
De voorpoten zijn recht, hun skelet is zeer sterk ondersteunen zij het lichaam zodat het niet dicht bij de grond. |
Voorvoeten
|
|
Ze zijn klein, rond en stevig, de tenen goed gebogen, voetzolen dik en hard. Voeten naar binnen noch naar buiten. |
Achterhand
|
Algemeen
|
|
De achterkant is gewikkeld, rond en gespierd. |
Onderbeen
|
|
Lang en goed ontwikkeld. |
Knie
|
|
Goed gehoekt, maar niet overdreven. |
Achtermiddenvoet
|
|
Van achteren gezien moeten perfect evenwijdig zijn. |
Spronggewricht
|
|
Goed laag, maar niet overdreven. |
Achtervoeten
|
|
Ze zijn klein, rond en stevig, de tenen goed gebogen, voetzolen dik en hard. Voeten naar binnen noch naar buiten. |
Gangwerk
|
Een wandeling, het rollen van de bobtail achter als een beer. Draf uitbreiding is eenvoudig en het momentum is krachtige achterpoten, de benen bewegen in vlakken evenwijdig aan de as van het lichaam. Gallop zeer elastisch. Langzaam dergelijke, sommige honden neiging hebben om het tempo te gaan. In actie mag de hond adopteren een hoofd-poort van nature lager. |
Coat
|
Haarkwaliteit
|
|
Overvloedige, zeer ruwe textuur, het is niet juist, maar ruig en vrij van krul. De ondervacht is een waterdichte vilten. Hoofd en schedel zijn goed bedekt met haar. De oren zijn matig gevuld. De hals heeft een goede afdichting als de voorbenen, aan alle randen. Het haar is overvloedig op de achterhand van de rest van het lichaam. Moeten hechten meer belang aan de kwaliteit en de textuur van het haar op zijn slechts lengte en overvloed. |
Haarkleur
|
|
Iedere tint grijs, grauw of blauw. Lichaam en achterhand aaneengesloten van kleur, met of zonder kleine witte (sokken) naar de extremiteiten. Witte aftekeningen op het gebied unicolored worden ontmoedigd. Hoofd, nek, voorhand en onderbuik zijn wit, met of zonder aftekeningen. Elke schakering van bruin ongewenst. |
Maat en gewicht
|
Schouderhoogte
|
|
61 cm en groter voor de reuen, 56 cm en groter voor de teven. Type en evenredigheid zijn van het grootste belang en mogen in geen geval worden opgeofferd aan het formaat alleen. |
Defecten
|
• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten. • De vermelde fouten moeten in ernst zijn. |
|
Defecten die leiden tot uitsluiting
|
Agressief of schuw. |
NB :
|
• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd. • De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende. • Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald. • Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij. |
Toevoegingen door bezoekers
|
The origins of the Bobtail breed are rooted in South-Russian Ovcharkas, Polish Lowland Sheepdogs, French Briards and Scottich Bearded Collies. It was developed in western England as a powerful defender and herder of livestock. The Old English Sheepdog's nickname "Bobtail" comes from the practice of docking the tails of working dogs as a proof of occupation for tax exemption. The breed was standardized in the late 1800's and the Old English Sheepdog became a popular show dog and urban companion. Playful, friendly and gentle with children, the Bobtail makes an excellent family pet. It is also an alert and capable watchdog. Its body is massive, strong and well-boned. The Bobtail is an agile and energetic dog which enjoys an active lifestyle. This breed needs a fair ammount of grooming and upkeep. The rich coat is long and soft, allowed in any shade of gray, blue or merle with white markings. Average height is around 23 inches. |
Gedetailleerde geschiedenis
|
In samenwerking met de Bobtail Club de France, die we heel erg bedanken.
De oorsprong is onzeker We weten heel weinig over de voorouders van de Bobtail. Verschillende hypotheses zijn gevorderd volgens welke Romeinse en Keltische Mastins, de Schotse Greyhound, de Brie Dog, de Pyreneese herder, de Labrit en zelfs langharige Oost-Europese herder honden zijn voorouders van de Bobtail die we weten het vandaag. De Franse antecedenten van de Bobtail zijn vrij plausibel, gezien de vele uitwisselingen tussen Frankrijk en Engeland, heel vroeg. In de twaalfde eeuw waren de Engelse bezittingen op het grondgebied van Frankrijk verre van verwaarloosbaar en vertegenwoordigden vandaag ongeveer een derde van Frankrijk! Vanaf die tijd werden Pyreneese herders, Labrits en andere langharige herdershonden teruggebracht naar Engeland. Toen kwam de Honderdjarige Oorlog wiens troepenbewegingen zeker hebben bijgedragen tot de invoer. Met betrekking tot de mogelijke invloed van de Italiaanse Mastins, moeten we teruggaan naar de periode dat de Romeinen de Britse eilanden veroverden. Ze bleven de meesters van Groot-Brittannië (en vooral van het zuiden van Engeland) tot de vijfde eeuw. Wat een bijdrage van Italiaans bloed zou kunnen verklaren, maar in welke verhouding? Er is een andere mogelijkheid, als we rekening houden met de Grote Invasies van de vroege Middeleeuwen (oa Saksen in Groot-Brittannië, Hunnen en Goten op het continent). We kunnen ons vele kruisen voorstellen tussen de honden die hen vergezelden en die van de landen die gekruist waren. Als men ervan uitgaat dat de Bobtail afkomstig is van honden uit Frankrijk, en meer in het bijzonder uit het Bassin de Aquitaine, is het niet uitgesloten dat het een amalgaam is van Keltische honden, Italiaans, Hongaars, Frans en Engels ! De bovenstaande hypothesen suggereren dat een Franse relatie niet onmogelijk is. Echter, als de Bobtail die we vandaag kennen verre verre voorouders heeft, kan het ras zich alleen maar ontwikkelen dankzij lokale honden, precies uit het zuiden van Engeland. Bij twijfel moeten we toegeven dat de oorsprong van Bobtail onzeker blijft.
Bobtail of kortere staart De Old English Sheepdog (of Old English Sheepdog) was oorspronkelijk niet de hond die hij vandaag werd. Hij bewaakte de boerderij en zijn bewoners en de veehouders hadden hem als veehoeder aangewezen. Zijn imposante omvang, zijn dynamiek en zijn moed maakten het tot een kostbare hulp, wiens eigenaardigheid in een verkorte staart lag. De term "Bobtail" is niet race-specifiek: andere werkhonden die niet op Old English Sheepdog leken en waarvan de staart was geamputeerd, werden "Bobtailed" genoemd; maar deze term, ook gebruikt voor sommige paarden, werd al snel onderdeel van de naam: Old English Bobtail (of Bobtailed) Sheepdog. Aan het einde van de achttiende eeuw werd vermeld dat honden zonder staart verantwoordelijk waren voor het besturen van ossen en schapen op de weg. Waarom sneden ze hun staart? Er is wel gezegd dat deze grote honden dus vrijgesteld zijn van de belasting die verschuldigd is voor het bezit van een mastiff die is toegewezen aan de verzorging van de huizen. In feite ontbreken er historische documenten die deze versie ondersteunen. Hier is er nog een: gedurende de hele reis werden deze honden regelmatig door hun lokale tegenhangers op de proef gesteld; om te voorkomen dat staart en oren, die erg kwetsbaar zijn, zwaar bloedden als gevolg van deze ontmoetingen, was het verkorten daarvan een goede voorzorgsmaatregel. Dit is een andere nogal aannemelijke verklaring. Met de komst van de spoorweg dreigden harde herders op de weg te verdwijnen. In die tijd waren maar weinig herders bezorgd over de hondendemonstraties die zich aan het eind van de negentiende eeuw ontwikkelden. Laten we ook toevoegen dat hun drukke werk hen niet vrij liet. Gelukkig begon de hond en wilde hij dit type traditionele hond redden. In 1873 verschenen drie bobtail-exemplaren op de Birmingham Dog Show.
Een eerste standaard in 1888 Een van de eerste Old English Sheepdogs is een man geboren rond 1883 en met de naam "Wall-eyed Bob". Hij werd geboren anoure (zonder staart) en werd met succes ontmaskerd. Het behoorde respectievelijk aan de heer J. Thomas (die in hoge mate bijdroeg aan de lancering van de Bobtail-fokkerij in de Verenigde Staten) en vervolgens aan mevrouw Fare Fosse. Van Bob merken we Wall-eyed Flo; net als haar vader had ze twee blauwe ogen, een bijzonderheid die zeer gewaardeerd werd door de boeren van die tijd. Na Wall-eyed Bob werden vele honden bij mevrouw thuis geboren. Put, eigenaar van het weer: Fair Fair Ch, Rough Weather Ch, Weer Glorious, enz ... Dr. Edwardes-Ker produceerde in mei 1887 een bobtail, die de basis moest worden van alle geslachten van het begin van de twintigste eeuw: Sir Cavendish (Sir Caradoe x Lady Ruth). Er wordt van hem gezegd dat hij een van de beste Bobtails van zijn tijd was. Van zijn moeder had hij een van nature korte staart geërfd. Sir Cavendish was de grondlegger van de beroemde "Watch" -lijn. De Old English Sheepdog Club werd in 1888 opgericht door Sir Humprey van Trattford, die ook tot 1911 president was. |