Français

Tchouvatch slovaque
Standard FCI Nº 142

Origine
République slovaque
Traduction
Iris Borianne
Groupe
Groupe 1 Chiens de berger et de bouvier (sauf chiens de bouvier suisse)
Section
Section 1 Chiens de berger
Epreuve
Sans épreuve de travail
Reconnaissance à titre définitif par la FCI
mercredi 09 novembre 1966
Publication du standard officiel en vigueur
mercredi 18 août 1965
Dernière mise à jour
jeudi 14 juin 2018
In English, this breed is said
Slovakian Chuvach
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Slovakischer Tschuvatsch
En español, esta raza se dice
Tchuvatch eslovaco
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Slowaakse Chuvach
Cette race est aussi connue sous
Slovenský Cuvac

Utilisation

Elle découle de son utilisation ancestrale en tant que chien de berger de montagne dans les régions désertiques de haute montagne ou en tant que chien de garde dans les fermes et le long des frontières.

Bref aperçu historique

Le groupe de races de chiens de montagne blancs est issu de loups de l’Arctique dont les restes, datant de l’ère préglaciaire, ont été retrouvés dans les régions montagneuses d’Europe situées à proximité de glaciers. Il s’agit en l’occurrence des faces nord du Caucase, des Balkans (en particulier les Rhodopes), des Carpates (notamment les Tatras), des faces nord des Abruzzes et des Alpes, ainsi que des Pyrénées. Les restes de chiens de montagne retrouvés dans ces régions froides et humides sont accompagnés de traces de flore et de faune dont les spécimens les plus proches géographiquement furent découverts en Scandinavie par l’explorateur suédois Wahlenberg. Cette proximité avec certains animaux domestiques nordiques, nous la retrouvons dans les Tatras et les Carpates avec le cheval Huçul, dont le parent le plus proche est le Dole Gudbrandsdal. Il en va de même du Tchouvatch slovaque, dont l’équivalent nordique est le Berger de Poméranie (Pommernscher Hütehund), etc.
Dans les Alpes slovaques, l’agriculture conserve des traditions ancestrales. Le Tchouvatch slovaque, les brebis des montagnes, le cheval huçul et les habitants forment le socle d’une économie où l’élevage animal repose sur les pâturages. Les habitants des montagnes slovaques étaient pour la plupart des citoyens libres ayant échappé au travail forcé à l’époque du Moyen Âge. Ils montaient la garde aux frontières et payaient leur dû sous la forme de fromage de brebis. Leur organisation, la « Wallachischer Bund (Union) » (Valasski Opasek), fut basée à Kaschau jusqu’à l’abolition des travaux forcés. Les membres de cette organisation militaire et d’élevage opéraient en montagne, dans les prairies, flanqués de leurs chiens caractéristiques (les chiens de garde des Tatras). Ils sont d’ailleurs systématiquement représentés en leur compagnie.
Admirable chien de garde et de compagnie, remarquable guide pour les bergers, le Tchouvatch slovaque a également démontré ses aptitudes à protéger le bétail, à accompagner les volailles et autres animaux domestiques vers les pâturages, mais aussi à monter la garde d’objets divers. Des vacanciers de passage chez des fermiers de la montagne pour acheter du fromage et d’autres denrées furent séduits par ces chiots au poil dense et ramenèrent des individus dans les plaines pour y implanter la race. Du fait de leur aspect peu habituel, il n’était pas rare que ces chiens y soient considérés comme une race de luxe.
Du côté polonais des Tatras, on retrouve une race similaire : le Berger du Goral (chien de montagne). « Liptauer », surnom local attribué à ce chien particulièrement robuste, évoque ses origines slovaques. La région où se serait développée le Tchouvatch slovaque serait donc délimitée par la topographie.
Le livre des origines du Tchouvatch slovaque fut fondé en République tchèque il y a de cela plus de trente ans par le Professeur Anton Hruza du Collège vétérinaire de Brno. Les premiers individus provenaient de localités voisines : Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna v. Tatrach, et des environs de Rachovo, dans les Carpates. Un premier élevage, « Ze zlaté studny » (de la fontaine dorée), fut fondé à Svitavy et Brno. Le Kennel Club des Carpates avait le préfixe « Z Hoverla » (de Hoverla).
Depuis, le club des éleveurs de Tchouvatchs slovaques, basé à Bratislava, produit des archives, organise des expositions, des évaluations, des compétitions et des concours aux quatre coins du pays. D’autres lignées anciennes proviennent de Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin, Jedlova et Jeseniky.
Les lignées les plus éloignées sont celles de Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf, etc.
Sur le plan génétique, le Tchouvatch slovaque peut être défini comme un chien de montagne« leucique » à truffe noire ou, dans une moindre mesure, comme un chien « flavistique », à la truffe marron et aux yeux plus clairs. La combinaison de ces deux types génétiques, avec une prédominance du premier type, a produit une différence certaine dans les nuances de la robe et la pigmentation des paupières, des yeux, du museau, des lèvres et des muqueuses.
Une sélection stricte en faveur du premier type a permis aux juges et aux éleveurs d’obtenir le type requis par le présent standard et de stabiliser la race.
D’après un recensement récent, le nombre de membres du club possédant possédant des reproducteurs en race pure serait d’environ 200. On dénombre près de 800 individus (en vie) inscrits dans le pays.
La qualité de notre sélection pour le Tchouvatch slovaque a été confirmée par les résultats favorables obtenus lors de concours internationaux (Prague, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig, etc.) et ce malgré une forte concurrence internationale.

Aspect général

D’un point de vue du type, le Tchouvatch slovaque est un chien de montagne de constitution robuste, à l’allure imposante et au poil blanc épais. Doté d’une ossature solide, c’est un chien plein d’entrain, vigilant, intrépide et alerte. Il s’est habitué, au fil des siècles, au climat rigoureux des montagnes slovaques, en particulier les Tatras. Le corps, pouvant s’inscrire dans un rectangle moyen, est porté par des membres solides et passablement longs. Sa vigilance et sa vivacité lui ont valu son nom : le mot « cuvat » signifie « entendre » en slovaque.

Comportement / caractère

D’une loyauté et d’un courage à toute épreuve, il ne recule devant aucun intrus, pas même les ours ni les loups. Pour ne pas le confondre avec les bêtes sauvages la nuit, la tradition exige que le Tchouvatch slovaque soit blanc.

Tête

Région crânienne

Crâne
Solide, oblong, large entre les deux oreilles. Le front, large, est doté d’un léger sillon qui va en s’amenuisant vers l’arrière. Les arcades sourcilières sont bien proportionnées et obliques sur les côtés. Le haut de la tête est plat. Le cou, bien défini, se situe dans le prolongement d’une nuque solide et modérément saillante. Vu de profil, le dessus de la tête est légèrement bombé comparé au chanfrein. 
Stop
Modéré.

Région faciale

Truffe
Noire, surtout en été.
Museau
Rectiligne vu de profil et d’une longueur à peu près égale à la moitié de la longueur de la tête. Plutôt large, il va en s’amenuisant vers l’avant. Fort, de longueur moyenne, tronqué.
Lèvres
Bien appliquées, avec les commissures des lèvres bien jointives. Les muqueuses, noires et fines, dessinent discrètement la gueule. Moyennement épaisses sans être lâches. Le palais est de couleur noire.
Mâchoires et dents
Fortes, avec un articulé toujours complet en ciseaux.
Yeux
De couleur marron et de forme ovale, ils sont insérés dans un plan horizontal. Les paupières sont noires et épousent parfaitement le globe oculaire. La caroncule lacrymale est de couleur noire, donnant à l’individu un regard expressif.
Oreilles
Attachées haut et mobiles au niveau de leur attache. De longueur modérée, elles retombent le long de la tête. La moitié située du côté de la pointe de l’oreille est recouverte d’un poil plus fin. Au repos, la pointe arrondie descend jusqu’au niveau de la gueule.

Cou

nséré droit, il est porté redressé lorsque le chien est aux aguets. Les sujets mâles ont un cou très puissant pourvu d’une belle collerette. Absence de fanon.

Corps

Dos
Droit, de longueur moyenne et fort.
Rein
Modérément arqué. Bien rattaché au sacrum, musclé, très fort et de longueur adéquate.
Croupe
Forte, large et légèrement oblique.
Poitrine
Large. Le sternum remonte jusqu’au niveau de l'articulation de l'épaule.
Côtes
Côtes bien cintrées. Cage thoracique plus haute que la moitié de la hauteur au garrot et descendue plus bas que les coudes. La longueur de la cage thoracique dépasse la moitié de la longueur du corps. Sa largeur correspond au quart de la hauteur au garrot. Les côtes sont arquées, obliques vers l’arrière, elles marquent clairement le passage aux flancs.
Ligne du dessous
Ventre et flancs bien accordés, modérément levrettés.

Queue

Attachée bas. En station debout et au repos, elle pend jusqu’au niveau des jarrets. Rectiligne comme un cigare, la pointe jamais recourbée. Quand le sujet est en mouvement, elle est portée recourbée au-dessus des reins.

Membres

Membres antérieurs

Généralités
Droits et bien d’aplomb, formant de bons piliers, avec une bonne angulation du bras et du coude. Les pieds sont forts et ronds, avec des doigts bien serrés. Les membres sont généralement assez longs, surtout chez les mâles.
Epaules
Bien relâchée et longue. Le bras est musclé, fermement rattaché au tronc et oblique en direction du coude.
Avant-bras
Vertical, fort, musclé et long.
Carpe
Osseux et fort.
Métacarpe
Court, fort et modérément oblique.
Pieds antérieurs
Ronds et bien cambrés, avec des doigts et des ongles solides. Recouverts d’un poil dense et pourvus de bons coussinets noirs.

Membres postérieurs

Généralités
Les fesses et les cuisses forment un ensemble musclé, oblong et très large.
Grassets
Bien musclé et bien angulé.
Jambes
Oblique, forte et bien musclée.
Jarret
Fort, en angle obtus ; plutôt bas mais bien marqué et large.
Métatarse
Court et fort. Vertical. Aucune restriction en matière de transition vers les métatarses. La présence d’ergots est indésirable.
Pieds postérieurs
Légèrement plus longs que les antérieurs mais de même forme. Les doigts sont passablement plus forts et plus cambrés.

Allures

Etonnamment légères vu la constitution puissante du Tchouvatch slovaque, agiles et rapides quels que soient le terrain et les conditions météorologiques. L’allure préférée est le trot.

Peau

Lâche au niveau du tronc, bien appliquée aux tissus sous-jacents partout ailleurs. La peau est rose. La pigmentation noire est admise uniquement sur le pourtour de l’œil, le cou, les coussinets et le museau, où la couleur se fond avec le noir des épithéliums.

Robe

Qualité du poil
A l’exception de la tête et des membres, un poil dense recouvre le corps sans former de raie sur le dos ni de franges au niveau de la queue et des fesses. Les mâles sont pourvus d’une imposante collerette. Sur la tête et les membres, le poil est couché et court, quoique légèrement plus long sur la face postérieure des membres. Le poil court se fond peu à peu depuis l’attache des oreilles jusque dans la collerette. Le sous-poil disparaît intégralement sous le long poil de couverture, dont la longueur varie entre 5 et 15 cm. C’est au niveau de la collerette que le poil est le plus ondulé. Il est modérément ondulé ailleurs et forme sur le dos une infinité de vaguelettes qui se fondent les unes aux autres. Les vagues isolées et distinctes sont indésirables. Le poil doit être fourni et léger.
Sous-poil : fin et dense. Sa longueur atteint la moitié voire les deux tiers de la longueur du poil de couverture. Le sous-poil tombe en été, le pelage devient alors moins dense. Le reste de l’année, il reste léger en raison du poil de couverture ondulé qui ne doit pas former de raie au niveau du dos.
Couleur du poil
Blanc. On admet, sans les apprécier, des charbonnures jaunâtres au niveau de l’attache des oreilles. Les taches jaunes distinctes ne sont pas autorisées.

Taille et poids

Hauteur au garrot
Mâles : 62 à 70 cm. Femelles : 59 à 65 cm.
Poids
Mâles : 36 à 44 kg. Femelles : 31 à 37 kg.

Défauts

• Tout écart par rapport à ce qui précède doit être considéré comme un défaut qui sera pénalisé en fonction de sa gravité et de ses conséquences sur la santé et le bien-être du chien et sa capacité à accomplir son travail traditionnel.
• Les défauts doivent être listés en fonction de leur gravité.

Défauts généraux

 Articulé en pince, denture non complète.
 Lèvres pendantes.
 Position asymétrique des oreilles.
 Poitrine plate, insuffisamment profonde descendue ou haute.
 Queue déviant sur le côté.
 Pieds d’ours.
 Présence d’ergots.
 Poil couché formant des franges, poil ondulé sur tout le corps.
 Ventre, flancs ou parties génitales imberbes.
 Conséquences de rachitisme ou de maladie de carré ou maladie de Carré.
 Chien trop nerveux, tempérament incertain.

Défauts entrainant l’exclusion

 Chien agressif ou peureux.
 Truffe, lèvres ou paupières mouchetées de rose.
 Yeux clairs.
 Robe tachetée de jaune.

NB :

• Tout chien présentant de façon évidente des anomalies d'ordre physique ou comportemental sera disqualifié.
• Les défauts mentionnés ci-dessus, lorsqu'ils surviennent à un degré très marqué ou fréquent, sont éliminatoires.
• Les mâles doivent avoir deux testicules d'aspect normal complètement descendus dans le scrotum.
• Seuls les chiens sains et capables d’accomplir les fonctions pour lesquelles ils ont été sélectionnés, et dont la morphologie est typique de la race, peuvent être utilisés pour la reproduction.

Bibliographie

http://www.fci.be/

Historique détaillé

Le Slovensky Cuvac, encore appelé Tchouvatche Slovaque, n'est reconnu par la Fédération cynologique internationale que depuis 1965. Cette race est pourtant utilisée depuis des temps immémoriaux pour la garde des moutons dans les montagnes sauvages des Carpates.

Comme tous les grands chiens de montagne, il est issu du Dogue du Tibet, apparu au IlIe millénaire avant notre ère, et dont les descendants furent disséminés en Europe lors de la migration des populations asiatiques. Des variétés distinctes se formèrent ensuite, selon la sélection locale, naturelle et humaine. Le Slovensky Cuvac fait donc partie de la culture slovaque depuis fort longtemps, mais, avant la naissance d'une cynophilie structurée, il n'était pas reconnu comme race à part entière. Seules des considérations d'ordre utilitaire motivaient sa sélection; les bergers se moquaient bien de l'aspect esthétique de leurs chiens.

Sa couleur blanche, par exemple, qui lui sied pourtant à merveille, n'est pas le résultat d'un caprice de mode mais trouve une explication beaucoup plus pragmatique : la « bête noire » de ces gardiens de troupeaux était le loup, qui attaquait les moutons le plus souvent la nuit. Lorsqu'un combat opposait le loup et le chien, le berger devait pouvoir les distinguer facilement l'un de l'autre. Sinon, croyant porter un coup fatal au premier, il aurait pu tuer son plus précieux auxiliaire. On comprend donc pourquoi tant de chiens de montagne sont blancs, à l'instar du Montagne des Pyrénées.

L'opulente fourrure du Tchouvatche Slovaque répond aussi à un besoin utilitaire : ces animaux vivaient dehors et par tous les temps ; il leur fallait donc un épais manteau pour les protéger du rigoureux climat montagnard.

Le Slovensky Cuvac, tel qu'il se présente actuellement, après des siècles de bons et loyaux services, ne fut l'objet de l'attention des cynophiles de son pays qu'en 1929, lorsque Antonin Hruza, grand protecteur de la race, inscrivit les premiers sujets au Livre des origines. Quelques années plus tard, en 1933, un club, la « Société d'éleveurs du Tchouvatche des Tatras », fut créé. Depuis, les éleveurs travaillent au maintien des qualités originelles de ce chien national, qui garde encore les troupeaux en Tchécoslovaquie. Ils veillent également à développer chez lui les qualités nécessaires à la cohabitation heureuse avec l'homme « moderne ». Le Slovensky Cuvac est pratiquement inconnu en dehors de son pays d'origine.

Le Slovensky Cuvac possède toutes les qualités du parfait gardien de troupeaux : courage, intelligence, vigilance, esprit d'initiative. C'est aussi un compagnon attachant et extrêmement fidèle. Que son aspect « nounours » ne trompe pas: vif et vigilant, il se montre excellent gardien. De tous temps, il a su repousser les intrus.

English

Slovakian Chuvach
FCI Standard No. 142

Origin
Slovakian Republik
Translation
Mrs. Chris Seidler
Group
Group 1 Sheepdogs and Cattle Dogs (except Swiss Cattle Dogs)
Section
Section 1 Sheepdogs
Working
Without working trial
Acceptance on a definitive basis by the FCI
Wednesday 09 November 1966
Publication of the official valid standard
Wednesday 18 August 1965
Last update
Tuesday 04 June 1996
En français, cette race se dit
Tchouvatch slovaque
Diese Norm ist in deutscher Sprache sichtbar
Slovakischer Tschuvatsch
En español, esta raza se dice
Tchuvatch eslovaco
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Slowaakse Chuvach
In his country of origin, his name is

Slovenský Cuvac

Usage

This derives from his age old use as a shepherd and mountain dog in bare high mountain regions and as a guard dog for farms and borders.

Brief historical summary

The breed group of white mountain dogs is derived from Arctic wolves, whose remains from pre-ice age have been preserved in the mountainous regions of Europe to the edge of the glaciers. These are the north slopes of the Caucasus, the Balkans, specially the Rodope mountains, the Carpathians, specially the Tatra, the northern slopes of the Abruzzi and Alps and finally the Pyrenees. In these colder and damper areas, the alleged type of mountain dog is also accompanied by remains of flora and fauna whose nearest location were still found in Scandinavia by the Swedish explorer Wahlenberg. A similar connection with Nordic domestic animals we can, for example, find in the Tatra and Carpathian region with the Huzul horse, whose nearest relation is the Gudbrandstal horse. So it is with the Tatra Chuvach, whose Nordic analogy is the Pomeranian Shepherd dog (Pommernscher Hütehund) and others.
Slovak alpine farming has a very ancient tradition.The Tatra Chuvach, together with the mountain sheep, the Huzul horse and the typical mountain inhabitants, form the basis for an economy which assumes the utilization of the pastures through animal husbandry.
The Slovak mountain people were largely free people, not suppressed by medieval forced labour, which protected the frontiers and paid its dues merely in the form of "sheep's cheese". Their organization was called "Wallachischer Bund (Union)" (Valasski Opasek), whose centre (until the repeal of forced labour) was in Kaschau. The members of this, basically, herding and military organization, carried out their service on the mountain meadows, always together with their typical dogs, the watch dogs of the Tatra and they were always depicted with them.
As a good guard, watch dog and companion as well as guide for the shepherds, the Tatra Chuvach has also proved his worth in the guarding of cattle, driving poultry and other domestic animals to pasture, as well as guarding different objects. Holiday makers visiting the mountain farmers to buy cheese and other products found pleasure in the thickly coated puppies and so transferred the breed to the low-lands, where they were not seldom regarded as a luxury breed because of their unusual appearance.
On the Polish side of the Tatra, where a similar breed, the Goral Dogs (Mountain Dogs), are kept, specially powerful animals are called "Liptauer" by the people which points to the Slovak origin. So the breeding region of the Tatra Chuvach has a topographic boundary.
The Stud Book of the Tatra Chuvach in Czechoslovakia was founded more than thirty years ago by Professor Anton Hruza of the Brno Veterinary College. The basic material stemmed from the area of the places Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna v. Tatrach and the neighbourhood of Rachovo in the Carpathians. The first breeding establishment had the name "Ze zlaté studny" (of the Golden Fountain) and was founded in Svitavy and Brno. The Carpathian kennel had the prefix "Z Hoverla" (Of Hoverla). Since then the club for Tatra Chuvach breeders, with its headquarters in Bratislava, has kept exact records and held exhibitions, assessments, competitions and shows in all regions of the republic. Further old blood lines stem from the places Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin,Jedlova and Jeseniky.
The widest spread lines are those of Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf and others.
Genetically, the Tatra Chuvach can be characterised as a "leucistic" Mountain Dog with black muzzle and to a lesser part as "flavistic" dog with brown muzzle and paler eye. From the combination of the mentioned genetic types, of which the former is dominant, stems a certain difference in the shading of colour, of the pigmentation of the eyelids, eyes, muzzle, lips and membranes.
Through strict selection favouring the first type, the judges and breeders achieved the type required by the following standard and its stabilising by breeders.
The number of club members with breeding stock and kennels has recently been counted as towards 200. Living registered dogs, at present in the republic, number nearly 800.
The quality of our breeding of the Tatra Chuvach is confirmed by favourable assessment at international shows (Prague, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig and others) and this with strong foreign competition.

General appearance

The Tatra Chuvach's breed characteristics conform in type with those of a mountain dog of firm constitution, impressive appearance and thick white coat. He has a strong bone, a lively temperament and is vigilant, fearless and alert. For centuries he has been accustomed to the harsh climate of the Slovakian mountains, especially the Tatra mountains. His format is well within the shape of a moderate rectangle, the body resting on strong rather high limbs. His vigilance and alertness helped to give him his name, as the Slovak word "Cuvat" means to hear.

Behaviour / temperament

He is boundlessly faithful and courageous, always ready to fight off any intruder, be it even bears and wolves. In order to distinguish him from wild beasts in the night, he is, according to ancient tradition, only bred in white.

Head

Cranial region

Skull
Strong, longish in shape, broad between the ears. The broad forehead has a shallow furrow tapering away towards the rear. Superciliary ridges are in proportion and slanted sideways. Top of head flat. Neck clearly defined from strong, moderately protruding nape of neck. Top of head, in profile, slightly domed compared to bridge of nose.  
Stop
Moderate.

Facial region

Nose
Black, especially in summer.
Muzzle
Straight in profile and about half length of had, fairly broad, tapering towards the front. Strong, of medium length, blunt.
Lips
Close fitting, corner of mouth closed. Mucous membranes black, forming a narrow, not overhanging frame to the mouth. Medium thickness. Palate black.
Jaws and teeth
Strong, always with complete scissor bite.
Eyes
Dark brown, oval shape, set in horizontally. Eyelids black, close fitting. Membrane in the inside corner of the eye dark, making the eye expressive.
Ears
Set on high, mobile at set on. Of moderate length, hanging, lying close to head. Half way down, the ear has finer hair. When in repose, the rounded lower edge reaches to mouth level.

Neck

Set on straight. Carried high when alert. In male dogs very powerful with good name. No dewlap.

Body

Back
Straight. Of medium length and strong.
Loin
Moderately arched. Well attached to the sacrum, muscular, very strong and adequately long.
Croup
Strong, broad and slightly sloping.
Chest
Broad. Sternum bone reaching up to the height of shoulder joints.
Ribs
Ribcage : Well sprung ribs. Sternum above half height at withers and reaching lower than elbows. The length of the ribcage exceeds half the body length; its breadth is a quarter of the height at withers.
Ribs : Arched, inclined towards rear and forming a clear transition to the flanks.
Underline and belly
Belly and flanks appropriate, moderate tuck up.

Tail

Set on low. Standing and in repose hanging low, reaching to hock joints. Shape straight like a cigar, not curled at tip. When moving carried curled over loin.

Limbs

Forequarters

Generality
Position straight, pillar-like, with good angulation of upper arm and elbow. Feet strong, round, tight. Legs generally rather long, specially in males.
Shoulders
Well laid back and long. Upper arm muscular and firmly attached to the body, inclined towards elbow.
Forearm
Vertical, strong, muscular and long.
Carpal
Bony and strong.
Pastern
Short, strong and moderately inclined.
Forefeet
Strong toes and nails, firmly arched and round in shape. Well coated, with fleshy black pads

Hindquarters

Generality
Buttocks, together with upper thighs, from a muscular whole, longish in shape and of considerable breadth.
Lower thigh
Sloping, strong, well muscled.
Stifle
Well muscled and well angulated.
Metatarsus
Strong, with blunt angle; rather low set but well defined and large.
Hock
Short and strong. Position vertical. There is no restriction at transition to hock. Dewclaws undesired.
Hind feet
Are slightly longer than frond feet, otherwise same shape. Toes somewhat stronger and more arched.

Gait and movement

Surprisingly light footed in spite of his powerful build, agile and quick, in every terrain and in all weathers; with preference for trot.

Skin

Loose on body, otherwise close fitting. Skin pink; black pigmentation only round the eyes, the neck and muzzle where it merges with the black mucous membranes. Pads also black.

Coat

Hair
With the exception on head and limbs, the hair form a dense coat without a parting on the back and without feathering on tail and buttocks. Males have a striking name. Hair is short and close on head and legs, slightly longer on rearside of legs.Short hair gradually merges from set-on of ears into the mane. Undercoat is completely covered by long hair in top coat. The latter is 5 to 15cm. Most wavy on mane, elsewhere moderately wavy, forming numerous waves across the back which merge into each other. Single waves, not joined, are undesired.
Required is a light dense coat.
Undercoat : hair fine and dense, in length up to half or two thirds of hair of top coat. The undercoat is shed during the summer, so the coat loses its density, but remains light throughout the year on account of the wavy topcoat which forms no parting on the back.
Colour
White. Yellowish shading at set on of ears permitted but not desired. Distinct yellow patches are not permitted.

Size and weight

Height at withers
Dogs : 62 to 70 cm. Females : 59 to 65 cm.
Weight
Dogs : 36 to 44 kg. Females : 31 to 37 kg.

Faults

• Any departure from the foregoing points should be considered a fault and the seriousness with which the fault should be regarded should be in exact proportion to its degree and its effect upon the health and welfare of the dog and its ability to perform its traditional work.
• Faults listed should be in degree of seriousness.

General faults

 Pincer bite, missing teeth.
 Pendulous lips.
 Unsymmetric position of the ears.
 Flat, not sufficiently deep chest.
 Tail lateratelly deviated.
 Bear-like feet.
 Dewclaws.
 Close fitting fringy coat, also completely wavy coat.
 Lack of coat on belly, flanks and genitals.
 Results of tickets or distemper.
 Excessively nervous, unbalanced character.

Disqualifying faults

 Aggressive or overly shy.
 Pink spots on nose leather, lips or eyelids.
 Light eyes.
 Yellow patches in coat.

NB :

• Any dog clearly showing physical or behavioural abnormalities shall be disqualified.
• The above mentioned faults when occurring to a highly marked degree or frequently are disqualifying.
• Male animals should have two apparently normal testicles fully descended into the scrotum.
• Only functionally and clinically healthy dogs, with breed typical conformation should be used for breeding.

Bibliography

http://www.fci.be/

 

Detailed history

The Slovensky Cuvac, also called Slovak Chuvash, has been recognized by the International Cynological Federation only since 1965. This breed has been used since time immemorial for the care of sheep in the wild Carpathian mountains.

Like all great mountain dogs, it comes from the Tibetan Mastiff, which appeared in the 3rd millennium BC, and whose descendants were scattered in Europe during the migration of Asian populations. Distinct varieties were then formed, according to local, natural and human selection. Slovensky Cuvac has been a part of Slovak culture for a long time, but before the birth of a structured cynophilia it was not recognized as a full-fledged breed. Only utilitarian considerations motivated his selection; the shepherds made fun of the aesthetic aspect of their dogs.

Its white color, for example, which suits it perfectly well, is not the result of a whim of fashion but finds a much more pragmatic explanation: the "bête noire" of these herdsmen was the wolf, who was attacking sheep most often at night. When a fight was between the wolf and the dog, the shepherd must be able to distinguish them easily from one another. Otherwise, believing that he would deal a fatal blow to the first, he could have killed his most precious auxiliary. We understand why so many mountain dogs are white, like the Pyrenees Mountain.

The opulent fur of the Slovak Chuvatche also responds to a utilitarian need: these animals lived outside and in all weathers; they needed a thick coat to protect them from the harsh mountain climate.

The Slovensky Cuvac, as it stands now, after centuries of good and loyal service, was only the object of the attention of the dogs of his country in 1929, when Antonin Hruza, great protector of the breed, inscribed the first subjects in the Book of Origins. A few years later, in 1933, a club, the "Chuvatche des Tatras Breeders Society", was created. Since then, the breeders have been working to maintain the original qualities of this national dog, which still keeps the flocks in Czechoslovakia. They also take care to develop in him the qualities necessary for happy cohabitation with the "modern" man. Slovensky Cuvac is practically unknown outside of its country of origin.

The Slovensky Cuvac has all the qualities of the perfect herdsman: courage, intelligence, vigilance, initiative. He is also an endearing companion and extremely faithful. That his aspect "teddy bear" does not deceive: lively and vigilant, he shows himself excellent guardian. He has always been able to repel intruders.

Deutsch

Slovakischer Tschuvatsch
FCI-Standard Nr. 142

Ursprung
Slowakei
Gruppe
Gruppe 1 Hütehunde und Treibhunde (ausgenommen Schweizer Sennenhunde)
Sektion
Sektion 1 Schäferhunde
Arbeitsprüfung
Ohne Arbeitsprüfung
Endgültigen Anerkennung der Rasse durch die FCI
Mittwoch 09 November 1966
Publikation des gültigen offiziellen Standards
Mittwoch 18 August 1965
Letzten Aktualisierung
Dienstag 04 Juni 1996
En français, cette race se dit
Tchouvatch slovaque
In English, this breed is said
Slovakian Chuvach
En español, esta raza se dice
Tchuvatch eslovaco
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Slowaakse Chuvach
In seinem Herkunftsland heißt er

Slovenský Cuvac

Verwendung

Seine Nutzungseinordnung ergibt sich aus seiner von altersher üblichen Verwendung als Schäfer- und Sennenhund im kahlen Hochgebirge und als Wachhund für Gehöfte und an der Grenze.

Kurzer geschichtlicher abriss

Die Rassengruppe der weißen Gebirgshunde wird von Wölfen des arktischen Typus abgeleitet, deren Relikte aus der Vor- Eiszeit sich in Europa in den gebirgigen Gegenden erhalten haben, soweit bis zu ihnen die Grenze der Vereisung heranreichte. Es sind das die nördlichen Abhänge des Kaukasus, des Balkans, besonders des Rodopegebirges, der Karpaten, insbesondere der Tatra, die nördlichen Abhänge der Abruzzen und Alpen und schließlich die Pyrenäen. In diesen kälteren und feuchteren Gebieten ist der angeführte Typus der Berghunde auch von einer Relikt- Fauna und Flora begleitet, deren nächste Lokalitäten der schwedische Forscher Wahlenberg noch in Skandinavien vorfand. Einen ähnlichen Zusammenhang mit nordischen Haustieren können wir z.B. im Tatragebiete und in den Karpaten beim Huzulenpferd verfolgen, dessen nächster Verwandter das Gudbrandstaler Pferd ist, ebenso beim Tatra Tschuvatsch, dessen nordische Analogie der pommernsche Schäferhund ist (Pommernscher Hüthund) u.a.
Die slowakische Sennenwirtschaft hat eine sehr alte Tradition.
Der Tatra-Tschuvatsch mit dem Bergschaf, dem Huzulenpferd und mit den typischen Bergbewohnern bilden die grundlegenden wirtschaftlichen Voraussetzungen für die Ausnützung der Weiden durch die Viehzucht. Die slowakischen Bergbewohner gehörten zum Grossteil zum freien Volk, nicht unterworfen dem mittelalterlichen Frondienst, das die Landesgrenzen schützte und seine Abgaben nur in Form von Schafkäse entrichtete. Ihre Institution hieß „Wallachischer Bund“ (valassky opasek), dessen Sitz bis zur Aufhebung der Frondienste Kaschau war. Die Mitglieder dieser im Grunde hirtlicht – militärische Einrichtung übten ihren Dienst auf den Bergalmen stets mit ihren typischen Hunden aus, mit den Wachhunden der Tatra, und wurden stets mit ihnen ab gebildet.
Als guter Behüter, Wächter und Begleiter sowie Wegweiser der Schafherden hat der Tatra-Tschuvatsch sich auch beim Hüten von Rinderherden, beim Weiden von Puten und anderer Haustiere sowie bei der Bewachung verschiedener Objekte bewährt. Auch Badegäste, die die Sennen besuchten, um Käse und andere Erzeugnisse zu kaufen, fanden an den dichtebehaarten Welpen Gefallen, kauften sie und verpflanzten so diese Rasse in die Niederungen, wo sie nicht selten wegen ihres ungewöhnlichen Aussehens für eine Luxusrasse gehalten wurde.
Auf der polnischen Seite der Tatra, wo eine ähnliche Hunderasse, die Goral-Hunde (Berghunde) gehalten wird, heißen besonders starke Tiere im Volke „Liptauer“, was auf den slowakischen Ursprung hindeutet. So ist auch topographisch das Gebiet der Zucht des weißen Tatra – Tschuvatsch abgegrenzt.
Der Herdbuch des Tatra –Tschuvatsch in der Tschechoslowakei wurde vor mehr als 30 Jahren von Professor Anton Hruza der Brünner Tierärtzlichen Hochschule gegründet. Das Ausgangsmaterial stammte aus der Umgebung der Orte Liptovska Luzna, Kokava und Vychodna v Tatrach, und aus der Umgebung von Rachovo in den Karpaten. Die erste Zuchtstätte hatte den Namen „Ze zlaté studny“ (Vom Goldbrunnen) und wurde in Svitavy u Brna gegründet.
Die karpatische Zucht führte die Bezeichnung „Z Hoverly“ (Von Hoverla). Seither sind vom Klub der Züchter des Tatra-Tschuvatsch mit dem Sitz in Bratislava genaue Aufzeichnungen geführt und es werden Ausstellungen, Beurteilungen, Wettbewerbe und Schauen arrangiert, und zwar in allen Gebieten der Republik. Weitere ursprüngliche Blutlinien stammen aus den Orten Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin, Jedlova und Jeseniky. Die ausgebreitesten Linien sind Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Budnas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf u.a.
Genetisch kann man den Tatra-Tschuvatsch charakterisieren als leuzistischen Berghunde mit schwarzer Schnauze, zu einem kleinen Teil als weißen flavitischen Hund mit brauner Schnauze und lichteren Augen. Aus der Kombination der angeführten genetischen Typen, deren erster dominant ist, stammen gewisse Unterschiede in der Abstufung der Farbe, der Pigmentierung der Augen, der Augenlider, der Schnauze, der Lefzen und der Schleimhäute. Durch strenge Selektion in der Richtung des ersten Typs erreichen die Beurteiler und Züchter den vom folgenden Standard geforderten Typ und seine Stabilisierung innerhalb der Zuchtbereiche.
Die Zahl der Klubmitglieder mit Zuchthunden und Zuchtstätten beträgt in der letzten Zeit gegen 200. Registrierte lebende Hunde haben wir derzeit in der Republik gegen 800 Stück.
Von der Qualität unserer Zucht des Tatra-Tschuvatsch spricht unter anderem ihre günstige Beurteilung auf international en Ausstellungen (Praha, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig u.a.), und das bei starker ausländischer Konkurrenz.

Allgemeines erscheinungsbild

Die Rassenmerkmale des Tatra-Tschuvatsch entsprechen dem Typ eines Gebirgshundes von fester Konstitution, stattlicher Gestalt und dichtem weißem Pelz. Er ist von starkem Knochenbau, hat ein lebhaftes Temperament und ist wachsam, unerschrocken und scharfsinnig. Seit Jahrhunderten hat er sich dem rauen Klima der slowakischen Berge, namentlich des Tatragebirges angepasst. Seine Gestalt hat ein mässig rechteckiges Format, das vom Rumpf gut ausgenützt wird, und ruht auf starken, ziemlich hohen Beinen. Zu seinem Namen haben ihm sein Scharfsinn und seine Wachsamkeit verholfen, denn das slowakische Wort „cuvat“ bedeutet „hören“.

Verhalten / charakter (wesen)

Er ist grenzenlos treu und beherzt, stets bereit, sich jedem Schädling entgegenzustellen, seinen es auch Bären und Wölfe. Um ihn in der Nacht von Raubtieren unterscheiden zu können, wird er nach uralter Tradition nur in weißer Farbe gezüchtet.

Kopf

Oberkopf

Schädel
Stark, von länglicher Form mit breitem Oberkopf; die breite Stirn weist eine seichte, nach hinten verlaufende Rinne auf; die Augenbogen sind von angemessener Form und seitlich geneigt. Der Scheitel ist flach, der Nacken deutliche vom starken, mässig hervortretenden Genick abgegrenzt. Schädel im Profil leicht gewölbt.  
Stop
Mässig ausgeprägt.

Facial region

Nasenschwamm
Er ist kräftig, von mittlerer Länge mit stumpfer, besonders im Sommer schwarzer Schnauze.
Fang
Der Nasenrücken hat ein gerades Profil und ist etwa halb so lang wie der ganze Kopf, ziemlich breit und nach vorne zu mässig verjüngt.
Lefzen
Anliegend, in den Lippenwinkeln geschlossen. Die Schleimhaut ist schwarz und bildet eine enge, nicht überhängende Umrahmung des Maules. Sie sind von mittlerer Dicke. Der Gaumen ist schwarz.
Kiefer / Zähne
Stark und tragen stets ein vollständiges Scherengebiss.
Augen
Dunkelbraun, von ovaler Form und horizontal eingesetzt; Augenlider sind schwarz, anliegend; die Schleimhaut der inneren Augenwinkel ist dunkel, wodurch das Auge ausdrucksvoll wirkt.
Ohren
Hoch angesetzt, am Ansatz beweglich, von mässiger Länge, hängend und am Kopfe anliegend. Von der Hälfte an ist das Ohr feiner behaart. In Ruhestellung reicht der abgerundete untere Rand bis zur Höhe der Mundspalte.

Hals

Gerade angesetzt und im Zustand der Erregung hoch getragen. Er ist ebenso lang wie der Kopf, bei den Rüden sehr mächtig, mit schöner Mähne; ohne Wamme.

Körper

Rücken
Gerade, stark, von mittlerer Länge.
Lenden
Mit dem Kreuz gut verbunden, mässig gewölbt, muskulös, angemessen lang und sehr stark.
Kruppe
Stark, quadratisch und leicht geneigt.
Brust
Breit.
Rippen
Gut gewölbte Rippen; das Brustbein liegt über der halben Widerristhöhe und reicht tiefer als der Ellenbogen. Seine Länge übertrifft die Hälfte der Körperlänge, seine Breite das Viertel der Widerristhöhe.
Untere Profillinie und Bauch
Angemessen, mässig aufgeschürzt.

Rute

Tief angesetzt, in Ruhestellung herabhängend und reicht bis zum Sprunggelenk. Sie hat die Form einer Zigarre und ist gerade; die Spitze ist nicht aufgerollt. Beim Laufen wird sie bogenförmig über den Lenden getragen.

Gliedmassen

Vorderhand

Allgemeines
Die Stellung ist gerade, säulenartig, mit guter Winkelung des skapulo-humeralen Gelenks und des Ellenbogens; die Pfoten sind stark, rund, die Zehen eng aneinanderliegend. Im ganzen sind die Gliedmassen ziemlich hoch, besonders bei Rüden.
Schultern
Schräg und lang, der Oberarm muskulös und eng am Körper anliegend; gegen den Ellenbogen zu geneigt.
Unterarm
Vertikal, stark, muskulös und lang.
Vorderfusswurzelgelenk
Knochig und stark.
Vordermittelfuss
Kurz, stark und mässig geneigt.
Vorderpfoten
Starke Zehen und Krallen; sie hat eine feste Wölbung und eine geballte Form, ist gut behaart und hat fleischige, schwarze Ballen.

Hinterhand

Allgemeines
Die Hinterbacken mit dem Oberschenkel bilden ein muskulöses Ganzes von länglicher Form und bedeutender Breite.
Unterschenkel
Schräg, stark und gut bemuskelt.
Knie
Stark bemuskelt und gut gewinkelt.
Hintermittelfuss
Stark, stumpfgewinkelt; das Gelenk ist etwas tief angesetzt, aber ausgeprägt und breit.
Sprunggelenk
Kurz und stark; seine Stellung ist vertikal; am Überbang zum Fersengelenk keine Einschnürung. After krallen unerwünscht.
Hinterpfoten
Etwas länger als die Vorderpfoten, sonst von gleicher Form. Die Zehen sind etwas stärker und mehr gewölbt.

Gangwerk

Die Bewegungen des Tatra-Tschuvatsch sind trotz seiner Mächtigkeit überraschend leicht, wenig und rasch in jedem Terrain, in jeder Witterung, mit Vorliebe für Trab.

Haut

Sie ist am Rumpf frei anliegend, sonst angewachsen; die Oberhaut ist rosig; schwarz pigmentiert nur in der Umgebung der Augen, der Nase und des Maules, wo sie in die schwarz Schleimhaut übergeht. Die Zehenballen sind ebenfalls schwarz pigmentiert.

Coat

Haar
Mit Ausnahme des Kopfes und der Gliedmassen bildet die Behaarung einen dichten Pelz, ohne Scheitel am Rück en und ohne Fransen an der Rute und hinter den Oberschenkeln. Die Rüden haben eine auffallende Mähne. Am Kopf und an den Läufen ist das Haar kurz und anliegend, an den Hinterseiten der Läufe etwas länger. Vom Ohransatz an geht das Haar nach hinten in die Mähne über. Im Fell werden die Wollhaare von den Langhaaren vollständig verdeckt. Die letzteren sind 5 – 15 cm lang, in der Mähne am stärksten, anderswo mässig gewellt und bilden am Rücken mehrere Wellen, die in der Querrichtung zusammenhängen. Einzelne Wellen und ein unzusammenhängendes Fell sind unerwünscht. Bedingungen ist eine zusammenhängende, lockere Behaarung. Die Wollhaare sind fein und reichen in dichter Lage zur Hälfte oder zu zwei Dritteln der Langhaare. Im Sommer fallen die Wollhaare aus, das Fell verliert an Dichte, behält aber infolge Wellung der Langhaare seine Luftigkeit das ganze Jahr und bildet keinen Scheitel am Rücken.
Farbe
Ein gelblicher Anhauch am Ohransatz ist zulässig, aber unerwünscht. Deutliche gelbe Flecken sind unzulässig.

Grösse und gewicht

Widerristhöhe
Rüden : 62 – 70 cm. Hündinnen : 59 – 65 cm.
Gewicht
Rüden: 36 – 44 kg. Hündinnen: 31 – 37 kg.

Fehler

• Jede Abweichung von den vorgenannten Punkten muss als Fehler angesehen werden, dessen Bewertung in genauem Verhältnis zum Grad der Abweichung stehen sollte und dessen Einfluss auf die Gesundheit und das Wohlbefinden des Hundes zu beachten ist, und seine Fähigkeit, die verlangte rassetypische Arbeit zu erbringen.
• Fehler sollten nach Grad der Schwere aufgenommen werden.

Allgemeine Fehler

 Zangengebiss, unvollständiges Gebiss.
 Hängelefzen.
 Unsymmetrische Stellung der Ohren.
 Flache, ungenügend tiefe Brust.
 Seitliche abgedrehte Rute.
 Bärentatzen.
 Afterkrallen.
 Eng anliegendes, fransiges oder vollständig gewelltes Haarkleid.
 Schwache Behaarung an Bauch, Weichen oder Genitalien.
 Folgen von Rachitis oder Staupe.
 Nervöse, in ihrem Temperament unausgeglichene Hunde.

Disqualifizierende fehler

 Aggressiv oder ängstlich.
 Rosarote Flecken an Nasenschwamm, Lippen oder Augenlider.
 Helle Augen.
 Gelbe Flecken am Haarkleid.

NB :

• Hunde, die deutlich physische Abnormalitäten oder Verhaltensstörungen aufweisen, müssen disqualifiziert werden.
• Die in starker Ausprägung oder gehäuft vorkommenden oben angeführten Fehler sind ausschließend.
• Rüden müssen zwei offensichtlich normal entwickelte Hoden aufweisen, die sich vollständig im Hodensack befinden.
• Zur Zucht sollen ausschließlich funktional und klinisch gesunde, rassetypische Hunde verwendet werden.

Bibliografie

http://www.fci.be/

 

Detaillierter Verlauf

Der Slovensky Cuvac, auch Slowakischer Tschuwasch genannt, wurde erst seit 1965 von der Internationalen Kynologischen Föderation anerkannt. Diese Rasse wird seit jeher für die Pflege von Schafen in den wilden Karpaten verwendet.

Wie alle großen Berghunde stammt er aus dem Tibetanischen Mastiff, der im 3. Jahrtausend v. Chr. Auftauchte und dessen Nachkommen während der Migration asiatischer Völker in Europa verstreut waren. Nach lokaler, natürlicher und menschlicher Selektion wurden dann verschiedene Sorten gebildet. Slovensky Cuvac war lange Zeit ein Teil der slowakischen Kultur, aber vor der Geburt einer strukturierten Kynophilie wurde sie nicht als vollwertige Rasse anerkannt. Nur utilitaristische Überlegungen motivierten seine Auswahl; Die Hirten machten sich über den ästhetischen Aspekt ihrer Hunde lustig.

Seine weiße Farbe zum Beispiel, die perfekt dazu passt, ist nicht das Ergebnis einer Modeerscheinung, sondern findet eine viel pragmatischere Erklärung: Das "bête noire" dieser Hirten war der Wolf, der angriff Schafe am häufigsten nachts. Wenn ein Kampf zwischen dem Wolf und dem Hund stattfand, muss der Hirte sie leicht voneinander unterscheiden können. Sonst hätte er, als er glaubte, dass er dem Ersten einen tödlichen Schlag versetzen würde, seinen wertvollsten Helfer getötet haben können. Wir verstehen, warum so viele Berghunde weiß sind, wie die Pyrenäen.

Das opulente Fell des slowakischen Chuvatche antwortet auch auf ein utilitarisches Bedürfnis: Diese Tiere lebten draußen und bei jedem Wetter; Sie brauchten ein dickes Fell, um sie vor dem rauen Bergklima zu schützen.

Der Slovensky Cuvac, so wie er jetzt steht, nach jahrhundertelangen guten und treuen Diensten, war nur Gegenstand der Aufmerksamkeit der Hunde seines Landes im Jahre 1929, als Antonin Hruza, großer Beschützer der Rasse, beschrieb die ersten Themen im Buch der Ursprünge. Ein paar Jahre später, im Jahr 1933, wurde ein Club, die "Chuvatche des Tatras Breeders Society", gegründet. Seitdem haben die Züchter daran gearbeitet, die ursprünglichen Eigenschaften dieses Nationalhundes, der die Herden in der Tschechoslowakei hält, zu erhalten. Sie achten auch darauf, in ihm die Qualitäten zu entwickeln, die für ein glückliches Zusammenleben mit dem "modernen" Menschen notwendig sind. Slovensky Cuvac ist außerhalb seines Herkunftslandes praktisch unbekannt.

Der Slovensky Cuvac hat alle Qualitäten des perfekten Hirten: Mut, Intelligenz, Wachsamkeit, Initiative. Er ist auch ein liebenswerter Begleiter und äußerst treu. Dass sein Aspekt "Teddybär" nicht täuscht: Lebhaft und wachsam zeigt er sich als hervorragender Wächter. Er war immer in der Lage, Eindringlinge abzuwehren.

Español

Tchuvatch eslovaco
FCI Standard No. 142

Origen
Eslovaquia
Traducción
Federación Canófila Mexicana, A.C.
Grupo
Grupo 1 Perros de pastor y perros boyeros (excepto perros boyeros suizos)
Sección
Sección 1 Perros de pastor
Prueba de trabajo
Sin prueba de trabajo
Reconocimiento a título definitivo por la FCI
miércoles 09 noviembre 1966
Publicación del estándar oficial válido
miércoles 18 agosto 1965
Última actualización
lunes 01 septiembre 1997
En français, cette race se dit
Tchouvatch slovaque
In English, this breed is said
Slovakian Chuvach
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Slovakischer Tschuvatsch
In het Nederlands, wordt dit ras gezegd
Slowaakse Chuvach
En su país de origen, su nombre es

Slovenský Cuvac

Utilizacion

Antiguamente fue utilizado como perro de pastoreo y alpino en las montañas altas y áridas, y como perro vigilante en los cortijos y en las fronteras.

Breve resumen historico

El grupo racial de los perros de montaña blancos se deriva de los lobos de tipo ártico, cuyos sobrevivientes se mantuvieron procedentes de la era pre-glacial en las zonas montañosas de Europa, hasta donde alcanzaron loslímites de congelación. Estas zonas son las laderas montañosas al norte del Cáucaso, los Balcanes, especialmente las montañas Rodope, los Cárpatos, sobre todo el Tatra, las laderas al norte de los Abruzzos y finalmente los Pirineos. En estas regiones frías y húmedas se introdujo el perro de montaña acompañado también de una flora y fauna antiguas las cuales fueron descubiertas todavía por el investigador sueco Wahlenberg en Escandinavia. Podemos encontrar una relación semejante con animales domésticos nórdicos, por ejemplo, en regiones del Tatra en los Cárpatos en donde el caballo Huzul tiene como antecesor al caballo Gudbrandstal; de la misma manera, el Tatra-Tchuwatsch tiene una analogía con el perro ovejero de Pomerania.
La actividad de vaquero alpino eslovaca tiene una tradición muy antigua.
El Tatra-Tchuwatsch junto con la oveja de montaña, el caballo Huzul y los habitantes típicos de montaña constituyen las condiciones económicas básicas para aprovechar los pastizales en la cría de ganado.
Las montañas eslovacas pertenecían en su mayoría al pueblo libre que no estuvo sometido a las servidumbres de la Edad Media; el pueblo protegía las fronteras del país y su tarea sólo consistía en elaborar quesos de oveja. Su institución se llamaba ′′Alianza de Wallach′′ (Vallasky opasek), con sede en Kaschau hasta la abolición de las servidumbres. Los miembros de este grupo militar y pastoral llevaban a cabo sus servicios en los agostaderos siempre acompañados con el típico perro de vigilancia Tatra que aparecen también en muchas imagines. El Tatra-Tchuwatsch ha mostrado sus aptitudes como buen cuidador, guardián y compañero, así como guía de los rebaños de ovejas, al cuidado del ganado vacuno y también en los pastoreos de pavas y de otros animales domésticos, así como en la guardia de diversos objetos. También los clientes de las estaciones termales que visitaban los vaqueros alpinos y que llegaban a comprar quesos y otros productos, se fijaban con agrado en estos cachorros cubiertos de pelo denso y los compraban, llevando a esta raza a lugares más bajos en donde frecuentemente se le consideraba como una raza de lujo por su singular aspecto.
En la región polaca del Tatra, en donde existe una raza similar de perros de montaña llamada perro Goral, a los ejemplares excepcionalmente fuertes se les llamaba vulgarmente « Liptauer », lo que indica su origen eslovaco. De esta manera, se limita también desde el punto de vista topográfico la región de la crianza del Tatra-Tchuwatsch blanco.
El registro genealógico del Tatra-Tchuwatsch fue iniciado en Checoslovaquia hace más de 30 años por el catedrático Anton Hruza de la Facultad Veterinaria de Brünn. El material inicial provenía de la región de Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna de Tatrach y de los alrededores de Rachovo en los Cárpatos. El primer criadero recibió el nombre de ′′Ze zlaté studny′′ (del pozo dorado) y fue fundado en Svitavy u Brna.
La cría en los Cárpatos se llamaba ′′z Hoverly′′ (de Hoverla). Desde entonces, el Club de Criadores del Tatra Tchuwatsch tiene su sede en Bratislava en donde se realizan registros exactos y se organizan exposiciones, juzgamientos y competencias que se extienden a todo el país. Otras líneas de sangre originales proceden de las regiones de Liptovské Hole, Velky Choc, Zakopané, Martin, Jedlova y Jeseniky.
Las líneas que se han extendido en más son Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf y otras. Genéticamente el Tatra-Tchuwatsch se puede caracterizar como un perro de montaña leuzístico con hocico negro, y en menor proporción como un perro blanco flavistico con hocico pardo y ojos más claros. De la combinación de los tipos genéticos mencionados, en que el primero es dominante, se originan algunas variaciones en la tonalidad del color, la pigmentación de los ojos, de los párpados, del hocico, labios y mucosas. Por medio de una estricta selección en dirección del primer tipo, los jueces y los criadores lograron el tipo exigido para el estándar actual y su estabilización dentro del área de los criaderos.
La cantidad de miembros del club con perros criados y criaderos ha llegado a ser hasta de 200 en los últimos tiempos. Desde entonces, contamos con 800 perros vivos y registrados en toda la República. La calidad de nuestra crianza del Tatra-Tschuwatsch se refleja, entre otras cosas, en el juzgamiento favorable realizado en exposiciones internacionales (Praga, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig entre otros) con una intensa competencia extranjera.

Aspecto general

Las características raciales del Tatra-Tchuwatsch corresponden al tipo de perro de montaña con una constitución fuerte, figura majestuosa y pelaje denso y blanco. Posee una estructura ósea fuerte, temperamento vivaz y es vigilante, audaz y perspicaz. Desde hace siglos se ha adaptado al clima difícil de las montañas eslovacas conocidas como Tatra. Su figuraes de un formato moderadamente cuadrado, el cual es bien aprovechado por el tronco que descansa sobre extremidades fuertes, bastante largas.
El nombre que recibe procede de la palabra eslovaca ′′cuvat′′, que significa ′′escuchar′′ debido a que este perro es alerta y vigilante.

Temperamento / comportamiento

Es extremadamente fiel y valiente y siempre está listo para enfrentarse a cualquier animal dañino, aún a los lobos y osos. Con la finalidad de diferenciarlo durante la noche de las fieras del campo, sólo es criado en color blanco, siendo esto una tradición antigua.

Cabeza

Region craneal

Cráneo
Fuerte, de forma alargada con un epicráneo amplio; la frente amplia muestra un surco superficial dirigido hacia atrás. Los arcos superciliares, de forma apropiada, son inclinados hacia los lados. La corona es plana. La nuca está bien delimitada de la protuberancia occipital, la cual es fuerte y moderadamente marcada. El perfil del cráneo es un poco abombado.  
Depresión naso-frontal (stop)
Moderadamente marcado.

Facial region

Trufa
Negra, sobre todo en verano.
Hocico
Fuerte, de longitud mediana, bastante amplio, adelgazándose moderadamente hacia la punta.
Belfos
Adherentes, cerrados en la comisura de la boca. Las mucosas son negras y forman un marco estrecho que rodea a la boca. Los labios son de grosor medio, sin ser colgantes. El paladar es negro.
Puente nasal
Es de perfil recto. Aproximadamente su longitud corresponde a la mitad de la cabeza.
Mandíbulas / Dientes
Fuertes; siempre presentan una mordida de tijera completa.
Ojos
Color pardo oscuro, de forma ovalada y de colocación horizontal; los párpados son negros y adherentes; la mucosa de la comisura interna de los ojos es oscura, lo que les confiere mayor expresión.
Orejas
De inserción alta, movibles en su base, de largo moderado, cuelgan pegadas a la cabeza; la mitad inferior de la oreja está cubierta de pelo más fino. En reposo, el borde inferior redondeado de la oreja alcanza hasta el nivel de la boca.

Cuello

Recto, llevado en alto si el perro está excitado. Es largo como la cabeza; en el macho es muy poderoso y cubierto de una hermosa melena; sin papada.

Cuerpo

Espalda
Recta, de largo moderado y fuerte.
Lomo
Bien unido a la cruz, ligeramente arqueado, musculoso, mediamente largo y muy fuerte.
Grupa
Fuerte, cuadrada y levemente inclinada.
Pecho
Amplio.
Costillas
Caja torácica: Costillas bien arqueadas; el esternón está colocado encima de la mitad de la altura a la cruz y alcanza más abajo que el codo. Su longitud sobrepasa la mitad de la longitud del cuerpo, su anchura una cuarta parte de la altura a la cruz.
Costillas: Arqueadas, dirigidas hacia atrás, bien separadas hacia los flancos.
Línea inferior
Adecuadamente y moderadamente retraídos.

Cola

De inserción baja, en reposo cuelga hacia abajo y alcanza hasta la articulación tibio-tarsiana. Tiene forma de cigarro, es recta y la punta no es enroscada. Durante el movimiento es llevada en forma curvada sobre los lomos.

Extremidades

Miembros anteriores

Generalidad
Rectos como columnas, con buena angulación escápulo-humeral y del codo. Los pies son fuertes, redondos y cerrados. En general, los miembros son bastante altos, especialmente en los machos.
Hombro
Inclinados y largos.
Brazo
Musculoso, muy pegado al cuerpo y inclinado hacia el codo.
Antebrazo
Vertical, fuerte, musculoso y largo.
Carpo
Es huesudo y fuerte.
Metacarpo
Corto, fuerte y moderadamente inclinado.
Pies delanteros
Poseen dedos y uñas fuertes; están bien arqueados, de forma compacta, bien cubiertos de pelo y con almohadillas gruesas y negras.

Miembros posteriores

Muslo
Forman un conjunto musculoso de forma alargada y anchura significativa.
Rodilla
Posee una fuerte musculatura y está bien angulada.
Metatarso
Es corto, fuerte y vertical. En su transición hacia los dedos no está acordonado. Son indeseables los espolones.
Corvejón
Inclinada, fuerte y bien musculosa. Articulación tibio-tarsiana: Fuerte, formando un ángulo obtuso; es colacada más bien baja, marcada y ancha.
Pies traseros
Son más largos que los anteriores, pero de la misma forma. Los dedos son más bien fuertes y arqueados.

Movimiento

Los movimientos del Tatra-Tschuwatsch son sorprendentemente ligeros, a pesar de su fortaleza.Es ágil y rápido en cualquier terreno o clima y prefiere el trote.

Piel

La piel del cuerpo es libremente movible, porlo demás adherente. El color de la piel es rosa y está pigmentada de negro solamente alrededor de los ojos, de la trufa y del hocico, pasando a la mucosa que es negra. Las almohadillas también están pigmentadas de negro.

Manto

Pelo
Con excepción de la cabeza y miembros, el pelaje es denso, sin raya en la espalda y sin franjas en la cola o en las partes posteriores de los muslos. Los machos presentan una melena notable. En la cabeza y extremidades el pelo es corto y pegado; es un poco más largo en la parte posterior de las extremidades. El pelo que nace en la inserción de las orejas se pierde hacia atrás en la melena. La lanilla interna está completamente cubierta por los pelos largos, los cuales son de un largo de 5-15 cm, más ondulados en la melena y menos en otras partes. En la espalda forman ondulaciones las cuales se mantienen unidas en dirección transversal. Son indeseables las franjas onduladas aisladas y un pelaje no apretado. El requisito es que el pelaje esté unido y suelto. La lanilla interna es fina, densa y alcanza hasta la mitad o dos tercios de los pelos largos. En el verano, la lanilla interna se cae y el pelaje se hace menos denso; pero gracias a la ondulación de los pelos largos, queda siempre vaporoso durante todo el año; no forma una raya en la espalda.
Color
Blanco. Se permite un tono amarillento en la inserción de la oreja, aunque es indeseable. No son permitidas las manchas amarillas intensas.

Tamaño y peso

Altura a la cruz
Macho: 62 - 70 cm, en la hembra es de 59 - 65 cm.
Peso
Machos 36 - 44 kg, hembras 31 - 37 kg.

Faltas

• Cualquier desviación de los criterios antes mencionados se considera como falta, y la gravedad de ésta se considera al grado de desviación al estándar y de sus consecuencias sobre la salud y el bienestar del perro y de la capacidad del perro para realizar su tarea tradicional.
• Las faltas que se enumeran deben estar en grado a su gravedad.

Faltas generales

 Mordida en pinza.
 Dentición incompleta.
 Belfos colgantes.
 Colocación asimétrica de las orejas.
 Pecho plano y poco profundo.
 Cola girada hacia los lados.
 Patas de oso.
 Espolones.
 Pelo tupido, formando mechones o totalmente ondeado.
 Pelo escaso en vientre, ijar y genitales.
 Consecuencias a causa de raquitismo o moquillo.
 Perros nerviosos y dentro de su temperamento, inestables.

Faltas descalificantes:

 Agresividad o extrema timidez.
 Manchas color rosado en trufa, labios y párpados.
 Ojos claros.
 Pelaje con manchas amarillas.

NB :

• Cualquier perro mostrando claras señales de anormalidades físicas o de comportamiento debe ser descalificado.
• Las faltas antes mencionadas más pronunciadas o más marcadas son eliminatorias.
• Los machos deben tener dos testículos de apariencia normal completamente descendidos en el escroto.
• Sólo los perros funcionalmente y clínicamente saludables, con la conformación típica de la raza, deberán usarse para la crianza.

Bibliografía

http://www.fci.be/

 

Historia detallada

El Slovensky Cuvac, también llamado eslovaco chuvash, ha sido reconocido por la Federación Cinológica Internacional desde 1965. Esta raza se ha utilizado desde tiempos inmemoriales para el cuidado de las ovejas en las montañas de los Cárpatos salvajes.

Como todos los grandes perros de montaña, proviene del mastín tibetano, que apareció en el tercer milenio antes de Cristo, y cuyos descendientes se dispersaron por toda Europa durante la migración de las poblaciones asiáticas. Se formaron variedades diferentes, de acuerdo con la selección local, natural y humana. Slovensky Cuvac ha sido parte de la cultura eslovaca durante mucho tiempo, pero antes del nacimiento de una cinofilia estructurada no era reconocida como una raza de pleno derecho. Solo las consideraciones utilitarias motivaron su selección; los pastores se burlaban del aspecto estético de sus perros.

Su color blanco, por ejemplo, que le sienta perfectamente bien, no es el resultado de un capricho de la moda, sino que encuentra una explicación mucho más pragmática: la "bête noire" de estos pastores era el lobo, que estaba atacando ovejas con mayor frecuencia por la noche. Cuando hubo una pelea entre el lobo y el perro, el pastor debe ser capaz de distinguirlos fácilmente el uno del otro. De lo contrario, creyendo que sería un golpe fatal para el primero, podría haber matado a su más preciado auxiliar. Entendemos por qué tantos perros de montaña son blancos, como la montaña de los Pirineos.

El pelaje opulento del Chuvatche eslovaco también responde a una necesidad utilitaria: estos animales vivían fuera y en todos los climas; necesitaban un abrigo grueso para protegerlos del duro clima de montaña. El Slovensky Cuvac, tal como está ahora, después de siglos de servicio bueno y leal, fue solo objeto de la atención de los perros de su país en 1929, cuando Antonin Hruza, gran protector de la raza, inscribieron los primeros temas en el Libro de Orígenes. Unos años después, en 1933, se creó un club, la "Sociedad de criadores de Chuvatche des Tatras". Desde entonces, los criadores han estado trabajando para mantener las cualidades originales de este perro nacional, que todavía mantiene las multitudes en Checoslovaquia. También se encargan de desarrollar en él las cualidades necesarias para la feliz convivencia con el hombre "moderno". Slovensky Cuvac es prácticamente desconocido fuera de su país de origen.

El Slovensky Cuvac tiene todas las cualidades del pastor perfecto: coraje, inteligencia, vigilancia, iniciativa. Él es también un compañero entrañable y extremadamente fiel. Que su aspecto "oso de peluche" no engaña: animado y vigilante, se muestra excelente guardián. Él siempre ha sido capaz de repeler a los intrusos.

Nederlands

Slowaakse Chuvach
FCI standaard nr. 142

Land van oorsprong
Slovakian Republik
Vertaling
Francis Vandersteen
Groep
Groep 1 Herdershonden en veedrijvers (met uitzondering van de Zwitserse Sennenhonden)
Sectie
Sectie 1 Herdershonden
Werkproef
Zonder werkproef
Definitieve erkenning door de FCI
woensdag 09 november 1966
Publicatie van de geldende officiële norm
woensdag 18 augustus 1965
Laatste update
dinsdag 04 juni 1996
En français, cette race se dit
Tchouvatch slovaque
In English, this breed is said
Slovakian Chuvach
Auf Deutsch, heißt diese Rasse
Slovakischer Tschuvatsch
En español, esta raza se dice
Tchuvatch eslovaco
In zijn land van herkomst is zijn naam

Slovenský Cuvac

Gebruik

Dit vloeit voort uit zijn eeuwenoude gebruik als een herder en berghond in kale hooggebergte en als een waakhond voor boerderijen en borders.

Kort historisch overzicht

Het ras groep witte berghonden is afgeleid van Arctic wolven, waarvan de resten van pre-ijstijd zijn bewaard gebleven in de bergachtige regio's van Europa aan de rand van de gletsjers. Dit zijn de noordelijke hellingen van de Kaukasus, de Balkan, in het bijzonder de Rodope bergen, de Karpaten, in het bijzonder de Tatra, de noordelijke hellingen van de Abruzzen en de Alpen en ten slotte de Pyreneeën. In deze koudere en demper gebieden, wordt de vermeende soort berghond ook gepaard met resten van flora en fauna waarvan dichtstbijzijnde locatie werden nog steeds gevonden in Scandinavië door de Zweedse ontdekkingsreiziger Wahlenberg. Een soortgelijk verband met Nordic huisdieren kunnen we bijvoorbeeld vinden in de Tatra en de Karpaten regio met de Huzul paard, waarvan het dichtstbijzijnde relatie is de Gudbrandstal paard. Zo is het met de Tatra Chuvach, wiens Nordic analogie is de Pommerse herdershond (Pommernscher Hütehund) en anderen.
Slowaakse alpine landbouw heeft een zeer oude tradition.The Tatra Chuvach, samen met de berg schapen, de Huzul paard en de typische berg bewoners, vormen de basis voor een economie die het gebruik van de weilanden door veeteelt veronderstelt.
De Slowaakse bergbewoners waren grotendeels vrij volk, niet onderdrukt door middeleeuwse dwangarbeid, waarvan de grenzen beschermd en betaalde haar contributie alleen in de vorm van "schapenkaas". Hun organisatie heette "Wallachischer Bund (Unie)" (Valasski Opasek), waarvan het centrum (tot de intrekking van dwangarbeid) was in Kaschau. De leden van deze, in principe, het hoeden en militaire organisatie, voerden hun dienst op de bergweiden, altijd samen met hun typische honden, de waakhonden van de Tatra en ze werden altijd afgebeeld met hen.
Als een goede bewaker, waakhond en metgezel als leidraad voor de herders, heeft de Tatra Chuvach ook bewees zijn waarde in het bewaken van het vee, het rijden pluimvee en andere huisdieren naar de weide, evenals het bewaken van verschillende objecten. Vakantiegangers bezoek aan de bergboeren om kaas te kopen en andere producten gevonden genoegen in de zwaarbehaarde puppies en dus overgedragen van het ras aan de lage landen, waar ze niet zelden werden gezien als een luxe ras vanwege hun ongewone uiterlijk.
Aan de Poolse kant van de Tatra, waar een vergelijkbaar ras, de Goral Honden (Mountain Dogs), worden gehouden, zijn speciaal krachtige dieren "Liptauer" genoemd door de mensen die wijst naar de Slowaakse afkomst. Dus de fok regio van de Tatra Chuvach heeft een topografische grens.
Het stamboek van de Tatra Chuvach in Tsjecho-Slowakije werd meer dan dertig jaar geleden opgericht door professor Anton Hruza van het Brno Veterinary College. Het basismateriaal vloeide voort uit het gebied van het plaatsen Liptovska Luzna, Kokava, Vychodna v. Tatrach en de buurt van Rachovo in de Karpaten. De eerste vermeerderingsbedrijf had de naam "Ze Zlaté studny" (van de Gouden Fontein) en werd opgericht in Svitavy en Brno. De Karpaten kennel had de prefix "Z Hoverla" (Of Hoverla). Sindsdien is de club voor Tatra Chuvach fokkers, met het hoofdkantoor in Bratislava, heeft exact bijgehouden en hield tentoonstellingen, assessments, wedstrijden en shows in alle regio's van de republiek. Verdere oude bloedlijnen voort uit het plaatsen Liptovske Hole, Velky Choc, Zakopane, Martin, Jedlova en Jeseniky.
De breedste verspreiding lijnen zijn die van Topas, Uran, Simba, Hrdos, Ibro, Cuvo, Bundas, Dinar, Samko, Bojar, Olaf en anderen.
Genetisch, kan de Tatra Chuvach worden gekenmerkt als een "leucistische" Hond met zwarte snuit Mountain en in mindere deel als "flavistic" hond met bruine snuit en bleker oog. Uit de combinatie van de genoemde genetische typen, waarvan de eerste is dominant, stammen een zeker verschil in de schaduw van kleur, van de pigmentatie van de oogleden, ogen, snuit, lippen en membranen.
Door strenge selectie ten gunste van het eerste type, de keurmeesters en fokkers bereikte het type vereist door de volgende standaard en zijn stabiliserende door fokkers. Het aantal clubleden met fokdieren en kennels is onlangs geteld als richting 200. Living geregistreerde honden, op dit moment in de republiek, aantal bijna 800.
De kwaliteit van onze fokkerij van de Tatra Chuvach wordt bevestigd door gunstige beoordeling op internationale beurzen (Praag, Brno, Liberec, Bratislava, Leipzig en andere) en dit met een sterke buitenlandse concurrentie.

Algemeen totaalbeeld

De Tatra Chuvach's raskenmerken voldoen bij type met die van een berghond van stevige constitutie, indrukwekkende verschijning en dikke witte vacht. Hij heeft een sterke botten, een levendig temperament en is waakzaam, onverschrokken en alert. Eeuwenlang is hij gewend aan het ruwe klimaat van de Slowaakse bergen, vooral het Tatra gebergte. Zijn vorm is ruim binnen de vorm van een matig rechthoek, het lichaam rust op sterke tamelijk hoog ledematen. Zijn waakzaamheid en alertheid hielp hem zijn naam op te geven, zoals de Slowaakse woord "Cuvat" betekent om te horen.

Gedrag en karakter (aard)

Hij is grenzeloos trouw en moedig, altijd klaar om te vechten tegen elke indringer, of het zelfs beren en wolven. Om hem te onderscheiden van de wilde dieren in de nacht, hij is, volgens oude traditie, alleen gefokt in het wit.

Hoofd

Bovenschedel

Schedel
Sterke, vrij lange vorm, breed tussen de oren. De breed voorhoofd heeft een ondiepe groef toelopend weg naar achteren. Wenkbrauwbogen zijn in verhouding en schuin opzij. Bovenkant van het hoofd plat. Nek duidelijk omschreven uit sterk, matig uitstekende nek van de nek. Bovenkant van het hoofd, in profiel, licht gewelfd in vergelijking met de brug van de neus. 
Stop
Matig.

Facial region

Neus
Zwart, vooral in de zomer.
Voorsnuit
Recht in het profiel en ongeveer de helft van de lengte van gehad, tamelijk breed, toelopend naar de voorkant. Sterke, van gemiddelde lengte, stompe.
Lippen
Nauwsluitend, mondhoek gesloten. Slijmvliezen zwart, de vorming van een smalle, niet overhangende frame naar de mond. Gemiddelde dikte. Gehemelte zwart.
Kiezen / tanden
Sterke, altijd met volledig schaargebit.
Ogen
Donker bruin, ovale vorm, in horizontaal. Oogleden zwart, goed aansluitend. Membraan in de binnenhoek van het oog donker waardoor het oog expressieve.
Oren
Hoog aangezet, mobiel op set op. Van matige lengte, opknoping, liggen dicht bij het hoofd. De helft naar beneden, het oor heeft fijner haar. In rust, de afgeronde onderkant reikt tot mond-niveau.

Hals

Ingesteld op rechte. Hoog gedragen wanneer alert. In reuen zeer krachtig met een goede naam. Geen keelhuid.

Lichaam

Rug
Straight. Van gemiddelde lengte en sterk.
Lendenpartij
Matig gewelfd. Goed aan het heiligbeen, spier, zeer sterk en voldoende lang.
Croupe
Sterk, breed en licht hellend.
Borst
Breed. Borstbeen bot die kunnen oplopen tot de hoogte van de schouder gewrichten.
Ribben
Ribbenkast: Goed gewelfde ribben. Borstbeen boven helft van de schofthoogte en het bereiken van lager dan de ellebogen. De lengte van de ribbenkast overschrijdt halve lichaamslengte; de breedte is een kwart van de schofthoogte.
Ribben: Overspannen, geneigd naar achter en de vorming van een duidelijke overgang naar de flanken.
Onderlijn en buik
Buik en flanken nodig, matig opgetrokken.

Staart

Laag aangezet. Staan en in rust opknoping laag, het bereiken van de gewrichten aan de sprongen. Vorm straight als een sigaar, niet gekruld op tip. Bij het verplaatsen gedragen gekruld over de lendenen.

Ledematen

Voorhand

Algemeen
Positie straight, pilaar-achtig, met een goede hoeking van bovenarm en elleboog. Voeten sterke, ronde, strakke. Benen over het algemeen vrij lang, vooral bij reuen.
Schouders
Goed naar achter en lang. Bovenarm gespierd en stevig bevestigd aan het lichaam, geneigd naar elleboog.
Onderarm
Verticaal, sterk, gespierd en lang.
Voorvoetwortelgewricht
Bony en sterk.
Voormiddenvoet
Kort, sterk en matig schuin.
Voorvoeten
Sterke tenen en nagels, stevig gewelfd en rond van vorm. Nou gecoat, met vlezige zwarte pads.

Achterhand

Algemeen
Billen, samen met de bovenbenen, vanaf een gespierde geheel, vrij lange vorm en van aanzienlijke breedte.
Dijbeen
Hellend, sterk, goed gespierd.
Knie
Goed gespierd en goed gehoekt.
Achtermiddenvoet
Sterke, met stompe hoek; eerder laag ingesteld, maar goed gedefinieerd en groot.
Spronggewricht
Kort en sterk. Positie verticaal. Er is geen beperking op de overgang tot sprong. Hubertusklauwen ongewenst.
Achtervoeten
Zijn iets langer dan frond voeten, anders dezelfde vorm. Tenen iets sterker en meer gebogen.

Gangwerk

Verrassend lichtvoetig ondanks zijn krachtige postuur, wendbaar en snel, in elk terrein en in alle weersomstandigheden; met voorkeur voor draf.

Huid

Los op het lichaam, anders is nauwsluitend. Huid roze; zwarte pigmentatie alleen rond de ogen, de hals en snuit, waar hij samenkomt met de zwarte slijmvliezen. Pads ook zwart.

Coat

Haarkwaliteit
Met uitzondering op het hoofd en ledematen, het haar vormen een dichte vacht zonder een scheiding op de rug en zonder bevedering op de staart en billen. Mannetjes hebben een opvallende naam. Haar is kort en dicht op het hoofd en de benen, iets langer op de achterzijde van legs.Short haren geleidelijk overgaat van set-on van de oren in de manen. Ondervacht is volledig bedekt met lang haar in de top coat. Dit laatste is 5 tot 15cm. Meest golvend op manen, elders matig golvend, de vorming van een groot aantal golven over de rug, die in elkaar overgaan. Single golven, niet samengevoegd, zijn ongewenst.
Vereiste is een licht dichte vacht.
Ondervacht: haar fijne en dichte, in lengte tot de helft of twee derde van haar van top coat. De ondervacht is vergoten tijdens de zomer, zodat de vacht verliest zijn dichtheid, maar blijft licht gedurende het hele jaar op de rekening van de golvende toplaag die geen scheiding op de rug vormt.
Haarkleur
White. Gelige schaduw op set op van de oren is toegestaan, maar niet gewenst. Duidelijke gele vlekken zijn niet toegestaan.

Maat en gewicht

Schouderhoogte
Reuen: 62-70 cm. Teven: 59-65 cm.
Gewicht
Reuen: 36-44 kg. Teven: 31 tot 37 kg.

Defecten

• Elke afwijking van de voorgaande punten moet worden beschouwd als een fout en de ernst waarmee de fout aangemerkt moet worden, in verhouding staan ​​tot de mate en het effect ervan op de gezondheid en het welzijn van betreffende hond en zijn vermogen om zijn oorspronkelijke werk te kunnen verrichten.
• De vermelde fouten moeten in ernst zijn.

General defecten

 Tang beet, ontbrekende tanden.
 Hangende lippen.
 Asymmetrische positie van de oren.
 Vlak, niet voldoende diepe borst.
 Staart lateratelly afgeweken.
 Beer-achtige voeten.
 Wolfsklauwen.
 Nauwsluitende fringy jas, ook volledig golvende vacht.
 Gebrek aan vacht op de buik, flanken en genitaliën.
 Resultaten van tickets of hondenziekte.
 Overdreven nerveus, onevenwichtig karakter.

Defecten die leiden tot uitsluiting

 Agressief of schuw.
 Roze vlekken op de neus leer, lippen of oogleden.
 Lichte ogen.
 Gele vlekken in de vacht.

NB :

• Elke hond die duidelijk lichamelijke of gedragsafwijkingen moet worden gediskwalificeerd.
• De gebreken hierboven vermeld, wanneer zij zich voordoen in een zeer duidelijke graad of frequent, zijn diskwalificerende.
• Reuen moeten twee duidelijk normaal ontwikkelde testikels hebben die in de balzak zijn ingedaald.
• Alleen functioneel en klinisch gezonde honden, met rastypische bouw moet worden gebruikt voor de fokkerij.

Bibliografie

http://www.fci.be/

 

Gedetailleerde geschiedenis

De Slovensky Cuvac, ook wel Slowaakse Tsjoevasj genaamd, is pas sinds 1965 erkend door de Internationale Cynologische Federatie. Dit ras wordt sinds onheuglijke tijden gebruikt voor de verzorging van schapen in de wilde Karpaten.

Zoals alle grote berghonden komt het van de Tibetaanse Mastiff, die verscheen in het derde millennium voor Christus, en wiens afstammelingen verspreid waren over heel Europa tijdens de migratie van Aziatische bevolkingsgroepen. Verschillende soorten werden vervolgens gevormd, volgens lokale, natuurlijke en menselijke selectie. Slovensky Cuvac is al heel lang onderdeel van de Slowaakse cultuur, maar vóór de geboorte van een gestructureerde cynofilie werd het niet erkend als een volwaardig ras. Alleen utilitaire overwegingen motiveerden zijn selectie; de herders maakten grapjes over het esthetische aspect van hun honden.

Zijn witte kleur, bijvoorbeeld, die het heel goed past, is niet het resultaat van een gril van mode, maar vindt een veel pragmatischer verklaring: de "bête noire" van deze herders was de wolf, die aanviel schapen meestal 's nachts. Als er een gevecht was tussen de wolf en de hond, moet de herder ze gemakkelijk van elkaar kunnen onderscheiden. Anders, in de overtuiging dat hij de eerste de dodelijke slag zou slaan, had hij zijn kostbaarste hulpmiddel kunnen doden. We begrijpen waarom zoveel berghonden wit zijn, zoals de Pyreneeën.

De weelderige vacht van de Slowaakse Chuvatche speelt ook in op een utilitaire behoefte: deze dieren leefden buiten en in alle weersomstandigheden; ze hadden een dikke jas nodig om hen te beschermen tegen het barre bergklimaat.

De Slovensky Cuvac, zoals het nu staat, na eeuwen van goede en loyale dienst, was slechts het voorwerp van de aandacht van de honden van zijn land in 1929, toen Antonin Hruza, groot beschermer van het ras, schreef de eerste onderwerpen in het boek van oorsprong. Een paar jaar later, in 1933, werd een club opgericht, de "Chuvatche des Tatras Breeders Society". Sindsdien hebben de fokkers gewerkt aan het behoud van de oorspronkelijke kwaliteiten van deze nationale hond, die nog steeds de kudden in Tsjechoslowakije houdt. Ze zorgen er ook voor dat ze de kwaliteiten ontwikkelen die nodig zijn voor een gelukkig samenleven met de 'moderne' man. Slovensky Cuvac is vrijwel onbekend buiten het land van herkomst.

De Slovensky Cuvac heeft alle kwaliteiten van de perfecte herder: moed, intelligentie, waakzaamheid, initiatief. Hij is ook een vertederende metgezel en uiterst trouw. Dat zijn aspect "teddybeer" niet bedriegt: levendig en waakzaam, hij toont zich een uitstekende voogd. Hij is altijd in staat geweest om indringers af te weren.

Aucun commentaire

Pas de commentaires

Personne n'a encore publié de commentaire.

Les derniers articles mis à jour

  • Bull Jack -- Bulldog X Jack Russell Terrier

    Bull Jack Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull Jack Le Bull Jack aura les caractéristiques de ses deux parents, se révélant affectueux et vif. C'est un chien robuste de taille petite à moyenne avec un pelage court. Le Bull Jack est un chien nécessitant peu d'entretien dans le...
  • Bullhuahua Terrier -- Bull Terrier X Chihuahua

    Bullhuahua Terrier Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullhuahua Terrier Le Bullhuahua Terrier est un croisement entre un Chihuahua et un Bull Terrier. Ce sont des chiens de compagnie sensibles qui sont admirés pour leur dévouement aux humains et leur taille pratique. La race est...
  • Bullhuahua -- Bulldog X Chihuahua

    Bullhuahua Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullhuahua Le Bullhuahua est un animal de compagnie intrépide, doux et social. Il est un croisement entre le Bulldog et le Chihuahua. En conséquence, les Bullhuahuas ont la corpulence robuste et musclée d'un Bulldog, tout en...
  • Bulldog Schnauzer -- Bulldog X Schnauzer nain

    Bulldog Schnauzer Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bulldog Schnauzer Le Bulldog Schnauzer est généralement un chien de taille petite à moyenne avec un comportement ludique mais doux. C'est un croisement entre le Bulldog et le Schnauzer nain qui est reconnu par l'American Canine...
  • Schnauzer nain

    Schnauzer nain Standard FCI Nº 183 Origine Allemagne Traduction Dr. J-M. Paschoud Groupe Groupe 2 Chiens de type Pinscher et Schnauzer - Molossoïdes - Chiens de montagne et de bouvier suisse Section Section 1.2 Pinscher et Schnauzer Epreuve Sans épreuve de travail Reconnaissance à titre définitif par la FCI mercredi 13 juillet 1955 Publication du...
  • Bull Daniff -- Bullmastiff X Dogue Allemand

    Bull Daniff Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Cette race est aussi connue sous DaniffMastidane Brève présentation du Bull Daniff Le Bull Daniff est une race de croisement spécifique composée de deux races pures, le Bullmastiff et le Dogue Allemand. Le Bull Daniff sera un chien de grande taille à géant. Son...
  • Bull Chow Terrier -- Bull Terrier X Chow Chow

    Bull Chow Terrier Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull Chow Terrier Le Bull Chow Terrier est une race de création, composée de deux races pures, le Bull Terrier et le Chow Chow. Le Bull Chow Terrier sera un gros chien pesant entre 25 et 32 kilos. Les deux races parentales sont...
  • Bullboxer Staff -- Boxer X Staffordshire Terrier Americain

    Bullboxer Staff Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullboxer Staff Les Bullboxer Staff sont des chiens de compagnie affectueux, protecteurs et enjoués. Ils sont connus pour leur dévouement envers leurs propriétaires et les membres de leur famille. Leur durée de vie moyenne est de 10...
  • Bullboxer Pit -- Boxer X American Pit Bull Terrier

    Bullboxer Pit Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullboxer Pit Le Bullboxer Pit, également connu sous le nom de Bullboxer américain, est une race mixte populaire. C'est un hybride du Boxer et de l'American Pit Bull Terrier, deux chiens puissants qui étaient autrefois élevés comme...
  • Bull-Boxer -- Bulldog anglais X Boxer

    Bull-Boxer Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull-Boxer Le Bull-Boxer est une race de création, croisant le Bulldog anglais et le Boxer. Cet hybride est un gros chien trapu avec des poils courts et lisses. Son doux visage ridé fera fondre votre coeur. C'est un chien nécessitant...
  • Bull-Aussie -- Bulldog anglais X Berger australien

    Bull-Aussie Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bull-Aussie Le Bull-Aussie est le résultat du croisement d'un Bulldog anglais et d'un Berger australien. Parce que les deux parents sont de race pure, le Bull-Aussie est considéré comme une race de création. Votre Bull-Aussie sera un chien...
  • Bullador -- Bulldog anglais X Retriever du Labrador

    Bullador Il n'est pas reconnu par la F.C.I. Origine U.S.A. Traduction Francis Vandersteen Brève présentation du Bullador Le Bullador est un hybride du Bulldog anglais et du Retriever du Labrador, un chien de taille moyenne à grande avec une attitude optimiste et amicale. Ces chiens peuvent parfois fournir des services de chien de garde et de...